Geplaatst op

Lectuur: “The Heroes” van Joe Abercrombie

Zoals ik hier al zei, ben ik enorme fan geworden van Abercrombie. Die mens schrijft schitterend, met een rauwe dosis realisme en een gezond gevoel voor humor. Zwarte humor, dat wel. Zoals ik eerder al schreef: “Dit is geen wereld met knappe prinsessen, stoere helden en cleane gevechten, dit is een harde, grimmige wereld waar mensen dood gaan aan steekwonden, waar gekermd en gebloed wordt en de wereld geen mooie plaats is, waar mensen verraden worden en ieder voor zijn eigen gewin gaat.”

En als het verhaal zich dan nog afspeelt in een oorlog met enkele personages die ook al in The First Law trilogie voorkwamen, dan is het al helemaal grauw. Maar ik persoonlijk vind dit zijn beste boek tot nog toe. Een plot die eigenlijk heel eenvoudig samen te vatten is: een zinloze oorlog met een zinloze veldslag om een betekenisloze heuvel. Maar de personages zijn zó raak, zó knap uitgewerkt dat je hoe dan ook meeleeft. Uiteraard zit je nog in een middeleeuwse setting met zelfs een klein vleugje magie, maar eigenlijk speelt dat nauwelijks een rol.

Een aanrader? Zeker en vast!

Geplaatst op

Larpnostalgie

Volgend weekend is er Vortex, een van de twee bestaande jongerenlives. Beide jongens gaan er een magiër spelen: Kobe uit overtuiging, Wolf eerder omdat een full fighter moeilijk ligt met die voet van hem. Tsja.

Je kan op Vortex wel basis kleren krijgen, maar het is uiteraard veel leuker als je zelf een complete outfit meebrengt, en dus togen de jongens en ik naar onze larpkamer om er eens te snuisteren in Barts oude magiërkleren. Twintig jaar ongedragen, maar vandaag werd ik terug in de tijd gekatapulteerd. Wolf trekt sowieso al op Bart, maar in Lago’s oude kleren werd het helemaal te gek.

Wolf heeft dus Barts complete kostuum aan, het eerste dat ik ooit voor hem maakte: een echte soutane met zilveren randen op  gestikt en een lederen kraag. Aan zijn riem hangt een fotoboekje waar hij zijn spreuken kan inschuiven, hij draagt mijn grote cape, en nog wel wat kleine details.

Kobe heeft Barts winterversie van het lange zwarte gewaad en moet het wel serieus optrekken over zijn riem, dat wel. Hij draagt er de grijze vilten kap bij die Bart ooit gekregen heeft van Lesley voor zijn dertigste verjaardag, zijn rode cape en mijn staf, en dan ook nog wel wat kleine dingen.

Ik vind het prachtig… Mijn twee zonen volledig mee in mijn grootste hobby: wie had dat durven dromen? Ik kijk al uit naar volgend weekend.

Geplaatst op

Rugbyfinale

Waar in andere gezinnen vaak de Wereldbeker voetbal een rol speelt, wordt daar hier nauwelijks aandacht aan geschonken. Ja, Bart durft de laatste jaren al eens een match op zetten, maar voor de rest hoeft dat eigenlijk niet.

Rugby, dat is wat anders. De afgelopen weken werd de Rugby World Cup gespeeld, en dat zullen we geweten hebben! Niet alleen hing de poster hier uit met alle matchen en werden de uitslagen meticuleus ingevuld, van de meeste matchen bekeek Wolf netjes de highlights, en sommige matchen werden ook gewoon hier gevolgd. Helaas, de RWC wordt in Japan gespeeld en dus zijn de uren verre van ideaal: de eerste match is al om 7.15 uur. Maar de highlights zijn schitterend om te bekijken. En vandaag had ik een date met mijn zoon om 10.15 uur. Hij is er zelfs speciaal voor opgestaan, en we konden blijkbaar gratis via Play Sports kijken, met commentaar van Nic Balthazar! Alleen zat er ook een voetbalcommentator bij die soms vreemde uitspraken deed en een knock-on, waarna je een scrum krijgt, steevast een penalty bleef noemen. Wat geen penalty is, want dat bestaat ook nog apart. Ugh.

Maar het werd een fijne voormiddag met een toch wel knappe match en verdiende overwinning voor Zuid-Afrika.

Geplaatst op

Halloween!

Nope, de rug doet het nog steeds niet. Gisterenavond ging ik normaal gezien eten met Bart, maar dat ging dus niet. Nu, vandaag begint het stilaan te beteren, gelukkig maar. Maar ik ga wel nog supervoorzichtig moeten zijn, het Halloweenfeestje bij Bart en Birgit zal dus niet voor dit jaar zijn, bummer.

Voor de kinderen is het ook niet leuk natuurlijk: al wat ik met hen gepland had, valt in het water. Maar ik probeer hen wel op andere manieren bezig te houden. Vandaag reed Kobe naar de winkel om brood, en ik heb hem gevraagd om meteen ook een pompoen mee te brengen: die konden ze dan uitsnijden. Wel, ze hebben dat samen met heel veel plezier gedaan: Merel holde uit, en Kobe sneed er het gezichtje in.

En toen was er pompoensoep en vooral ook een Halloweentocht voor Merel: ze mocht mee met Lieze en Julie en Liezes mama op tocht in de Lange Velden. Ik heb Merel gebracht en heb de drie meisjes meteen ook maar geschminkt, en dat is eigenlijk nog best gelukt, vond ik zo.

Geef toe, ’t is toch een mega schattige heks?

Geplaatst op

GWP Bredene

Ook Kobe is vorige week op GWP naar Bredene geweest, en hij heeft er zich precies wel goed geamuseerd. Alleen de sportonderdelen lagen hem niet zo, maar dat wisten we al lang, natuurlijk.

Geplaatst op

GWP Engeland

Vrijdag is Wolf teruggekomen van vijf dagen Engeland. Evident was het helaas niet: zijn voet is absoluut niet in orde. Hij zag het zitten om mee te gaan met zijn looplaars en zijn krukken, en hij ging zich koest houden. Ik had nog op voorhand aan Jarno gevraagd of ik geen rolstoel moest regelen, maar dat ging te moeilijk zijn in ’t stad, metro op, metro af. En ook niet nodig: ze gingen het wel regelen.

Zucht.

Maandagavond stuurde Wolf me al een berichtje: dat hij anderhalf uur in een stevig tempo mee had gestapt, zonder krukken, en dat zijn voet weer helemaal dik stond en gemeen pijn deed. No shit, Sherlock… De rest was nu met de metro tot aan London Bridge om dan in het donker terug te wandelen, maar dat ging niet, en dus zat hij nu gewoon op zijn kamer. De leraars hadden verzucht: “Goh, was er maar een rolstoel mee…” Juist ja.

Wolf al helemaal in de put dus, want hij kan nog maar eens een GWP niet meedoen zoals het moet…

Soit, de dinsdag was het museumdag, waar ze wel telkens een rolstoel hadden en Arwen er geen probleem mee had om hem mee te nemen. Woensdag ging hij naar Harry Potter, en ook daar was er een rolstoel.

In Brighton weet ik het eigenlijk niet, maar uiteindelijk heeft hij wel een groot deel kunnen meedoen. Nog die chance, want hij zat er de maandagavond een beetje door.

Nu zit hij sinds zaterdag in Duitsland, met Arwen en haar ouders en een gigantische hoop van hun vrienden, in totaal een man of veertig. De bedoeling was voor een stevige stapvakantie, maar dat lukt uiteraard ook niet. Maar in Duitsland ben ik er gerust in: Ann is een echte moederkloek en zal prima voor hem zorgen, en ook Arwen zal hem vertroetelen. En daar gaat het die twee toch om: dat ze samen zijn.

Ik hoop maar dat hij zich amuseert.

 

Geplaatst op

Haven: de bedenkingen

Ja, ik heb mij keigoed geamuseerd. Het was een heftige, deze larp, maar niet op de manier waarop ik gedacht had dat het zou zijn.

Ik dacht: een universiteit, daar ga ik eindelijk meer info vinden over de Eshki Ganu. Wel, niet dus. Geen boeken in de bib, geen faculteitshoofd geschiedenis te bespeuren, de hoofdbibliothecaris die nauwelijks in het spel was. Frustratie, frustratie. Maar dan was er wel tonnen ander spel dat ons parten speelde en waar onze aandacht naartoe ging.

  • Twee van de onze werden beschuldigd van een misdaad en moesten daar een zware prijs voor betalen. Waar we allemaal aan gewerkt hebben, natuurlijk.
  • Het ontdekken van een nieuw geschrift dat we, dankzij gelukkig toeval én het scherpe inzicht van een van de onze, konden ontcijferen. En waarmee we dan ook de halve nacht zijn bezig geweest. Eindelijk wat extra info.
  • Ingesloten worden door een soort blob, en daarin dan uw minnaar verliezen. Er u met het nodige drama bij neerleggen dat hij gesneuveld is, en dan blijkt dat ze hem nog kunnen rechtzetten. Waarbij hij begint te flippen en te hallucineren (Koen, ge hebt dat prachtig gespeeld) en uiteindelijk in uw armen in slaap valt. Juist ja.
  • Ons Vespertje, mijn toyboy, verliezen aan een ritueel. Want zijn bloed was het enige dat ons kon redden, uiteraard. En ik die hem gezegd had mee te gaan, want het kwam wel goed. Wist ik veel. En dus tranen van woede en frustratie. Maar wel een NPC die nu in onze groep komt spelen ^^ Pluimkes FTW!
  • De zorgvuldig opgebouwde verstandhouding met de Strigoi kwijtspelen door een stom misverstand, en dan nog bijna iemand op zijn bek slaan. Raaah!
  • Ingame blijven aan uw kampvuur tot vier uur ’s nachts. Twee verloren zielen die er voor de gezelligheid willen bij komen zitten en zich verbazen over het gesprek. Dat was er namelijk eentje met twee Breaghan over hun fascisme en algemene ingesteldheid. Nooit gedacht dat die aan mijn kampvuur gingen mogen zitten, maar bon, blijkbaar waren ze zelfs sympathiek! Komt dat tegen!

Een hoop losse eindjes en stukjes, veel tranen gezien, er een paar vergoten, en vooral gezien dat het best wel goed was.