Geplaatst op

Terugblik op 2023

Vorig jaar, in mijn terugblik van 2022, schreef ik dat het niet meteen een bijzonder jaar was geweest. Niet slecht, maar ook niet uitzonderlijk goed. Ik heb zo ongeveer hetzelfde gevoel bij 2023: niet uitmuntend maar zeker niet slecht, met fijne momenten maar niet wat ik meteen hoogte- of laagtepunten zou noemen.

Ik zette het jaar in op krukken en had me misrekend wat mijn revalidatieperiode zou zijn: ik ben geen 25 meer, en had dus ook nog de twee eerste weken van het schooljaar nodig om te bekomen. Maar Gwen nam me mee uit eten naar Mauro. Wolf reed me een aantal dagen later naar Roeland en Sarah voor de eerste nieuwjaarssessie, en Mireille en Arend pikten me op voor een namiddag en avond bij Stefaan en Lynn. We gingen ook in Ronse nieuwjaren, en met Gwen sprak ik af bij Boris en Maurice. Ik nam Bart mee naar Souvenir en ging kort wandelen met ons pa aan ’t sas. Philip trakteerde me op een dagje Deurne en ik nam Merel mee om te ontbijten.  Gwen en ik trokken naar Antwerpen voor een lezing en Bart nam me mee naar Boury.  Ik ging naar een lezing over Ovidius en nam Véronique mee naar het MSK. Gwen en ik gingen naar de Griek, met school ging het naar Rijsel, en ik dronk koffie bij Gwen in de tuin. Bart en ik trokken in de paasvakantie naar Lissabon voor een kleine week. Met de vijfdes ging het naar het Concertgebouw in Brugge, en er was een paasdiner met wandeling in Ronse. Onze tweedes gingen opnieuw naar Velzeke, Bart nodigde Gwen en Erik en mij uit in Rizoom, we gingen naar Fourchette, en Marne gaf een fijn lentefeest. Ik genoot van twee dagen Big Rivers in Dordrecht  en Gwen en ik gingen in de Gentse Feesten naar een zeer vreemd toneelstuk. Een paar dagen later zag ik haar in Oostende en daarna trokken Merel en ik voor twee dagen naar Dordrecht.  Er was de jaarlijkse Middelheimpicknick  en Bart en ik gingen eten bij Flynn’s. Ik liep een snikhete dag rond op de Caesarfeesten, we vierden Koens 50ste verjaardag in Meise, ik ging naar een concert hier in Gent, naar een lezing, en ik nam afscheid van Veek. Met Gwen ging ik eten in 125, met de familie in de Artichaud, ik deed nog eens van lezing, zelfs van online lezing, en we gingen naar Bar Bask. Het koor gaf een Ceciliafeest  en met Barbara en haar man gingen we naar Boo Raan. Gwen zag ik nog eens in Baptist en Bart en ik gingen eten in Kortrijk voor het goede doel. Liv werd ook dertien en een week later waren we er terug voor kerstdag. Eindigen deden we hier thuis met Gwen en Erik.

Fysiek liep het ook allemaal niet zo heel vlot. Zoals gezegd begon ik het jaar op krukken na mijn hielspooroperatie, waardoor ook mijn rug het opgaf. Ik raakte een tand kwijt wegens gewoon in twee gebroken en mijn voet wilde echt niet genezen zoals het moest. Ik verstuikte dan ook nog de andere, waarbij er wellicht zelfs een botsplinter afbrak, en kreeg nog eens corona, of de griep, geen idee.

Ook bij ons pa ging het fysiek niet voor de wind: de neuroloog was in februari positief, maar eind mei werd hij opgenomen in het ziekenhuis wegens blijvend overgeven. Het bleek uiteindelijk darmkanker te zijn, waar hij voor geopereerd werd.
Zelfs Merel moest onder het mes, voor twee weerspannige tanden. Ze kreeg ook acnémedicatie. Kobe liep een hersenschudding op, en bij Wolf werd nu ook officieel vastgesteld dat zijn ene been korter is dan het andere.

Qua huisvesting bewoog er wel een en ander, ja. Zo kwamen er eindelijk zonnepanelen op ons dak, en moest voor het eerst ook onze septische put geleegd worden omdat we met geurhinder zaten. Helaas, het bleek eerder een verstopte afvoerleiding te zijn. Bart kreeg een pizza-oventje, en we sukkelden gigantisch met onze elektriek. Niet één keer, niet twee, niet drie maar vier keer. We kochten een appartement dat nog moet gebouwd worden, waar ze dus aan begonnen, waar we keuken en badkamer voor moesten kiezen, deuren, vloeren, en ook alle mogelijke technische dingen.

Wat hobby’s betreft bleef alles zowat bij het oude. Ik kon weer naar het koor en we zongen zelfs Alexander’s Feast. Ik begon eindelijk ook weer in een nieuwe, gezapige maar heerlijke groep Call of Cthulhu met The Masks of Nyarlatothep. Er werd uitbundig gequizd, zowel in Merelbeke, Aalter, het herstartte SQ, nog eens in Aalter, en uiteindelijk in Destelbergen. Larpen stond op een redelijk laag pitje: een Aether mini, een hilarisch Omenweekend, dat was het zowat.

En er was het geocachen, natuurlijk. In het begin van het jaar viel dat dik tegen wegens de voet, maar gaandeweg trok zich dat weer op gang. Ik ging verder met ons pa in Lochristi, nog een keertje, zelfs op moederdag, de elfde keer. Ik ging met de fiets in Gent, met Véronique in Ronse, op mijn eentje rond het Damvalleimeer, met Merel in Dordrecht, in Desselgem, nog eens met Vero in Gavere, in Melle, zonder Véro in Gavere, met de fiets in Landegem, en eindelijk, nu hij weer thuis is, nog eens met ons pa in Lochristi, en nog eens. Ik ging uitwaaien op Linkeroever, tijdens de examens in Drongen en op een zeldzame droge dag nog eens in Kruisem.

Ook de kinderen hadden hun bezigheden en hobby’s: Merel speelde voor het eerst mee in tToneel op school en deed dat bijzonder graag. Ze kreeg ook een beugel, iets minder plezant dus. We gingen samen kijken naar de balletvoorstelling van Marie-Julie en ze gaf een blokfluitconcertje en een toonmoment. We deden van Smile Safari met Lieze erbij, gingen noodgedwongen shoppen voor nieuwe kleren, aten bij de Italiaan en ze ging viral met een handleiding voor het Taylor Swiftconcert.  We herschilderden haar bureau, gingen nog eens ontbijten en ze deed een hoogteparcours en een waterparcours met haar nichtjes.  We gingen nog eens eten, bij Baptist deze keer, vooraleer ze haar beugel ook echt kreeg. Shoppen was nog eens nodig, want ze ging op GWP naar zee. Ze werd dertien
Kobe speelde nog enkele keren fagot voor hij definitief stopte. Zijn focus ligt nu bij de scouts en het speelplein: hij volgde dan ook een monitorcursus en ging na zijn scoutskamp naar Zuid-Korea voor zijn jamboree, waar hij zestien werd. Hij gaat ook voor olympiades allerhande.
Wolf werd negentien (!), koos een nieuw kot uit, schreef zich in bij UGent Racing waar hij onder andere carbon fiber leerde maken, ging met mij mee naar Rammstein, haalde zijn rijbewijs, slaagde voor zijn eerste jaar burgerlijk ingenieur, en ging prompt bijles geven.

Bart en ik deden ook van cultuur: de Huiskamerkuren van Klaas Delrue, die van Rick De Leeuw en Jan Hautekiet, een avant-première van een film, Zaz op Gent Jazz, een weekje Berlijn, kunst in Watou, een betere kunstroute in Sint-Denijs, een klassiek concert in Zomergem, een schitterend toneelstuk samen met Gwen en Erik, met Merel naar het GUM, een concert van Brihang en vrienden,  en uiteindelijk een dagje Parijs voor Rothko en Vanfleteren.

Ik las al bij al 53 boeken met een gemiddelde van 410 pagina’s, zo een beetje mijn standaard tegenwoordig.

Maar vooral: Bart startte een nieuw bedrijf, Ikag.

Eigenlijk was het een redelijk vol jaar, als ik het zo bekijk. Nee, ik heb hier nog lang niet alles opgesomd, dat is ook niet de bedoeling. Maar het was vrij druk, ja: ik probeer alles mee te pikken waar ik de energie, de goesting en de rug voor heb, want die rug hangt als een zwaard van Damocles boven mijn leven, ja. Het kan elk moment gedaan zijn, ik kan elk moment in een rolstoel belanden. Tsja. Sic transit gloria mundi.

Op naar 2024!

Geplaatst op

Dit was de vakantie van 2023

Vaak heb ik op het einde van de grote vakantie het gevoel dat ik niks gedaan heb en dat die vakantie voorbij is gevlogen. Nu, dat vliegen, ja, dat was ook deze keer het geval, en dat gevoel dat ik niks zinnigs gedaan heb, eigenlijk ook. Maar deze keer weet ik waaraan dat ligt: het rotweer. Ik wilde enkele uitstapjes maken, bijvoorbeeld naar Rijsel, of meer gaan geocachen, maar in de regen is daar weinig lol aan. Wel heb ik zowat elke goeie dag echt wel gebruikt om iets te doen. En mijn cursussen hebben niet geleden onder het regenweer…

Als ik even oplijst wat ik zoal gedaan heb, blijkt dat toch nog een en ander te zijn, ondanks het weer.

Dus ja, ondanks het mindere weer en de kapotte voet toch een goed gevulde vakantie met eigenlijk best veel volk, al heb ik lang niet iedereen gezien die ik wilde.

Maar ik kijk er met een fijn gevoel op terug, en dat is heel veel waard. Op naar het volgende schooljaar!

Geplaatst op

Terugblik op 2022

Het is weer tijd om terug te blikken op het voorbije jaar, en het eerste wat ik dan denk, is dat het geen speciaal jaar is geweest, eigenlijk, met fijne momenten maar niet wat ik meteen hoogte- of laagtepunten zou noemen.

Corona was stilaan onder controle en we kregen meer en meer vrijheid, al was dat in het begin nog veraf. De CO-meters bepaalden de temperatuur in de klas, Merel kreeg haar eerste prik, Kobe kreeg het virus alsnog te pakken, daarna ik nog  een tweede keer, en Merel kreeg haar tweede prik.

Nieuwjaar werd ingezet bij Gwen en Erik, een aantal dagen later bij Roeland en Sarah, daarna met Barts familie. Ik ging naar toneel en zong zelfs twee lenteconcerten. Koen en Lorre kwamen logeren en we vierden Pasen in ’t Konijntje. Ik ging met Merel naar een showkoor kijken en we gingen met zijn allen naar Livs lentefeest. Marie-Julie deed haar plechtige communie en Bart en ik gingen naar Poperinge en van daaruit naar Watou. Met Merel ging ik één dagje naar de Gentse Feesten, en ze ging ook mee naar de vijfde editie van de Middelheimpicknick. Met Lieven ging ik naar Rammstein en met het hele gezin trokken we tien heerlijke dagen naar Sorrento en de Vesuvius. De dag daarna gingen we met ons pa eten in Zomergem. Met Merel ging ik dan weer de zon begroeten op een toch wel zeer vroeg uur, samen met een bende geocachers, om daarna te gaan ontbijten. We gingen met Gwen en Erik eten bij Sepp en Sofie en daarna trok ik met Merel vier fantastische dagen naar Parijs, terwijl ons dak werd vervangen. Ons pa werd 81 en ik begon een tot hiertoe zeer fijne opleiding als mediacoach. We waagden ons in de hel van Ikea en bij de zesdes begon het concept ‘taartdag‘ opnieuw. Bart en ik trokken naar de Ardennen en overnachtten in een heuse boomhut, waarna we er een dagje Namen aan koppelden. Ik ging met de Cultuurcel naar het NTG en sprong met Wolf binnen op de tentoonstelling van Batist en Hannes. Met Ann ging ik dan weer naar een concert van Fa.Si.Nant  en ik mocht nog eens te gast zijn bij Bart en Birgit op hun Halloweenfuif. We versierden ook zelf ons huis voor Halloween en gingen voor Allerheiligen eten met Barts familie. Ik ging eindelijk nog eens quizzen en met Jeroen ging ik naar een fantastisch concert van The Cure! Er kwam zelfs nog een tweede quiz en ik zong een kerstconcert. Sophie kwam taart brengen, we vierden kerst, Annick kwam koffie drinken en Max gaf tekenles. En toen kwam oudejaarsavond.

De kinderen hadden andermaal hun bezigheid: Wolf kreeg een elektrische gitaar, een kostuum en werd warempel 18. Merel en ik gingen shoppen en zij won de Junior Journalist wedstrijd van het Davidsfonds. Wolf kreeg een kot en Merel haar definitieve kleren voor haar lentefeest, met een fotoshoot. Wolf stak heel veel energie in de Uitvaart op school en Merel ging op herinneringsklassen. En toen was er natuurlijk haar lentefeest. Ze haalden beiden een diploma  en ook Marie-Julie kreeg een zeer fijn feest. Merel deed alle mogelijke uitstapjes in die laatste schoolweek, Kobe werd de “vindingrijke Wasbeer” met een afbeelding op zijn scoutshemd. Wolf begon een stevige vakantiejob en Kobe ging tien dagen op kamp. De dag daarna werd hij vijftien. Ze gingen met zijn drietjes op de obligate eersteschooldagfoto en Wolf ging ook écht op kot. Merel werd twaalf en gaf nog eens een miniconcertje.

Het lijf werkte weer eens niet mee: in februari een stuk tand kwijt, in maart de rug die crashte, in mei nog eens de rug, begin juni een stevige keelontsteking die evolueerde naar een stembandontsteking, begin augustus de officiële diagnose van fasciitis plantaris, en daarna een infiltratie om een operatie te proberen vermijden. Er volgde in september een tonsillitis  en omdat ook de infiltratie niks had gedaan, kwam er een MRI-scan van de voet. Dat resulteerde in de operatie voor het hielspoor. En toen brak er nog een stuk tand af.
Ook met ons pa deed ik regelmatig een rondje dokters: oftalmoloog, neuroloog, psychiater, otorhinolaryngoloog, en dan warempel spoed voor een gemene luchtweginfectie.
Zelfs met Merel zat ik op spoed, gelukkig zonder veel erg. Zelf liet ik een echo maken van de voet en een mammografie uitvoeren. Merel ging dan weer naar de dermatoloog en de jongens werden vakkundig van hun wijsheidstanden ontdaan. Zelfs tijdens een larp verzeilde ik midden in de nacht met een vriendin op een Nederlandse spoed

Ik las veel, maar niet zoveel als het coronajaar, dat is logisch. Er waren 54 boeken met een gemiddelde van 411 pagina’s, ook niet slecht. Fantasy spande zonder meer de kroon, met alles van Brandon Sanderson voorop.

Uiteraard waren er geocaches: in Kortrijk met Véro, Lochristi in 35 etappes met ons pa, een absurde cache in Drongen, een labcache in Sint-Denijs, en er kwam een hele nieuwe reeks Evergemse kapelletjes uit. Ik ging met Guido en Myriam erop uit in Evergem en met Annelies in Mechelen. De dag daarna zat ik met Véro in Doornik  en nog wat later stak ik er zelf nog enkele weg. Ik liep met ons pa in Zomergem, op mijn eentje in Nieuw Gent en ging met Véro fietsen in Maarkedal.  Zelf ging ik wandelen in Landegem  en op de prachtige, prachtige Westerbegraafplaats. Ik nam ons pa mee naar de zomerse hof van den deken achter zijn hoek en naar Vinderhoute en met Jesse zette ik Melle op de kaart.  Ik ging naar Lier en met Wolf en Arwen in de vallei van de Oude Kale. Met de fiets reed ik in Gavere en met ons pa te voet in Landegem. Pas een hele tijd later ging ik nog eens met de fiets cachen met Mireille, een rondje dat ik wat later afwerkte op mijn eentje. Ook in de Hoge Rielen liep ik op mijn eentje rond.

Restaurantbezoek kon ook weer: The Jane, ettelijke keren Villa Ooievaar, Talloor d’Or met Gwen, Hostellerie Saint-Nicolas, Yalo met Gwen en Erik, Castor, een lunchdate in de Ooievaar met Peggy, ontbijt met Gwen in De Mokke, nog eens Commotie,  met Gwen naar Bassin, met haar ook naar de Golden Gai en eind oktober naar Alberte. Met Bart ging ik dan naar het bijzonder luide Elders en met Gwen nog eens naar de Griek. Met Bart ging ik voor zijn verjaardag naar Peper en met Ann naar L’Autre Vie.

Zelfs het larpen kon weer, zij het met een aarzelend begin: Aether Casino, en dan de laatste Haven, met ongelofelijk veel spijt in het hart. Er was de uitgestelde Soirée van Duister Gent en Aether Huwelijk, en dan eindelijk weer een volwaardig weekend Aether én een volledig weekend Omen. En tussendoor waren er de avondjes van Duister Gent.

Ook Kafka sloeg af en toe toe, zoals bij het containerpark en na de stormschade bij Telenet. Ik deed me er zelf eentje aan met Merels E-ID

Ik begon stommiteiten uit te schrijven, zowel bij mezelf als die van vrienden. Aflevering 1, 2, 3, 4, 5 en dan die van de vrienden 1, 2, 3.

Ik moest helaas ook afscheid nemen van enkele mensen: Bib, de moeder van Koen, mijn grootmoeder van 101.
Stomweg nam ik ook afscheid van mijn motor, en ons Chantal ging met pensioen.

Maar er waren ook momenten dat ik me bijzonder geapprecieerd voelde, zoals toen ik dit briefje kreeg, of dit cadeautje, of deze pot orchideeën met een kaartje erbij.

Mja.

Het was geen bijzonder jaar, dit 2022. Moge 2023 dat wel worden, maar dan in de goeie zin.

Geplaatst op

Terugblik op 2021

Ik eindigde mijn terugblik op 2020 met de volgende verzuchting: “Ik heb er geen idee van wat 2021 zal brengen, maar ik hoop vooral op meer vrijheid voor iedereen.”

Even leek het wel zo, ja, en in de zomer kwam het eventjes goed. Voor het weer fout ging, natuurlijk. Heel veel dingen werden afgezegd, uitgesteld en opnieuw afgezegd. Maar heb ik echt een slecht jaar achter de rug? Goh… We leerden ermee leven, en ik had vooral mijn verwachtingen ook bijgesteld, denk ik. Vakantie zat er niet echt in, of toch enkel in kleine mate. Maar er waren massa’s dingen waar ik wel dankbaar voor was, waar ik van genoten heb. Ik heb geleerd meer te genieten van de kleine dingen, denk ik dan.

Eigenlijk begon het jaar niet zo slecht, met nieuwjaren en geocachen in Ronse en een babbel met Gwen, en nieuwjaren buiten op het terras bij Roeland en Sarah. Ik startte zowaar een eigen bedrijfje, we ging nog eens nieuwjaren maar dan bij Koen en Else, en Bart en ik gingen op road trip in een Aston Martin. Restaurants waren moeilijk, maar ik haalde af in Villa Ooievaar. Annick kwam gezellig op het terras zitten, en ik kreeg een Apple watch. Ik ging heerlijk taart eten bij Gwen, kreeg Arend en Mireille over de vloer en we speelden zowaar weer DND in het echt, buiten op het terras. Bart en Birgit kwamen ook bij ons zitten, en Koen en Else waren zowaar het eerste officiële bezoek binnen in huis van dit jaar! Ik kon weer lunchen in Villa Ooievaar, Bart ging zelfs mee een kunstroute fietsen waarna Jonas en Annelies nog langskwamen, en we gingen in juni eindelijk ook weer écht op restaurant. Ik nam nota bene een podcast op met de Balense gasten, en we kregen een nieuw katje, Nazgûl. Ik kreeg zelfs een nieuwe auto en we gingen eten voor Nelly’s tachtigste verjaardag. Bart en ik trokken vijf dagen naar Frankfurt en keerden terug voor Bo’s communiefeest.  Bart en ik waren 25 jaar getrouwd en vierden dat in een gewone brasserie. Merel en ik hielden een Girls’ Day Out en ik ging op restaurant met Bart en zijn nieuwe management director. Ik ging Peggy’s nieuwe huis eindelijk eens bekijken en organiseerde een picknick voor 50 man in het Middelheim. Bart en ik gingen fietsen en iets drinken op een boot, en Merel en ik trokken met de fiets de stad in. We gingen met zijn allen – en Arwen – vier dagen varen in Nieuwpoort, deden van barbecue bij Gwen, gingen met het hele gezin naar Black Widow, en zowaar ook Indoor Skydiven in Charleroi! Ik deed nog eens van Vossendagje en dan kwamen Mireille en Jarne nog eens af om verder te knutselen. Bart en ik gingen excellent eten in Commotie, kunst kijken in Brugge en ik zette mijn Ford te koop. Ik ging met de kinderen langs bij Nelly en Staf en zij gingen met Bart battlekarten in Moeskroen. Ik trok naar een zwartzakjesfestival en naar ’t unief voor een interview. Gwen en ik dronken koffie en we trokken met zijn allen naar de Oldtimers van Mahy. Ik haalde nog eens het terras van Villa Ooievaar en we gingen met de Rombautjes eten voor ons pa zijn tachtigste verjaardag. Eten deden Bart en ik dan ook weer bij Bernard en Benoit De Witte, en de heren sprongen zowaar uit een vliegtuig! We gingen nog eens eten met Gwen en Erik, maar er waren dit jaar helaas maar twee quizzen. Merel en Wolf gingen mee naar een blokfluitconcert en ik zag met Bart de Lights on Van Eyck. Hij ging niet mee naar de halloweenfuif bij Bart en Birgit maar uiteraard de dag daarop wel naar Ronse voor Allerheiligen, en een paar dagen later naar de film Dune. Ik ging zingen in De Pinte en deed er van labcache en leerde bij over zelfzorg. Met de hele bende gingen we naar de Colmar, Merel en ik kregen corona en ik zat dus thuis terwijl ik 50 werd.  Gelukkig konden we daarna gaan eten met Ann en Jarno en kregen we ein-de-lijk een nieuwe garagepoort. Ook Liv werd elf en gaf een feestje , we vierden kerstavond bij ons thuis maar ook kerstdag zelf en ik had een hele hoop volk over de vloer. Om het jaar af te sluiten gingen we nog met het gezin onze oudejaarswandeling maken, en dat deed deugd.

Het geocachen trok dit jaar weer aan: zoals gezegd leerden we leven met corona. Het begon al meteen met het gezin in Ronse, met ons pa in Ertvelde, en ik stak samen met hem eindelijk een bonus voor de Sluizen van Gent weg. Ik joeg de jongens de bomen in in Rieme, herstelde caches, fietste een eerste deel van een reeks in Vinkt, deed een toertje rond het sas in Zomergem en sleepte ons pa mee naar Destelbergen. Er volgde deel 2 in Vinkt, deel 3 in Deinze, en ik deed een eerste labcache met Wolf in Ronse. Met Vero ging ik op toer in Ename  en met Merel in Gent centrum. Ik leerde Stefanie kennen, ontdekte samen met ons pa het Kapitein Zeppospark, deed een labcache in Eeklo met hem en ging met Philip cachen in Antwerpen. Ik pikte twee cachekes op in Gent, en nog een extra reeksje in Park Halfweg aan de Watersportbaan met ons pa. Ik legde zelf een labcache in Wondelgem  en liep deel twee van Park Halfweg met ons pa. Met hem vond ik ook een paar cachekes in Oudenaarde. In Frankfurt scoorde ik naast een hele reeks gewone caches en labcaches zelfs een FTF! Ook in de Westhoek haalde ik een reeks caches en zelfs in Charleroi. Ik maakte met Véro Oudenaarde onveilig, scoorde een reeks FTFs met een nieuwe reeks hier in de buurt, en ging met Mireille op trot in Leest. Véronique vergezelde me in Eke, ik liep rond in Moeskroen en met ons pa deed ik een paar wegels in Zomergem. Ik haalde een paar caches in Beke en deed per fiets een eerste deel van Rondje Rieme in de stralende zon.  Deel twee was met ons pa, ik zat in Kapelle-Ramsdonk en deed alsnog het laatste deel van Rondje Rieme. Ons pa en ik liepen nog een paar wegels in Zomergem af, en Mireille en ik reden met de fiets rond in Sint-Kruis-Winkel. Nog meer wegels in Zomergem, een toertje rond de Blaarmeersen, een paar in Landegem langs het water, in Sint-Joris-ten-Distel, een labcache in Ertvelde, en ik installeerde zowaar een eigen Travel Bug Hotel. Ik ging uiteindelijk nog in Zelzate cachen om het jaar af te sluiten.

Qua larpen viel het tegen, al vonden we er soms wel een manier op. Haven deed een online mini en ik begon te figureren in Duister Gent, de maandelijkse Vampirelarp. Gelukkig was er ook een échte Haven waar ik intens van genoot. Omen deed dan weer een echte mini waarbij Wolf voor het eerst ook echt meedeed. Er was een Aether mini en de jongens hadden een heus Roanoke-weekend.

De kinderen hadden wel nog behoorlijk wat te doen: Wolf kreeg nieuwe gewichten, Merel danste nog steeds, Wolf werd zeventien, en Merel begon te scrapbooken. Wolf ging voor zijn theoretisch rijexamen, Kobe gaf een fagotconcertje en Merel mocht gelukkig binnen voor Liezes verjaardag. Ze gaf een blokfluitconcertje en vertrok op scoutskamp.  Wolf werd ook gevaccineerd, Kobe ging op kamp in Ertvelde wegens de rest ondergelopen, en werd vervolgens veertien. Merel schilderde haar kamer met Wolf en hing er onze zelfgemaakte droogbloemenkrans. Wolf had eindelijk weer een eerste rugbymatch en Merel ging met de vriendinnen op Halloweentocht, een tiental dagen voor ze elf werd en daar een feestje voor gaf. In december gaf ze dan een raamconcert en kreeg ze een altblokfluit.

Ik las vorig jaar veel, maar dit jaar nog veel meer: 60 boeken maar met een gemiddelde van 500 bladzijden per stuk. Er waren de Codex Alera, De Passievrucht, En finir avec Eddy Bellegueule, Het tij hoog, de maan blauw, Honderd jaar eenzaamheid, de Powder Mage trilogy, Far from the Madding Crowd, Gods of Blood and Powder Trilogy, Atonement, Alice in Wonderland, een fantastische reeks van 6 kleppers van 800 blz., The Lymond Chronicles, Eleanor Oliphant is completely fine, Life of Pi, The Broken Earth Trilogy, Cold Comfort Farm, Vissen praten niet, de reeks van 8 boeken (800 blz. elk) van The House of Niccolò, De Schaduw van de wind, Perdida Street Station, de twee thrillers van Steven Van Belleghem, 4 boeken La Passe-Miroir, de twee Six of Crows, The Lovely Bones, The Shadow and Bonetrilogie, Extremely Loud and Incredibly Close, en dan nog een paar van de Stormlight Archive, twee over de Women of Troy en tot slot The Penelopiad.

Qua gezondheid was het een redelijk druk jaar: ik ging met mijn vader naar de huidarts om zijn vlekjes huidkanker te laten behandelen, de dag daarna met hem naar neuroloog en psychiater, een paar weken later een scan in het ziekenhuis voor hem. Ik kocht een nieuwe bril, ging naar de maagspecialist, en besprak de MRIscan van ons pa zijn hersenen met de neuroloog. Hij had een afspraak bij de stomatoloog en een week later ook de operatie voor die tand. Nog wat later zaten we in Eeklo voor zijn hoorapparaten en eind mei kreeg ik mijn eerste coronavaccin! Een maand later kwam vaccin nr. 2 en nog een bezoekje aan de neuroloog met ons pa. Ik moest nog eens langs de oogarts en mijn galblaas werd vakkundig verwijderd. Op de valreep kreeg ik ook nog mijn boosterprik.

Op school was er natuurlijk corona en de mondmaskers en het afstand houden en het ontsmetten, maar niet alles was kommer en kwel. Zo zijn er sinds januari de touchscreens waar ik gigantisch fan van ben, updatete ik de schoolbrochure, volgde ik opleiding voor instagram, en liet ik een leerling een sfeerfilmpje maken voor school. We zetten een digitale, live infoavond voor de nieuwe eerstes op poten, en dan ook een volledige OpenSchoolDag met filmpjes en een live Q&A. Mijn maffe collega’s maakten er zelfs een KAM School View voor! We filmden dan ook nog eens zelf voor de tweede infoavond, en ik werd lid van de schoolraad. Ik draaide anderhalve fulltime maar gelukkig kwam er Ludo. Oef.

Heel veel dingen gingen digitaal: opleidingen, klassenraden, lessen van thuis uit, de schoolraad, lezingen, …

Maar zoals gezegd: we leerden leven met corona en er niet meer zo krampachtig mee om te gaan. Dat vaccin heeft toch wel wat veranderd, ja.

Aan de andere kant: we gingen 12 dagen naar Spanje gaan en dat is in het water gevallen. Bart en ik hadden Frankfurt, Merel en Kobe hun kamp, Wolf zijn surfvakantie in Berria, en samen de vierdaagse boottrip. Hopelijk kan het volgend jaar dan wel weer…

Ik mis wel de vlotte restaurantbezoekjes, het, tsja, vrijer omgaan met elkaar, en vooral de larpweekends en mijn koor. Want ook dat is weer stilgelegd natuurlijk.

Maar al bij al was het nog niet zo vreselijk, ik vond 2020 toch wel minder. Al is er ruimte voor verbetering, en hopelijk komt die dan eindelijk in 2022.

Allons-y!

Geplaatst op

Terugblik

Ik eindigde mijn terugblik op 2019 met de vraag aan het voorbije jaar: “Oh, enne… beloof je je goede vibes door te geven aan 2020?”

Wel euhm…. ik heb het gevoel dat 2020 dat niet helemaal heeft ingelost, om het nog zacht uit te drukken. Een echt slecht jaar was het voor mij persoonlijk niet, maar ik heb uiteraard niet kunnen doen wat ik wilde, mijn sociale contacten verder uitbouwen, uitstapjes doen, dat soort dingen. In mijn persoonlijke kring is er niemand die echt getroffen is door corona, al heb ik wel een paar vriendinnen die nog kampen met de gevolgen ervan. Maar mijn overzicht zal een stuk korter zijn dan anders, tsja.

Zijn er mooie dingen gebeurd? Welzeker! Vooral dan in tempore non suspecto.
We zetten het jaar goed in met een dagje Brussel en Keith Haring, we gingen uitgebreid nieuwjaren in Ronse, ik ging nog eens bij Sophie, we deden een winterdagje in Gent met het reuzenrad, ik ging naar een loodzwaar toneelstuk, deed nog een dagje Brussel voor de certamina met Bozar, en ik genoot nog eens met Bart in de Chambre Séparée. Met de Cultuurcel mocht ik mee naar Peer Gynt, met Bart en de KBC naar Scala, en vooral: we gingen naar Djerba! Ik bleef regelmatig mijn kleine momentje hebben in Villa Ooievaar, en Bart nam me mee naar Daens en naar Karel De Stoute. We gingen nogal laat nieuwjaren in Zomergem,  en er was de uitvaart op school. Met het hele gezin gingen we Van Eyck bekijken en Bart en ik hadden een rare datenight.
En toen werd het coronatijd. Ik ging nog fietsen, ging dan zelfs met de fiets met Wolf even zwaaien bij Arwen, en we gingen dan maar online quizzen. Bart verraste me met een thuisdate, en Merel toonde dat ze echt wel kan fietsen, meermaals zelfs. We steunden de locale horeca, ik dweilde met Merel nog door ’t stad en we kregen bubbelbezoek aan het zwembad. Bart en ik konden eind juni eindelijk nog eens op restaurant en we vierden zelfs een heus verjaardagsfeestje! Begin juli konden Bart en ik vijf dagen naar Bordeaux  waarna we meteen gingen eten in De Jonkman. Ik ging zelfs op mijn eentje een week naar Saleich voor een fotografievakantie en daarna brachten we met het gezin twee zalige dagen in Pairi Daiza door. En toen begaf mijn rug het weer, en zat augustus erop voor mij, of toch min of meer. We deden wel een fijn tochtje op de Leie en ik ging eten zowel met Véronique en Sophie. En toen begon het schooljaar weer en had ik weer tijd voor mezelf. We vierden de verjaardag van ons pa en de dokter bevestigde dat mijn rug zwaar ontstoken zat.  Ik ging lunchen met Véro, lunchen met Véro, lunchen met Véro  Ik genoot intens, maar echt intens van een ballonvaart  en Bart en ik gingen eten in The Church. We gingen met het hele gezin vrolijk in quarantaine  en ik verjaarde. Ik opende het winterterras met Annick, Mathias en Jarne en ons pa joeg me de stuipen op het lijf.   We vierden kerstavond met onze bubbel en gingen de dag nadien naar Omaly. Op de voorlaatste dag deden we met het hele gezin de wandeling van de Bourgoyen en sloten het jaar onder ons af.

Ook de kinderen deden nog vanalles: Merel zong in het kinderkoor, Wolf stond eindelijk nog eens op een rugbyveld en speelde zelfs goeie matchen bij de U18, Merel had een klein concertje, Kobe ging karten voor zijn verjaardag, Merel zat een hele dag bij Feija, en samen richtten ze een heuse game room in. Merel kreeg kleur in haar haar, figureerde in de TikTokjes van haar papa, en kreeg een heuse make-over en fotoshoot. Wolf kreeg eindelijk zijn beugel, Merel gaf een buitenfeestje voor Lieze en kreeg een bril voordat ze op kamp vertrok. Een paar dagen later vertrok ook Kobe op kamp en begin augustus kregen de twee jongens een zware computer. Wolf deed voor het eerst een paar weken een vakantiejob, ging op surfkamp en Merel begon met dansles. Helaas testte Wolf ook positief op corona, waarna hij zijn kamer schilderde. Merel kreeg ondanks alles een fijne verjaardag, gelukkig maar.

In het begin van het jaar waren er zelfs nog LARPs: ik deed een mini Haven, we hadden een Vossenweekendje, maar dat was dat, helaas. Er kwam gelukkig wel een Aether online.

Ook het geocachen stond op een lager pitje dan anders: ik zocht er eentje in de buurt van Zomergem met ons pa, in Latem op mijn eentje, ging fietsen in Oostakker, deed dat nog eens in Oostakker Lourdes, en ik zette vooral meermaals mijn eigen caches in orde. Ik stak de fiets in de koffer en toerde door Lochristi, liep met Véronique en Merel in de regen in Munte, met de fiets in Ertvelde, met de vier dames in Vurste, met ons pa in Sint-Kruis-Winkel, twee keer zelfs. Met Véro ging het nog naar Lemberge en met Merel in de Bourgoyen. Ik liep een rondje in Sleidinge en eentje met Véro in Munte. Om het jaar af te sluiten ging ik nog cachen in Laarne en tussen Drongen en De Pinte.  Dat gaf me een totaal van 185 caches dit jaar, waar het er vorig jaar nog 415 waren en het jaar voordien 500.

Ik las ook gigantisch veel: 62 boeken dit jaar. Een ganse reeks rond een Peter Grant, tovenaar in hedendaags Londen (al las ik de meeste daarvan in 2019), The Grapes of Wrath, Birdsong, twee Baru Cormorant, IJzerkop, vijf boeken Red Rising, Northanger Abbey, Stone Cold, The Grail Trilogy, Middlemarch, False Value, de Broken Empiretrilogie, 8 boeken van The Witcher, Peace Talks, Heart of Darkness, Shattered Sea Trilogy, Persuasion, de Mistborntrilogy, de zeven boeken van The Chronicles of Narnia, de tweede trilogie van Mistborn, Een Schitterend Gebrek, Battle Ground, A Prayer for Owen Meany, Secret History, The Woman in White, en dan om af te sluiten een aantal uit de Codex Alera.

Professioneel kreeg ik de titel ‘mediacoach’, maar ontwierp ik ook vanalles, iets wat eigenlijk absoluut niet mijn area of expertise is, maar bon. Er was het programmaboekje voor tToneel en  de volledig vernieuwde schoolbrochure.
Ik probeerde ook nog wat bij te scholen: een lezing over tellen en rekenen bij de Romeinen, eentje over economie, een bijscholing door Gwen in Brussel, en toen was het gedaan.
Ik leerde filmpjes opnemen in de lockdown, ging daarna gewoon steeds live, en nam een coronafilmpje op voor de terugkomdagen. Ik schreef een artikel voor het vaktijdschrift Prora, en zorgde dat de school in de krant en op tv kwam. Ik begon uiteindelijk online de lezingen te volgen.

Maar ikzelf had het soms wat moeilijk. Het werd me in januari al even te veel, en ik stapte zelfs uit het koor. Maar toen kwam corona en kon dat sowieso niet meer. Ik amuseerde me met gamen in het Oude Griekenland, daarna het oude Egypte en uiteindelijk met de vikings.

Uiteraard moest ik nu ook meer zorgen voor ons pa: hij kwam een aantal maanden niet, maar werd uiteindelijk toch overtuigd opnieuw op zondag tot bij ons te komen. Zoveel isolement is nergens goed voor. Hetzelfde geldt voor Marleen: ook daar hebben we gewoon de boodschappen en dergelijke overgenomen. Daarnaast hielp ik mee aan het coronablog van de CEO van een groot ziekenhuis.

Mijn jaar was dus eigenlijk wel goed gevuld met zelfs drie buitenlandse vakanties, meer dan ooit dus. Maar het bleef een raar jaar, met weinig sociale contacten, mondmaskers overal, kleine drama’s op school, maar gelukkig geen zware slachtoffers in mijn omgeving.
Professioneel was het een zwaar jaar, dat zeker, en 2021 zal nog even op hetzelfde elan verdergaan, vrees ik.

Ik heb er geen idee van wat 2021 zal brengen, maar ik hoop vooral op meer vrijheid voor iedereen.

Geplaatst op

Terugblik

Wel, 2019, je mocht er best wel wezen, ja. Vond ik 2018 nog te vol, 2017 een rotjaar en 2016 ronduit rampzalig, dan boog jij die trend toch wel om.

Ik kijk met plezier op jou terug, weet je? Je werd voor mij het jaar van carpe diem, van overal die kleine dingetjes op te zoeken die me plezier geven, van het leven met beide handen te grijpen, nu het nog kan en mijn lijf nog een beetje mee wil, nu de kinderen al groot genoeg zijn om zonder mij te kunnen en ik dus weer meer en meer mijn eigen ding kan doen. Bij voorkeur met mijn lief aan mijn zijde, maar ook hij heeft een druk leven.

Ik deed veel mooie dingen, zag veel mooie dingen, maakte mooie vriendschappen en genoot. Mijn broer trouwde, en ik was de trotse grote zus!

Ik werd beetje bij beetje een beetje socialer. Ik doe in elk geval mijn best. Ik ging eten met Gwen, we gingen nieuwjaren met Dirk en Ilse, ik zat in het Certaminacomité, er was het nieuwjaarsfeestje bij Wijs, Annick kwam koffie drinken, er was Stafs verjaardag in ’t Raadsel, een Vossendagje bij Mireille, extra quizzen met een nieuw ploegje, een bezoekje aan de Vette Veemarkt, ik ging met Véro naar een fijn optreden, ging nog eens eten met Gwen, zag een toneelstuk met Véro, ging naar een balletoptreden van Arwen, keek een film bij Max, ging met het Certaminacomité en Gwen eten, lunchte met Esther, ging naar Veerles verjaardagsfeestje, Jesse kwam op de koffie, ik ging met een ganse bende naar het concert van Anouk en daarna naar de Cauldron, zag nog een schitterend toneelstuk met Véro, ging met Lorre naar Antwerpen, zat met de kinderen in het park in Wondelgem, en ging met een hoop vriendjes naar een concert van Stereomoon in Mechelen. Philip liet me Antwerpen zien op een zalige manier, en ik ging nog eens een weekendje naar Dordrecht. Ik ging eten met een vriendin die ik in jàren niet meer had gezien, en liet mijn zwembad vollopen met vrienden. Ik trok naar Balen voor een feestje, Mathias kwam uit Balen naar Gent, en ik ging dan maar geocachen in Balen. Robbe zat een dagje bij mij in de tuin en ik een namiddag bij Vallery in die van haar. We picknickten aan de vijver en in het Middelheimpark. Ik deed van conventie  en ging naar het feest van Jonas en Annelies, dat van Lorre en Koen  en de Vossen kwamen nog eens bij mij. Gwen kreeg eindelijk haar verjaardagsetentje en DnD ging weer van start!  Linus zong een schitterend concert met Stereomoon en ik ging zelf een weekend zingen met het koor.  Annick kwam nog eens op de koffie. Ik ging naar Max’ Expo, ging lunchen met Peggy, trok nog eens via Antwerpen naar Balen voor een feestje, naar Kontich voor een diner en de Korda Boys kwamen nog eens tot bij mij. We sloten het jaar af met fijne vrienden, dat ook.

Er waren, dankzij de hulp van vele vrienden, ook de larps: Haven, Omen, de Korda mini, Roanoke, nog eens Haven, Vortex, een schitterende Omen en voor het eerst ook Aether.

Ik ging natuurlijk ook geocachen, maar minder dan vorig jaar. Hoewel…
Met Véro en de kinderen in Landegem, ik stak een voorlopige bij de Geeky Cauldron, liep rond in Zomergem, nog een keer in Zomergem, zelfs met mijn pa in Zomergem, in Brugge bij de fagotwinkel, doorheen het Meetjesland, in Landegem met ons pa, in Sint-Joris, in Kruishoutem, in Brugge, in Lochristi met Vero, een tweede keer Lochristi met Véro, een gloednieuw tochtje hier in Wondelgem, in Destelbergen, in het stadspark van Antwerpen, een fijne wandeling in Lochristi, ook nog eens in Kruisem, en ik maakte zelfs een ganse geocachetocht in het park naast de school. Ik deed een prachtige zomerse tocht met Véro en de kinderen in Moerbeke, liep noodgedwongen een tocht in Herentals, deed dan het vervolg van Moerbeke, liep rond in Dordrecht en omstreken, deed een tocht in Balen en bekeek Art Deco in Sint-Niklaas met Véro. Ik overtrof mezelf door per fiets 55 caches in een dag te halen in Hyfte. We cachten in Zeeland, en ik fietste rond in Gentbrugge. We trokken met zijn allen naar Ronse bij Véro en ik met ons pa naar Destelbergen. Ik liep rond in Geraardsbergen, twee keer met ons pa in Langerbrugge,  met Véro in Zingem en een laatste cache hier in Gent.

En dan waren er nog veel van die kleine dingetjes die me blij maakten. Culturele dingen, of gewoon kleine uitstapjes en zo.
Ik ging met Bart naar de Henry Van de Velde Design Awards, spotte vogeltjes in de tuin, fietste met Merel naar Gent, ging naar een lezing over Helena van Troje, genoot van een fantastisch weekend in Brugge met mijn liefste, een pianoconcert met Bart, een fagotconcert van Kobe, een fantastisch etentje in Gent, ik zong nog eens de Djiezes!, nam Véro mee naar Villa Ooievaar, ging met de kinderen in de paasvakantie naar de Ardennen, vond een nieuw uitstekend lunchadresje, liet een tattoo zetten, zag een eindexamen zang, en we zetten een zwembad op. Bart nam me mee naar Gent Jazz, en ook nog naar Oak, en ik ging met de kinderen nog eens naar het Design Museum. Bart en ik dwaalden rond op Tomorrowland en daarna op de Gentse Feesten. Ik fietste met lief en dochter door de Gentse haven, en we trokken met het gezin vijf dagen naar Port Zélande. Mijn pa werd 78, ik ging naar een lezing over kruiden bij de Romeinen  en ik zong drie concerten.

Oh, en ik las gigantisch veel, maar liefst 52 boeken. Héérlijk!  A Tale of Two Cities, drie boeken van The Gentlemen Bastards (Locke Lamora), An Odyssey, 15 boeken Dresden Files, Catch 22, 3 boeken Imperial Radch, Fake it till you make it, To Kill a Mockingbird, 4 boeken Matthew Swift, de trilogie van His Dark Materials, drie boeken van Jean Le Flambeur, Best Served Cold, Little Women, The Heroes, Red Country, De bekeerlinge, en dan nog 15 boeken Peter Grant die ik nog moet bespreken.

Waren er ook negatieve punten? Uiteraard, en nog geen klein bier ook. Ons pa werd opgenomen in het ziekenhuis met een manie, en een paar maanden later zelfs met een zware psychose.  En er was Erik, natuurlijk.

De rug deed ook bij momenten serieus lastig, zoals in februari, in mei  en in oktober. Een oud-leerkracht Latijn van me viel weg, Kobe belandde zonder erg op spoed, mijn nonkel Wim verliet zachtjes het leven, Wolf viel weer een paar maanden uit met een kapotte voet  en oud-leerlinge Lauren stierf aan een hypo.

Maar als ik zo op je terugkijk, 2019, dan is de balans toch positief. Er mankeert misschien wel een en ander aan me, maar eigenlijk ben ik gewoon een gelukkig mens.

Meer moet dat toch niet zijn?

Oh, enne… beloof je je goede vibes door te geven aan 2020?

 

Geplaatst op

Terugblik

Ik weet het niet, 2018. Je was… vreemd. Vol. Te vol. Te veel. Te. Op meerdere vlakken, en dan helaas meestal niet positief.

Je was te druk, te gestresseerd, niet alleen voor mij, maar ook voor Bart en de kinderen. De situatie rond mijn rug heeft er natuurlijk geen goed aan gedaan, en ook Wolfs verblijf in het Zeepreventorium bracht nogal wat extra met zich mee. Lees daarvoor eens de lepeltheorie, wil je?

En helaas waren er nog wel mindere momenten. We begroeven Tant’Angèle, het papierwerk rond mijn rug nam kafkaiaanse proporties aan, soms zelfs Murphyesk, ik verloor mijn tante van 54 door een stom ongeluk en las voor op haar begrafenis, panikeerde om de kat, bleef ons ma missen, had serieuze problemen met een wijsheidstand, kreeg borelia op een tekenbeet, herviel met de rug, bracht mijn schoonmoeder naar het ziekenhuis, herviel nog eens met de rug, en ons pa had een herseninfarct.

Was je dan alleen maar kommer en kwel, 2018? Belange niet, minder dan de vorige jaren zelfs. Een grote fijne herinnering is onze reis naar Rhodos natuurlijk.

Er werd gelarpt, natuurlijk, voor zover de rug dat toeliet. Een steenkoude Vortex in Aetherstijl, maar vooral ook een nieuw spelerspersonage op Haven, met de Vossen. Er werd zelfs een extra avond gespeeld in een Omenvortex, en de jongens gingen naar Roanoke. Er was een tweede Havenweekend, en ook een fantastische Omen.

Er werd natuurlijk ook gegeocacht, en veel zelfs: we hebben maar liefst 500 stuks in 2018 gehaald: random, onder andere in Zomergem, ik redde een korte multi hier vlakbij door hem over te nemen, we gingen met ons pa naar Lembeke, in Evergemse velden, in het donker in Kaprijke, een rondje Belzele, een wandeling in de Campagne, in Sint-Amandsberg, ik gaf MAx en co een introductie, we gingen naar Cadzand, langs de Schelde, ik leerde ook Léonore cachen in Ertvelde, deed met Véro de cache in het STAM, liep rond in Sint-Niklaas en Kruishoutem, met ons pa langs het kanaal Gent-Terneuzen, in Sleidinge, in Affligem en Sas Van Gent, Doornzele, een dagje met Véronique en Léonore in Daknam, twee multi’s in Wondelgem en Wippelgem, het Leeuwenhof in Drongen, een verloren stukje Vinderhoute, met Merel in Doornik, in Puyenbroeck, in Sint-Amandsberg en Vosseslag, in Bredene en Brussel, Jabbeke, Oostende, Bourgoyen, Mol en Balen, Ertvelde, Zeeuws-Vlaanderen, Vallei van de Oude Kale, met Merel aan zee, in Rhodos, Oostende, rond de Leebeek, Brugge, een heerlijk rondje Blauwbuik, Stene, Gentbrugse Meersen, Bourgoyen en Oostende, met de fiets in Laarne, in Nederland en een nachtcache in De Haan, met Merel in Kruishoutem, met Wolf in Wachtebeke, met ons pa op Campo Santo, in Sint-Niklaas, in het Liedermeerspark in Merelbeke, met de kinderen in Merelbeke,  en ik klokte af op 500 in De Pinte.

Ik probeerde sowieso ook wel wat aan mijn sociaal en/of cultureel leven te doen: we gingen naar Gwen, ik ontbeet bij Pascale, ik quizde nog wat, ik zong mijn hart uit mijn lijf in Korsele en  in Gent, ik ging naar theater met Véronique, met diezelfde Véro naar Richter in het SMAK, ik hoste rond op het Trend Event van Wijs, ik begon weer D&D te spelen met een vree wijze bende, ging op avant-première bij Ampla, liep rond op de tentoonstelling over Pompei, ging met Véro naar een Spaanse avond, liep nog eens in het Gallo-Romeinse museum in Velzeke, ging met de kinderen naar het Design Museum, hield een Vossenweekendje, ging naar de leesclub, woonde een lezing bij, deed een boekvoorstelling, woonde een Griekse dag bij, ging eten met Gwen, woonde de balletvoorstelling van Alexander en Marie-Julie bij, hield een EVA foam workshop met de Vossen, ging naar een theatermonoloog met Véro, met haar én de ganse familie naar het MSK, nóg met haar naar Ampla House, volgde een workshop marketing, ging eten in Antwerpen met Tom en Sharah, picknickte in het Middelheim, ging eten met Peter, vierde Thomas’ verjaardag, ging met de meisjes naar de Helden, vierden ons pa’s verjaardag, ging met Bart naar Adriaen Brouwer en een week later naar Genk, naar Tim Burton, nog een paar dagen later naar een spektakelopera in het ICC, ging bij het Certaminacomité, had een fantastische dag met mijn dochter, onder andere in het SMAK, ging naar de avant-première van Girl, ging zowaar op koorweekend, dompelde me een namiddag onder in Ovidius, hield VIPdiner in het SMAK en daarna Halloweenfeestje in Antwerpen, werd derde op de Kammekequiz, ging eten met Kim en Nathalie, vond een nieuw sociaal restaurant in Wondelgem, ging koffie drinken bij Sophie en zong een heerlijk concert.

En er waren ook de uiteenlopende kleine dingen die me blij maakten: de vogels in de tuin, een wandelingetje met ons pa, opnieuw kunnen lesgeven, ons te pletter lachen met heliumballonnen, in mijn nopjes zijn met gerepareerde rolluiken, een compliment over de schoolwebsite, gaan eten in de Hertog Jan, verlichting in mijn bureau, een dagje Brussenkamp, het nieuwe concept van Volta uitproberen, nog eens picknicken met Merel, ekarten, de zon zien ondergaan boven de zee, het fietsen en fietsen en fietsen en fietsen, schitterende boeken, een onverwachte barbecue, de Final KAMdown, confituur,  22 jaar samen zijn met mijn lief, gaan eten met hem in L’Air du Temps, de ceremonie van een huwelijk houden, me rot amuseren op W-Festival, beelden kijken in De Haan, Merel begint met blokfluit, ik snuisterde in een heus stadspaleis, er kwamen nieuwe gerbils, ik kreeg een beeldje van CWXRM, en Wolf kreeg een heuse gitaarles.

Yup, als ik het zo zie, was je vooral vol, 2018. Een beetje té vol naar mijn smaak, om eerlijk te zijn. Veel fijne dingen, dat zeker, maar ik kies liever zelf mijn eigen tempo.

2019 mag wat minder zijn. Meer fijne dingen, maar minder moeten, minder drukte, minder stress, minder geloop.

We zien wel. Ik neem met plezier afscheid van jou, 2018. Op naar 2019!

Geplaatst op

Terugblik

Nee, sorry 2017, je was het toch niet. Na een slecht 2015 en een rampzalig 2016 had ik gehoopt dat jij je wat ging herpakken, maar helaas. Het werd er eigenlijk allemaal niet beter op.

Mijn persoonlijke dieptepunt, met een enorm impact op mijn leven, was uiteraard mijn rug: de diagnose van spondylolisthesis zorgt ervoor dat ik al bijna drie maanden thuis zit, en het eind daarvan is nog niet in zicht. Het blijft zelfs maar de vraag of het ooit nog goed komt. Een tweede, grote negatieve invloed was Wolfs rug, met als grandioos dieptepunt zijn ziekenhuisopname. Is er al beterschap in zicht? Eigenlijk niet…

En dat waren natuurlijk niet de enige minpunten. Ons pa werd namelijk met een lichte hartaanval en een zware manie opgenomen in het ziekenhuis, Wolf viel met zijn fiets en brak een beentje in zijn hand. Mijn voet werd geopereerd voor een goedaardig gezwel, en ik bleef ons ma missen… Els stierf, en ik was daar compleet ondersteboven van. Nog steeds, eigenlijk. Barts dure fiets werd gepikt, en ik sloeg in de knoop met een tand.

Waren er dan alleen maar slechte dingen, 2017? Bijlange niet! We maakten een hoop uitstapjes, al was dat wat minder met Wolfs rug. We gingen op de tweede januari voor een paar dagen naar de Ardennen, in de sneeuw. Dat we daar ohne Schneereifen grandioos vastzaten, daar kunnen we intussen hartelijk om lachen. Ik mocht naar de presentatie van de Nintendo Switch in Brussel, en we kregen zowaar ons pa naar de Ikea. Merel deed haar eerste communie, en we hadden een zalig buitenfeest. Bart en ik trokken 4 dagen naar Kopenhagen, en ik zat twee dagen in Dordrecht met de Vosjes. Bart en ik gingen een dag naar Antwerpen met Kobe en Merel, en ik liep een dagje met Merel op de Gentse Feesten. We gingen naar Oceade voor Kobes verjaardag, en hij kreeg thuis ook nog een feestje. We spendeerden een zalige middag met picknick in het Middelheimmuseum, en zaten een hete zomerdag met vrienden aan de Blaarmeersen. De volgende hete zomerdag zaten we met Veronique aan de vijver, en op zondag verkenden we de Verbeke Foundation. Met Bart ging ik naar het W-Festival, en de dag erna met Lieven naar Front 242. We zaten nog een weekje in de Ardennen, eindigden in Tongeren, en ik ging naar Cirque du Soleil. Ik genoot intens van Ode Gand, en vaarde nog eens in Gent op de pedagogische studiedag. Ik ging eten met mijn lief in Publiek, en woonde een Steamlunch bij.

We gingen uiteraard ook dit jaar geocachen: in de sneeuw in de Ardennen, rond Gentbrugge in de vrieskou, een half dagje Brussel, een ganse tocht in Belzele, in en rond het Citadelpark, de hele fijne ronde van Meetkerkse Moeren, 44 caches in Kopenhagen, een fikse wandeling in Neufchâteau, een tocht rond Luc De Vos in Wippelgem, een aantal caches in Oostakker. We leerden een achterneefje cachen met de tocht van de Gentse veerboten, maakten een tocht bij het Drongengoed, pikten er een hoop op in de Ardennen, én in Monschau. Ik liep met Merel in Kalken, deed een paar mysteries, wandelde in Lovendegem, deed een prachtige tocht in Zelzate, werd natgeregend in Stoepe, vulde springuren in Vinderhoute, in Drongen, in het park naast de school, en deed het toertje van de Bourgoyen. Kobe en ik cachten in Mechelen, ik liep rond het kasteel van Wippelgem, ging cachen in Sas van Gent, en was de eerste bij een nieuwe cache in Sleidinge. Er was de Campagne, en een fantastische cacher onderhield al mijn caches. We eindigden met een paar caches in Zomergem en Ursel. Tussendoor waren er natuurlijk ook veel losse caches. Het doel was om tegen het einde van het jaar 500 caches te halen, maar mijn rug stak daar een stokje voor: we sloten af op 455.

Af en toe lukte het me zelfs om sociaal te zijn, of op zijn minst iets bij te leren: een lezing op school over microbiologie, een ongelofelijk fijne avond in het S.M.A.K., een avond walgelijk slecht toneel, een lezing over ethiek, twee zangen uit de Odyssea, en Gwen die bij ons kwam in de paasvakantie. Met Gwen ging ik ook een fijne zomerse lenteavond in ’t stad iets eten, ik ging luisteren naar Yanick over Martha Nussbaum, en we hadden gasten die zelf gasten hadden. Ik ging zelfs naar een verjaardagsfeestje, ging nog eens eten met Gwen, ging eindelijk langs bij Peter, en speelde vuurheks bij Véronique. Er was nog een verjaardagsfeestje, Annick kwam langs (en nog een hoop andere mensen tijdens mijn ligperiode) en zelfs een groepje zesdes, Nathalie en Kim, en ik vergezelde Bart naar een persconferentie. Peggy kwam eten, en ik ging eten met Sophie, en ik ging zelfs zélf op ziekenbezoek. Met Gwen ging ik nog eens ontbijten, en met Annick waande ik me in Fawlty Towers.

Larps waren er natuurlijk ook: een mini van Omen met Wolf erbij, Ankoria 15 met Kobe en Merel, Vortex met Wolf, Omen VII. Haven ging helaas niet met mijn rug, maar de Vossen waren er wel. Omen VIII lukte nog net.

En dan waren er nog de kleine(re) dingetjes die me vaak onredelijk blij maakten. Een nieuwe Fitbit, bijvoorbeeld, en het feit dat de school eindelijk een nieuwe website heeft! Een goed boek, een random ontmoeting met een boekenfreak, eekhoorntjes in de bomen naast de school, of een nieuwe zetel. Ik zong tweemaal de Johannespassie, kocht nieuwe tuinmeubels en keukenstoelen, en ons pa ging eindelijk naar een psychiater. Met succes. We kregen een nieuw katje, en ik kocht een bolderkar. We plukten bramen, ik kocht een fiets, en mijn moeders ring was eindelijk aangepast. Er was een nieuw koor, ik schafte me een Switch aan, en er viel stevige sneeuw.

Ja, 2017, je had veel goeie dingen in je, en ik heb heel veel fijne dingen gedaan. Maar mijn rug en die van Wolf overschaduwden toch zowat alles, moet ik toegeven.

Ik hoop dat ik die negatieve punten van je snel mag vergeten, en ik wens dat je de fijne momenten doorgeeft aan 2018. Dat het jou toch tenminste een klein beetje mag overtreffen… Het is genoeg geweest, 2017.