Geplaatst op

Dagje Rijsel

Het begint zo langzamerhand een traditie te worden, dat ik op woensdag mee ga met de vijfdes op GWP naar Rijsel. De andere dagen kunnen ze me moeilijk inschakelen omdat ik telkens les heb met één of twee, maar de woensdagen zijn vrij. Volgend jaar zal dat weer anders zijn wegens dan een GWP met alle jaren in dezelfde week, maar bon, dat zien we dan wel weer.

Ik zat dus iets over acht op de bus naar Rijsel, rond negen uur gooiden we onze leerlingen voor de Franstalige leeuwen – aka. Franstalige gidsen zodat wij hun handje niet moesten vasthouden – en konden wij zelf doen wat we wilden. Ik had mijn fiets meegenomen, want van vorige jaren wist ik dat een ganse dag rondlopen een beetje te veel van het goede is. Maar we gingen dus eerst met de collega’s gezellig ontbijten op hetzelfde adresje als vorig jaar.

Daarna gingen zij shoppen en stapte ik de fiets op om te geocachen, vooral dan rond het vijfpuntige fort van Rijsel. Ik had eerlijk gezegd iets verwacht in de stijl van Sluis, maar het binnenste van het fort wordt wel degelijk nog gebruikt en is militair domein, en de buitenkant is volledig een prachtig, redelijk wild park met dus verschillende hoogten door de omwalling. Heel, heel knap!

’s Middags hadden we wel weer samen afgesproken om te eten, in Le Bierbuik, een redelijk speciaal restaurant. Ik weet niet of ik het echt lekker vond, maar ik ben dan ook verwend natuurlijk…

En toen ging ik verder geocachen: er was niet genoeg tijd voor het Museum van Schone Kunsten, dat doen Bart en ik wel eens als we ooit een weekendje vrij hebben.

Ik passeerde langs fijne steegjes, langs het geboortehuis van Charles De Gaulle, langs een prachtig brugje en uiteindelijk opnieuw in dat prachtige park rond het stervormige fort, want ik was door wegversperringen niet rond geraakt voor de middag.

Tegen half vier tekenden we weer present op de Place Rihour, waar we van alle – maar echt àlle – begeleiders complimenten kregen voor onze leerlingen: ze hebben zich blijkbaar voorbeeldig gedragen, zoals we gewoon zijn.

Enfin, ik was doodop ’s avonds, maar ik heb echt intens genoten, en ik denk dat ik toch een kilometer of twintig heb rondgefietst daar in Rijsel. Dik in orde!

Geplaatst op

Eventjes geen regen

Heel eventjes geen regen vandaag, en dus met de fiets het park Claeys-Boúúaert in om mijn cacherondje daar op punt te stellen. Er ligt heel veel modder en ik lag bijna een paar keer tegen de grond met mijn fiets, maar het was er wel mooi.

Waarom moest dat perse nu en kon dat niet nog even wachten? Wel, zondag organiseert een andere geocacher hier een CITO, een Cache In Trash Out, ofte een opruimactie. Tussen negen en tien kan iedereen zich aanmelden en krijgt dan een vuilzak en een grijpertje. De bedoeling is dat ze met zijn allen gaan opruimen. Om elf uur komen ze dan weer allemaal samen voor een foto, en dan krijgen alle aanwezigen ook een extra cachepunt.

Mijn rondje van het park ligt daar natuurlijk gewoon rond, en dus wilde ik het helemaal in orde zetten, want ik verwacht dat het ettelijke keren zal gelogd worden. Enfin, als er niet-lokale mensen op afkomen natuurlijk, want de meeste Gentenaars hebben dit rondje al gedaan.

Geen idee of ik het zelf ook zal halen, want zaterdag is er de OpenSchoolDag en meestal is mijn rug de dag daarna geen klop meer waard. Maar ze kunnen op zijn minst het rondje wel loggen.

Geplaatst op

Een frisse neus in het Claeys-Boúúaert

Het was weer eens tijd om een paar caches na te kijken, wegens te nat en te vol en te verdwenen. Het weer was niet helemaal ideaal meer, maar het regende toch eens niet, dat was al mooi meegenomen.

En ik nam hier en daar wat fotootjes, dat ook, en genoot van vier spelende eekhoorntjes, die ik helaas niet goed kon vastleggen, maar het was wel mooi om te zien.

 

Geplaatst op

Reparatietochtje

Yup, mijn rondje van 18 caches langs dat fietspad had weer eens een opfrisbeurt nodig: enkele kletsnat, enkele vol en ook enkele verdwenen. Bon, geen regen, dus de fiets op met de cachebak in de fietstassen, en richting Bourgoyen om eerst de verste cache – nat en vol – te repareren, en dan op ’t gemakje van cache naar cache om ze na te kijken. ’t Is een bezigheid als een ander, geloof me. En ja, ik genoot van het feit dat ik buiten kon zijn zonder dikke jas en zonder regen.

Ik reed zelfs even verder tot aan het nieuwe Bloemekenspark om te kijken of ik daar ook geen cache kon steken, ik had toch alle gerief bij. Ik kwam op de Kiosk Kiosk uit, en vond daar warempel een oude, wel weggestoken maar nooit geactiveerde cache van Troopeg terug. Ik heb er dan zelf maar geen gestoken maar hem gecontacteerd, en ik mag het plekje gebruiken. ’t Zal voor later zijn.

Bizarre kiosk, overigens. Geen idee wat er precies mee bedoeld werd, maar het is een raar iets.

Geplaatst op

Geocachen in Lochristi op mijn eentje

Ook al ben ik al ettelijke keren met ons pa naar Lochristi gereden om daar die reeks van 100 caches te gaan zoeken, er zijn er enkele die ik tot hiertoe had overgeslagen: ze liggen langs de spoorweg, op zo’n fietsostrade, waar je uiteraard niet mag rijden met de auto. Omdat het telkens ongeveer een kilometer stappen is – heen en terug – zag ik dat niet zitten met ons pa, want dat is te ver voor hem.

Vandaag regende het niet, was er heel af en toe zelfs een klein zonnetje te zien, en dus stapte ik in de auto en reed naar ginder om die overgeslagen caches op te pikken.

Bij eentje had ik absoluut geen geluk: die ligt in een buis waar ik net niet in kan kijken, en je moet vissen om hem te pakken. Ik had dat gelezen en had een touw van 2 meter bij en verschillende haakjes, maar helaas… Na een half uur vissen – letterlijk, geen overdrijving – heb ik het opgegeven. Wie weet kom ik ooit nog eens proberen.

Soit, ik heb in totaal een viertal overgeslagen caches gezocht en gevonden, en er vooral ook een mooie wandeling aan overgehouden en een fijne namiddag, met een uitgewaaid hoofd.

Geplaatst op

Noodgedwongen shoppen met Kobe

Als er iets is dat Kobe en ik allebei niet graag doen, dan is het wel shoppen. Maar soms moet dat nu eenmaal: hij moest namelijk een kostuum hebben voor de eindejaarsbals en dergelijke, en dat kan je niet online kopen, dat moet je echt passen.

Soit, wij nog even getwijfeld of we met de auto of met de fiets gingen gaan, maar tegen vijf uur zou het beginnen regenen, en dankzij de website van Stad Gent kan je altijd de ad hoc bezetting van de parkeergarages zien. Wij dus naar de Sint-Michiels met de auto.

Van daaruit ging het vlotjes doorheen de mensenmassa naar de WE, waar we een fijne verkoopster aanklampten bij de kostuums. De eerste broek en het eerste hemd waren meteen de juiste, bij de vest moest hij een tweede exemplaar passen, en dat was dat. Op nog geen kwartier had hij een kostuum, voilà. 210 euro samen, dat valt al bij al nog mee.

Bon, nu nog een zwarte baggy broek voor hem. Binnen en buiten in een veel te drukke Zara, idem in de Brooklyn, maar in de H&M viel het mee van drukte én vond hij een prima broek, meteen ook de juiste lengte. Niet in solden, uiteraard, maar ik ben al lang blij dat hij überhaupt een broek hééft.

Langs de Australian Icecream passeren is altijd riskant, en dus had ik een ijsje en hij een warme wafel mee, en daarmee wandelden we tot aan de Izy voor respectievelijk een Maple Chestnut koffie – veel te zoet – en een warme chocolademelk. We waaiden nog even de C&A binnen en vonden daar de perfecte “Rory Gilmore” trui voor Merel, alleen niet in de juiste maat. Die hebben we dan daarna thuis online besteld, ze stond te springen van blijdschap.

En toen deed Kobe me nog een immens plezier door samen met mij nog tot aan de achterkant van het Gravensteen te wandelen en daar een cache te loggen.

Al bij al een fijne, productieve middag gehad met mijn middelste zoon, en we hebben zelfs geen enkele keer ruzie gemaakt! Missie volledig geslaagd!

Geplaatst op

Geocachen rond Kruisem en Gavere

Gisteren was ik heel even met de fiets wat verderop gereden om twee van mijn geocaches te herstellen, vandaag deed de rug nog altijd niet helemaal wat hij moest doen, maar ik had echt geen zin om in mijn kot te blijven zitten. Het was misschien wat fris, maar het regende alvast niet, en dus nam ik de auto om nog een aantal caches van het rondje Scott & Whisky te doen, de reeks van 80 hondjescaches waar ik al een tijdje mee bezig ben. Ik zag het niet zitten om de fiets te nemen: daar is mijn rug echt niet goed genoeg voor momenteel, en ik wil me sparen voor morgen.

Maar ik reed met de auto van cache naar cache, liep rond, zocht, repareerde er zelfs eentje, en had er immens veel deugd van om nog eens buiten rond te lopen. En twee caches waar Véronique en ik ons steendood hadden staan zoeken, heb ik deze keer wél gevonden, wellicht ook door het gebrek aan bladeren in de winter.

Zestien caches gevonden, twee niet: al bij al niet slecht.

Geplaatst op

Een moeizaam paar geocaches

Ik was al bij al snel klaar met klassenraden vandaag – ge moet de chance hebben dat uw klassen vooraan in het schema liggen – en dus was er nog tijd om twee caches in het Mariakerkse te gaan zoeken, nu dat het ernaar uitzag dat het even niet ging regenen.

De eerste vond ik snel, op een heel mooi plekje aan het eind van een doodlopend straatje. Enfin, in de zomer kan je nog verder met de auto, maar in deze modder zou ik grandioos vast komen te zitten zijn. Niet dus. Maar wel een heel charmant plekje. Ik heb nog wat moeite gehad om me te draaien en weg te geraken, maar bon.

En toen wilde ik nog een cache gaan zoeken op het terrein van De Campagne.  Man man man, deze had – letterlijk! – wel wat voeten in de aarde!
Vanuit Mariakerke centrum is het niet ver, en ik reed dus tot hier. Enfin, deed een poging, want de Gijzelstraat was afgesloten voor werken. Ah, dan via de andere kant? Oh nee, eenrichting. Hmm. Langs de Noordgijzelstraat? Ook eenrichting! Uiteindelijk toch op de parking geraakt, en dan vastgesteld dat de paden in de app niet meer correct zijn: het paadje dat me richting de cache stuurde, was afgesloten. Pas later zag ik dat er wat verderop achter de bocht een nieuw wegje ligt, maar dat stond dus niet op de app. Blah! Ik heb me met enige moeite te voet doorheen de werken een weg gebaand richting het kasteel zelf, maar volgens de app – alweer – kon ik de Lieve niet over en moest ik een ganse omweg maken. Ik geloofde dat niet te hard, en jawel, een hele mooie brug leidde me richting de cache, die ik zeer vlotjes in handen had, veel vlotter dan de weg ernaartoe.
Moraal van het verhaal? Zelfs op een domein dat je kent misschien toch even op de website kijken ipv op de app: het zal ietsje vlotter gaan! Maar ik had er wel een mooie wandeling opzitten, ook al was het intussen toch weer beginnen miezeren. Meh.