De vijver

Dit jaar waren we nog niet aan de vijver geraakt, en dat zou zonde zijn mocht het niet lukken. Nu, Wolf had me al gevraagd of hij soms eens met Arwen daar mocht gaan picknicken, zo met zijn tweetjes, lekker romantisch omdat ze al twee jaar samen waren.

Ik had ingestemd, en ook Marc en Annemie maakten daar geen probleem van. Maar zo veel hete vrije dagen gingen we nu ook weer niet hebben, dus gingen de kinderen en ik deze namiddag wel achterkomen. Wolf was daar niet onverdeeld gelukkig mee, maar het feit dat hij zo wel vervoer kreeg, maakte veel goed. Bart zette de twee tortels tegen half twaalf af, tegen half drie pikte ik ons pa op, en iets later waren ook wij aan de vijver.

We waren nog niet goed en wel uitgestapt, of Marc stond er al met zijn amper vier dagen, mega schattige ezeltje. Oordeel vooral zelf.

De kinderen gingen prompt het water in, ik installeerde ons, en ik zette me vooral honderduit te kletsen met de gastheer en gastvrouwe, die ik al ken sinds mijn geboorte. De vijver ken ik eigenlijk ook al even lang. En uiteraard nam ik foto’s, dat hoort zo.

We kregen nog een ganse zak pruimpjes mee, een doosje braambessen, drie krappen blauwe druifjes en drie dikke courgettes. Machtig, toch?

Enfin, een zalige middag, voorwaar.

Eén antwoord op “De vijver”

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *