Barbara, mijn nichtje en vooral mijn trouwe kinesiste die me elke woensdag wat extra energie bezorgt, had al lang gezegd dat we nog eens samen moesten gaan eten. Ze weet dat Bart en ik wel fan zijn van het betere restaurant, en zelf zijn ze behoorlijk enthousiast over Boo Raan, het enige Thaise restaurant in de Benelux met een michelinster. Wij zeiden niet nee…
Enfin, vandaag stonden we dus om acht uur in Knokke voor een zeer gezellige avond. Maar wat het eten betreft bleven we een beetje op onze figuurlijke honger zitten. Ik geef toe, Bart noch ik zijn kenners van de Aziatische keuken. Dat is eens lekker, maar wij houden het doorgaans op Frans met een hedendaagse twist, denk Boury of Hertog Jan of zo.
Maar waarom dit restaurant dan een ster verdient, was voor ons beiden een raadsel. We gingen voor de ontdekkingsmenu waarbij je de gerechten deelt met elkaar: er komen grote schotels op tafel en ieder neemt wat hij wil. Lekker, uiteraard, blijkbaar ook authentiek, maar waarom deze loempia of deze gefrituurde garnaal nu beter is dan bij een ander restaurant, daar hadden we het raden naar. Jammer genoeg was ik vergeten vragen aan Barbara om bij het reserveren te vermelden dat ik zwaar intolerant ben voor komkommer, zodat ik een aantal gerechten helaas niet kon proeven, maar het is niet alsof ik honger had, verre van.
We hadden echter geen enkel moment iets van “wow”, terwijl we dat regelmatig hebben bij andere restaurants. Tsja.
Ik ging als enige voor een dessert, iets van Thaise pannenkoeken met banaan. Euh… De pannenkoeken waren iets tussen oliebollen en gefrituurd brood, bijzonder zwaar, maar de karamel was hemels. Eigenlijk is het me achteraf een beetje misvallen wegens veel te vettig, maar dat kon ik niet weten natuurlijk.
Soit, een zeer aangename avond gehad, dat wel, maar om dit restaurant nu een ster te geven? Ach, Michelin zal wel weten wat het doet, zeker?