Een prachtige woensdagmiddag, en vanaf morgen weer regen, en een heleboel redenen om in ’t stad te moeten zijn: meer hadden Merel en ik niet nodig om de fiets op te gaan en effectief naar ’t centrum te rijden. Enfin ja, zij nog steeds achterop, want zo goed kan ze nog niet fietsen.
We fietsten naar het MIAT om er eindelijk een cache op te pikken – deze keer vonden we hem meteen – en ook coördinaten van de brug te bepalen. De week voor de paasvakantie is er immers projectweek voor de vijfdes, en daarvoor had ik een aantal jaar geleden een GPS-tocht op poten gezet. Alleen bleek die te lang, en moet ik hem nu dus inkorten. En daarvoor heb ik een paar nieuwe coördinaatpunten nodig.
We fietsten verder langs het water naar de Veermanbrug voor alweer coördinaten, en vervolgden onze weg langs de Reep en de Bisdomkaai, over de heel erg drukke Korenmarkt, tot aan de fietsenstalling voor de Hema. Daar waaiden we binnen, want een ander doel vandaag was het vinden van stevige en vooral grote fietstassen voor Kobe. Zijn immense rugzak moet erin kunnen, en aan de andere kant dan zijn jas en turnzak. Meteen hadden we nog wat knutselgerief, stroopwafels en chocolade mee. Tsja.
We liepen verder de Veldstraat in om een ijsje te halen. Tradities zijn er om gerespecteerd te worden, vonden we allebei, en de Damass was nog niet open, maar aan de Australian stond een lange rij. We zijn daarna dan maar aan het water gaan zitten, op een trapje tegenover het Duivelssteen. Zalig.
En toen gingen we terug richting onze fiets, en besloten we om alsnog even in de C&A binnen te gaan: ik heb namelijk een chique zwarte broek nodig voor Roelands trouw, want de top heb ik al. Heel veel zin had ik er niet in, maar bon, het moet toch ooit een keer. En jawel, na wat zoeken vonden we de perfecte broek, en ik had meteen ook nog een witte bloes mee, iets wat ik eigenlijk al lang eens nodig had.
Het begon al te schemeren toen we terug thuis waren na opnieuw een fijn fietstochtje.
Win.