Implantaten of kronen?
Vandaag op controle bij de tandarts, en ik vond dat niet erg, want sinds zaterdag begon ik tandpijn te krijgen. Ideale timing dus. Ik dacht dat het lag aan de wijsheidstand die aan het doorkomen was, maar die heeft meer dan plaats genoeg, dat zou het niet mogen zijn. En jawel, er vlak naast zat wel degelijk een gaatje. Dat werd snel opgelost, gelukkig.
Maar intussen ben ik ook al meer dan een jaar aangesloten bij Dentalia Plus en wordt het stilaan eens tijd om werk te maken van dat anderhalve gat in mijn gebit. Ik ben al een hele tijd, sinds begin 2018, een tand kwijt linksboven. Sinds anderhalf jaar is de tand naast die ook ontzenuwd en een stuk afgebrokkeld en afgevijld. Ik kon er wel mee leven zoals het was, maar de tandarts had me gewaarschuwd: het was een tijdelijke oplossing, die tand was echt niet gereconstrueerd.
Nu heb ik me even geïnformeerd en heb ik de keuze tussen twee implantaten of een brugje dat dan vastgeklemd wordt op de naastliggende tanden. Het eerste is duurder maar ook wel beter, comfortabeler en langer meegaand.
Enfin, afspraak in december bij de stomatoloog, want dat doet ze uiteraard niet zelf, zo’n implantaten. Eerst eens zien of ik voldoende plaats heb en mijn sinussen niet vervelend doen.
Wordt vervolgd.
366 – 25 september 2024 – tandartsenspul
The Masks of Nyarlatothep: ongoing story
Begin 2023 was ik, tot mijn grote vreugde, opnieuw gestart met een Call of Cthulhu campagne, The Masks of Nyarlatothep. Mijn groepje was een bende wijze mannen, na verloop van tijd kwam er nog een jonge gast bij. Nu, The Masks is sowieso een grote campagne en we spelen maar om de veertien dagen, maar als we eerlijk zijn, gaat het niet bijzonder vlot vooruit. Daarvoor discussiëren we te veel, amuseren we ons te veel, durven we er al eens een klapke tussendoor placeren, dat soort dingen.
Is dat erg? Bijlange niet, want het is zeer gemoedelijk, we spelen ons eigen tempo en elke keer weer, hoe moe ik ook ben, geniet ik ten volle. Onze DM gaat er ook voluit voor: in al die jaren dat hij meestert, heeft hij bijzonder veel materiaal verzameld, en hij bouwt dan ook, wanneer nodig, prachtige scènes op. Neem nu de onderaardse ’tempel’ onder de piramide van Mykerinos: hij heeft zich er volledig in gesmeten, compleet met rare beeldjes en al.
Zalig, toch?
366 – 24 september 2024 – Egyptische crypte
Mijn nieuwe rooster is fantastisch!
Ik weet niet hoe ze het doen, die collega’s van me, maar ze hebben me weer gigantisch in de watten gelegd!
Ik geef dus 21 uur effectief les, en ik wil liefst niet meer dan 5 uur op een dag, want mijn rug vindt het allemaal niet zo fijn. De roostermakers hadden me gevraagd of ik het erg zou vinden om maar één halve lesvrije dag te hebben, in plaats van de gebruikelijke twee waar zij vrijwel altijd voor kunnen zorgen. Ik vond dat geen enkel probleem, want liever minder uren op een dag dan die twee halve dagen. Ik zou dan toch maar plat in de zetel moeten liggen om te bekomen.
Maar kijk, mijn rooster kwam vandaag binnen, en het is prachtig! Op maandag geef ik les van half negen tot één, de namiddag ben ik lesvrij. Op dinsdag begin ik pas om tien uur, tot half vier; op woensdag van half negen tot twaalf, op donderdag opnieuw pas om tien uur tot half vier, en op vrijdag gewoon weer van half negen tot een, zodat ik ook daar de namiddag vrij heb. Het is hen dus wel degelijk gelukt om me alsnog twee vrije namiddagen te roosteren, en de andere dagen begin ik iets later.
Dikke dikke chapeau, en ook een enorm fijn gevoel over de zorgzaamheid en bezorgdheid van de collega’s. Het is natuurlijk een beetje uit eigenbelang ook, want als ik uitval, vinden we niet zomaar vervanging, dat hebben we duidelijk gemerkt. Maar ik weet dat het vooral gewoon is om zorg te dragen voor elkaar en het elkaar zo makkelijk mogelijk te maken om naar behoren te functioneren.
En dat, dat is waarom ik zo graag op mijn school sta. Want dat van die warme school, dat is gewoon een feit.
366 – 23 september 2024 – beestjes
Aether: een klein bommetje!
Ik sliep naar gewoonte te weinig wegens te laat in bed, maar tegen tien uur liep ik het hoofdterrein, zijnde de binnenkoer van het kasteel, op. Daar stonden enkele heren die terstond op mij af snelden en – met zichtbaar genoegen – me wisten te melden dat de wereld in brand stond. Mijn gezicht was, naar ’t schijnt, goud waard.
Bleek die nacht Europa links en rechts aangevallen te zijn, waardoor de winnaar van de verkiezingen prompt een noodregering samenstelde en ondergetekende minister van Justitie werd. Revolutie: vrouwen voor het eerst op de lijsten, maar vooral: een vrouw in de regering! Gelukkig was er niet veel tijd meer om te debatteren, maar ik verwacht vanuit de spelers én vanuit de wereld ook wel een hoop tegenkanting.
Al bij al heb ik de doelen van mijn personage wel kunnen bereiken. Ik ben nu vooral bijzonder benieuwd wat de scenaristen daar nu mee gaan doen, en of ik dit personage nog verder ga spelen. Ik heb me in elk geval zeer geamuseerd met dit rolletje. Dik in orde!
366 – 22 september 2024 – kasteeltje
Aether: verkiezingen!
Man, wat heb ik me vandaag al geamuseerd zeg!
Net zoals de vorige jaren ben ik figurant op Aether, de steampunklarp die zich afspeelt in de salons en de Ierse pubs van een alternatief 1925, waar de technologie hoogtij viert, maar we wel nog op het einde van het Victoriaanse zitten.
Er waren verkiezingen, en jawel, er moest campagne gevoerd worden. De verschillende politieke partijen zijn al een tijdje in opmars, mede door spelers. Zelf kreeg ik de rol van barones Gerhilde Van Valkensteen die op de lijst staat van de Conservatieve Christelijke Partij, op zich al een behoorlijke prestatie. Vrouwen hebben namelijk nog steeds geen stemrecht, het algemene stemrecht is er net doorgedrukt, mede door mijn toedoen. Arbeiders hebben één stem, adel nog steeds 50, werkgevers ook 50 en zo. Oneerlijk maar wel al beter dan daarvoor, toch? En ja, ik ben dan ook nog eens ondervoorzitter van mijn partij, wat ook redelijk ongezien is, zeker voor de conservatieven. Maar ook zij moeten mee met hun tijd, wat ervoor zorgde dat er een nieuwe partij ontstond, de Partij van Daadkracht en Actie (Partij van de Adel) die nog conservatiever is.
Soit, één en ander leidde op vrijdagavond tot een heerlijk, uitgebreid diner onder een grote tent op het gras, wat voor een fantastische sfeer zorgde. De rest van de avond werden politieke gesprekken…
En de zaterdag? Praten praten praten, campagne voeren, en in de namiddag een heus stembureau. Compleet met voorzitter, bijzitter, opvragen van paspoorten, controleren op de kieslijsten, the whole shebang. En daarna het telbureau en het bange afwachten in de gang. En bij spelleiding gaan met de officiële uitslag van ons ene stembureautje en kijken wat we ermee aanvangen.
’s Avonds was er dan vooral de coalitievorming, de formatie, het gedoe, en dus meer gesprekken. Een stuk persoonlijk plot, dat ook.
Maar ik heb me vooral al enorm geamuseerd, yup.