Corona: het vervolg

Ik nam hier in huis het zekere voor het onzekere en plaatste iedereen in quarantaine. Bart was negatief getest, bleef samen met de jongens op afstand van Merel, maar ik kreeg het over mijn hart niet om dat kind te isoleren. Trouwens, wij hadden echt gisteren nog geknuffeld, de kans was sowieso groot dat ik het ook zitten had.

De jongens bleven dus thuis, Merel uiteraard ook, en Wolf had al meteen afstandsles.

Ik heb zelf ook afstandsles gegeven: de leerlingen zetten het grote smartboard op met het geluid aan, en ik kan live gaan vanuit mijn living. Helaas kan ik hen niet zien, ik heb er geen idee van wat ze aan het uitspoken zijn, maar ze stellen in elk geval wel vragen – via hun gsm zijn ze ook ingelogd – en geven antwoord. Mijn les is gezien op een veilige manier.

Bij de tweedes en eerstes is er gelukkig wel toezicht voorzien, want ik denk dat ze anders de boel wel op stelten zouden zetten, die kleintjes. Maar vijfdes en zesdes? Die volgen les, en ik vind dat ronduit zalig. Dikke dikke pluim voor mijn verantwoordelijke, volwassen leerlingen. Echt.

En ’s middags, toen kwam het verdict: Merel zwaar positief, ik licht positief, Kobe ondanks zijn hoest negatief. Licht positief wil zeggen dat er nog niet zoveel virus in mijn bloed zit: wellicht is de besmetting bij mij pas begonnen. Tsja. Merel en ik eten dus apart, hebben één hoek van de zetel, hebben ons eigen toilet en raken de anderen vooral ook niet aan. Dat, in combinatie met de vaccins, zou voldoende moeten zijn om de inhuizige mannen niet te besmetten. Sowieso blijven ze tot en met vrijdag thuis: Bart en Wolf worden pas dan getest – vroeger kon niet in een testcentrum – en dus zit ook Kobe nog in quarantaine.

Hoe dan ook, het is een immens gedoe, waardoor we niet eens deftig Barts verjaardag hebben gevierd. Een ontbijt is sowieso niet aan hem besteed, er waren ook geen slingers, die ben ik vergeten, maar ik heb deze ochtend wel nog boodschappen gedaan – ja, heel voorzichtig, en wettelijk gezien mag het – en ik heb hem een uitgebreide mand lekkers cadeau gedaan. En een etentje bij The Jane in februari, dat ook.

Hij werd in elk geval op kantoor gevierd, met een heel fijn filmpje, en taart, en een etentje bij Horzeele. Hij heeft geen klagen :-p

Bij deze nog eens: gelukkige vijftigste verjaardag, liefje!

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *