Geplaatst op

Nog steeds in het ziekenhuis, maar wel al op zondag bij ons

Ik zat vorige week zo te denken: als ons pa eigenlijk ontslagen zou mogen worden uit het ziekenhuis en eigenlijk gewoon wacht op een plekje in een WZC, dan kan hij toch gewoon ook op zondag opnieuw bij ons komen?

Ik klampte de dokter aan en kreeg – ze was haastig wegens al te laat voor een vergadering – meteen bevestigend antwoord: uiteraard mocht hij op zondag met me mee, geen enkel probleem.

Vandaag ben ik hem dus om half twaalf gaan ophalen en verliet hij voor het eerst in meer dan 2.5 maand het ziekenhuis. De frisse lucht en de zon op zijn snoet deden deugd, zei hij. En vooral ook het gewone gezinsleven bij ons, de verandering van omgeving, de normaliteit, het gezellige gedoe.

Hij sorteerde een immense berg kousen – ik was er zelf niet echt aan toegekomen, we visten sokken uit de mand – en zat voor de rest gewoon buiten in de zon, ook al zat er niemand anders buiten. Tsja, Wolf zat op de Belgian Auto Show voor UGent Racing en Kobe was op scoutsweekend, veel volk was er sowieso niet.

Maar hij genoot: voor een keertje lekker eten dat eens geen ziekenhuiskost was. Bart had een gegratineerd oestertje als voorgerecht, dan een risotto met scampi en venkel en verschillende soorten taartjes bij de koffie. Yup, hij kan koken, die vent van me.

Tegen vijf uur bracht ik hem terug, want om kwart over vijf brengen ze daar het avondeten, en hij wilde op tijd terug zijn.

Yup, het heeft deugd gedaan, ook voor mij, om eerlijk te zijn.

Geplaatst op

Mounjaro na één week

Ik weet het, het is nog vroeg om hierover te beginnen, maar toch al mijn bevindingen na één week.

  •  ik ben twee kilo kwijt. Jawel. Ik stond vanmorgen op 104.5 kilo, wat dus effectief twee kilo is. Ik sta zelf versteld.
  • het is de perfecte ondersteuning van het FDH-dieet, ofte Fret Den Helft. Ik eet zowat de helft van anders, zowel in maaltijden als het snoepen. En nee, ik heb daar eigenlijk gewoon niet echt zin in. Waar ik anders tussendoor een paasei of zo pak, heb ik daar nu geen behoefte aan.
  • mijn maagpijn is een pak beter, want mijn maag is gewoon nooit echt vol, terwijl dat wel zo voelt. Best wel aangenaam, ja.
  • het eten smaakt me nog even hard als vroeger, ik eet met evenveel plezier, maar ik eet nu bv. twee boterhammen ipv. vier. Ik moet dus wel beter kiezen welk beleg ik neem :-p
  • vorige week zondag werd ik even stevig met mijn neus op de feiten gedrukt: ik at, zoals anders, een gekookt eitje en begon daarna vol goede moed aan een chocoladekoek, maar die heb ik na een halve gewoon weg moeten leggen: ik had genoeg, meer dan genoeg. Vreemd.
  • toen ik ging eten met Gwen, heb ik echt niet zoveel gegeten, maar was ik daarna wel misselijk, tot op het punt dat ik dacht dat het beter zou zijn om over te geven, zodat ik me beter zou voelen. Ik heb dat uiteindelijk niet gedaan, ik zat gewoon vol lucht, maar ook dat voelde vreemd aan. Ik bedoel maar: twee voorgerechtjes…
  • ik drink meer, wat zeker niet slecht is. Ik heb nu gewoon opnieuw een dorstreflex, terwijl ik dat daarvoor niet had. Ik dronk vooral water bij mijn eten omdat ik dat dan wel wilde, maar tussendoor? Ik heb – had – zelden of nooit dorst
  • verder heb ik geen last van bijwerkingen, om eerlijk te zijn. Ik zorg wel altijd dat ik bv. in de namiddag, als ik ga cachen of zo, iets kleins bij me heb om te eten, want ik wil niet zonder energie vallen, maar verder? Nope. Voorlopig is alles oké.

Ik ben heel erg benieuwd waar dit zal eindigen, hoeveel ik in totaal zal verliezen: volgens de statistieken wellicht ergens tussen de vijf en de twintig kilo, maar geen idee dus. Ik hoop uiteraard tegen de twintig: dan heb ik hopelijk wat meer energie en wat meer rug tegen de zomer.

Als dat eens kon…

Geplaatst op

Ce’s Arts met Gwen

Vakantie, en dus tijd om met Gwen te gaan eten, zo is dat nu eenmaal.

Ze had haar oog laten vallen op een gezellig restaurantje, Ce’s Arts, tegenover het Lyceum, waar ze regelmatig met de fiets passeert en dat haar opgevallen was.

Kwart voor acht – we waren eerst even langs het appartement gepasseerd, ze wilde het graag eens zien – tekenden we present in een bijzonder gezellig interieur, met nota bene een knappe oud-leerling van haar als onze ober. Het is er niet goedkoop, maar het niveau was wel de moeite.

Je hebt er voorgerechtjes om te delen, en dan losse hoofdgerechten. Gwen en ik zagen een stevig hoofdgerecht niet zitten, zo laat op de avond, dus vroegen we of we een aantal van die voorgerechtjes mochten nemen als maaltijd. Dat kon, al wilden ze daar geen gewoonte van maken.

Uiteraard gingen we eerst voor een aperitief, en aangezien die voornamelijk met wodka waren, kon ik zelfs eentje met alcohol nemen, zijnde een Pornstar Martini. Die was voortreffelijk.

We gingen voor een garnaalkroket elk, ik nam er de foie gras mi-cuit bij, Gwen de vongole, en we deelden nog de chicken tikka massala, al heb ik daar bijzonder weinig van gegeten, want dat lukte niet meer.

Ik ben de rest gewoon vergeten fotograferen, want we waren zo aan het opgaan in ons gesprek en in ons eten. Het was echt lekker, maar jammer genoeg hebben we de helft van de kip laten staan. Tsja… En dan had ik echt nog te veel gegeten, ik was achteraf wat misselijk.

De rekening? 113.5 euro voor ons twee, met nog een fles water en een theetje erbij. Maar we vonden het dus echt wel een aanrader, ik ga het ook doorgeven aan Bart als lunchadres.

Geplaatst op

Middagje geocachen in Wetteren

Het was de hoogste tijd om nog eens écht te gaan cachen, vond ik, en de rug deed het redelijk: ik reed dus richting Wetteren via Laarne, en pikte en passant de nodige caches op. Daar zaten enkele hele leuke tussen, zoals eentje met een heuse touwconstructie waarbij je de cache naar beneden moest halen.

In Wetteren zelf deed ik eerst een labcache rond het station, parkeerde me daarna op de Markt, liep daar in de buurt ook twee labcaches, en genoot van eerst een frangipane-ijsje, en daarna een latte macchiato op een terrasje in de zon, met mijn boek erbij. Zalig!

Aansluitend reed ik nog ietsje verder, richting het toch wel mooie kerkhof, voor een paar haltes van nog een labcache, een virtual cache en vlakbij ook nog twee leuke caches van Operation Monkeys. Johan was jammer genoeg niet thuis, want daar heb ik al een paar keer een fijn contact mee gehad. Goed gelachen ook met een cache aan zijn appartementsblok: daar hangt, midden in een drukke straat met rijhuizen, een potje aan een hondenleiband, zo eentje die vanzelf oprolt. Toen ik mijn hengel uithaalde, merkte een passant lachend op: “Ah, gade vissen dan?” Toen ik hem wees op de te halen buit, moest hij pas echt lachen. Ik werd dan ook meermaals vreemd bekeken, maar daar was totaal geen ontsnappen aan.

Tegen half zeven stond ik weer thuis, met 15 labcaches en 10 gewone caches op de teller, en vooral met een uitstekend humeur. Zalig, dit prachtige weer in de krokusvakantie!

Geplaatst op

Al bij al een druk dagje

Gisterenavond was ik nog om half twaalf Wolf gaan ophalen aan The Loop: hij was maandag met Orion – de auto van UGent Racing – naar Parijs vertrokken om daar de stand op te bouwen op de grootste composites beurs waar zij dus een plekje hadden veroverd, maar was gisterennamiddag al met de TGV teruggekomen omdat zijn afdeling, Autonomous, een workshop had bij Polysense. Die mannen waren overigens onder de indruk dat hij speciaal daarvoor vroeger was teruggekomen, maar hij is nu eenmaal Chief Autonomous en vond dat hij moeilijk zijn team in de steek kon laten. Ik geef hem geen ongelijk.

Het zorgde er wel voor dat hij deze morgen geen vervoer had richting zijn kot, want zijn fiets stond daar nog. Taxi mama to the rescue, alweer: tegen half tien werd hij netjes afgedropt en reed ik verder naar Filiaert om er de extra sleutels van het appartement op te halen. En nu dat ik daar toch was, vond ik dat ik een koffietje in de Labath wel verdiend had, dat was mega lang geleden.

Onderweg naar huis sloeg ik even af richting Prinsenhof om er een cache te pakken.

Met nog een tussenstop in de Zeeman in de Wondelgemstraat was het al bij al elf uur tegen dat ik thuis was.

In de namiddag had ik kiné tot half drie, waarna ik richting Sleidinge reed voor alweer een cache en vooral ook de Kringwinkel aldaar: eens kijken naar een schoenrekje en nachtkastjes en zo, maar niet echt iets degelijks gevonden. Wat ik dan wél vond, was een stijltang voor Merel, het eerste boek van Bridget Jones – twee en drie hadden we al -, twee theelichtpotjes in felrood en voor amper twee euro een ring van de reeks die ik altijd in de M.A.R.T.H.A. koop. Kleine dingetjes maar wel leuk dus.

Vandaar reed ik verder naar Waarschoot voor een reeks van vijf labcaches en een bonus, en meteen ook naar de Action: Merel had waterverf gevraagd, en wie ben ik dan om haar kunstzinnige neiging te fnuiken? Ik vond er een knap setje, kocht ook wat borstels voor erbij, een nieuwe toiletborstel voor boven, en reed verder naar de Kringwinkel langs de Grote Baan. Ik was eigenlijk een beetje vergeten dat ze daar enkel kleren en zo hadden, maar dat vond ik absoluut niet erg, want ik vond er zowaar een prachtige grote handtas – groot genoeg om als boekentas voor mij te dienen – in echt leer, zachtrood en gewoon in perfecte staat. 15 euro, ne mens vraagt zich af waarom mensen dat weg doen…

Tegen dan was mijn pijp uit en ging het huiswaarts, want ik moest nog gaan eten met Gwen ’s avonds, en daar wilde ik wat energie (en vooral rug) voor sparen. Drukke dag dus, maar wel leuk, en van een verregaande banaliteit.