Geplaatst op

Een rustige dag

Het werd een rustige dag: ik schreef mijn laatste blogjes van 2024, maakte een ketel soep, Rice Krispie Treats – man wat een plakboel – voor Kobes dessertbuffet en las wat. De tussendoor naar de garage werd gerepareerd, ik had een lange telefoon over CRPS, en ik probeerde een jaarfilmpje in elkaar te steken – for the record for myself: Windows Movie Maker, want ik vergeet elk jaar opnieuw hoe ik het precies gemaakt had.

Tegen zes uur bekeken we met het hele gezin enkele van de jaarfilmpjes onder het eten van hapjes, terwijl ik me steendood haastte om dat van 2024 nog af te krijgen, tot de jongens tot de constatatie kwamen dat de jaarfilmpjes net iets langer duren dan ze gedacht hadden en ze eigenlijk weg moesten, respectievelijk naar een feestje bij Arthur en op de scouts. Juist ja. Het zal voor morgen zijn.

Maar Merel, Bart en ik installeerden ons met extra veel hapjes in de zetel en keken naar een romantische kerstfilm, The Holiday. Al een chance dat Kate Winslet een topactrice is en Jude Law altijd fijn is om naar te kijken, want anders was de hele film weggevlogen met de strakke wind buiten, zo licht…

Maar de dochter genoot, en wij genoten dus mee. Er waren extra veel hapjes, er was Vrede op Aarde – jammer genoeg enkel het televisieprogramma, niet in het echt – en uiteindelijk telden we boven op Merels kamer af terwijl we naar het alomtegenwoordige vuurwerk keken.

En om kwart over twaalf, zoals het hoort bij oudere mensen, lagen wij netjes in ons bedje.

En eigenlijk hoop ik voor de rest van het jaar meer van hetzelfde: rust, warmte, liefde, alleen lichte vrolijke gebeurtenissen met een happy ending, dingen die gerepareerd zijn, mooie dingen, en af en toe mag er een knaller tussen zitten, ja. Als we daarna maar opnieuw de rust kunnen vinden in elkaars armen.

Op naar een rustgevend 2025!

Geplaatst op

Oudejaarsavond 2023

Wolf ging eerst eten bij zijn vrienden voor Noahs verjaardag en dan richting Arwen, Kobe ging eerst eten bij enkele vrienden van zijn Jinjaar en dan aftellen in de scouts. Dat zorgde ervoor dat enkel Merel nog thuis was.

Aangezien het zondag was en mijn vader hier dus kwam eten, mocht hij van ons met plezier blijven voor de hapjes. Want dat was het plan: geen echt eten, wel alle mogelijke hapjes, warm en koud.

Hij genoot er intens van, want hij had het niet verwacht en zo was het voor hem ook nog een beetje feest.

Tegen acht uur bracht ik hem naar huis, zodat Bart, Merel en ik nog wat konden opruimen, want tegen half elf kwamen Gwen en Erik met beide dochters langs voor dessert en om dan samen te klinken op het nieuwe jaar.

Dat nieuwe jaar werd in elk geval dus feestelijk en in goed gezelschap ingezet, en meer moest dat echt niet zijn. Ik heb er alvast van genoten en het smaakt naar meer.

Gelukkig nieuwjaar iedereen!

Geplaatst op

Oudejaarsavond

Nee, we hadden niks speciaals gepland dit jaar. Wolf zat met Arwen in Oostende op een familiefeest, Kobe was met drie vrienden in Heusden, waar ze gegamed hebben, horrorfilms gekeken, zelf pizza gemaakt en veel te laat zijn opgebleven. Tsja.

Het waren dus Bart, Merel en ik, en dat was eigenlijk ferm gezellig. Bart had een plethora aan hapjes voorzien: kwarteleitjes, gevulde champignons, worstjes, kaasjes, tomaatjes, bloemkool, gehaktballetjes, foie gras, garnaaltjes, en daarnaast natuurlijk ook ovenhapjes en van die kleine Sint-Jacobsschelpen gevuld met een visbereiding. Al bij al veel te veel gegeten, zoals gewoonlijk.

Eerst hebben we, op vraag van Merel, nog geluisterd naar het einde van de Tijdloze, en daarna hebben we een heel simpel maar amusant filmpje opgezet, The Spy who dumped me. Geestig en vooral heel, heel licht.

En toen was het amper tien uur en hebben we een beetje gezapt, een beetje gelezen, een beetje genikst, tot het bijna twaalf uur was. Merel zorgde voor Kidibul in feestelijke champagneglazen, en samen klonken we op het nieuwe jaar en keken we naar het vele vuurwerk buiten.

Ja, we hebben het jaar al slechter ingezet, ja.

Voor iedereen een schitterend 2023 gewenst!

Geplaatst op

Oudejaarsavond

Nee, feestelijk was het eigenlijk niet vandaag. Twee jaar geleden hadden we oudejaarsavond gevierd met Gwen en Erik en toen afgesproken dat we dat de volgende keer ook samen gingen doen. De volgende keer was natuurlijk een sisser, vorig jaar, maar dit jaar ging ik er dus van uit dat we het ook samen gingen vieren, en Gwen had dat ook zo in gedachten. Alleen bleken er vrienden van hen dat ergens in de grote vakantie ook gevraagd te hebben, al konden noch Gwen noch Erik zich dat herinneren. Wij zijn echter totaal niet moeilijk, dus vierden ze oudejaar bij die vrienden.

Wij maakten er een rustig dagje van: in de namiddag hielden we wel onze traditionele eindejaarsgezinswandeling. De toer van de Bourgoyen ging me te ver zijn, dat wist ik al, maar een toertje in Vinderhoute door de Vallei van de Oude Kale leek me ideaal: dan ben je rond in iets minder dan een uur.

Toen het donker werd, hielden we onze fotosessie met de vuurspatters, en toen vertrok Wolf richting zijn maten om met hen oudejaarsavond te vieren.

Ik bakte suikerwafels naar recept van mijn oma, we maakten zelf pizza, en toen trokken de kinderen elk naar hun kamer en zapten wij wat tv. Tsja…

Kwart voor twaalf kwamen ze naar beneden, we telden af, en we knuffelden. En dat was dat.

Tot zover 2021. Oef.

Geplaatst op

Oudejaarsavond 2020

Heh. Uiteraard ook voor ons geen feestje vandaag, toch niet met andere mensen. We waren gewoon met ons vijfjes, opa zat bij Jeroen, en we hielden het dus eenvoudig.

Bart had een schitterende gourmet besteld bij brochette.be, en daarna, na een fotosessie met vuurspatters – wat een traditie is – kropen we met zijn allen gezellig onder een dekentje om naar Die Hard 2 te kijken. Ha ja, vorige week was de 1 behoorlijk goed bevallen.

En na de film was er nog wat tijd over voor het middernacht was, en dus keken we nog eens naar de jaarfilmpjes van vorige jaren. Het is echt zalig om te zien hoe de kinderen opgroeiden, hoe de dingen veranderd zijn, hoe Bart en ik ouder geworden zijn… hoewel ik dat laatste niet meteen als ‘zalig’ zou beschrijven.

Maar bon, een waardige afsluiter van een vreemd jaar. Ik ga het niet oprecht slecht noemen, maar ik zou het geen tweede keer willen beleven.

Op naar 2021!

Geplaatst op

Oudejaarsavond

Voor het eerst in jaren vierden we nog eens écht oudejaarsavond. Vorige jaren bleven we gezellig thuis met de kinderen, aten massa’s hapjes en keken films. Dit jaar had Gwen mij en Sofie een berichtje gestuurd: of we geen zin hadden om af te komen met de kinderen.

We zeiden uiteraard geen nee, en wij zorgden voor de hapjes en het dessert, Gwen maakte het hoofdgerecht, en Sofie had soep, taart en drank mee. Allemaal dik in orde dus!

Tegen zeven uur waren we bij hen, en het werd een zeer gezellige avond. Hapjes met hopen en kilo’s, dankzij mijn allerliefste echtgenoot. Hij doet dat graag, en mijn rug deed weer eens moeilijk. Intussen heb ik het verschil leren kennen tussen “Ga liggen en BLIJF!”  en “Kom van uw luie kont en beweeg ne keer een beetje!”

Dit was het laatste, en dus nam ik in de namiddag nog de fiets richting Gent om er een oudejaarscacheke op te pikken aan de Sint-Salvatorkerk. En dan ben ik maar verder gefietst tot aan Sint-Jacobs om er in de Italiaanse winkel een cadeautje voor Gwen te halen, en dan via de Reke (en mijn cache die daar ligt) terug naar huis.

In totaal zo’n tien kilometer op de elektrische fiets dus, en het deed behoorlijk veel deugd: de rug deed het weer. Gevoelig, dat wel, maar in orde.

Bart had intussen zowel hapjes als dessert gemaakt, en beide werden zeer gesmaakt, net zoals de soep die Sofie had gemaakt, en de hertenstoofpot met gevulde appeltjes en een zeer lekker soort kroketachtige dingen.

Tussen dessert en taart schoot het ons plots te binnen: het vuurwerk! We trokken jassen aan, Erik nam een zak mee met glazen en een fles bubbels, en we begonnen te stappen aan een stevig tempo richting stad. Alleen… we waren net iets te laat vertrokken, zodat we de Portus Ganda niet meer haalden, maar aan de Sint-Machariuskerk bleven staan, vlakbij ons vroegere kot. We stonden er op een bijzonder goed plekje tussen een hoop ander volk en genoten.

Daarna moesten we natuurlijk wel nog twintig minuten terugstappen. Tsja… Maar toen was er gelukkig nog taart ^^

Enfin, tegen twee uur waren we terug thuis, maar ik kon helaas nog lang niet slapen. Ik vond het in elk geval een zeer fijne avond. Voor de jongens was het wellicht wat minder, maar bon, dat hoort er dan maar bij.

Wij zijn in elk geval het nieuwe jaar goed ingezet.

Maak er een schitterend 2020 van!