Geplaatst op

Nieuwjaren, deel twee

Na een rustige voormiddag reden we richting Ronse, om daar eens hallo te gaan zeggen tegen Nelly, zodat Merel haar nieuwjaarsbrief kon voorlezen.

Eigenlijk mochten Merel en Kobe zelfs gewoon niet mee binnen, ze hadden blijkbaar een uitzondering gemaakt voor de feestdagen, maar blijkbaar geldt 2 januari niet meer als feestdag. Bon, na enig aandringen en gezwaai met de nieuwjaarsbrief mocht het alsnog, maar dan per uitzondering. Oef.

We konden dus het volle kwartier blijven, er werd voorgelezen, even gebabbeld, en toen moest Bart nog wat dingen voor zijn moeder doen, waardoor wij een half uurtje moesten zoek zien te maken. Nu, als geocacher is dat niet meteen een uitdaging ^^

Iets verderop, op de industriële site van een oude ververij, lag er namelijk een cache die wij nog niet gedaan hadden. Het was koud, vochtig en grijs, maar wat een locatie zeg! Heel erg urbex: verschillende watervergaarbekkens, een wandelpad daarlangs, open ronde betonnen… euh, platformen of zo… Merel vond het meteen een ideale trouwlocatie en zette daar al een ganse boom over op, compleet met roze lopers en al.

De foto’s doen het eigenlijk totaal geen recht, maar bon. Na een half uurtje gingen we Bart weer oppikken en reden naar huis, netjes op tijd voor Merels dansles.

En toen zij goed en wel vertrokken was, stapte ik zelf weer in de auto en reed naar Gwen. We wilden deze vakantie eigenlijk samen met onze dochters gaan wandelen, maar in dat rottige weer was de goesting snel voorbij, en de tweede week gooiden allerlei onverwachte omstandigheden roet in het eten.
Ik heb me dan maar een goed uur bij haar in de tuin op het terras genesteld onder een terrasverwarmer, en we hebben eindelijk nog eens gezellig getetterd. Veel te weinig, eigenlijk, want er zijn nog massa’s dingen die we willen bespreken, maar bon, het begin is er al.

We gaan proberen dit vaker te doen, nu we toch niet kunnen gaan eten. Ik heb een terras met vuurschaal, zij heeft een overdekt terras met terrasverwarmer. Moet kunnen, dus.

En toen was er enkel nog een zalig rustige zaterdagavond. Dik in orde.

Geplaatst op

Bourgoyen

Een aantal jaar geleden wilde ik een nieuwe traditie beginnen: gaan wandelen in de Bourgoyen op oudejaarsnamiddag. Maar de vorige jaren was het blijkbaar telkens aan het gieten. In 2015 was het wel gelukt, in 2014 ook.

Maar een van Wolfs beste vrienden verjaart op oudejaarsavond en hij wilde graag de namiddag met zijn maten spenderen, en dus gingen we vandaag wandelen.

Ik dacht aan een klein eindje, maar uiteindelijk hebben we de hele toer gedaan van iets meer dan 5 kilometer. En na afloop een pannenkoek van Pierino die heel strategisch op de parking stond, want het was er echt wel druk. Maar bon, wij waren er ook, we moesten dus niet klagen.

En uiteraard waren er foto’s. Geniet. Ik heb dat ook gedaan.

Geplaatst op

Luie kerstdag

We sliepen lang en zaten rond tien uur aan de ontbijttafel. Nu ja, ontbijt: het was de meegeleverde brunch van Publiek, en die was serieus de moeite!

Broodjes met rillette, pompoen met geitenkaas, scones met clotted cream and jam, eitjes,verse yoghurt met een citruscoulis en granola, kaasblokjes en druiven, en appelsapjes. Oh, en chocoladekoekjes, maar die heeft Kobe allemaal opgegeten ^^

Als het een brunch was, waarom zaten we dan zo vroeg aan tafel? Wel, Koen en Else gingen even langskomen met de kinderen om te zwaaien of iets te drinken op ons winterterras, afhankelijk van het weer.

Ik moest lachen: Bart ging vol goeie moed om half elf de stoelen afdrogen en zo, maar ik vond dat wat voorbarig, en terecht: iets later was het weer aan het gieten. Maar we hadden geluk: toen ze effectief toekwamen, was de zon net aan het schijnen! We zetten de keukenstoelen buiten, staken de vuurkorf aan en voorzagen in warme soep en knabbeltjes.

Echt eten deden we niet meer, wie wilde nam nog iets te knabbelen, en tegen twee uur reden we naar Omaly in Ronse. We konden haar een kwartiertje spreken in de ‘babbelbox’ maar we hadden geluk: de volgende afspraak was maar om vier uur, zodat we een half uur konden blijven.

En daarna? Toen was het tijd voor eventjes rustig in de zetel liggen, een spaghetti en – hoe kan het ook anders? – Die Hard met het hele gezin. De kinderen hadden die nog niet gezien.

Yippee-ka-yay, motherfucker!

Geplaatst op

Kerstavond 2020

Nee, uiteraard ook voor ons geen kerstavond zoals andere jaren, samen met Jeroen en zijn gezin. Maar aangezien ons pa in onze bubbel zit, mocht die wel komen. Enfin, ik kleedde me op en ging hem tegen half zes gaan ophalen, samen met Merel. Die zag er gewoon een coole chick uit, met haar leren jasje.

Hier was intussen het hele huis netjes opgeruimd, stonden er overal kaarsjes en was de tafel gedekt met Nelly’s mooie servies en bestek. Ze kon er dan wel niet zelf bij zijn, maar op die manier was ze er toch een klein beetje.

Bart had eten besteld bij Publiek, en het was dik in orde. Eerst waren er hapjes en cadeautjes. Aangezien het zo’n beperkend jaar is, had ik deze keer voor veel cadeautjes gezorgd. Eén groot cadeau per kind en dan een hoop kleine prutskes, en een cadeau van papa en eentje van opa. Alles tesamen lagen er maar liefst 36 pakjes onder de boom ^^

Ik heb echt fijne cadeautjes gekregen: een juweel (en een broodmandje) van mijn vader, een set verzorgingsproducten van mijn lief, een glaasje gevuld met marshmallows van mijn dochter, en het cadeautje van Wolf zit nog vast in de post: drie heel fijne oorzittertjes. Die laat ik later dan wel eens zien.

Met Wolf hebben we tranen gelachen! Hij kreeg van opa een vinyl van Kendrick Lamarr, en voor een keertje had ik die in zijn verpakking laten zitten en zelf niet opnieuw ingepakt. Met een groot hart opent hij zijn cadeau en blijkt het… Michael Bublé te zijn! Maar echt! Hilarisch!
En opa was vooral gediend met zijn grote cadeau van zijn kleinkinderen: een doos vol snoep, koekjes en chocolade! Wolf was er speciaal zelf voor naar de winkel gereden.

Het eten was trouwens best wel de moeite:

En Bart, die kreeg onder andere een zelfgemaakte vaas/pot van Merel:

We speelden nog een paar kahootquizjes en hadden eigenlijk een zeer fijne avond!

Alleen jammer dat ons pa een deel van zijn medicatie vergeten was, hij ging normaal gezien blijven slapen, maar dat kon dus niet omdat zijn evenwicht verstoord zou zijn en ik het niet riskeerde dat hij dan de trap op en af moest. Ik heb hem dan maar rond kwart na elf naar huis gebracht, met assistentie van Wolf omdat die cadeautjes allemaal veel te zwaar zijn ^^

Maar al bij al was het een aangename kerstavond, jawel. Anders dan anders, maar ook best leuk.

Geplaatst op

Aether online

Al sinds maart kan er niet meer gelarpt worden. Ook maar logisch: het is intens samenspel met zo’n 150 mensen samen, in herbergen, gevechten, tenten, aan kampvuren… En nee, het is niet mogelijk om zoiets coronaproof te laten verlopen: je kan misschien nog wel mondmaskers dragen, maar die anderhalve meter afstand, da’s een utopie. Tsja. Dus blijven we met zijn allen op onze larphonger zitten…

Nu ben ik vorig jaar in december voor de eerste keer gaan meespelen met Aether, een steampunklarp waarbij eigenlijk nauwelijks fysiek gevochten wordt, maar waar des te meer gesproken en gepalaverd wordt. Nog niet te doen om coronaveilig te spelen, maar wel goed genoeg om online een verhaal uit te spelen. De Aethercrew heeft een weekend in elkaar gestoken waarbij de spelers elkaar konden ontmoeten via verschillende kamers op Discord en waarbij je je ook kon aanmelden om online een tabletop te spelen, compleet met een volledig uitgewerkt scenario en kaarten en alles, ingevoerd in een computersysteem. Vorige week heeft Wolf meegespeeld als figurant – het viel wat tegen voor hem, jammer genoeg – maar mijn spelleiding was ziek, zodat we het vandaag hebben uitgespeeld.

Tegen acht uur zat ik in volledige outfit voor de camera in Barts kantoor, en man, ik heb me keihard geamuseerd. Eigenlijk waren er zelfs twee groepen simultaan en was het een opdeling van de mannen en de vrouwen, elk met eigen spelleiding erbij. We moesten hulp gaan bieden bij een gigantische treinramp in besmet gebied, en wij vrouwen hadden de instructie gekregen “ons nuttig te maken”. Wat resulteerde in het kapen van een zeppelin – altijd interessant als je een mechanicien/piloot mee hebt – het uitmoorden van een vijandelijk nest, het redden van een gijzelaar, het onklaar maken van een zendmast en het kapen van een tank. Jawel. Oh, en het redden van de mannen, dat ook. Waren we een beetje zelfingenomen? Goh…

Oh, en nooit gedacht, maar een slappe lach gekregen van een kwartier met tranen en tuiten. Echt. Het moest een spannend horrorverhaal zijn, maar dan mag je niet naast een lekkende heliumzeppelin staan, want dan kan je toch niet anders dan plots met een hoog stemmetje spreken, toch? Toch?

Enfin, zeker voor herhaling vatbaar, dit Aether online. Zeer, zéér aangename avond gehad.

Geplaatst op

Winterterras

Ik wilde al een tijdje nog eens afspreken met Annick om koffie te drinken, maar voorlopig kan dat dus niet. Allez ja, niet zoals we het anders doen, namelijk gezellig in de zetel.

We overlegden even: zouden we het buiten doen? In dat miezerige weer, in de kou? Of gewoon elk in onze eigen zetel, met een kop koffie, en een scherm? Maar dat is maar half zo gezellig…

Uiteindelijk kwam Annick hier om kwart over twee in levende lijve aanzetten, met een dikke jas, sjaal en handschoenen. Merel en ik hadden, met de hulp van Kobe, de tuinkussens en vooral ook de vuurschaal buiten gezet. We hebben anderhalf uur zitten kletsen, koffie gedronken, koekjes gegeten en ik heb vooral intens genoten van een beetje sociaal contact.

Ik heb gelukkig mijn gezin om me heen en op school zijn er de collega’s, maar dat is toch helemaal niet hetzelfde. Als je dan een fijne vriendin voor je neus hebt, in de buitenlucht op anderhalve meter, dan doet dat echt deugd.

En ik denk dat ik hiermee een trend ga beginnen, en dit vaker ga doen. Yupyup.

Geplaatst op

Brieven voor de Sint

Vorig jaar schreef Merel nog een echt schattig, kinderlijk briefje naar de Sint. Dit jaar heeft ze duidelijk een sprong gemaakt naar een pak volwassener – lees: puberstreken – maar blijkbaar is het geloof in de Sint nog niet helemaal verdwenen. Ze hintte er wel naar dat het eigenlijk de ouders zijn, maar daar was ze toch niet zeker van. En ook: erin geloven = cadeautjes krijgen. Tsja…

Enfin, de brief naar de Sint kwam er vandaag, en ook de broers moesten iets toevoegen of ze kregen helemaal niks.

De brief zegt genoeg over Merels houding: ze denkt vooral altijd eerst aan anderen.

En mijn twee grote lummels blijven schatten, toch?