Jawel, Kobe is vannacht aangekomen in Brussel! Wolf is hem om 0.30 uur of zoiets gaan ophalen aan het Atomium, en tegen de middag zagen we zijn warrige slaapkop ook hier boven water komen.
Hij is zongebruind, moe, vol fantastische verhalen en exotisch ruikend, zoals Wolf het noemde. Wellicht het andere eten, de andere kruiden, het andere klimaat, maar hij rook eventjes niet meer naar de oude Kobe.
De verhalen zullen er mondjesmaat wel uitkomen, denk ik. Hij heeft ervan genoten, maar vond het doodjammer dat de Koreaanse organisatie zo slecht was en dat ze zo weinig échte jamboree hebben gehad: de voorreis was oké, maar door het overstromen van het terrein – opgespoten, op de zee gewonnen terrein is misschien niet het meest ideale? – waren ze er een dag later, en na vijf dagen was er de evacuatie door de tyfoon. Daarna zaten ze terug in Seoel en was het contact met de andere scouts veel moeilijker, en er was ook geen kampgevoel meer. Tsja…
Hij heeft wel een massa andere tekens mee, een Duits hemd, een jas uit Hong-Kong, een hoop verschillende sjaals, en vooral een fantastische ervaring.
Ik ben vooral blij dat mijn nest momenteel weer helemaal gevuld is. Lang zal dat niet duren, dat weet ik, maar bon. Een mama moet nemen wat ze kan krijgen, toch?