Het weer was wat minder dan verwacht, maar meer dan goed genoeg om te gaan geocachen. Ons pa had er alvast zin in: hij was blij dat ik hem iets vroeger was komen halen, zodat hij eerst nog zijn kousen kon doen voordat we op pad gingen.
Bart had weer een kookexperimentje dat volgens mij bijzonder geslaagd is: een gebakje met schijfjes perzik, geitenkaas en mozzarella. Dik in orde, alleen een beetje zwaar misschien.
En toen trokken ons pa en ik opnieuw op pad richting Lochristi, want daar ligt echt nog wel een pak caches.
Tot mijn onvoorstelbare blijdschap is ons pa gigantisch verminderd met roken, en dat heeft een enorme weerslag op zijn conditie: waar hij de vorige keer last had om twee keer 100 meter te stappen en we dus een bepaalde cache aan een wegel links lieten liggen wegens te ver, gingen we die vandaag probleemloos halen. En de volgende ook, zodat hij 300 meter heen en 300 meter terug stapte zonder veel problemen. Happy camper hier, dat belooft!
Acht cachen en behoorlijk wat gewandel later zaten we thuis aan de koffie en de taart, en we zagen dat het goed was.
Ik weet eigenlijk niet wie er het meeste deugd heeft van die zondagen: ons pa of ik…