Gentbrugse omzwervingen

Dat het vroeg was deze morgen: om kwart voor acht stond ik al in Gentbrugge in de Fordgarage: tijd voor jaarlijks onderhoud en keuring. Het ging een uurtje of twee duren, en ze hadden niet meteen een reservewagen, maar ik mocht gerust een fiets lenen.

Ik had mijn boek mee en dacht eerst van gewoon te blijven zitten suffen en lezen, maar het zuurstofgehalte in zo’n garage lokt nu niet meteen jubelkreten uit, dus ging ik na een kwartier of zo toch in op het fietsaanbod.
Wel, ik kan u verzekeren, als ge gewoon zijt van elektrisch rond te hotsen, is zo’n gewone, zware fiets niet ideaal. Ugh. Maar ik geraakte probleemloos in het atheneum Gentbrugge, waar Sofie al lang weer ter plekke was en ik gerust mocht langswaaien voor een korte babbel – ze hebben binnenkort doorlichting en dus nog veel werk – een koffie en eens rondneuzen wat er allemaal veranderd is in al die jaren sinds ik er weg ben.

Ik moet toegeven, ik ben wel jaloers op hun nieuwe leraarskamer: groot en licht, en met een nieuwe keukenblok. Daar kunnen wij alleen maar van dromen… En toen ben ik ook nog even wat foto’s gaan nemen van mijn oude lokaal dat ik ooit geschilder heb, en waar ik nog steeds trots op ben.

Er zijn echt nog knappe hoekjes, zoals de traphallen.

Maar toen was het kwart over negen en had ik nog wel wat tijd te doden. En het is niet alsof er al ergens een terrasje open was om me daar te zetten lezen. En wat doet ne mens dan? Geocachen, toch? Er waren gelukkig nog een paar caches in Gentbrugge die ik nog niet gedaan had, maar eentje moest ik laten voorbijgaan wegens onder een loopbrug en dus veel te laag voor mijn rug.

En toen kreeg ik een telefoontje: dat mijn remblokken en remschijven ook moesten vervangen worden, maar dat dat wel eventjes langer ging duren, en net iets duurder worden ook. Hmpf. Enfin, nog twee uur langer rondfietsen en wandelen, lezen en zoeken,  en in totaal 900 euro kwijt.
Om 11.58 uur kreeg ik een smsje dat mijn auto klaar was, en dat de garage gesloten was van 12 tot 12.45 uur. Maar echt, serieus??? Ik ben toch teruggefietst en gelukkig was er een vriendelijke jongeman die nog net niet gaan eten was en die me kon helpen.

Ik was pas terug in Wondelgem om kwart voor één, bijna drie uur later dan geanticipeerd, en ik had uiteraard geen eten klaar staan, laat staan boodschappen gedaan. Ik heb de kinderen in de auto gepropt en ben naar ’t Kolleke gereden, waar ze duidelijk nog steeds de beste frietjes van de omtrek hebben.

Daarna zijn we nog even langs school gepasseerd om mijn lesrooster op te halen, en daarna langs Wolfs werk om een extra scherm op te halen dat anders toch in de container ging belanden.

En toen vond ik het welletjes voor vandaag en hadden we een zwemmetje wel verdiend.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *