Toen Stereomoon hun tweede concert in de Arenberg aankondigden – het vorige was twee jaar geleden, toen ik niet eens kon staan met mijn rug – bestelde ik vrij snel tickets. Sinds hun doortocht op Ottertrotter is ook Mathias enorme fan, en hij wilde perse perse mee. Zelfs al was het net dat weekend een Korda mini, we zouden wel heen en weer rijden, zei hij. Bon, ik bestelde twee kaarten, maar annuleerde de mini, want half oktober in een vochtig weer in een tent, nee, dat ging niet goed komen voor de rug.
Nu, ik ging ervan uit: afgesproken is afgesproken, ik maakte me dus klaar, stuurde nog een messenger berichtje naar Mathias, en vertrok. Geen antwoord van Mathias. Ik belde dan maar: geen antwoord. Hmm?
Halverwege de E34 belde hij terug: waarom belde ik? Hij zat blijkbaar op een trouwfeest en was gans het concert compleet vergeten. Tsja… Die moet dus dringend eens een agenda of een lief met structuur aanschaffen.
Soit, ik ging even parkeren en postte op mijn FB dat ik dus nog een kaart over had, en reed vrolijk door. Ik zou sowieso ook op mijn eentje gegaan zijn, en ik was er zeker van dat ik er nog mensen ging kennen.
Wat ook het geval was: ik verzeilde bij Didier en Kara, mensen van de larp, en zij hadden een vriendin bij die niet aan een ticket was geraakt – het was dan ook uitverkocht – en dolgelukkig was met Mathias’ exemplaar.
De Kleine van de Arenberg is een klein – you don’t say – zaaltje voor 150 à 180 staanplaatsen, denk ik, en dat was dan ook volledig gevuld met familie en vrienden van de zes bandleden.
En het concert? Wel… Het plezier spatte eraf, Linus zijn stem blijft magisch, en de vijf anderen speelden de pannen van het dak. En het publiek genoot. Intens.
Maar kijk gewoon even mee.