Nieuwjaarsdag

Er werd hier vooral heel lang geslapen vandaag, iedereen nam uit de ijskast wat hij of zij wilde, en tegen drie uur gingen we met het hele gezin wandelen. Ha ja, dat is intussen een beetje een traditie, wanneer het weer het toelaat tenminste, of de kapotte voeten.

We trokken richting Bourgoyen: het ging er druk zijn, maar hopelijk niet te modderig. Hmm, viel dat even tegen. Maar bon, we deden de hele toer, zo’n goeie vijf kilometer en er werd druk gekletst tussen de broers en de zus. Bart en ik liepen erbij, keken ernaar en genoten. En namen foto’s, dat ook.

Tegen half zeven kwamen ze allemaal naar beneden voor de traditionele fotoshoot met de vuurspatters, zodat ik ook het filmpje van 2023 kon afwerken. We keken dan ook naar alle filmpjes sinds 2012 en genoten daar allemaal zo van… Ook dat is intussen een traditie.

Wij, wij hebben wijze kinderen. Echt.

Oudejaarsavond

Nee, feestelijk was het eigenlijk niet vandaag. Twee jaar geleden hadden we oudejaarsavond gevierd met Gwen en Erik en toen afgesproken dat we dat de volgende keer ook samen gingen doen. De volgende keer was natuurlijk een sisser, vorig jaar, maar dit jaar ging ik er dus van uit dat we het ook samen gingen vieren, en Gwen had dat ook zo in gedachten. Alleen bleken er vrienden van hen dat ergens in de grote vakantie ook gevraagd te hebben, al konden noch Gwen noch Erik zich dat herinneren. Wij zijn echter totaal niet moeilijk, dus vierden ze oudejaar bij die vrienden.

Wij maakten er een rustig dagje van: in de namiddag hielden we wel onze traditionele eindejaarsgezinswandeling. De toer van de Bourgoyen ging me te ver zijn, dat wist ik al, maar een toertje in Vinderhoute door de Vallei van de Oude Kale leek me ideaal: dan ben je rond in iets minder dan een uur.

Toen het donker werd, hielden we onze fotosessie met de vuurspatters, en toen vertrok Wolf richting zijn maten om met hen oudejaarsavond te vieren.

Ik bakte suikerwafels naar recept van mijn oma, we maakten zelf pizza, en toen trokken de kinderen elk naar hun kamer en zapten wij wat tv. Tsja…

Kwart voor twaalf kwamen ze naar beneden, we telden af, en we knuffelden. En dat was dat.

Tot zover 2021. Oef.

Oudejaarsavond 2020

Heh. Uiteraard ook voor ons geen feestje vandaag, toch niet met andere mensen. We waren gewoon met ons vijfjes, opa zat bij Jeroen, en we hielden het dus eenvoudig.

Bart had een schitterende gourmet besteld bij brochette.be, en daarna, na een fotosessie met vuurspatters – wat een traditie is – kropen we met zijn allen gezellig onder een dekentje om naar Die Hard 2 te kijken. Ha ja, vorige week was de 1 behoorlijk goed bevallen.

En na de film was er nog wat tijd over voor het middernacht was, en dus keken we nog eens naar de jaarfilmpjes van vorige jaren. Het is echt zalig om te zien hoe de kinderen opgroeiden, hoe de dingen veranderd zijn, hoe Bart en ik ouder geworden zijn… hoewel ik dat laatste niet meteen als ‘zalig’ zou beschrijven.

Maar bon, een waardige afsluiter van een vreemd jaar. Ik ga het niet oprecht slecht noemen, maar ik zou het geen tweede keer willen beleven.

Op naar 2021!

Oudejaarsavond

Het werd een voor ons traditionele oudejaarsavond: hapjes en films. Eigenlijk had ik nog even een wandeling willen maken in de Bourgoyen, zoals ook een beetje een traditie is, maar om nu in de regen te gaan lopen… Nee, bedankt.

Bart en ik hadden gisteren al boodschappen gedaan, en dus waren er verschillende soorten chips, kaasstokjes, worstjes, dat soort onzin, en vooral ook zelfgemaakte pizzaatjes: pizzabodems gekocht, rondjes uitgestoken met een kommetje, en die dan apart belegd. De kinderen vonden het fantastisch!

En dus begonnen we rond een uur of zes met een eerste film die Merel had gekregen voor haar verjaardag: Trollen. Licht, maar er zaten echt wel een paar goeie vondsten in, vond ik. En intussen waren er dus massa’s hapjes. Daarna vonden we het nog wat vroeg om haar al in bed te steken, en kozen we nog een tweede film: “Isra en het magische boek”. Man man man, wat was dat? Zo slecht, zeg! Acteurs die gekozen zijn voor het politiek correcte, en die dan slecht nagesynchroniseerd zijn, regie die op niks trekt, een verhaaltje dat nog minder dan flinterdun is, een beeldvoering… Enfin, u snapt het wel. Merel vond het best te pruimen, maar wij hebben ons blauw geërgerd…

Daarna kwam er wat vuurwerk dat we nog liggen hadden van twee jaar geleden – ja, we waren voorzichtig, en ja, alles werkte nog – en zelfs nog vuurspatters, en toen was het tijd voor Merel om te gaan slapen. Op zich had ze wel mogen opblijven, maar hoe laat ze ook gaat slapen, ze is tussen zeven en acht uur wakker, en dan de rest van de dag niet meer te genieten…

En toen keken wij met de jongens nog naar Jason Bourne. De vorige drie Bourne films hadden we in de loop van de week bekeken, en dus nu het sluitstuk. Om middernacht keken we naar de gigantische hoop vuurwerk hier in de buurt, gaven elkaar een welgemeende knuffel, en dat was het wel zo’n beetje.

IMG_3615