Geplaatst op

Cachen rond ’t Sas

Een prachtige woensdagnamiddag, een overwerkte Gudrun en werk dat ik ’s avonds ook nog kon afwerken = ideaal recept om een namiddag te gaan cachen niet ver van huis. Ik had eind december dit rondje zien uitkomen, maar durfde het toen niet aan, om de simpele reden dat ik een groot deel van deze wandeling vaak met ons ma deed. Dat het Sas haar favoriete plekje was, en dat een foto van datzelfde Sas zelfs op haar doodsbrief stond. Tsja.

Maar vandaag voelde ik me er klaar voor en reed dus fluks naar de Peperhoek om daar te parkeren en de eerste cache te zoeken. Daar kwam net een koppel toe met een hond die zich op het aanwezige bankje installeerden. Toen ik wat ronddrentelde, bleken het ook cachers te zijn, meer bepaald team Maximuis. Ik bleef een dik half uur kletsen en ging toen, eindelijk aan de wandel.

De caches werden eigenlijk allemaal al bij al vlot gevonden, ik wandelde langs het water, moest eventjes grondig slikken aan het Sas zelf, en nam de nodige foto’s.

Ik wandelde verder, sloeg het Meersstraatje in, pinkte een stevige traan weg op Rohoekske, ging Durmenbrug over, liep terug langs het water, vond alle codes en pikte langs een boerenslag de bonus op. Het begon al te schemeren toen ik terug aan de auto was en mijn fysieke batterijen waren plat, maar de mentale weer helemaal opgeladen.

Ergens blijft het toch ook mijn Zomergem…

Geplaatst op

Terugblik

Ik eindigde mijn terugblik op 2019 met de vraag aan het voorbije jaar: “Oh, enne… beloof je je goede vibes door te geven aan 2020?”

Wel euhm…. ik heb het gevoel dat 2020 dat niet helemaal heeft ingelost, om het nog zacht uit te drukken. Een echt slecht jaar was het voor mij persoonlijk niet, maar ik heb uiteraard niet kunnen doen wat ik wilde, mijn sociale contacten verder uitbouwen, uitstapjes doen, dat soort dingen. In mijn persoonlijke kring is er niemand die echt getroffen is door corona, al heb ik wel een paar vriendinnen die nog kampen met de gevolgen ervan. Maar mijn overzicht zal een stuk korter zijn dan anders, tsja.

Zijn er mooie dingen gebeurd? Welzeker! Vooral dan in tempore non suspecto.
We zetten het jaar goed in met een dagje Brussel en Keith Haring, we gingen uitgebreid nieuwjaren in Ronse, ik ging nog eens bij Sophie, we deden een winterdagje in Gent met het reuzenrad, ik ging naar een loodzwaar toneelstuk, deed nog een dagje Brussel voor de certamina met Bozar, en ik genoot nog eens met Bart in de Chambre Séparée. Met de Cultuurcel mocht ik mee naar Peer Gynt, met Bart en de KBC naar Scala, en vooral: we gingen naar Djerba! Ik bleef regelmatig mijn kleine momentje hebben in Villa Ooievaar, en Bart nam me mee naar Daens en naar Karel De Stoute. We gingen nogal laat nieuwjaren in Zomergem,  en er was de uitvaart op school. Met het hele gezin gingen we Van Eyck bekijken en Bart en ik hadden een rare datenight.
En toen werd het coronatijd. Ik ging nog fietsen, ging dan zelfs met de fiets met Wolf even zwaaien bij Arwen, en we gingen dan maar online quizzen. Bart verraste me met een thuisdate, en Merel toonde dat ze echt wel kan fietsen, meermaals zelfs. We steunden de locale horeca, ik dweilde met Merel nog door ’t stad en we kregen bubbelbezoek aan het zwembad. Bart en ik konden eind juni eindelijk nog eens op restaurant en we vierden zelfs een heus verjaardagsfeestje! Begin juli konden Bart en ik vijf dagen naar Bordeaux  waarna we meteen gingen eten in De Jonkman. Ik ging zelfs op mijn eentje een week naar Saleich voor een fotografievakantie en daarna brachten we met het gezin twee zalige dagen in Pairi Daiza door. En toen begaf mijn rug het weer, en zat augustus erop voor mij, of toch min of meer. We deden wel een fijn tochtje op de Leie en ik ging eten zowel met Véronique en Sophie. En toen begon het schooljaar weer en had ik weer tijd voor mezelf. We vierden de verjaardag van ons pa en de dokter bevestigde dat mijn rug zwaar ontstoken zat.  Ik ging lunchen met Véro, lunchen met Véro, lunchen met Véro  Ik genoot intens, maar echt intens van een ballonvaart  en Bart en ik gingen eten in The Church. We gingen met het hele gezin vrolijk in quarantaine  en ik verjaarde. Ik opende het winterterras met Annick, Mathias en Jarne en ons pa joeg me de stuipen op het lijf.   We vierden kerstavond met onze bubbel en gingen de dag nadien naar Omaly. Op de voorlaatste dag deden we met het hele gezin de wandeling van de Bourgoyen en sloten het jaar onder ons af.

Ook de kinderen deden nog vanalles: Merel zong in het kinderkoor, Wolf stond eindelijk nog eens op een rugbyveld en speelde zelfs goeie matchen bij de U18, Merel had een klein concertje, Kobe ging karten voor zijn verjaardag, Merel zat een hele dag bij Feija, en samen richtten ze een heuse game room in. Merel kreeg kleur in haar haar, figureerde in de TikTokjes van haar papa, en kreeg een heuse make-over en fotoshoot. Wolf kreeg eindelijk zijn beugel, Merel gaf een buitenfeestje voor Lieze en kreeg een bril voordat ze op kamp vertrok. Een paar dagen later vertrok ook Kobe op kamp en begin augustus kregen de twee jongens een zware computer. Wolf deed voor het eerst een paar weken een vakantiejob, ging op surfkamp en Merel begon met dansles. Helaas testte Wolf ook positief op corona, waarna hij zijn kamer schilderde. Merel kreeg ondanks alles een fijne verjaardag, gelukkig maar.

In het begin van het jaar waren er zelfs nog LARPs: ik deed een mini Haven, we hadden een Vossenweekendje, maar dat was dat, helaas. Er kwam gelukkig wel een Aether online.

Ook het geocachen stond op een lager pitje dan anders: ik zocht er eentje in de buurt van Zomergem met ons pa, in Latem op mijn eentje, ging fietsen in Oostakker, deed dat nog eens in Oostakker Lourdes, en ik zette vooral meermaals mijn eigen caches in orde. Ik stak de fiets in de koffer en toerde door Lochristi, liep met Véronique en Merel in de regen in Munte, met de fiets in Ertvelde, met de vier dames in Vurste, met ons pa in Sint-Kruis-Winkel, twee keer zelfs. Met Véro ging het nog naar Lemberge en met Merel in de Bourgoyen. Ik liep een rondje in Sleidinge en eentje met Véro in Munte. Om het jaar af te sluiten ging ik nog cachen in Laarne en tussen Drongen en De Pinte.  Dat gaf me een totaal van 185 caches dit jaar, waar het er vorig jaar nog 415 waren en het jaar voordien 500.

Ik las ook gigantisch veel: 62 boeken dit jaar. Een ganse reeks rond een Peter Grant, tovenaar in hedendaags Londen (al las ik de meeste daarvan in 2019), The Grapes of Wrath, Birdsong, twee Baru Cormorant, IJzerkop, vijf boeken Red Rising, Northanger Abbey, Stone Cold, The Grail Trilogy, Middlemarch, False Value, de Broken Empiretrilogie, 8 boeken van The Witcher, Peace Talks, Heart of Darkness, Shattered Sea Trilogy, Persuasion, de Mistborntrilogy, de zeven boeken van The Chronicles of Narnia, de tweede trilogie van Mistborn, Een Schitterend Gebrek, Battle Ground, A Prayer for Owen Meany, Secret History, The Woman in White, en dan om af te sluiten een aantal uit de Codex Alera.

Professioneel kreeg ik de titel ‘mediacoach’, maar ontwierp ik ook vanalles, iets wat eigenlijk absoluut niet mijn area of expertise is, maar bon. Er was het programmaboekje voor tToneel en  de volledig vernieuwde schoolbrochure.
Ik probeerde ook nog wat bij te scholen: een lezing over tellen en rekenen bij de Romeinen, eentje over economie, een bijscholing door Gwen in Brussel, en toen was het gedaan.
Ik leerde filmpjes opnemen in de lockdown, ging daarna gewoon steeds live, en nam een coronafilmpje op voor de terugkomdagen. Ik schreef een artikel voor het vaktijdschrift Prora, en zorgde dat de school in de krant en op tv kwam. Ik begon uiteindelijk online de lezingen te volgen.

Maar ikzelf had het soms wat moeilijk. Het werd me in januari al even te veel, en ik stapte zelfs uit het koor. Maar toen kwam corona en kon dat sowieso niet meer. Ik amuseerde me met gamen in het Oude Griekenland, daarna het oude Egypte en uiteindelijk met de vikings.

Uiteraard moest ik nu ook meer zorgen voor ons pa: hij kwam een aantal maanden niet, maar werd uiteindelijk toch overtuigd opnieuw op zondag tot bij ons te komen. Zoveel isolement is nergens goed voor. Hetzelfde geldt voor Marleen: ook daar hebben we gewoon de boodschappen en dergelijke overgenomen. Daarnaast hielp ik mee aan het coronablog van de CEO van een groot ziekenhuis.

Mijn jaar was dus eigenlijk wel goed gevuld met zelfs drie buitenlandse vakanties, meer dan ooit dus. Maar het bleef een raar jaar, met weinig sociale contacten, mondmaskers overal, kleine drama’s op school, maar gelukkig geen zware slachtoffers in mijn omgeving.
Professioneel was het een zwaar jaar, dat zeker, en 2021 zal nog even op hetzelfde elan verdergaan, vrees ik.

Ik heb er geen idee van wat 2021 zal brengen, maar ik hoop vooral op meer vrijheid voor iedereen.

Geplaatst op

2020 in beeld

Wat zou nieuwjaarsdag zijn zonder een filmpje waarin al mijn foto’s van de dag gebundeld worden? Het laat de kleine dingen zien die me opvielen, de dag typeerden, of die me gewoon blij maakten: een prachtige lucht, een bloem, de glimlach van de kinderen… En het is mooi om de dingen te zien veranderen en de kinderen groter te zien worden.

De filmpjes van vorige jaren zijn trouwens ook ongelofelijk fijn om opnieuw te bekijken: je ziet de kinderen gewoon opgroeien! Dit was 2019, 2018, 2017, 2016, 2015, 2014, 2013 en 2012.

De muziek is opeenvolgend “Blinding Lights” van The Weekend en  “Denk maar niet aan morgen” van Bazart.

Geplaatst op

Van die liedjes…

Het is vreemd hoe muziek soms zo heftige emoties kan opwekken. Dan heb ik het niet over muziek op zich, maar gewoon bepaalde liedjes die me zo hard doen denken aan mensen.

Vrijdag had ik het nog: een stralende dag, ik reed welgezind naar school, en plots was “Lullaby” van The Cure op de radio. Ik kon niet anders dan glimlachen: het is niet alleen een van mijn favoriete liedjes, het doet me gewoon heel sterk denken aan Erik. Intussen ben ik, zo heb ik gemerkt, niet meer kwaad op hem, maar kan ik met een mengeling van weemoed en fijne herinneringen aan hem terugdenken.

Ik heb hetzelfde met “My hero” van The Foo Fighters. Dat was een van de favoriete nummers van Vic, die dit jaar 21 zou geworden zijn. Elke keer weer krijg ik een koude rilling, elke keer weer raakt het nummer me, elke keer weer moet ik zo keihard terugdenken aan hem.

En dan heb ik het nog niet over “Chan Chan” van de Buena Vista Social Club. Dat nummer hebben we gedraaid op ons ma haar begrafenis, en ik heb het er nog steeds moeilijk mee. Soms maakt het me gewoon weemoedig, op andere momenten is het, na al die jaren, nog steeds een mokerslag op het onverwacht. Want het is dan meestal dat het stomweg op de radio in de auto voorbij komt. Eén keer heb ik me moeten parkeren: ik kon niet verder, en ik heb zitten huilen als een klein kind. Maar élke keer moet ik iets wegslikken.

Nee, ik zet eigenlijk niet vaak muziek op, ik hou van stilte. Maar sommige liedjes, tsja, die zijn nu eenmaal voor de rest van mijn leven verbonden met bepaalde mensen, en dat zal nooit veranderen.

De Buena Vista Social Club en The Foo Fighters zal ik wellicht ook nooit live zien spelen, maar op het volgende Cure concert weet ik zeker dat ik het bij “Lullaby”, als ze het spelen, even moeilijk zal hebben. En ik zal dat vooral ook niet erg vinden.

Geplaatst op

Dag ma!

Dag ma!

Ik dacht, ’t is moederkesdag, ik bel nog ne keer tiens.

Ik ben net de hele middag met Véronique gaan cachen, en het was zalig. Zo spijtig dat ge niet mee kondt, zelfs met die afstand tussen was het echt aangenaam. Ge zoudt het wijs gevonden hebben, ook al heeft het de hele tijd gedruppeld en af en toe geregend. Maar we hebben prachtige landschappen gezien en een massa bunkers.

Aan de andere kant, he ma, ben ik blij dat ge er niet meer zijt momenteel. Ge zoudt zot geworden zijn van gans die corona en dat binnenblijven. Dat is niks voor u, geloof mij. Maar ons pa doet het schitterend: hij blijft binnen, maakt geen contact en is wreed voorzichtig. Ik mis hem wel op zondag, het is raar zonder hem.

En hier gaat alles eigenlijk ook goed, weet ge. We hebben vooral chance met ons groot huis, waar alle kinderen hun eigen kamer hebben, Bart een apart bureau en er zelfs nog een game room is. Daar zoudt ge uw hoofd over schudden en ne keer lachen. En het de max vinden, dat ook. De kinders gaan dit schooljaar niet meer naar school mogen. Ze maken taken en ze klagen er niet over, maar het is toch niet hetzelfde. Ik ga vanaf volgende week twee uur mogen lesgeven in mijn zesdes. Echt lesgeven, ja, voor de klas en met een face shield aan en al. De rest blijft dan gewoon online met camera. Ja, ’t is soms lastig, maar we hebben echt geen klagen. Ik mis het wel dat ik niet vaker met u kan bellen, maar bon, daar valt niet veel aan te veranderen he ma.

Ha, en de muguetjes zijn uitgebloeid, ik kan er u gene komen brengen, maar als ge wat aronskelken wilt, moet ge het maar zeggen: ik heb zo ene gigantische struik die blijft bloeien.

Mag ik dan wat tsjoezemienen komen halen? Da riekt zo goed, ge zegt dat zelf ook altijd.

Allez ma, ‘k ga toeleggen he. Maakt er nog een fijne moederkesdag van, en geniet een beetje. Ik mis u, ma.

Salu he, ik bel u nog wel! Yoooooo!

Geplaatst op

De zee…

Twee jaar geleden zat ik elke zondagavond nog in De Haan. Ik ben doodblij dat dat achter de rug is, maar tegelijk mis ik de zee. Nooit gedacht dat ik dat nog ging zeggen, maar ja, ik mis de zee. De lange avondwandelingen op het strand of op de dijk, het uitwaaien, de zon zien ondergaan, de rust in mijn hoofd…

Yup. Ik haat het strand en de drukte, maar het waaien aan zee? Heerlijk gewoon.

Geplaatst op

Terugblik

Wel, 2019, je mocht er best wel wezen, ja. Vond ik 2018 nog te vol, 2017 een rotjaar en 2016 ronduit rampzalig, dan boog jij die trend toch wel om.

Ik kijk met plezier op jou terug, weet je? Je werd voor mij het jaar van carpe diem, van overal die kleine dingetjes op te zoeken die me plezier geven, van het leven met beide handen te grijpen, nu het nog kan en mijn lijf nog een beetje mee wil, nu de kinderen al groot genoeg zijn om zonder mij te kunnen en ik dus weer meer en meer mijn eigen ding kan doen. Bij voorkeur met mijn lief aan mijn zijde, maar ook hij heeft een druk leven.

Ik deed veel mooie dingen, zag veel mooie dingen, maakte mooie vriendschappen en genoot. Mijn broer trouwde, en ik was de trotse grote zus!

Ik werd beetje bij beetje een beetje socialer. Ik doe in elk geval mijn best. Ik ging eten met Gwen, we gingen nieuwjaren met Dirk en Ilse, ik zat in het Certaminacomité, er was het nieuwjaarsfeestje bij Wijs, Annick kwam koffie drinken, er was Stafs verjaardag in ’t Raadsel, een Vossendagje bij Mireille, extra quizzen met een nieuw ploegje, een bezoekje aan de Vette Veemarkt, ik ging met Véro naar een fijn optreden, ging nog eens eten met Gwen, zag een toneelstuk met Véro, ging naar een balletoptreden van Arwen, keek een film bij Max, ging met het Certaminacomité en Gwen eten, lunchte met Esther, ging naar Veerles verjaardagsfeestje, Jesse kwam op de koffie, ik ging met een ganse bende naar het concert van Anouk en daarna naar de Cauldron, zag nog een schitterend toneelstuk met Véro, ging met Lorre naar Antwerpen, zat met de kinderen in het park in Wondelgem, en ging met een hoop vriendjes naar een concert van Stereomoon in Mechelen. Philip liet me Antwerpen zien op een zalige manier, en ik ging nog eens een weekendje naar Dordrecht. Ik ging eten met een vriendin die ik in jàren niet meer had gezien, en liet mijn zwembad vollopen met vrienden. Ik trok naar Balen voor een feestje, Mathias kwam uit Balen naar Gent, en ik ging dan maar geocachen in Balen. Robbe zat een dagje bij mij in de tuin en ik een namiddag bij Vallery in die van haar. We picknickten aan de vijver en in het Middelheimpark. Ik deed van conventie  en ging naar het feest van Jonas en Annelies, dat van Lorre en Koen  en de Vossen kwamen nog eens bij mij. Gwen kreeg eindelijk haar verjaardagsetentje en DnD ging weer van start!  Linus zong een schitterend concert met Stereomoon en ik ging zelf een weekend zingen met het koor.  Annick kwam nog eens op de koffie. Ik ging naar Max’ Expo, ging lunchen met Peggy, trok nog eens via Antwerpen naar Balen voor een feestje, naar Kontich voor een diner en de Korda Boys kwamen nog eens tot bij mij. We sloten het jaar af met fijne vrienden, dat ook.

Er waren, dankzij de hulp van vele vrienden, ook de larps: Haven, Omen, de Korda mini, Roanoke, nog eens Haven, Vortex, een schitterende Omen en voor het eerst ook Aether.

Ik ging natuurlijk ook geocachen, maar minder dan vorig jaar. Hoewel…
Met Véro en de kinderen in Landegem, ik stak een voorlopige bij de Geeky Cauldron, liep rond in Zomergem, nog een keer in Zomergem, zelfs met mijn pa in Zomergem, in Brugge bij de fagotwinkel, doorheen het Meetjesland, in Landegem met ons pa, in Sint-Joris, in Kruishoutem, in Brugge, in Lochristi met Vero, een tweede keer Lochristi met Véro, een gloednieuw tochtje hier in Wondelgem, in Destelbergen, in het stadspark van Antwerpen, een fijne wandeling in Lochristi, ook nog eens in Kruisem, en ik maakte zelfs een ganse geocachetocht in het park naast de school. Ik deed een prachtige zomerse tocht met Véro en de kinderen in Moerbeke, liep noodgedwongen een tocht in Herentals, deed dan het vervolg van Moerbeke, liep rond in Dordrecht en omstreken, deed een tocht in Balen en bekeek Art Deco in Sint-Niklaas met Véro. Ik overtrof mezelf door per fiets 55 caches in een dag te halen in Hyfte. We cachten in Zeeland, en ik fietste rond in Gentbrugge. We trokken met zijn allen naar Ronse bij Véro en ik met ons pa naar Destelbergen. Ik liep rond in Geraardsbergen, twee keer met ons pa in Langerbrugge,  met Véro in Zingem en een laatste cache hier in Gent.

En dan waren er nog veel van die kleine dingetjes die me blij maakten. Culturele dingen, of gewoon kleine uitstapjes en zo.
Ik ging met Bart naar de Henry Van de Velde Design Awards, spotte vogeltjes in de tuin, fietste met Merel naar Gent, ging naar een lezing over Helena van Troje, genoot van een fantastisch weekend in Brugge met mijn liefste, een pianoconcert met Bart, een fagotconcert van Kobe, een fantastisch etentje in Gent, ik zong nog eens de Djiezes!, nam Véro mee naar Villa Ooievaar, ging met de kinderen in de paasvakantie naar de Ardennen, vond een nieuw uitstekend lunchadresje, liet een tattoo zetten, zag een eindexamen zang, en we zetten een zwembad op. Bart nam me mee naar Gent Jazz, en ook nog naar Oak, en ik ging met de kinderen nog eens naar het Design Museum. Bart en ik dwaalden rond op Tomorrowland en daarna op de Gentse Feesten. Ik fietste met lief en dochter door de Gentse haven, en we trokken met het gezin vijf dagen naar Port Zélande. Mijn pa werd 78, ik ging naar een lezing over kruiden bij de Romeinen  en ik zong drie concerten.

Oh, en ik las gigantisch veel, maar liefst 52 boeken. Héérlijk!  A Tale of Two Cities, drie boeken van The Gentlemen Bastards (Locke Lamora), An Odyssey, 15 boeken Dresden Files, Catch 22, 3 boeken Imperial Radch, Fake it till you make it, To Kill a Mockingbird, 4 boeken Matthew Swift, de trilogie van His Dark Materials, drie boeken van Jean Le Flambeur, Best Served Cold, Little Women, The Heroes, Red Country, De bekeerlinge, en dan nog 15 boeken Peter Grant die ik nog moet bespreken.

Waren er ook negatieve punten? Uiteraard, en nog geen klein bier ook. Ons pa werd opgenomen in het ziekenhuis met een manie, en een paar maanden later zelfs met een zware psychose.  En er was Erik, natuurlijk.

De rug deed ook bij momenten serieus lastig, zoals in februari, in mei  en in oktober. Een oud-leerkracht Latijn van me viel weg, Kobe belandde zonder erg op spoed, mijn nonkel Wim verliet zachtjes het leven, Wolf viel weer een paar maanden uit met een kapotte voet  en oud-leerlinge Lauren stierf aan een hypo.

Maar als ik zo op je terugkijk, 2019, dan is de balans toch positief. Er mankeert misschien wel een en ander aan me, maar eigenlijk ben ik gewoon een gelukkig mens.

Meer moet dat toch niet zijn?

Oh, enne… beloof je je goede vibes door te geven aan 2020?

 

Geplaatst op

2019 in beeld

Wat zou nieuwjaarsdag zijn zonder een filmpje waarin al mijn foto’s van de dag gebundeld worden? Het laat de kleine dingen zien die me opvielen, de dag typeerden, of die me gewoon blij maakten: een prachtige lucht, een bloem, de glimlach van de kinderen… En het is mooi om de dingen te zien veranderen en de kinderen groter te zien worden.

De filmpjes van vorige jaren zijn trouwens ook ongelofelijk fijn om opnieuw te bekijken: je ziet de kinderen gewoon opgroeien! Dit was 2018, 2017, 2016, 2015, 2014, 2013 en 2012.

De muziek is opeenvolgend “Bad Guy” van Billie Eilish, “Old Town Road” van Lil’ Naz feat. Billy Ray Cyrus, en het begin van “Dance Monkey” van Tones & I.