Kammekequiz 23

Ja ik weet het, we zijn 2024, maar door corona zijn we een aflevering misgelopen, waardoor we nu aan nr. 23 zitten.

Ik wilde eigenlijk wel weer meedoen met collega’s, maar die konden allemaal niet op een of andere manier. Ik had toen gezegd tegen Luc – de organisator die over de inschrijvingen gaat – dat hij me gerust nog ergens bij mocht zetten als ze een vierde man nodig hadden. Daardoor verzeilde ik bij een groepje meisjes, oud-leerlingen van vorig jaar. Wel euh… laat ons stellen dat ze niet bepaald doorgewinterde quizzers waren. Maar we eindigden uiteindelijk toch 21ste van de 50, dus dat viel best mee. Ik heb trouwens een paar rondes gepikt voor onze eigen quiz voor volgend jaar, er zaten een paar zeer goeie tussen.

Het verslag ervan heeft diezelfde Luc geschreven, hier op de schoolwebsite, compleet met grappige foto van mezelf. Hoezo? Wel, sinds een paar jaar organiseren ze ook een tombola waarbij je leuke dingetjes kan winnen die ergens in de quiz vermeld worden. Ik had zowaar prijs en won een pot muskaatnoten, iets wat inderdaad ergens een antwoord was. Ik heb in elk geval goed gelachen en er zelfs mijn inzet uit gehaald. We hebben nu wel nootmuskaat voor de komende twintig jaar, denk ik zo…

Maar misschien ga ik voor volgend jaar wel eens actief op zoek naar quizzers die een link hebben met onze school. Ik wil eigenlijk nog wel eens winnen, ja.

SQ quiz

Blijkbaar willen ze er een traditie van maken dat wij als Oud-VEK het quizseizoen openen, en ik had daar geen probleem mee.

We hebben wel de laatste twee weken vollen bak moeten doorwerken, want ik ben veel te laat in gang geschoten. Maar er waren acht vragenronden met bijna altijd een thema, er was een fijne fotoronde met acrostichon en vooral ook een muziekronde. Daar heb ik echt veel tijd in gestoken: ik heb uit alle mogelijke nummers vaak heel korte fragmentjes geknipt met kreten. Kreten als in: de eerste seconden van ‘I feel good’ van James Brown, een lange uithaal in een hardrocknummer, dat soort dingen. Sommige teams vonden dat frustrerend, maar ikzelf heb me daar gigantisch mee geamuseerd. Probeer gerust zelf…

Wie de antwoorden wil weten, moet me maar een berichtje sturen.

Het werd een goeie opening met vandaag negen ploegen: zeven oudgedienden, twee die eens kwamen kijken. Mochten er nog ploegen zijn die zin hebben in een deftig quizje telkens de tweede woensdag van de maand in Sint-Amandsberg: roep maar, ge zijt welkom!

Gentbrugse Meersen

Ik liep al dagen slecht gezind, te veel gestrest, te opgedraaid, en daarom ging ik vandaag gaan rondlopen. Meer bepaald in de Gentbrugse Meersen om daar caches te gaan zoeken. Ik moest nog twee schuiven binnensteken bij iemand in Gentbrugge die zelf geen auto had, en dat was dus de ideale gelegenheid.

Ik parkeerde me naast de viaduct van de E17 en stond versteld van de graffiti daar. Serieus, al die steunpilaren zijn prachtig euh, versierd? Beschilderd? Bespoten? Ik heb ze niet allemaal gefotografeerd en ik ben ook niet tot het einde gewandeld omdat ik het natuurgebied in wilde, maar geniet even mee:

Ik nam een selfie vrij in het begin, en dat was dit:

En toen ging ik rondlopen, blijkbaar samen met nogal wat ander volk, maar dat stoorde me niet echt. Ik liep door de bossen, door de velden, langs wandelpaden, pikte links en rechts een cache op, overtuigde twee jonge lopers om even in een boom te klimmen om er eentje voor me te pakken – good karma, boys! – en genoot intens van de zon op mijn snoet.

Ik reed daarna een eind verder, naar de andere kant van de Meersen, om er een cache op te pikken aan het Vredesmonument.

En toen reed ik naar punt drie van de Meersen om ook daar nog een goed eind te wandelen, compleet met een uitkijkpunt op een bergje en al.

Het zorgde in elk geval voor dit:

Man, dit had ik echt nodig. En ik denk dat mijn gezin ook opgelucht was.

Nog twee mutsjes, vijf en zes

Als er nu iets simpels is, is het wel ringbreien: je hoeft er niet eens je hoofd bij te houden.

Aangezien er intussen een kleine Suze is verschenen bij Philip en Margaux, en een kleine Juliette bij mijn kozijn Maarten, het metekind van ons ma, heb ik er nog twee gemaakt. Tegenwoordig steek ik ook een bolletje, een hartje dus, in het midden van het bloemetje, dat ziet er een pak beter uit. Zeg nu zelf, die mutsjes zijn toch schattig?

Als ge er zelf ook eentje wil: roep maar, en zeg welke kleuren ge wilt. Ik maak er u met plezier eentje.

Lectuur: “Sixth of the Dusk” van Brandon Sanderson

Ook kortverhalen van Sanderson zijn doorgaans het lezen waard, en deze vormt daar eigenlijk geen uitzondering op, al heeft hij beter werk dan dit.

In dit korte verhaal schetst hij opnieuw een heel nieuwe wereld met een nieuw soort magie. Het is blijkbaar een eilandenwereld waarbij sommige vogels een speciale kracht hebben, maar waarbij de standaard vegetatie nogal dodelijk is. Met opzet.

Sixth is een jager die op het hoofdeiland Patji, waar zijn vogel hem elk gevaar laat zien in de vorm van zijn eigen lijk, vast moet stellen dat er een groter gevaar dreigt: de technologische vooruitgang.

Sanderson beschrijft in dit korte verhaal een behoorlijk sombere blik op de toekomst, en misschien is het daarom dat het me minder zei. Het is ook niet echt lang, natuurlijk: je krijgt niet veel tijd om je in het verhaal in te werken.

Maar ik heb zeker al slechter gelezen.

Creaclub

Ik schreef het eerder al: mijn nieuwe lesrooster is de max! Maar nu is daar ook nog mijn toezicht bij gekomen, en ook daar ben ik in de watten gelegd.

Sinds 2016 is er namelijk een breiclub op school. Ik ben die destijds met een collega begonnen, gewoon uit de goedheid van mijn hart, want in mijn vrije middagpauze. Net zoals mijn collega die één middag per week de schaakclub organiseert, worden we daar niet voor vergoed of krijgen we daar geen toezichtpunten voor (elke collega doet een aantal toezichtpunten: kort toezicht, lang toezicht, studiepermanentie, plage-uur, dat soort dingen). De school maakt er nochtans al enkele jaren reclame mee in hun brochure.

Dit jaar is de gsm verboden op school, en dat zorgt ervoor dat de leerlingen minder om handen hebben in die middagpauze. De school zet daarom in op extra activiteiten: die schaakclub, sport over de middag, soms eens yoga, studie, leesruimte in de bib, dat soort dingen. Van de breiclub wilden ze een echte creaclub maken, dus met mogelijkheid voor alle soorten knutseldingen en handwerk. Er kwam dan ook de vraag wie dat op zich wilde nemen. Ik had geantwoord dat ik dat toch eigenlijk al jaren deed en dat ik dat wel wilde verderzetten, afhankelijk van mijn rooster en mijn toezichten. Ook een andere, jonge collega had gereageerd.

Deze week kwam dan het toezichtsrooster binnen, en naast een vaste studie op woensdag heb ik, jawel, toezicht in de creaclub! Sinds dit jaar is dat ook een legitiem toezicht, waar ik echt wel blij om ben.

Het erge is nu dat, na publicatie van het rooster, plots nog enkele collega’s kwamen melden dat ze dat toezicht wel wilden doen. Ha ja, gratis gingen ze het niet doen, maar nu dat een echt toezicht is, is dat wel zo makkelijk natuurlijk: niet buiten en niet in het lawaai van de eetzaal.

Op dinsdag heb ik dus de Creaclub, op donderdag mijn collega. We gaan beginnen met gewoon haken en breien, maar we zien nog wel wat het wordt. Mezelf en haar kennende, zullen we er wellicht allebei beide dagen zijn. Tsja…

En toen zat Bart in Amsterdam

Op zich is het niet zo vreemd dat Bart niet thuis is: hij is al richting Singapore gegaan, IJsland, Dubai… Maar dat was telkens een reis door een andere organisatie, zoals VOKA of zoiets.

Deze keer heeft hij het zelf georganiseerd, met alle stress vandien. Hij heeft gelukkig een prima reisbureau gevonden dat alleen maar dit soort zakenreizen op poten zet, en in de paasvakantie waren we zelf al eens gaan scouten wat er nu interessant zou zijn en wat niet. Maar het blijft een feit dat je met alle mogelijke mensen moet samenwerken – het programma zat eivol, van het ene communicatiebureau naar het andere – en dat er allerlei onvoorziene dingen kunnen gebeuren natuurlijk.

Ja, het loopt eigenlijk wel goed met IKAG (I know a guy, and often it’s a girl) zijn nieuwe bedrijf. Hij zet evenementen op poten, maar legt vooral de juiste link tussen bedrijven en bureau’s. Zijn dagen zijn stevig gevuld en hij is doodmoe als hij thuis komt, maar zijn ogen blinken.

En dus zit hij nu met een aantal ondernemers in Amsterdam, en ik zie de foto’s passeren in zijn Instagram maar vooral ook op onze gedeelde Google Foto’s, en ik weet: dit is wat hij wil doen, dit is wat hij graag doet, dit is waar hij goed in is. En ik ben trots op mijn lief.

The Masks of Nyarlatothep: ongoing story

Begin 2023 was ik, tot mijn grote vreugde, opnieuw gestart met een Call of Cthulhu campagne, The Masks of Nyarlatothep. Mijn groepje was een bende wijze mannen, na verloop van tijd kwam er nog een jonge gast bij. Nu, The Masks is sowieso een grote campagne en we spelen maar om de veertien dagen, maar als we eerlijk zijn, gaat het niet bijzonder vlot vooruit. Daarvoor discussiëren we te veel, amuseren we ons te veel, durven we er al eens een klapke tussendoor placeren, dat soort dingen.

Is dat erg? Bijlange niet, want het is zeer gemoedelijk, we spelen ons eigen tempo en elke keer weer, hoe moe ik ook ben, geniet ik ten volle. Onze DM gaat er ook voluit voor: in al die jaren dat hij meestert, heeft hij bijzonder veel materiaal verzameld, en hij bouwt dan ook, wanneer nodig, prachtige scènes op. Neem nu de onderaardse ’tempel’ onder de piramide van Mykerinos: hij heeft zich er volledig in gesmeten, compleet met rare beeldjes en al.

Zalig, toch?

Aether: een klein bommetje!

Ik sliep naar gewoonte te weinig wegens te laat in bed, maar tegen tien uur liep ik het hoofdterrein, zijnde de binnenkoer van het kasteel, op. Daar stonden enkele heren die terstond op mij af snelden en – met zichtbaar genoegen – me wisten te melden dat de wereld in brand stond. Mijn gezicht was, naar ’t schijnt, goud waard.

Bleek die nacht Europa links en rechts aangevallen te zijn, waardoor de winnaar van de verkiezingen prompt een noodregering samenstelde en ondergetekende minister van Justitie werd. Revolutie: vrouwen voor het eerst op de lijsten, maar vooral: een vrouw in de regering! Gelukkig was er niet veel tijd meer om te debatteren, maar ik verwacht vanuit de spelers én vanuit de wereld ook wel een hoop tegenkanting.

Al bij al heb ik de doelen van mijn personage wel kunnen bereiken. Ik ben nu vooral bijzonder benieuwd wat de scenaristen daar nu mee gaan doen, en of ik dit personage nog verder ga spelen. Ik heb me in elk geval zeer geamuseerd met dit rolletje. Dik in orde!