Rondlopen met een doel

Vanmorgen zaten er hier dus drie pubers aan de ontbijttafel, beetje moe, maar blijkbaar hadden ze wel een fijne avond gehad. Wolf zei in elk geval dat het oké was, en dat telt.

Tegen elven waren ze het huis uit, en tegen half vier wilde ik ook zelf even het huis uit: het was prachtig weer, en ik heb geen zittend gat, ondanks de rug. Kobe en Merel waren op pad voor de wafelbak van de scouts, Wolf zijn rug deed veel te veel pijn, en dus reed ik op mijn eentje richting Sint-Amandsberg om daar een paar cachekes te zoeken. Sommige vond ik heel vlot, en aan een andere heb ik drie kwartier vruchteloos staan zoeken… Tsja.

Al bij al was ik twee uur aan het rondlopen, uiteindelijk zelfs al in de schemering, en ik genoot er intens van! Het was ook zeer afwisselend: een grote cache aan volkstuintjes, eentje in een woest hoekje van een park, waar ik trouwens een andere cacher tegenkwam, en die ik ooit vroeger al eens had proberen loggen tussen metershoge netels. Niet dus, nu gelukkig wel. Een cache lag naast de spoorwegtalud, een andere in een Oostakkers bosje, en een laatste aan de rand van een bos. Mooi mooi…

Ik kwam helemaal uitgewaaid en goedgezind terug. Dat geocaching, da’s gewoon een excuus om te wandelen, maar dan met een doel. Zalig.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *