Toen ik een tijd geleden een uitnodiging kreeg van VOKA voor een netwerkavond met walking dinner en vooral een nocturne van Theodoor Rombouts in het MSK, schreef ik meteen in.
Laat ons zeggen dat die inschrijving nogal wat voeten in de aarde had en dat ik op een bepaald moment Barts naam heb moeten gebruiken om alsnog goedgekeurd te worden, maar feit is dat ik vandaag om kwart voor zeven met Véronique aan het Museum voor Schone Kunsten stond met een grote glimlach.
Wat een fijne avond! Prachtige kunst, lekker eten, fijn gezelschap: meer moet dat toch niet zijn? Jammer dat Bart niet mee kon – die had andere verplichtingen – maar Véronique was al even aangenaam gezelschap.
Heel knap waren ook de instrumenten die hij schildert en waarvan ze dan enkele originele exemplaren in iuxtapositie hebben gezet. Vooral die oerfagot vonden we de max, blijkbaar een dulciaan uit de 16de eeuw.
Heerlijk hoe de schilder kan spelen met licht en lichtinval, focus en achtergrond. Hij had ook een voorliefde voor de meest bizarre snorren die soms wel een eigen leven lijken te leiden. En met borsten had hij alvast niet echt veel, of hij durfde er niet goed naar te kijken, want als de mijne zouden zitten zoals hij ze schildert…
Afsluiten deden we met een dessertje en een blik op de pseudo-arabische maar prachtige schilderingen in de hal.