Het zit hem in de kleine dingen…

Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik kan zo blij worden van kleine dingen:
– een glimp van een prachtige dieporanje zonsondergang
– de blinkende steentjes in het wegdek van de nieuwe Meulestedebrug
– het feit dat de bloemetjes van de bieslook in de kruidenbakken een prachtig lila zijn
– een fietser met een koptelefoon op die heel enthousiast zit te drummen op zijn stuur
– een automobilist in de file naast me die vrolijk luidkeels opera zit mee te zingen
– mijn kat die met zijn pootjes over zijn ogen ligt te slapen en zachtjes snurkt
– de meikevers die je tot binnen hoort snorren
– kersenbloesems
– een vogel die zijn hart uit zijn kleine lijfje zingt
– een wild viooltje tussen de tegels van het voetpad
– de geur van petrichor

En u? Wat zijn voor u de kleine dingetjes waar u, al is het maar eventjes, diep gelukkig van wordt?

Tuinvooruitgang

Bart is weer in zijn tuin gevlogen, nu het eindelijk eens niet meer continu regent. De moestuinbakken zijn volledig schoongemaakt, voorzien van verse aarde en verse zaadjes. Ik heb er dan ook samen met hem een net over gespannen, want onze katten vinden dat de zaligste kattenbak die er is, en dat is nu ook weer niet de bedoeling. De nieuwe patatjes zijn aangepoot en er is een hekwerk voor pompoenen en courgettes.

Alleen is het nog de vraag of er iets de kans zal krijgen om te groeien, want die slakkenplaag is echt niet te overzien. Soit, we zien wel. Intussen geniet ik ervan om al naar zijn werk te kijken. En naar de beginnende tomaatjes in zijn serre.

Die laünische Forelle

Er zijn zo van die kleine dingen waar ik ongemeen vrolijk van word. Meestal zijn dat van die details die op zich niet nodig zijn, maar waar de maker/bedenker/fabrikant toch dat extra beetje aandacht heeft ingestoken, gewoon voor het plezier.

Zo’n zalig detail is het muziekje van mijn nieuwe wasmachine. Ze zegt vrolijk “Hallo” als ik ze opstart, compleet met een toontje of drie. Maar wanneer ze klaar is, speelt ze zowaar de hele “Die Laünische Forelle” van Schubert! En nee, niet gewoon de eerste acht maten, maar echt compleet met het tussenstukje en al.

En ja, ook al hoor ik het niet vaak wegens beneden zitten, ik word daar telkens weer goed gezind van. Van dat extra beetje inspanning vanwege de makers, die daar gewoon een saaie bieptoon hadden kunnen zetten. Merci!

Oudejaarsavond 2023

Wolf ging eerst eten bij zijn vrienden voor Noahs verjaardag en dan richting Arwen, Kobe ging eerst eten bij enkele vrienden van zijn Jinjaar en dan aftellen in de scouts. Dat zorgde ervoor dat enkel Merel nog thuis was.

Aangezien het zondag was en mijn vader hier dus kwam eten, mocht hij van ons met plezier blijven voor de hapjes. Want dat was het plan: geen echt eten, wel alle mogelijke hapjes, warm en koud.

Hij genoot er intens van, want hij had het niet verwacht en zo was het voor hem ook nog een beetje feest.

Tegen acht uur bracht ik hem naar huis, zodat Bart, Merel en ik nog wat konden opruimen, want tegen half elf kwamen Gwen en Erik met beide dochters langs voor dessert en om dan samen te klinken op het nieuwe jaar.

Dat nieuwe jaar werd in elk geval dus feestelijk en in goed gezelschap ingezet, en meer moest dat echt niet zijn. Ik heb er alvast van genoten en het smaakt naar meer.

Gelukkig nieuwjaar iedereen!

Sarracenia

Wij hebben hier al een regiment vleesetende planten versleten, zo van die venusvliegenvangers, de Dionaea muscipula. Helaas, die waren nooit een lang leven beschoren: we voederden die altijd te veel vliegen, denk ik, en die gingen na verloop van tijd gewoon dood.

Bart kwam enkele maanden geleden plots thuis met een ander type vleeseter, een sarracenia, zo een trechterplant. Ik dacht toen ook dat het weer een flop ging worden, maar we zetten de plant in de zon en het licht op het kookeiland, met zijn voetjes in het water, en lo and behold, die heeft het daar precies wreed naar zijn goesting. Ik geniet daar elke dag weer van, zeker als de zon doorheen die kelkjes schijnt. Zeg nu zelf: