Maagperikelen

Ik had het in oktober al geschreven: mijn maag doet niet wat ze moet doen. Stress, maar ook het feit dat ik intussen 30 kilo te zwaar ben, dat doet er absoluut geen goed aan.

In januari had ik er alweer opmerkelijk meer last van, en toen ik op een bepaalde avond gewoon al een Rennie of 5 had genomen en gewoon niet kon slapen van de stekende spasmen in mijn maag, vond ik het welletjes. Ik nam wat extra pantomed en maakte een afspraak bij de gastroloog.

Deze ochtend om acht uur zat ik dus bij die mens, en die wist me te vertellen dat het blijkbaar al va 2002 geleden was dat ik nog bij hem was geweest. Wat ouder, wat grijzer en met een bril, zo omschreef hij zichzelf. Geweldig sympathieke man, overigens. Een maagonderzoek – een vréselijke procedure – vond hij niet nodig: dat ging toch alleen maar bevestigen wat we allebei al wisten: mijn maag doet lastig, die afsluitklep naar mijn slokdarm is niet wonderbaarlijk teruggegroeid en mijn slokdarm zelf is geïrriteerd door de oesophagitis. Tsja.

Een mogelijke oplossing is vermageren. Hmpf. Dat wist ik al, dat zou voor zoveel dingen goed zijn, maar ik kan het gewoon niet opbrengen. Eten is voor mij een troost, een beloning, en ja, momenteel ook een suikerverslaving. I know.

Hij raadde me dan ook een maagballon aan, iets waar ik nog nooit van gehoord had. Een maagverkleining of maagring zou hij me niet aanraden, nee. Maar zo’n ballon, dat is iets dat onder zeer lichte verdoving ingebracht wordt in de maag, een ballon ter grootte van een sinaasappel, gevuld met een zoutoplossing. Na zes maanden of een jaar wordt die doorprikt en verdwijnt die gewoon met de stoelgang. En dat is ook het mooie eraan: als ik er echt niet mee kan leven, als ik het echt niet zie zitten, dan wordt die simpelweg doorprikt, en dat is dat. Gemiddeld vermageren mensen er 14 kilo, maar, zo waarschuwde hij, 3 jaar later zat 90% terug op zijn originele gewicht wegens het jojo-effect.

Ik weet het niet. Ik blijf het ingrijpend vinden.  Momenteel heeft hij gewoon mijn medicatie verhoogd, en vooral ook uitgelegd dat die Pantomed maar 10 uur werkt, vandaar de problemen ’s avonds. Ik mag dan ook een extra, kleinere dosis nemen ’s avonds als dat nodig is.

Hmmm.

Zucht.

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *