Geplaatst op

Toneel

Het had wat voeten in de aarde en de definitieve inschrijving is er nog steeds niet, maar: Merel en Lieze hebben vandaag hun eerste toneelles aan de academie gevolgd!

Muziek was Merels ding eigenlijk totaal niet, daar waren we al een tijdje achter, en woord is het helemaal. Vandaag was er de eerste sessie van het schooltoneel – van 13.00 uur tot 15.00 uur – en om 18.00 uur zette ik beide dames af in het MUDA in Evergem, voor hun  eerste les binnen het officiële deeltijds kunstonderwijs, ook van GO! scholengroep Gent.

Er was wat getwijfeld: zouden ze les volgen op woensdag, of op vrijdag, of toch op zaterdagvoormiddag? Dat laatste was dan wel in de Poel en niet in Evergem, maar het kon perfect. Na wat gedoe bleken ze toch voor de woensdag te gaan: het schooltoneel loopt maar tot in januari, en de rest is een kwestie van plannen. En op woensdag zitten ze dan tussen leeftijdsgenootjes en kunnen ze eigenlijk ook met de fiets gaan, als geen van ons kan voeren.

Ik ben eigenlijk wel blij: het is een kwestie van principe dat mijn kinderen muziek kunnen, en Wolf heeft al een paar keer gezegd dat hij daar echt dankbaar voor is. Maar woord, dat is mijn lust en mijn leven, en ik ben zo ongelofelijk blij dat mijn dochter daarin mijn voorbeeld volgt. Ze leest, ze maakt presentaties, ze speelt toneel, en nu volgt ze dus ook les.

Heerlijk, toch?

Geplaatst op

Eerste lesdag

De kop is eraf, van dat nieuwe schooljaar. En nee, ik heb het mezelf niet gemakkelijk gemaakt dit jaar, met die krukken en die laars van me.

Gisteren had de directie me toegestaan om pas tegen elf uur naar school te komen: in principe moeten we allemaal al om half negen op school zijn die eerste schooldag, maar ik was pas ingeschakeld om elf uur. En eigenlijk kon ik gerust nog een week, of zelfs twee weken, thuis blijven met die voet van me.

In de namiddag nam ik dan fotokopies en regelde ik nog vanalles, maar toen ik thuis kwam, viel ik prompt in de zetel in slaap, ondanks de pijn in de voet. Want uiteraard had ik er te veel op gesteund…

Vandaag was er dan de eerste echte lesdag, meteen zes lesuren en een toezicht. Tsja, doordat ik geen mediacoach meer ben, geef ik nu wel fulltime les en dat zorgt voor enkele volle dagen natuurlijk. En toch werd het, dankzij een fijne collega, geen volle dag. Ik zag mijn derdes, en die kende ik uiteraard want dat zijn mijn tweedes van vorig jaar.

Ik zag ook mijn tweedes, een stevige klas van 29 leerlingen. Ik moest nota bene extra stoelen laten aanrukken want er was niet voldoende plaats. Die kende ik niet allemaal, want er komen er wel enkele uit de vier uur Latijn, maar het lijkt me wel een fijne groep, eentje die ook antwoord durft geven.

En in de namiddag kregen de eerstes een uitleg rond het gebruik van hun laptop en het gebruik van Smartschool. Ik moest samen met een collega toezicht houden bij twee klasjes, terwijl er nog een lesgever stond uit te leggen, en toen bleek er nog een collega te zijn die die les wilde bijwonen omdat ze daar zelf op moet voortbouwen. Een beetje overkill dus, en ze stuurde me prompt naar huis. En ja, daar was ik dankbaar voor, want de voet deed gemeen pijn…

Ach, ’t is dat ik daar vrij goed tegen kan en van de koppige soort ben…

Geplaatst op

Traditie van de eersteschooldagfoto

Niemand zegt dat de eersteschooldagfoto ’s morgens moet genomen worden, toch? Deze ochtend was Wolf weliswaar wel wakker – hij was aan het studeren, morgen examen – maar Kobe was gewoon nog niet thuis: hij was bij een maat blijven slapen wegens een feestje voor diens verjaardag.

Maar ze waren volledig akkoord gegaan om de foto na de schooldag te nemen, rond half vijf of zo. Schoenen zijn uiteraard nog steeds onnodig als je zelf niet op school moest zijn, kwestie van statement en zo.

En dus ook nog de foto’s van vorige jaren, want dat overzicht blijft prachtig. Kobe is niet echt meer gegroeid, denk ik, maar vooral Merel is alweer een stuk opgeschoten en alweer vrouwelijker geworden. Kobe zijn haar is wel weer kort, en Wolf verandert niet zo veel…

Echt, ik ben elke keer zo trots op mijn gebroed, die foto’s maken me zo blij…  Als ik hen zie, weet ik dat ik tenminste drie dingen goed heb gedaan in mijn leven.



366-sep01





Geplaatst op

Lectuur: “Towers of Midnight” (The Wheel of Time #13) van Robert Jordan

De reeks begint naar zijn einde te lopen – boek 14 is het laatste – en dat merk je: Brandon Sanderson heeft de reeks overgenomen na de dood van Jordan en begint alle losse eindjes aan elkaar te knopen, uiteraard op basis van de notities van Jordan. Dat zorgt ervoor dat er serieus wat spanning wordt opgebouwd: niet alle personages zijn nodig bij The Last Battle en je weet dus dat ze kunnen sterven.

Maar zal Matt de Tower of Ghenjen overleven? Kan hij een deal sluiten? Komt er voor Rand een mogelijkheid tot samenwerken met de Seanchan? Slaagt Egwene erin om de White Tower te controleren? En hoe zit het met de Black Tower? En zal Perrin op een of andere manier tot een verstandhouding komen met de Children of the Light?

Enfin, stof genoeg om alweer bijna 1000 pagina’s te vullen, en Sanderson doet dat meesterlijk. Ik vind het nu al jammer dat het stopt bij boek 14…

Geplaatst op

Dit was de vakantie van 2024

Dit jaar is geen uitzondering op de regel: die vakantie is alweer voorbij, en ik heb het gevoel dat ik geen klop gedaan heb. Of toch niks van al de dingen die ik gepland had en die ik deze keer echt echt echt ging doen. Ik heb zelfs geen picknick in het Middelheim georganiseerd… Ik was vooral niet echt sociaal, heb niet veel volk gezien, en dat hoefde ook niet.

Wat heb ik dan wel gedaan? Euh…

En toen was er Canada.

Momenteel zit ik nog steeds met die voet omhoog, uiteraard, en het wordt alweer een uitdaging om aan het schooljaar te beginnen.

Nee, ik heb dus niet veel gedaan, vooral minder uitstappen dan ik in mijn hoofd had, maar bon, dat is niet erg: ik heb gerust, vooral mentaal dan. Ik merk dat ik eigenlijk op zich nog steeds even graag lesgeef, maar dat ik sneller mentaal moe ben dan vroeger.

Maar nu mogen die leerlingetjes weer komen, ik vind het niet erg.