Geen geocachen vandaag
Het sneeuwde misschien even in de voormiddag, maar eigenlijk begon de zon wel aangenaam te schijnen in de namiddag. Toch zag ik het niet zitten om te gaan geocachen vandaag: de rug werkte echt nog niet mee. Ik ben er deze week te vaak los over gegaan dat ik hem vandaag niet extra wilde belasten, al is het maar gewoon wandelen.
Ons pa vond het niet erg: er is een gure wind, er waren stapels kousen en er was mijn blog waar hij nog een achterstand in lezen in had. Ergens vond ik het wel jammer: ik doe dat bijzonder graag en ons pa heeft de beweging nodig. Maar als het lijf niet mee wil, dan is het snel gedaan natuurlijk.
Ik bracht hem wel tegen zessen naar huis, waardoor ik andermaal de zon zag zakken boven het sas in Zomergem.
Ik ben zelfs naar de overkant gereden, over Durmenbrug, omdat ik dacht dat ik daar de zon zou zien boven het water, maar dat viel wat tegen. Tsja…
Een rustige dag, dus.
The Jane
Ik denk dat het dik twee jaar is dat ik probeerde een reservatie vast te krijgen in The Jane op zaterdagavond. Toen ik dan drie maand geleden de kans kreeg voor een zondag, zei ik foert en boekte dat dan maar. Zaterdagavond is fijner wegens de volgende dag lekker kunnen uitslapen, Bart die dan ook wijn kan drinken en mijn pa die we dan niet moeten afzeggen, maar bon.
Het plan was oorspronkelijk om in de vroege namiddag naar Antwerpen te vertrekken voor een museumpje, een wandeling en dan het eten, maar het weer, euh, wilde niet meewerken, om het met een understatement te zeggen.
We hadden nochtans op het moment zelf wel geluk: ik had er een parkeerplaats bij geboekt, maar die ligt toch nog op een paar minuten wandelen. Ze hadden paraplu’s voorzien, maar dat bleek gelukkig niet nodig te zijn.
Enfin, het werd een aangename avond, maar het had voor mij geen wow-effect, om eerlijk te zijn. Ik weet nu al dat ik daar een groot deel van ga vergeten, terwijl ik bepaalde gerechten uit bv. Hertog Jan me wel nog levendig kan herinneren. Maar lekker was het zeker, dat mag ook wel voor dat geld.
Het menu was 260 euro per persoon, de aangepaste sappen, alcoholvrij, nog eens 100 per persoon, jawel. En wat kregen we precies?
Zeekat – sobacha, kokkels yuzu, groene thee
Drank: Passionfruit – Jalapeño, Galangal
*
Grijze garnalen – Old Groendal, Mary V gefermenteerde tomaat
Drank: Mary V – nori, Eastern Scheldt water
*
Hamachi dry-aged – foie gras, aardbei, Japanse pruim, sancho
*
Noordzee tiradito – aji amarillo, radijs, tapioca, bloedsinaas
Drank: Dulse – BRON kombucha
*
Zeeuwse platte oester – chutoro, zeewier, karnemelk, broodmiso
*
Kabeljauw – langoustine, manzanilla, schorseneer, varkenspoot
*
“FLUX” – Kagoshima Wagyu ‘Aylin Hazel’
Drank: Negroni – Rosemary, bergamot
*
Ilper kip – witlof, aardpeer, ‘boudin’, stoofpeer
Drank: Blackberry – Timut pepper, Fermented cranberry
*
Clementine – schapenkaas, granola, duindoornbes, bergamot
Drank: Wakame – Lime, elderflower
*
Kweepeer – mezcal, PAKT laurier, beurre noisette, manjari
Je moet ook voor de sfeer zijn: vrij ‘rock ‘n’ roll”, met niet bepaald muzak maar eerder beats, of op een bepaald moment Depeche Mode. Ook de bediening is vlot en ietwat ongewoon, en het geluidsniveau was algemeen ook vrij hoog. Tsja. Maar de omgeving, in het Groen Kwartier, is echt prachtig.
Ik ben blij dat we er eindelijk geraakt zijn, maar het hoeft niet opnieuw voor me. We hebben nog massa’s restaurants af te gaan.
Zonnige zaterdag
Wolf had vandaag om drie uur match, maar moest al op de club zijn om half twee. Ik kon uiteraard een paar keer heen en weer rijden, maar in dit zalige weer is het veel leuker om zelf te gaan rondlopen en te genieten van de zon!
Ik reed dus van de Blaarmeersen door naar het centrum van Sint-Denijs-Westrem dat tegenwoordig ook over een labcache beschikt. Ik reed dus rond, wandelde stukjes en vond vijf fijne Westremse gebouwen.
En toen moest ik dringend naar het toilet, waaide een fijn cafeetje binnen, dronk er zelfs nog een latte met alles erop en eraan voor amper 2.40 euro en loste de bonus op. Die bleek verdwenen maar mocht ik achteraf toch nog loggen. En toen stond ik, met nog een cache langs de baan, tegen twintig over drie op het rugbyplein waar het echt goed opging tegen Luik. Alleen hadden ze op het einde het geluk een beetje tegen, zodat ze nipt verloren. Ik was het eigenlijk niet van plan, maar ik ben gans de wedstrijd blijven kijken, gewoon omdat het zo mooi rugby was. Ze hebben echt goed gespeeld.
Toen ben ik maar naar huis gereden en heb tegen half zeven Wolf alsnog opgehaald. Ik was heerlijk ontspannen en heerlijk uitgewaaid, en ik heb vooral intens genoten van de zon op mijn snoet.
365 – 01 januari 2022 – nieuwjaarsdessert
Kerstdag
Eigenlijk was het, al bij al, een zeer rustige ochtend. Het eten stond klaar, Bart had gisterenavond nog de afwas gedaan: er moest dus enkel nog even gestofzuigd worden, de zetel goedgelegd en de tafel gedekt.
Tegen twaalf uur kwamen zowel Nelly als Koen met zijn gezin en het werd gezellig druk, al zaten de kinderen eigenlijk vrij snel boven. Wolf bleef wel bij de volwassenen zitten, waar hij zo stilaan ook gewoon thuishoort natuurlijk.
Er was opnieuw zeer lekker eten, zij het een beetje een ander menu dan gisterenavond. Dezelfde hapjes, dat wel, maar dat was ook het enige. Als voorgerecht waren er gemarineerde Sint-Jacobsnootjes met een crème van gerookte ganzenlever, hazelnoot, girolles en knolselder. Tom kha kai blijkt een heerlijke Thaise soep te zijn, en het hoofdgerecht bleek hertenkalfhaasje met klassieke wildgarnituren, twee sausjes en kroketten. En het dessert was een creatie met zanddeegbodem en Dolce de Leche. Dik in orde, zeer lekker!
Bart liet het eten vlot op elkaar volgen, en dat was eigenlijk wel nodig, want Nelly kan niet zo heel lang op een stoel blijven zitten tegenwoordig. Tegen half vier gaf ze dan ook aan dat ze eigenlijk het liefst naar huis wilde, zodat ze rustig kon zitten of liggen. Vroeg, maar heel begrijpelijk. Else is dan ook vertrokken met de kinderen, maar eerst hebben ze nog samen suikerspinnen zitten maken.
Tegen vier uur was ons huis alweer helemaal opgeklaard en opgeruimd, de afwas gedaan, en eten in de ijskast voor de komende vier dagen, denk ik.
Tijd genoeg voor Merel en mezelf om eindelijk eens samen naar The Sound of Music te kijken. En ’s avonds? Toen aten we de overschot van die Thaise soep met zelfgemaakte lookbroodjes: er was nog oud stokbrood van gisteren en vanmiddag, er was boter en er was look. Meer heeft Bart niet nodig om met het gezin rond het keukeneiland te zitten.
Fijne kerstdag, jawel.
Geocachen in Ertvelde, tussen de buien door
Het is al de hele week kutweer, en met die corona was ik daarvoor ook al niet buiten geweest. Toen ik in mijn geocache app zag dat ik nog twee dagen had om een bepaalde souvenir te behalen – een soortement sticker die je kan halen als je een bepaalde opdracht volbrengt – en dat ik daarvoor nog een aantal caches moest halen, dacht ik: “Ik ga toch eens kijken wat er nog min of meer in de buurt ligt”.
En jawel, in Ertvelde centrum lag nog een labcache van 5 caches met een bonus, net genoeg om die opdracht te halen. De regen deze voormiddag was achterwege gebleven en de zon scheen zowaar!
Bart was naar zijn moeder, Merel was naar Julie en de jongens waren aan het studeren: niks dat me tegenhield dus. Ik de auto in, naar Ertvelde getuft en daar vijf vragen opgelost en een fysieke cache gezocht.
Ik moest er ook in de Stoepekapel zijn, waar ik echt staan kijken heb naar de moderne glasramen. Mooi, maar mooi!
Ik was helemaal lekker uitgewaaid, lekker zen, en de souvenir was gehaald. Booyah!
365 – 04 december 2021 – Ertvelde
Vogeltjes, maar niet voor de kat
Ja ik weet het, ik ben vroeg met mijn jaarlijkse vogeltjespost, ik had er in februari nog eentje.
En het zijn nog steeds dezelfde meesjes en vinkjes als altijd, en een heel mooi roodborstje met een bleekoranje borstje. Daar blijf ik dus goedgezind van worden. Merels heb ik helaas nog niet gezien, maar dat komt hopelijk nog wel.
Het verschil zit hem in Nazgûl. Die zit tegenwoordig vaak op een van de keukenstoelen naar buiten te kijken, naar die vogeltjes, en dan laat hij af en toe een zeer gefrustreerd geluidje horen. Het houdt het midden tussen een gemiauw, gegrom en geklaag. Een beetje, voor wie dat kent, als het geluidje van Perry The Platypus in de tekenfilm Phineas and Ferb.
Maar het is dus mega, mega schattig. Het is me nog niet gelukt het te filmen, want van zodra je beweegt, is zijn aandacht afgeleid van de vogels en kijkt hij naar jou. Maar geloof me, zo’n zacht klein gefrustreerd geluidje…. Schattig!
365 – 28 oktober 2021 – nog maar eens Labath
