Er zijn zo van die tradities die in ere moeten gehouden worden, ik schreef het eerder al. En sommige moet je gewoon in het leven roepen.
Zo gingen we vorig jaar op oudejaarsnamiddag wandelen in de Bourgoyen, en was ons dat ongelofelijk meegevallen. En dus gingen we ook vandaag wandelen, het was prachtig weer. Maar eerst moest er soep gemaakt worden van de pompoen die al weken – maanden – op onze keukentafel ligt, en zou beginnen rotten. Ajuinen zorgen trouwens nog steeds voor traantjes.
Ik maakte meteen ook nog een pompoentaart, stak die in de oven, en we vertrokken op wandeling.
We pikten eerst nog een geocache op, een raadsel. Ik dacht dat die begon in het park Claeys-Bouüaert, en daar stonden we dan ook, maar de berekende coördinaten brachten ons een eindje verder naar een pad langs een stukje vijver.
Daarna reden we effectief naar de Bourgoyen, en zowel Wolf als ik trokken er foto’s van het prachtige licht. We vonden er ook nog een cache, dat ook ^^
En toen belde ik – veertig minuten te laat, eigenlijk – even naar huis, of Bart wel degelijk de taart uit de oven had genomen. Hmm. Juist ja.
Maar hij was wel al aan het snijden begonnen voor de hapjes en vooral voor de zelfgemaakte pizza.
Geheel volgens traditie keken we eerst naar een tekenfilm – The Minions – aten we pizza, speelden met vuurspatters, en staken we Merel in bed. En toen volgde een tweede film – The Maze Runner – met soesjes en iets om te drinken.
Rond tienen zaten ook de jongens in bed, en Bart en ik speelden gewoon nog wat Diablo, om eerlijk te zijn. Met een dikke knuffel en veel liefde om middernacht.
En dat, lieve lezertjes, was 2015.