Halverwege januari had Merel met een klein hartje haar eerste vaccin gekregen, vandaag had ze beduidend minder schrik van de spuit. Niet dat het van harte was, dat is bij niemand het geval, denk ik, maar zo erg vond ze het niet meer. Ze had nu eerder schrik van de stijve arm die ze eraan over zou houden, of dat ze een paar dagen ziek zou zijn.
Maar het spuitje zelf, dat was andermaal een rustige belevenis in een nog steeds tot jungle omgetoverde grote hal van Flanders Expo.
En nu maar hopen dat ze veilig is. Of dat ze bij een volgende besmetting er inderdaad ook geen last meer van heeft.