Geplaatst op

Beetje te veel

Soms is het gewoon al eens te veel, toch? Neem nu de voorbije vakantie. Ik weet niet hoe het komt, maar die voelde aan als gewoon twee weekends of zo, ik ben mentaal niet uitgerust. De geocachewandelingen hebben me deugd gedaan, maar verder was het precies… Goh, ik weet het niet… te?

Ik heb het volgende op mijn facebookpagina geschreven:

“Lieve mensen,
als ik wat afstandelijk lijk wanneer ik je tegenkom of niet meteen reageer op een berichtje, dan ligt dat niet aan jou. Ik ben niet de meest sociale persoon die er is, en momenteel heb ik het even gehad met de feesten, de nieuwjaarswensen, de recepties,… Ik verlang momenteel eigenlijk vooral naar een stil hoekje met een boekje, op mijn eentje, eventueel met wat zachte muziek.
Ik spreek later met plezier met je af, maar nu is het eventjes te druk geweest en zoek ik stilte in mijn hoofd.

Allez ja, ik zeg maar, voordat ik weer de naam krijg van een arrogante bitch te zijn “

Dat meen ik ook. Ik moet me meer en meer opladen om onder de mensen te komen, en het kost me ook meer en meer energie. Waarom ben je dan leerkracht, is me al gevraagd. Goh, lesgeven is niet gelijk aan sociaal doen, vind ik. Dat is werk, voor mij, en ik leg uit en zij luisteren en we interageren, maar dat is niet sociaal zijn, als je snapt wat ik bedoel.

Eén op één is ook geen enkel probleem: daar haal ik dan weer energie uit, als ik kan afspreken met iemand.

Maar meerdere mensen tegelijk? Nu even niet. Komt wel weer goed.

Geplaatst op

Programmaboekje

Nu we dan toch bezig zijn, kan ik meteen ook even stoefen over het programmaboekje van het toneel op school. Ook dat doe ik al jaren, als kleine bijdrage aan de gigantische onderneming die dat toneel toch is.

In de kerstvakantie repeteren de leerlingen nog een week, en op het eind daarvan krijg ik altijd alle info doorgestuurd die in het boekje moet. Het is dan aan mij om het in een deftige layout te gieten en foto’s te gaan nemen, zodra het met alle belichting en kostuums is.

Ik doe dat graag, en ik heb wel het gevoel dat het altijd in orde is, ja. En ik heb op die manier ook altijd het stuk al deels gezien, en ik geef het u op een briefje: ik heb goed gelachen, ja!

Ook hier even als voorproefje een paar pagina’s ^^

Geplaatst op

Nieuwe brochure

In maart 2016 schreef ik nog dat ik een nieuwe infobrochure aan het maken was voor  de school. Allez ja, een nieuwe versie van die van 2015, die ik toen compleet op den bots in elkaar had gestoken. Geen idee waar ik toen de energie van haalde, maar ik had die zomaar gedaan, net zoals de vernieuwde website: gratis en voor niks.

Intussen zijn we een aantal jaar verder en word ik daar gelukkig voor betaald. Ik ben in totaal vier lesuren vrijgesteld voor de website, facebook, instagram en algemene communicatie en marketing van de school. Hell, ik heb intussen zelfs officieel de titel mediacoach gekregen. Raar hoe het soms rollen kan, toch?

Ik publiceer niet meer elke dag een artikel op de website, daar heb ik materiaal niet meer voor, maar toch wel elke werkdag. En nu ben ik bezig aan een compleet vernieuwde infobrochure voor de nieuwe leerlingen: soberdere layout, véél minder tekst, meer to the point, visueel attractiever. Alleen jammer dat ik totaal geen grafische opleiding heb, want dat is niet bepaald mijn sterkste kant. Vandaag zat ik nog even samen met onze adjunct om te bepalen wat er nog allemaal in de brochure moet, en het is intussen vrij welomlijnd. Dik in orde.

Er zal nog wel wat werk in kruipen, maar alla, daar word ik dan ook voor betaald :-p

Een klein voorproefje van de richting die het nu uitgaat:

Geplaatst op

Auw.

Sla anders ne keer lompweg uwe voet om in uw eigen garage. Auw. En ’t is niet alsof we hier al 23 jaar wonen, toch? En dat ik dat boordje zou moeten weten zijn, toch?

Enfin, eventjes met poot omhoog, ijs erop, en voorzichtig zijn. Het staat alleen een beetje dik, ziet niet blauw, dus het zal wel meevallen zeker.

Het is gelukkig niet zo erg als in Pompei, destijds, maar mijn voeten, het blijft toch een zwak punt. Al een chance dat ik niet gevallen ben, want dat zou dan weer funest zijn voor de rug. Ik ben wel eventjes op mijn knieën gaan zitten om zeker te zijn dat ik niet zou wegdraaien van de pijn en alsnog zou vallen.

Een goed functionerend lijf, ’t is een gerief, heb ik me laten vertellen.

Geplaatst op

Nieuwjaren in Ronse

Zag Nelly het vorige week nog niet zitten om mee te gaan op restaurant, nu was ze wel degelijk netjes opgekleed en klaar om in het restaurant van Triamant samen met ons te lunchen. Ze had de menu ook op voorhand besteld: paté als voorgerecht en een hertenstoofpotje met witloof en kroketjes. Een dessert hoefde niet, al had ze wel een digestief voorzien.

We aten namelijk taart op haar kamer, terwijl de nieuwjaarsbrieven werden voorgelezen en het nieuwjaarsgeld en/of cadeautjes werden uitgewisseld.

Merel kreeg zowaar een ticket om samen met Else en Liv naar Ketnet Musical te gaan, en ik wist dus niet dat dat kind zo hard kon glunderen…

Daarna ging Bart nog even nonkel Staf bezoeken en reed ik met de kinderen naar huis, maar eerst hebben we nog snel de cache opgepikt die achter Triamant ligt. Nog een chance dat ik Wolf mee had…