Eigenlijk zou ik hier gewoon de foto’s en filmpjes van vorig jaar kunnen zetten: de show was quasi dezelfde, met dezelfde idiotiëen, vuurstunts en slechts enkele andere nummers. Voor mij niet gelaten, anders zouden we hier niet geweest zijn. Deze keer had ik Wolf mee en hadden we zitplaatsen, vrij centraal voor het podium maar wel met een knoert van een paal voor onze neus. Meh. Maar drie mensen met een kapotte rug, dat was misschien toch niet ideaal geweest voor de Feuerzone nu.
En de show? Goh, vakmanschap, puur vakmanschap. Die show zit ongelofelijk goed in elkaar, ze weten perfect wat ze doen, er zit geen noot verkeerd, en er mag misschien veel gezegd worden over Lindemann, de man kan zingen. En opnieuw was ik ontroerd door het feit dat die mannen niet arrogant het podium af stappen, maar dat ze op het einde echt hun publiek komen groeten en zelfs op een rijtje knielen als bedanking. Ze komen van ver, ze blijven Duitstalig en toch vullen ze drie avonden op rij het Koning Boudewijnstadion. Faut le faire.
En Wolf? Die was inderdaad stevig onder de indruk, zoals dat hoort. In het begin doen ze het nog rustig aan, het is pas als het ook donker wordt, dat het echte vuurwerk begint. Mooi mooi mooi. Een fijn momentje met mijn zoon, en Lieven als burgie werd ook meer dan oké bevonden. Het blijft ook een aangename mens natuurlijk.
