Voorlopig rijbewijs
Het is officieel: ik ben oud. Mijn oudste zoon heeft zijn voorlopig rijbewijs sinds deze middag en mag dus rondrijden met een auto.
Serieus.
Bart en ik gaan hem leren rijden, maar dan vooral met de elektrische auto. Blijkbaar rijden we op een verkeerde manier met onze auto met versnellingsbak, heeft Bart ondervonden. Iets met meer remmen op de motor en zo, geloof ik.
Enfin, hij mag baangevoel opdoen met de elektrische, en ik ga hem wel leren schakelen, maar de rest worden rijlessen, vrees ik. We willen dat hij echt met een versnellingsbak kan rijden, want stel dat hij ergens ooit eens mee is met een maat die te veel gedronken heeft, en die een benzine of diesel heeft? Ik wil dat hij daarmee kan rijden. Alleen heb ik wellicht deze zomer mijn eigen full electric en gaat mijn ouwe diesel weg, vandaar dus de rijlessen. Dan kan hij meteen ook examen afleggen met de auto van de rijschool, ergens volgend jaar.
Maar yup, Wolf heeft een voorlopig rijbewijs. En ik word 50 dit jaar. Ugh.
365 – 30 april 2021 – ooh them lights!
Nieuwe radio?
Allez ja, ik geloof niet dat die zo nieuw is, maar die komt nu pas in mijn vizier. Ik heb het over de internetradio Willy.
Ik ben eigenlijk een fervente Studio Brussel-luisteraar, al van in het prille begin, eigenlijk. Al luister ik niet zo veel naar de radio: in de auto, en soms als ik hier alleen thuis ben, en ik niet speciaal behoefte heb aan stilte.
Maar dan wil ik eigenlijk gewoon muziek en nieuws, zonder al het getetter tussendoor. Met een presentator heb ik absoluut geen probleem, maar al die bellers en wedstrijden en zo, dat hoeft absoluut niet voor mij, echt niet. En soms is het gewoon ook kutmuziek, zoals pakweg Drake.
In de auto zap ik dan al eens naar Nostalgie, als ze daar ook niet aan het tetteren zijn tenminste. Maar die is misschien wel jaren 80, maar nogal popgericht, en dat hoeft dan ook weer niet.
Resultaat: op zondagmiddag zet ik eigen speellijsten op van Spotify: ik heb er eentje met “Goed gezind” en eentje met rustiger nummers, “Melancholie”. Af en toe wordt het de keuze van de redactie, en heel soms eens een zware New Wave lijst of zelfs Tomorrowland.
Ik weet eigenlijk niet hoe ik erop gekomen ben – hoogst waarschijnlijk via Bart, die al dat soort dingen introduceert bij mij – maar Radio Willy kon deze week mijn goedkeuring wegdragen: donkerder, alternatiever, veel jaren tachtig, maar dan niet de Kylie Minogues of de Stock-Aitken-Waterman dinges.
Alleen verzeilde ik op bepaald moment bij Van Thilt, en die hoort ook zichzelf nogal graag praten. Meh. Maar die afspeellijsten van Willy op Spotify? Yup.
Sorry, StuBru. Ik vrees dat ik je af en toe ga bedriegen, lieverd. Met Willy.
365 – 29 april 2021 – blauwig
Playmobil in actie!
Heb ik nu gisteren een gans lesuur met Playmobil gespeeld? Goh…
Yep.
Ik wist het hier al te zeggen: we hebben de figuurtjes met de vakgroep aangekocht en in een lokaal gezet. Alleen is dat lokaal sinds het coronagedoe toegewezen aan 3 Humane en wordt er geen Latijn meer gegeven.
Vandaag begon ik in het eerste jaar aan een thema over de Romeinse goden, en jawel, hoe kan je die goden beter beschrijven en uitleggen dan er de figuurtjes bij te nemen en de leerlingen er de juiste attributen bij te laten leggen? En dus heb ik, jawel, een uurtje, tegen betaling met Playmobil gespeeld. En ga ik dat vrijdag nog eens doen ^^
De foto was gisteren die van de dag, maar ik zet hem hier nog eens bij. Because I can.
365 – 28 april 2021 – Queen of the Night
Stress buiten categorie
Man, wat ben ik blij dat vandaag gewoon voorbij is! Echt! Ik denk dat ik mijn leven nog vrijwel nooit zo hard gestrest heb als vandaag.
Deze avond was er namelijk het infomoment voor de overgangen tussen de verschillende graden. Normaal gesproken doen we dat bij ons op school in de grote zaal, geeft de directie een half uur uitleg bij een presentatie met alle mogelijke studierichtingen die je het volgende jaar kan volgen, en kan je dan langsgaan bij de verschillende vakgroepen om meer uitleg te vragen.
Bon, het was dus aan mij om dat te digitaliseren. Voor de OpenSchoolDag hadden we Fluxlab ingehuurd, maar nu hoefde het zo uitgebreid niet te zijn, en zeker niet zo visueel aantrekkelijk: het is per slot van rekening puur informatief. We gingen dat dus wel eventjes zelf doen. Ik had een fijne collega aangesproken voor het geluid en meteen deed hij eigenlijk gewoon alles. Zalig!
Voor de paasvakantie hadden we twee van de drie sessies opgenomen, vorige week woensdag de derde, en Ruben had die meteen allemaal ook deftig geëdit en in orde gezet. Filmpjes: check!
En toen was het de bedoeling om een uitzending te doen via Teams, enfin, drie uitzendingen dus, waarna de verschillende vakgroepen elk hun eigen teamsvergadering zouden openen waarop ouders dan konden inloggen om vragen te stellen.
Ik had me in Barts bureau verschanst – hijzelf zit in Brussel voor een paar dagen – met drie laptops: eentje om als producer het evenement te organiseren, eentje om de filmpjes te streamen als presentator, en een derde laptop om zeker te zijn dat het verliep zoals het hoorde.
Ik had er gisterenavond al serieus op zitten sjieken en zitten stressen, want blijkbaar kon ik dat niet vanop een gewone teams account, maar had ik de schoolaccount met een speciale licentie nodig. Bon, met enig gedoe kwam dat wel in orde.
Deze voormiddag moest ik, wegens sportdagen en zo, geen les geven, en ik was dus volop bezig met die uitzending. Ik had al eerder een fout gemaakt, waardoor ik de nodige links opnieuw moest doorsturen naar de ouders. Niet bijzonder professioneel dus. Meh.
En toen wilde het plots niet meer. WTF? Wat ik klaar gezet had, viel plots weg. En toen werkten mijn links niet meer. En sloeg ik in paniek, want dit is eigenlijk volledig buiten mijn comfortzone én boven mijn competentieniveau. Ik had het mezelf al aangeleerd via tutorials en zo, maar op mijn gemak was ik allesbehalve.
In paniek belde ik onze ICTer, die ging inloggen en me een paar minuten later terugbelde: ook bij hem werkten de links niet meer en kon hij niet inloggen. Huh???
Nog meer paniek.
Een andere collega van ICT stuurde me intussen een mailtje: dat hij net de links wilde testen en dat die een vreemde foutmelding gaven. No shit, Sherlock!
Ik belde naar de directie, en ook zij geraakten niet meer op Teams.
Volledig overstuur trok ik naar school om toezicht te doen en les te geven. Intussen wist iemand me te zeggen dat Teams blijkbaar internationaal plat gegaan was, en dat het rond een uur of twee weer up and running was. Wet van Murphy, iemand?
Maar ik, ik was nog steeds compleet van slag. Ik zag het vooral niet zitten om op een paar uur tijd weer opnieuw mijn hele opstelling te doen, ik zag dat zo al helemaal in de soep lopen.
Plan B dus. Gelukkig was er gewoon plan B, waar de directie volmondig mee akkoord ging en voor mij alle stress meteen weg was.
De filmpjes stonden namelijk al gewoon op ons Youtubekanaal, en ik heb dan maar een derde mailtje naar de ouders gestuurd, met de links van de filmpjes en de mogelijkheid – als Teams tenminste stabiel bleef – om daarna alsnog in te loggen bij de vakgroepen.
Oef.
Een ouder liet me weten dat ze dit zelfs handiger had gevonden: zo kon ze het filmpje rustig iets vroeger bekijken en dan daarna de nodige vragen stellen.
Wat mij dan eigenlijk de vraag doet stellen: waarom was plan B niet gewoon plan A? Wat was de meerwaarde van een ‘uitzending’?
Maar Pascal (de ICTer) en ik hebben meteen afgesproken om het toch eens grondig samen uit te testen, zodat we een volgende keer meteen weten waar we aan toe zijn. En dan maar hopen dat Murphy zich koest houdt.
En gelukkig was er bij momenten Gandalf die me gezelschap kwam houden.
365 – 27 april 2021 – Griekse goden
Lectuur: “The Ringed Castle” (Lymond Chronicles #5) van Dorothy Dunnet
Van boek 3 uit deze reeks was ik helemaal ondersteboven: wow! Lag het nu daaraan dat mijn verwachtingen extreem hoog gespannen bleven?
Deze ‘Ringed Castle’ vond ik net iets minder goed dan de vorige, al blijft de hele reeks wel op een onvoorstelbare hoogte staan.
(Let op, lichte spoilers!)
Lymond is weggeraakt uit Turkije, maar waar de rest van zijn gezelschap terugkeert naar Europa, gaat hij meteen richting Rusland. Dat is een onontgonnen terrein voor iemand met zijn capaciteiten en zo hoeft hij ook zijn familie niet onder ogen te komen.
In Rusland slaagt hij erin, met een aantal van zijn officieren uit St. Mary’s, zich op te werken tot de absolute generaal van de Russische strijdmachten, de Voevoda Bolshoia. Zoiets kan je niet zonder de nodige genadeloosheid, gewetenloosheid en keihard optreden, en Lymond wordt van zijn hardste kant geportretteerd. Hij kan ook moeilijk anders, in een land dat geregeerd wordt door een zeer onvoorspelbare tsaar en waarin de hele mentaliteit grondig verschilt van de Europese. Gelukkig is er Güzel, zijn Turkse maîtresse die hem een soort thuishaven aanbiedt en die het hele Russische avontuur voor hem geregeld heeft. Hier en daar wordt pijnlijk duidelijk dat hij wel degelijk nog een menselijke kant heeft.
Lymond heeft dan ook geen enkele ambitie om terug te keren naar Schotland of Frankrijk, laat staan Engeland, ook al wordt een groot deel van het verhaal gespendeerd aan de Muskovy Company, de Engelse handelsorganisatie die een permanente handelsroute wil oprichten tussen Engeland en Moskou. En dan vindt de tsaar dat Lymond zijn handelsbelangen in eigen persoon moet verdedigen in Engeland. Dik tegen zijn zin aanvaardt Lymond die commissie – hij kan moeilijk weigeren – en dan loopt het grondig, maar echt grondig mis.
Dunnet schetst een prachtig Moskou met alweer enkele bijzonder spannende scènes – die slederace! – en knap uitgewerkte personages, maar toch… Het verslavende van Pawn in Frankincense is net is minder. Er komt ook een pak meer politiek aan te pas en lange discussies. Nog steeds is Lymond zelf geen point of view maar blijven we hem en de hele situatie zien door de ogen van zijn medestanders.
Ook Lymonds personage wordt iets meer gedefinieerd, zeker door het aangaan en het daaropvolgende verlies van bepaalde vriendschappen, de band met zijn familie…
Nog steeds ongelofelijk het lezen waard, maar in vergelijking met de vorige wat mij betreft toch net iets minder.