Geplaatst op

Moederdag

Moederdag, het is toch altijd een fijn gevoel. Om negen uur werd ik uit mijn bed gesommeerd en alras aan tafel geroepen. Daar stond een waar feestmaal te pronken: nog warme croissants en chocoladebroodjes, yoghurt, gesneden fruit, een versgekookt eitje…

En toen waren er ook de cadeautjes: Merel had een bijzonder mooi kaartje gemaakt en een theelichtjeshouder met bloemen uit de tuin. Fantastisch goed gelukt, vond ik.

Van de kinderen samen kreeg ik een ingenieuze contraptie: een beweegbare arm die op de zetel kan gevezen worden en waarin mijn Kindle vastklikt zodat die boven mijn hoofd kan hangen, en daarbij een afstandsbediening met een soortement klikkertje, zodat ik niet zelf mijn pagina moet omslaan, maar ik daar die afstandsbediening voor kan gebruiken. Nutteloos, zegt u? Nee hoor, ik kan ’s winters lekker warm onder mijn dekentje blijven liggen zonder telkens een arm te moeten bovenhalen. Heerlijk ding!

Van Bart kreeg ik een boek: Dirty Laundry: Why Adults with ADHD Are So Ashamed and What We Can Do to Help van Richard Pink en Roxanne Emery, een koppel dat de meest hilarische ADHD-tiktokvideo’s maakt. Ik heb me er al kriek mee gelachen en tegelijk dood geschaamd. Het feit dat Bart me nu het boek cadeau doet, is veelzeggend: het toont vooral dat hij mijn ADHD volledig heeft omarmd en er alles aan wil doen om me te helpen. Wat hij overigens al meer dan 30 jaar doet. Ik heb medelijden met de arme mens…

Soit, het werd een fijne dag, met milkshakes in de tuin en uitgebreide knuffels. Ik ben lang niet ’s werelds beste moeder, maar ze zien me graag en ik hen, en dat is het voornaamste.

Geplaatst op

Tweede-Pasenlunch

Vandaag tekenden we met zijn allen present in Ronse, bij Nelly, voor de lunch. Gelukkig heeft Ikaria, de nieuwe uitbater sinds Triamant failliet is, het restaurant in zijn huidige vorm laten bestaan. Gisteren was trouwens geen optie met de Ronde die hier overal passeert: we zouden gewoonweg niet tot in Ronse geraakt zijn op een deftig uur.

Soit, we waren er en het was gezellig: kaaskroketten als voorgerecht, kip als hoofdgerecht een een fancy dame blanche als dessert.

En dan nog koffie met paaseitjes op Nelly’s appartement. Ik was al lang blij dat er geen taart was, want ik had eigenlijk alweer te veel gegeten.

Maar yup, het was best gezellig, zo met zijn allen.

Geplaatst op

Kerstdag 2023

We sliepen min of meer uit, Bart ging zijn moeder ophalen in Ronse, en tegen één uur stonden we met zijn allen in Brussegem. Met twee auto’s, dus, want anders kunnen we er toch niet allemaal in.

Er waren hapjes, er waren scampi’s, er was hert, er was uitgebreid dessert in verschillende vormen ijstaart, en er waren fijne gesprekken allerhande. Zoals altijd, eigenlijk.

Bart was nog niet helemaal klaar met zijn dessert toen Nelly hem al sommeerde haar naar huis te brengen, wij zijn toch nog ietsje langer gebleven, ja. Er was nog koffie, er waren nog meerdere fijne babbels, en tegen een uur of zes waren we thuis, nog ietsje voor Bart, want die is net iets langer onder de baan.

Maar het huis was warm, gezellig verlicht, we hadden onze pyjama’s en thuiskleren al aan, konden heerlijk uitbuiken in de zetel, en er was Dr. Who’s kerstspecial op tv. Veel beter kon het niet zijn, toch?

Geplaatst op

Kerstavond

Zoals altijd vierden we kerstavond samen met Jeroen en zijn gezin, en ons pa ook natuurlijk. Dit jaar was het aan ons, een taak die Bart met verve op zich nam, want ondanks de rust van gisteren weigerde mijn rug mee te werken. Het is niet dat hij blokkeert, hij doet gewoon continu pijn en ik kan dus echt niet veel. Maar Bart had heerlijk eten voorzien en zorgde daar ook voor.

Kobe en Merel hadden hier nog gestofzuigd en alles op orde gelegd – gelukkig was de kuisvrouw gisteren en eergisteren gekomen – en we hadden ook samen de tafel gedekt, compleet met opgepoetst zilver en al. Ik was wel tevreden met het resultaat, ja.

En toen waren er hapjes, en de traditionele gezinsfoto’s, waarvan u er al eentje kon zien in het vorige bericht.

En toen was er knolseldersoep, en schartongrolletjes, en gevulde kalkoen, en limoenmisérable. En ja, ’t was lekker.

De avond werd afgesloten met koffie en friandises, en vooral ook met een hele discussie over en zoektocht naar de afkomst van de prachtige zilveren schalen die ik van ons ma gekregen heb. Ik dacht dat ze van haar moeder afkomstig waren, maar we bleken ons allemaal de duifjes van oma van Zomergem te herinneren, die in die schalen werden geserveerd. De stempels konden we terugbrengen naar zilverwerk dat op de schepen tussen Europa en de Verenigde Staten werden gebruikt, de voorganger van de White Star Line, en ons pa wist zich inderdaad te herinneren dat zijn moeder ooit eens een heel servies had overgekocht van zo’n boot.

Enfin, fijne en lekkere avond gehad. En de rug heeft zich al bij al nog koest gehouden.

Oh, en Bart toonde even het verschil tussen de gedekte tafel van vanavond en die van kerstdag middag vorig jaar, met het servies van zijn moeder en het volle daglicht. Zelfde locatie, zelfde hoek.

Geplaatst op

Barts kleine broer ook al 50

Kleine broertjes worden niet verondersteld vijftig te worden, daar waren Bart en ik het roerend over eens. Maar kijk, je kan het blijkbaar niet tegenhouden, en Koen gaf dan ook nog eens een feestje in de Plantentuin van Meise.

Ik had in de namiddag zin om in dat heerlijke weer te gaan fietsen, maar ik ben braaf in mijn zeteltje gebleven, kwestie van tenminste nog een uurtje of twee of zo op dat feestje te kunnen blijven.

Tegen zes uur waren we aan de Plantentuin en maakten we nog een korte wandeling rond de vijver van het kasteel, tegen half zeven waren we op de staande receptie op de binnenkoer van het kasteel.

Het was er druk, het was gezellig, het was op een bepaald moment ook nat, het was lekker, en het was moordend voor de rug. Resultaat: tegen negen uur zaten we alweer in de auto, nog voor het dessert en het dansen. Maar het was genoeg geweest, ik wil volgende week ook nog kunnen werken en al.

Gelukkige verjaardag, Koentje!

Geplaatst op

Marnes lentefeest

Een zalige dag, niet te warm, niet te koud, droog, en dus perfect om buiten te zitten. Roeland en Sarah hadden dat dan ook perfect geregeld in hun tuin: zeer fijne hapjes en gerechten, goed gezelschap, ideaal weer… Alleen mijn rug wilde dus niet mee, zoals ik gisteren al zei, en tegen een uur of vier kreeg ik dan ook nog eens barstende koppijn, zodat we niet echt lang zijn gebleven. Ik had dat ook zo voorspeld aan Roeland, want begin van de vakantie, da’s geen goede periode voor mij.

Aangezien Arwen mee was, reden we met twee auto’s, en Bart is met Kobe en Merel dan nog even gestopt bij ons pa. Wolf en Arwen reden met mij mee terug, op mijn expliciete vraag, want ik wilde dat Wolf zou kunnen overnemen als die schele koppijn nog erger zou geworden zijn.

Maar de foto’s spreken eigenlijk voor zich. Het was een zeer, zeer fijn feestje.

Geplaatst op

Nieuwjaren 2023, deel 2

Nieuwjaren, dat is altijd in schuifkes, aangezien ge meer dan één familie hebt. Vorige week zaten we nog bij Roeland, vandaag trokken we naar Ronse voor Barts familie. Meestal spreken we dan af rond twaalf uur, maar aangezien Kobe eerst nog een concertje moest spelen, was de afspraak maar om één uur. Deze keer niet in een of ander restaurant, maar gewoon in het restaurant van Triamant zelf: best gezellig en ook echt wel lekker. Koen was er trouwens ook op krukken: die is omver geskied en heeft op die manier zijn knie gebroken. Tsja… Wolf was niet mee: die heeft dinsdag examen en zag het niet zitten om zo veel tijd te verliezen.

Maar er waren wel nieuwjaarsbrieven, en Bo heeft de zijne dan maar voorgelezen via FaceTime, zodat Wolf kon meegenieten. Het gaf een beetje een vreemd beeld, maar de techniek staat nergens meer voor, toch?

Het eten was eigenlijk ook echt wel goed: een hapje, dan uitstekende garnaalkroketten, traag gegaarde steak met frietjes en een fijne dame blanche als dessert. Een beetje veel, maar bon.

Ik heb trouwens als cadeautje – ik ben geeneens meter, maar bon – een pracht van een kaars gekregen, met een fantastische geur. Héérlijk!

Merel kreeg, naast een envelopje, een speciaal GSM-zakje waar ze bijzonder opgetogen mee was, en de jongens elk een boxersshort van Carthartt. Ook daar waren ze allebei in hun nopjes mee.

Enfin, gezellige dag gehad dus.

Geplaatst op

Nieuwjaren 2023, deel 1

Roeland en Sarah hadden ons uitgenodigd om vanavond bij hen te komen nieuwjaren, zo rond een uur of vier, voor uitgebreid aperitief en dan kaas en wijn. Een beproefde en meer dan goed bevonden formule, overigens.

Bart was tegen de middag ons pa gaan ophalen – die trouwens echt wel genezen is, oef – en tegen kwart voor vier reden Wolf en ik met één auto, en de andere vier met de andere auto naar Machelen. Het is een goeie oefening voor Wolf, en dan kon hij ook naar huis wanneer hij dat zelf wou. Woensdag examen fysica, en zo, vandaar. Maar hij had zijn spullen ook meegenomen en heeft daar wat zitten studeren.

Het werd eigenlijk ferm gezellig, met nog de enige echte nieuwjaarsbrieven van Marne en geïmproviseerde – lees: afgelezen van het gsm-scherm – exemplaren van de rest van de hoop. Goed gelachen, trouwens.

Tegen half negen had ik veel te veel gegeten, begon de rug echt weer moeilijk te doen, en sommeerde ik Wolf om me naar huis te brengen. Iets later volgde ook Bart met de kinderen, terwijl opa met Jeroen mee reed.

Fijne avond gehad, jawel.