Geplaatst op

Die laünische Forelle

Er zijn zo van die kleine dingen waar ik ongemeen vrolijk van word. Meestal zijn dat van die details die op zich niet nodig zijn, maar waar de maker/bedenker/fabrikant toch dat extra beetje aandacht heeft ingestoken, gewoon voor het plezier.

Zo’n zalig detail is het muziekje van mijn nieuwe wasmachine. Ze zegt vrolijk “Hallo” als ik ze opstart, compleet met een toontje of drie. Maar wanneer ze klaar is, speelt ze zowaar de hele “Die Laünische Forelle” van Schubert! En nee, niet gewoon de eerste acht maten, maar echt compleet met het tussenstukje en al.

En ja, ook al hoor ik het niet vaak wegens beneden zitten, ik word daar telkens weer goed gezind van. Van dat extra beetje inspanning vanwege de makers, die daar gewoon een saaie bieptoon hadden kunnen zetten. Merci!

Geplaatst op

Oudejaarsavond 2023

Wolf ging eerst eten bij zijn vrienden voor Noahs verjaardag en dan richting Arwen, Kobe ging eerst eten bij enkele vrienden van zijn Jinjaar en dan aftellen in de scouts. Dat zorgde ervoor dat enkel Merel nog thuis was.

Aangezien het zondag was en mijn vader hier dus kwam eten, mocht hij van ons met plezier blijven voor de hapjes. Want dat was het plan: geen echt eten, wel alle mogelijke hapjes, warm en koud.

Hij genoot er intens van, want hij had het niet verwacht en zo was het voor hem ook nog een beetje feest.

Tegen acht uur bracht ik hem naar huis, zodat Bart, Merel en ik nog wat konden opruimen, want tegen half elf kwamen Gwen en Erik met beide dochters langs voor dessert en om dan samen te klinken op het nieuwe jaar.

Dat nieuwe jaar werd in elk geval dus feestelijk en in goed gezelschap ingezet, en meer moest dat echt niet zijn. Ik heb er alvast van genoten en het smaakt naar meer.

Gelukkig nieuwjaar iedereen!

Geplaatst op

Sarracenia

Wij hebben hier al een regiment vleesetende planten versleten, zo van die venusvliegenvangers, de Dionaea muscipula. Helaas, die waren nooit een lang leven beschoren: we voederden die altijd te veel vliegen, denk ik, en die gingen na verloop van tijd gewoon dood.

Bart kwam enkele maanden geleden plots thuis met een ander type vleeseter, een sarracenia, zo een trechterplant. Ik dacht toen ook dat het weer een flop ging worden, maar we zetten de plant in de zon en het licht op het kookeiland, met zijn voetjes in het water, en lo and behold, die heeft het daar precies wreed naar zijn goesting. Ik geniet daar elke dag weer van, zeker als de zon doorheen die kelkjes schijnt. Zeg nu zelf:

Geplaatst op

Even uitwaaien

Het is al even geleden, maar toch wilde ik hem hier nog even vermelden, gewoon omdat het zo deugd deed.

Ik heb het over een kort cachehersteltochtje met ons pa hier in Mariakerke. Het was frisjes die Paasdag, maar wel droog, de kinderen hadden eerst al paaseieren gezocht.

Toen ik ons pa naar huis bracht, naar Zomergem, stopten we eerst nog even in het parkje in Mariakerke naast mijn school, het park Claeys-Boüüaert. Daar zit al een paar jaar een wandeltochtje met zes caches en de bonus. Een daarvan was verdwenen of in elk geval onvindbaar, had men mij gemeld, en dus stopten we daar even.

Ons pa heeft nu totaal geen adem meer: hij raakte met moeite de 100 meter ver van de parking naar het eerste bankje, daar moest hij al even rusten. We gingen daarna nog even verder, naar een volgend bankje, maar de eigenlijeke cachelocatie zag hij zelfs niet meer zitten, hij is gewoon bij dat bankje gebleven terwijl ik de cache ging vervangen. Die zat er trouwens nog, alleen niet op de originele locatie en inderdaad een beetje nat.

En toen moest ons pa, in een keer of drie, nog de 300 meter terug naar de auto. Nope, de winter heeft hem geen goed gedaan. Maar dit wandelingetje deed dan wel weer deugd, dat gaf hij volmondig toe.

Geplaatst op

Rustmomentje

Bart zat deze voormiddag in Roeselare, maar hoopte op tijd terug te zijn om samen met mij snel iets te eten in Villa Ooievaar. Helaas, ik zat net aan tafel daar toen ik bericht kreeg dat hij nog maar net vertrokken was uit Roeselare. Tsja.

Het was nochtans een schitterende moussaka, en zoals altijd weer veel te veel. Ik heb de overschot dan maar netjes meegenomen in een RestoRestje en Bart heeft dat ’s namiddags met smaak binnengespeeld.

Ik had zowaar zelfs nog tijd voor een koffie, voordat ik toezicht moest gaan doen en nog twee uurtjes lesgeven. Echt, ik geniet hiervan!