Merels lentefeest
We zagen het al bij het opstaan: dit zou een topdag worden!
Alles stond al klaar, we moesten ons na een rustig ontbijt enkel nog aankleden, Merels haar vlechten en haar een klein beetje opmaken. We stonden nota bene gewoon een kwartier te vroeg klaar! Maar Merels haar was echt wel mooi geworden.
Tegen kwart voor twaalf stonden we in Merendree en keken we onze ogen uit naar de sfeer. De lange tafel stond buiten gedekt, onder een kiwiboom, en het gaf de sfeer van Zuid-Frankrijk of zo. Meteen zette Merel alle glazen zodat ze haar nichtjes rond zich had. Ietsje later kwamen de eerste gasten al toe en konden we buiten rustig aperitieven.
Intussen had de chef wat juten doeken over de stalen constructie boven de tafel gehangen, omdat de zon toch wel behoorlijk brandde. Het zorgde wel voor wat extra opruimwerk, maar al bij al had het wel iets.
En toen was er een zeer fijne maaltijd in een prachtig kader. De jongens hadden gevraagd om geen vis te krijgen, en Merel en ik hadden dan maar geopteerd voor rivierkreeftjes. Daarna kwam er een vegetarisch gerechtje met asperges, en dan het hoofdgerecht met eendenborst. Ik moet zeggen: het was echt, echt goed.
Na het hoofdgerecht – de jongere kinderen hadden het hunne al gekregen tijdens ons tweede voorgerecht – werd er uitgebreid gekubbt, en tussendoor was er een fotosessie.
Oh, en ook wel een glamoureuze selfie van mezelf, vond ik.
Oh, en onze M3tjes niet vergeten!
Afsluiten deden we met een succulent dessert: “iets met chocolade en aardbeien” voor de kinderen, zoals Merel had gevraagd. Wij hadden de keuze tussen beide: ofwel iets heel erg knaps met aardbeien dus, ofwel een zeer verrassend iets met chocolade: ze hadden de vorm van de chocoladevrucht nagemaakt en die gevuld, en dat was echt knap gedaan.
En tot slot een foto van mijn vader met zijn kleinkinderen. Zalig, toch?
Al bij al een heerlijke dag met ongelofelijk veel chance met het weer.
365 – 22 mei 2022 – Mijn gezin
Voorbereidingen
Merel en ik zijn volop voorbereidingen aan het treffen voor morgen: een gezichtsmaskertje op, onze nagels doen, zij en ik in goud, die van Arwen in zilver.
We hebben ook glazen gemaakt voor alle genodigden: ze zijn allemaal gegraveerd met hun naam en voor de kinderen gevuld met snoep, voor de volwassenen met chocolade.
Onze kleren liggen klaar, de jongens hun hemden zijn gestreken, ik ben vandaag nog snel met Kobe om een nieuwe zwarte broek gereden – we hadden er een op het oog maar ze bleek uitverkocht te zijn – en ik denk wel dat we er klaar voor zijn. Het belooft morgen een stralende dag te worden, hopelijk kunnen we buiten zitten.
Merel heeft ook al een kapsel uitgezocht voor morgen en ik ga haar heel lichte make-up geven, namelijk een beetje mascara en gouden oogschaduw.
En is ze een beetje zenuwachtig? Nee hoor…
365 – 21 mei 2022 – feestvoorbereiding
Schoolfoto’s van Merel
Doordat mijn muizie momenteel op schoolreis is, kreeg ik een berichtje dat er enkele foto’s al te zien waren. Tot mijn verbazing hadden ze al de hele tijd een eigen fotopagina met de klas. Ik ben er dan maar eens doorgegaan en heb alle foto’s met Merel erop gedownload. Ik geef er hier een paar mee, omdat ze gewoon zo een fijn beeld van mijn dochter en haar vriendinnen geven.
365 – 20 mei 2022 – koud schoteltje
Lectuur: “Bridget Jones’s Diary” van Helen Fielding
Het hoeft niet altijd zware lectuur te zijn, en deze stond nota bene op de lijst van de BBC, dus dacht ik: na die zware kleppers ga ik even voor iets lichts. Ik kende de films, ik kende dus ook de reputatie van deze boeken. Wel, ik moet zeggen: de films leunen echt dicht bij de boeken aan, ik zag dan ook continu Rene Zellweger voor me, en Colin Firth en Hugh Grant. Er is erger om naar te kijken, denk ik dan.
Het is goed geschreven, het is vlot, het is grappig, maar wat ik vooral geniaal vond, was dat in het boek – en dat is begrijpelijkerwijs uit de films gelaten – Bridget echt een crush heeft op Colin Firth de acteur en dat ze ook een interview mag doen met hem en zo. Om dan Colin Firth te strikken als acteur om haar love interest te spelen: heerlijk toch? En ook Hugh Grant, die dan later ook een belangrijke rol speelt in de film, wordt stevig door de mangel gehaald in het boek. Ik vermoed dat Fielding nooit had durven dromen dat het boek zo’n succes ging worden dat beide heren gewoonweg wilden meespelen in de film.
Ik had het op een paar dagen uit en het is niet alsof een boek als dit blijft hangen, maar als je chick lit wil die zeer aangenaam is om te lezen? Doen, zou ik zeggen.
365 – 19 mei 2022 – laatste dag beugelbekkie
Herinneringsklassen
Vandaag is Merel vertrokken op herinneringsklassen. Ja, de schoolreizen de voorbije twee jaar zijn grandioos in het water gevallen, maar dit kon gelukkig wel weer: drie dagen West-Vlaanderen en de Westhoek. Ze gaan naar Kortrijk, Ieper, de Ijzertoren, de Dodengang, In Flanders Fields, dat soort dingen allemaal. En ze hebben er zin in, ja.
Deze morgen mocht ik haar met rolvaliesje gaan afzetten aan het station hier in Wondelgem en de meisjes poseerden wat graag voor een fotootje.
Die gaan elkaar echt missen volgend jaar, dat weet ik nu al.