Oudejaarsavond
Nee, feestelijk was het eigenlijk niet vandaag. Twee jaar geleden hadden we oudejaarsavond gevierd met Gwen en Erik en toen afgesproken dat we dat de volgende keer ook samen gingen doen. De volgende keer was natuurlijk een sisser, vorig jaar, maar dit jaar ging ik er dus van uit dat we het ook samen gingen vieren, en Gwen had dat ook zo in gedachten. Alleen bleken er vrienden van hen dat ergens in de grote vakantie ook gevraagd te hebben, al konden noch Gwen noch Erik zich dat herinneren. Wij zijn echter totaal niet moeilijk, dus vierden ze oudejaar bij die vrienden.
Wij maakten er een rustig dagje van: in de namiddag hielden we wel onze traditionele eindejaarsgezinswandeling. De toer van de Bourgoyen ging me te ver zijn, dat wist ik al, maar een toertje in Vinderhoute door de Vallei van de Oude Kale leek me ideaal: dan ben je rond in iets minder dan een uur.
Toen het donker werd, hielden we onze fotosessie met de vuurspatters, en toen vertrok Wolf richting zijn maten om met hen oudejaarsavond te vieren.
Ik bakte suikerwafels naar recept van mijn oma, we maakten zelf pizza, en toen trokken de kinderen elk naar hun kamer en zapten wij wat tv. Tsja…
Kwart voor twaalf kwamen ze naar beneden, we telden af, en we knuffelden. En dat was dat.
Tot zover 2021. Oef.
365 – 31 december 2021 – oudejaar
Oudejaarsavond 2020
Heh. Uiteraard ook voor ons geen feestje vandaag, toch niet met andere mensen. We waren gewoon met ons vijfjes, opa zat bij Jeroen, en we hielden het dus eenvoudig.
Bart had een schitterende gourmet besteld bij brochette.be, en daarna, na een fotosessie met vuurspatters – wat een traditie is – kropen we met zijn allen gezellig onder een dekentje om naar Die Hard 2 te kijken. Ha ja, vorige week was de 1 behoorlijk goed bevallen.
En na de film was er nog wat tijd over voor het middernacht was, en dus keken we nog eens naar de jaarfilmpjes van vorige jaren. Het is echt zalig om te zien hoe de kinderen opgroeiden, hoe de dingen veranderd zijn, hoe Bart en ik ouder geworden zijn… hoewel ik dat laatste niet meteen als ‘zalig’ zou beschrijven.
Maar bon, een waardige afsluiter van een vreemd jaar. Ik ga het niet oprecht slecht noemen, maar ik zou het geen tweede keer willen beleven.
Op naar 2021!
366 – 31 december 2020 – oudejaar
365 – 02 januari 2018 – licht in de duisternis
Oudejaarsavond
Het werd een voor ons traditionele oudejaarsavond: hapjes en films. Eigenlijk had ik nog even een wandeling willen maken in de Bourgoyen, zoals ook een beetje een traditie is, maar om nu in de regen te gaan lopen… Nee, bedankt.
Bart en ik hadden gisteren al boodschappen gedaan, en dus waren er verschillende soorten chips, kaasstokjes, worstjes, dat soort onzin, en vooral ook zelfgemaakte pizzaatjes: pizzabodems gekocht, rondjes uitgestoken met een kommetje, en die dan apart belegd. De kinderen vonden het fantastisch!
En dus begonnen we rond een uur of zes met een eerste film die Merel had gekregen voor haar verjaardag: Trollen. Licht, maar er zaten echt wel een paar goeie vondsten in, vond ik. En intussen waren er dus massa’s hapjes. Daarna vonden we het nog wat vroeg om haar al in bed te steken, en kozen we nog een tweede film: “Isra en het magische boek”. Man man man, wat was dat? Zo slecht, zeg! Acteurs die gekozen zijn voor het politiek correcte, en die dan slecht nagesynchroniseerd zijn, regie die op niks trekt, een verhaaltje dat nog minder dan flinterdun is, een beeldvoering… Enfin, u snapt het wel. Merel vond het best te pruimen, maar wij hebben ons blauw geërgerd…
Daarna kwam er wat vuurwerk dat we nog liggen hadden van twee jaar geleden – ja, we waren voorzichtig, en ja, alles werkte nog – en zelfs nog vuurspatters, en toen was het tijd voor Merel om te gaan slapen. Op zich had ze wel mogen opblijven, maar hoe laat ze ook gaat slapen, ze is tussen zeven en acht uur wakker, en dan de rest van de dag niet meer te genieten…
En toen keken wij met de jongens nog naar Jason Bourne. De vorige drie Bourne films hadden we in de loop van de week bekeken, en dus nu het sluitstuk. Om middernacht keken we naar de gigantische hoop vuurwerk hier in de buurt, gaven elkaar een welgemeende knuffel, en dat was het wel zo’n beetje.
365 – 31 december 2017 – oudejaarsavond
Tradities
Er zijn zo van die tradities die in ere moeten gehouden worden, ik schreef het eerder al. En sommige moet je gewoon in het leven roepen.
Zo gingen we vorig jaar op oudejaarsnamiddag wandelen in de Bourgoyen, en was ons dat ongelofelijk meegevallen. En dus gingen we ook vandaag wandelen, het was prachtig weer. Maar eerst moest er soep gemaakt worden van de pompoen die al weken – maanden – op onze keukentafel ligt, en zou beginnen rotten. Ajuinen zorgen trouwens nog steeds voor traantjes.
Ik maakte meteen ook nog een pompoentaart, stak die in de oven, en we vertrokken op wandeling.
We pikten eerst nog een geocache op, een raadsel. Ik dacht dat die begon in het park Claeys-Bouüaert, en daar stonden we dan ook, maar de berekende coördinaten brachten ons een eindje verder naar een pad langs een stukje vijver.
Daarna reden we effectief naar de Bourgoyen, en zowel Wolf als ik trokken er foto’s van het prachtige licht. We vonden er ook nog een cache, dat ook ^^
En toen belde ik – veertig minuten te laat, eigenlijk – even naar huis, of Bart wel degelijk de taart uit de oven had genomen. Hmm. Juist ja.
Maar hij was wel al aan het snijden begonnen voor de hapjes en vooral voor de zelfgemaakte pizza.
Geheel volgens traditie keken we eerst naar een tekenfilm – The Minions – aten we pizza, speelden met vuurspatters, en staken we Merel in bed. En toen volgde een tweede film – The Maze Runner – met soesjes en iets om te drinken.
Rond tienen zaten ook de jongens in bed, en Bart en ik speelden gewoon nog wat Diablo, om eerlijk te zijn. Met een dikke knuffel en veel liefde om middernacht.
En dat, lieve lezertjes, was 2015.
365 – 31 december 2015 – vuurspatters
