Lectuur: de reeks van Alex Verus door Benedict Jacka
Tegenwoordig bespreek ik boeken het liefst apart, en niet meer, zoals vroeger, de hele reeksen. Hier ga ik een uitzondering voor maken, want ik zit gigantisch achter qua boekbesprekingen, en vooral ook: de 12 boeken van Alex Verus vormen een geheel, elk zo’n 300-350 bladzijden, en vallen bij mij onder heerlijke fantasypulp, stijl The Iron Druid of eigenlijk zelfs de Dresden Files van Jim Butcher. Ook die Iron Druid heb ik destijds tijdens de vakantie in een sneltreinvaart gelezen, het leent er zich dan ook bij uitstek toe.
Het hoofdpersonage is hier een magiër in het hedendaagse Londen, meer bepaald Camden. Daar heeft hij een winkeltje in zogezegd magische spullen, zoals tarotkaarten of kristallen bollen, maar ook echte magische voorwerpen die hij dan verkoopt aan de leden van de magische wereld. Want ja, net zoals bij bv. Dresden is er naast de gewone wereld een wereld waarin magie een grote rol speelt, met magiërs die een soort schaduwkabinet vormen en mee wegen op de beslissingen van de gewone regering. Alex Verus probeert zich vooral ver van die politiek te houden, maar wanneer hij een jong meisje onder zijn vleugels neemt, raakt hij willens nillens toch betrokken in de rivaliteit tussen de Light Mages en de Dark Mages. Hij rolt van de ene situatie in de andere, en als diviner – voorspeller die de mogelijke paden van de toekomst kan zien – houdt hij zich wonderwel staande. Meer nog: hij beseft gaandeweg dat hij enkel in leven zal kunnen blijven als hij ook zelf het heft in handen neemt en een actieve rol begint te spelen.
En ja, het zit vol booswichten, slechteriken, maar weinig zwart-wit-personages. De goeien hebben een slechte kant, de slechten hebben hun goeie momenten, de wereld is per definitie niet eerlijk, en het hoofdpersonage zelf ontwikkelt zich ook doorheen de boeken/jaren. Waar Alex in het begin eigenlijk nog een idealistische naïeveling is, wordt hij beetje bij beetje duisterder, donkerder, grimmiger, en daar hou ik wel van, ja. Er vallen gigantisch veel doden, al dan niet als nevenschade, en daar wordt ook rekening mee gehouden.
Maar vooral: ideale vakantielectuur. Héérlijk! En jammer dat het na boeken gedaan is, maar zoals Jacka zelf schrijft: het is mooi geweest, het is afgerond, hij hoeft het niet verder uit te melken.
366 – 11 september 2024 – ochtendzon
De nieuwe mediacoach rockt!
In het begin van de vakantie had ik de fakkel – lees: alle mogelijke info en paswoorden en bestanden – van mediacoach doorgegeven aan de collega die de nieuwe coach wordt. Lees: vanaf nu de website, artikels, facebook, instagram, linkedin en al die dingen zal doen. En later dan ook de nieuwe brochure met alles erop en eraan.
Ik was blij dat ik ervan af was, en tegelijk deed dat pijn: ik had dat alles vanaf nul opgebouwd en moest nu mijn ‘kindje’ doorgeven. Maar, eerlijk is eerlijk: Berdien doet dat gigantisch goed! Serieus, zeker Instagram doet ze een pak beter dan ik ooit gedaan heb, maar insta is dan ook echt niet mijn ding. En de rest pakt ze met een gusto en een sérieux waar ik alleen maar kon van dromen.
De eerste dag heeft ze foto’s van alle nieuwe eerstes genomen en de nummers toegekend, alles zat meteen in het systeem. De artikeltjes verschijnen met de perfecte regelmaat, al de rest is aangepast, ze heeft een kadertje ontworpen voor de instafoto’s, ze volgt op, is mee, post foto’s, houdt de ad valvas perfect up to date, kortom: wat ik deed, doet ze even goed, en bv. de socials doet ze gewoon beter.
Hier en daar zijn er kleine opmerkingetjes, vaak gewoon details, die ik doorgeef omdat ik op die tien jaar bepaalde dingen ondervonden of geleerd heb. Maar verder? Pak van mijn hart! Echt! Ik had geen betere opvolger kunnen bedenken.
Dikke merci, Berdien.
366 – 10 september 2024 – straatkabouter
Planner
Een nieuw schooljaar, nieuwe toepassingen. Zo is in Smartschool onze aloude schoolagenda verdwenen en is er nu een planner. Nee, ik zag dat niet zitten, ik hou niet zo van verandering in mijn digitale omgeving. Maar het was een feit dat er serieuze problemen in die schoolagenda zaten, dat toetsen soms willekeurig verdwenen en weer verschenen, als je een gemengde groep had. Zeer vervelend, dat.
Smartschool heeft dus een nieuwe module ingevoerd, de planner. Denk: schoolagenda en gewone agenda – schoolgerelateerd – in elkaar. Al is er niks dat je tegenhoudt om die als vaste agenda te gebruiken, behalve dan het feit dat je steevast moet inloggen in SS en dat veel functionaliteiten alleen werken op computer en niet in de app. Tsja. Beetje doel gemist, denk ik dan.
Maar het is wel handig dat je én je klassen, je taken en toetsen én je andere schoolgerelateerde dingen zoals klassenraden en vergaderingen ziet staan op dezelfde plaats. En dat je er ook extra dingen, zoals kopies die je moet nemen, overzichtelijk in kan zetten.
Het werkt qua lesonderwerpen wel behoorlijk lastiger: wie met een handboek werkt, kan lesfiches aanmaken en die hergebruiken, maar wie zoals ik nogal chaotisch is en meerdere dingen doet, moet dat manueel intikken via een omweg. Ach ja…
Die planner kan nog wel extra dingen ook, en ja, we hebben daar uitleg over gekregen, maar dat is zoals bookwidgets: zo nodig heb ik dat ook weer niet. Ik ben zo geen computermens, begrijpt u? Of misschien gewoon niet zo happig op verandering, kan ook.
366 – 09 september 2024 – herfstige traybake
Gelukkige verjaardag, pa!
83 worden, het is niet iedereen gegeven, nee. Sommige mensen, zoals oma, worden meer dan 100 zonder noemenswaardige problemen, anderen, zoals ons ma, sneuvelen veel te vroeg.
Woensdag werd ons pa dus 83, vandaag ging ik hem, zoals elke zondag halen, en we hadden zijn lievelingseten voorzien: mosselen met frieten, en in de namiddag slagroomtaart. Ik had hem gevraagd welke taart hij wilde, en hij had geantwoord dat het hem niet zo veel kon schelen, als er maar slagroom bij was.
Mijn lief is dan de zondagvoormiddag nog naar de bakker gereden en heeft losse taartjes meegebracht, waaronder een Bossche Bol, zo’n grote opengesneden bol met veel slagroom in. Hij had ook al een bus slagroom gekocht, en voor een keertje kon er dus nog extra slagroom bij. Ge hadt ons pa moeten zien blinken!
De jongens zijn allebei op reis, en ook Jeroen en zijn gezin hadden andere verplichtingen, maar Roeland kwam langs voor de koffie, en dat werd best gezellig. We waren dus niet met veel om te ‘vieren’, maar ik denk dat ons pa er best wel deugd van had, ja.
Er is werk aan, aan ons pa, en er zijn vooral veel medische problemen, maar hij doet het toch maar, op zijn eentje in dat grote huis, op zijn 83ste. Ik wou alleen dat hij wat meer bewoog, wat beter voor zichzelf zorgde, zodat we op zondag nog gezellig samen konden gaan cachen. Maar ik vrees dat ik er me stilaan moet bij neerleggen dat hij oud wordt. Als je 83 bent, mag dat al eens, nee?
366 – 08 september 2024 – glunderen omwille van de slagroom op zijn 83ste
Extra repetitie
Zoals ik eerder schreef, is het koorjaar wel degelijk begonnen. Geert, onze dirigent, meende het meteen ook heel hard: vandaag zat ik dus de hele prachtig zonnige middag in een grote hal in Wevelgem, waar je zelfs niet zag of de zon scheen of het regende…
Het was de eerste gezamenlijke repetitie voor de acht koren en het orkest, maar ik was niet bepaald onder de indruk. We hebben alleen de Jenkins doorgenomen, en dat doornemen dekt zo ongeveer de lading: we hebben elk deeltje twee keer gezongen, één keer al zittend, één keer al staand – allez, ik bleef zitten – en dat was het. Geen aanwijzingen, geen verbeteringen, geen regie, niks. We hebben stapels, tònnen fouten gezongen maar dat deerde blijkbaar niet. Ja, dat stipje in de verte op de foto was de dirigente.
Het resultaat: een zeer onbevredigd gevoel en vooral een compleet verloren middag, want het is drie kwartier rijden. Ik was dus al weg om kwart over een en was pas thuis tegen zeven uur, tijd die ik zo in het begin van het schooljaar eigenlijk wel beter kon gebruiken.
Tsja. Volgende keer beter, zeggen we dan.