Pedagogische studiedag
Tsja, pedagogische studiedagen, die zijn zeker en vast nuttig, dat kan ik als leerkracht alleen maar bevestigen. Maar als ouder vloek ik er ook wel eens op, ja, want vind dan maar eens opvang.
Bart kon zich gelukkig vrijmaken – het stond ook al even in de agenda – om bij Merel te blijven, en meteen moest ik me ook geen zorgen meer maken over het eten ’s middags: ik moest gewoon maar mijn voeten onder tafel steken, net als de jongens.
Meteen daarna verdween Bart weer naar zijn kantoor, maar het was wel een pak van mijn hart dat ik me geen zorgen hoefde te maken over Merel.
De rest van de dag was dan ook heel chill, ik moest enkel nog Wolf naar en van de rugby halen.
Dank je, liefje!
365 – 25 september 2019 – tienergedrag
Gezond verklaard!
Wolf is nu quasi tien maanden uit het Zeepreventorium. Vandaag moesten we nog eens op controle in het UZ bij Dr. Van der Looven, kwestie van zeker te zijn.
Haar assistent onderzocht hem, stelde vast dat hij er heel goed uit zag, en haalde er toch nog eventjes de dokter zelf bij. Zij kwam binnengezeild, een en al enthousiasme en energie, en vooral een bijzonder grote glimlach. Ze straalde, en wij straalden van de weeromstuit terug. Ze verklaarde dat hij gezond was, dat hij niet meer opgevolgd hoeft te worden, en dat hij gerust op een rugbyveld mag gaan staan. Ze vond hem een wereld van verschil, en ze zag ook in mij een gigantische verandering. Ik viel even uit de lucht, waarop zij in de lach schoot met mijn niet-begrijpende gezicht: ze bedoelde blijkbaar dat ik de vorige keer echt wanhopig was geweest en er toen ook zo uitzag. Kan niet missen, Wolf en ik zijn toen nog beginnen huilen.
Hij blijft natuurlijk wel de rest van zijn leven een chronische-pijnpatiënt, opflakkeringen zijn dus mogelijk. Maar oef.
En Van Der Looven blijft een ongelofelijk fantastisch mens. Wat een energie, wat een positieve uitstraling, wat een empathie!
365 – 24 september 2019 – er stonden kusjes op het boodschappenlijstje…
GWP’s
GWP, een geïntegreerde werkperiode ofte schoolreis tijdens de schooldagen, dit jaar is het de moeite in ons gezin! Kobe gaat in de week voor de herfstvakantie vijf dagen naar Bredene, Wolf gaat in diezelfde week naar Engeland (Londen en Brighton). Het zal stil zijn hier in huis, met enkel Merel.
Deze avond waren het de info-avonden voor beide projecten, aangezien daar wel wat praktische beslommeringen bij komen kijken. Het grappige was dat er bij die van het vierde jaar vooral een pak leerlingen aanwezig was, wat andere jaren niet zo is. De collega’s Nederlands hadden namelijk hen de opdracht gegeven om als schrijftaak een verslag te maken, en dan mochten ze kiezen tussen een vergadering van de leerlingenraad en de info-avond. En dus zat er een ganse meute met schrijfblok en stylo in aanslag aandachtig te luisteren. Jarno, die de uitleg gaf, speelde daar ook gretig op in en kreeg de lachers op zijn hand. Die mens moest eens stand-up uitproberen, het zou hem geweldig goed afgaan.
Enfin, de nodige papieren zijn geregeld, nu nog ponden bestellen en nog zo’n paar kleine dingen, en ik ben de zonen voor een weekje kwijt.
Rust en al :-p
365 – 23 september 2019 – Lange Velden
Verrassingsfeestje
De uitnodiging had ik al maanden geleden gekregen: Koen en Lorre waren vier jaar getrouwd én Koen verjaarde nog eens ook, en dus gaf Lorre een uitgebreide drink in de Geeky Cauldron. Ik heb het al gezegd: ik heb gewoon een stamcafé in Antwerpen!
Wolf was zowaar ook uitgenodigd en glunderde, en dus trokken mijn oudste zoon en ik vrijdagavond naar Antwerpen. Daar kende ik zowat vijftig man, denk ik, en Wolf toch ook een stuk of twintig. Ik heb de hele avond gezellig zitten kletsen, vooral met Mathias, en het was dik in orde.
Maar één feit heeft mijn avond nog meer dan goed gemaakt: er kwam een jongedame even babbelen. Ze had er niet direct bekenden, maar dat stoorde haar niet: ze legt nogal makkelijk contacten. Op een bepaald moment vroeg ze vanwaar ik kwam, en ik zei dat ik met mijn zoon – ik wees even naar Wolf, wat verderop – uit Gent was gekomen. Heel verbaasd zei ze: “Moh, is dat uw zoon, of wa? Allez jong, ik had gedacht dat gij zowat mijn leeftijd waart.” Waarop ik uiteraard naar haar leeftijd informeerde, en ze 28 bleek te zijn. Ik lag strijk…
Maar bon, zo van die feestjes, dat mag wel vaker. Alleen… kon The Geeky Cauldron nu niet in Gent zijn, hmm?
365 – 22 september 2019 – Nil novi sub sole
Jonas en Annelies
Ik weet eigenlijk niet hoe lang ik Jonas en Annelies al ken. Twintig jaar en meer, vermoed ik, van in de Tolkienvereniging Elanor. Allez, Annelies dan toch, Jonas is er later bijgekomen.
We hebben nog samen zwaardgevochten, hobbit respectievelijk elf gespeeld, Tolkien voorgelezen, onnozel gedaan, ons geamuseerd op trouwfeesten… Samen hebben ze vier kinderen intussen, Thorial, Tyrgen, Thurin en Terra. Goh ja, strikt genomen is de oudste enkel van Jonas, maar ook die woont fulltime bij hen, dus ja.
Heel vaak zien we elkaar niet, daarvoor wonen we net iets te ver uit elkaar, maar we spreken toch af en toe eens af, ja, op de Middelheimpicknick, maar ook bv in 2014 nog een Belgian Girl Geek, of de Elanor drink bij ons thuis, waar nog een foto is van een piepjonge Jonas…
Vorig jaar zijn ze stiekem getrouwd, vandaag gaven ze een zeer fijn feest. Het was anderhalf uur rijden, dat wel, maar wel de moeite. We hebben onnozel gedaan in de photobooth, gezellig zitten kletsen en ik heb ook even zeer enthousiast staan rondspringen op de dansvloer, want dat had ik Jonas beloofd: het waren The Sisters of Mercy! Toen was mijn pijp ook meteen uit, en ik wilde afscheid nemen. Maar dat was buiten Annelies gerekend: die sleurde me prompt mee in de keuken om de bruidstaart te bewonderen. Mijn mond viel open, effectief: prachtig!
Ik ben dan maar nog even gebleven voor de heerlijke taart, en toen zijn we naar huis gereden. Moe, maar een fijne avond. En vooral een ongelofelijk fijn koppel!