Jawel, ook de Chronicles of Narnia staan in hun geheel op de apocriefe BBC-lectuurlijst die ik aan het afgaan ben. Het eerste boek, The Lion, the Witch and the Wardrobe staat er zelfs nog apart in ook.
Ik heb de drie films gezien die uitgekomen zijn een tijd geleden, ik wist dus wat ik kon verwachten: jeugdavonturenboeken. Die verwachting is dan ook compleet ingelost: het zijn inderdaad jeugdboeken, maar echt wel goed geschreven, in een vrij eenvoudige taal, maar vooral met heel veel vaart. Er zijn geen onnodige beschrijvingen, en het gaat gigantisch vooruit. Ik bedoel maar: de eerste film duurt bijna twee en een half uur, maar het boek is amper 200 pagina’s. Dat maakt het als jeugdboek bijzonder verteerbaar. En de christelijke inslag, die was me al duidelijk van in de films. Of hoe noem je het anders wanneer de grote verlosser, de sturende kracht, zichzelf opoffert om de anderen te redden en dan uiteindelijk weer levend wordt? Niet dat Lewis die erin hamert: het zit vrij subtiel verweven in de boeken zelf, iemand die het christendom niet kent, zal wellicht niet eens de link leggen. Er zit een moraliserende ondertoon in, maar die stoort niet echt.
Ik moet wel toegeven: het eerste boek is het beste, en dan worden ze langzamerhand iets minder. Zoals zoveel schrijvers zoekt Lewis het dan plots in andere oorden: zijn laatste boek, bijvoorbeeld, speelt zich nauwelijks nog in Narnia af, maar wel in een ander land naar Oosters voorbeeld, met een barbaarse religie, en ze worden spottend Darkies genoemd omdat ze, jawel, een donkerder huidskleur hebben. Het racisme en de moslimhaat loeren hier nogal duidelijk om de hoek, en dat vond ik iet of wat moeilijker te verteren. Maar het loopt nog steeds als een trein, en het is misschien wel meer a sign of the times dat ik dat erin lees.
Maar bon, ik snap wel waarom de reeks als klassieker beschouwd wordt: ze zijn als avonturenverhalen écht wel goed. Een aanrader dus voor kinderen die al vlot lezen. En voor volwassenen die van ongecompliceerde fantasy houden.