Geplaatst op

Paars

Paars is eigenlijk al altijd mijn lievelingskleur geweest, zeker in bloemen, bij voorkeur gecombineerd met wit of geel.

De tuin is dan ook zo opgevat, en naast lavendel staan er ook nog een aantal andere paarse plantjes in. Een aantal van mijn bloembakken heeft te lijden onder de warmte (ook al krijgen ze elke avond water), maar de surfinia’s zijn nog steeds enthousiast.

bloembakken

Ook de clematis houdt wel van de warmte:

clematis

En de blauwe regen bloeit hier en daar voor de tweede keer, terwijl de vlinderstruik die het zicht vanop straat moet belemmeren, zich uitleeft.

vlinderstruik

Paars, iemand?

Geplaatst op

Kamerwoede

Ik zat het al een hele tijd te denken: de kamer van de jongens kon praktischer ingericht worden. Het is een grote kamer, met meer dan genoeg plaats voor twee bedden, een bureau, twee grote kasten, en een hoop speelgoed. Alleen had ik beide bedden nogal in het midden gezet, zodat er niet veel plaats meer was om te spelen. Een echte speelkamer hebben de jongens niet, en eigenlijk is daar wel plaats genoeg.

Vandaag heb ik dus samen met Shura de kamer onder handen genomen, alles van plaats veranderd, schoongemaakt, en vooral geëconomiseerd. Er is veel meer ruimte nu, en ik heb ook eindelijk de ongelofelijk toffe dinostickers opgehangen. De kinderen zijn alvast enthousiast 🙂

kamer1

kamer2

kamer3

Geplaatst op

Tuintafel

Vandaag had ik een rustiger dag: geen deliberaties, geen verbeteringen meer, en de kinderen op school.

Wel kwam de kuisvrouw, zodat ik het slagveld hier nog moest opruimen om haar te kans te geven schoon te maken. Intussen kwam ook de chauffagereparateur, wilde ik nog was doen, moest ik nog papieren klasseren en allerhande telefoons doen… Rustiger, noemen ze dat dan :-p

Tegen twaalf uur ben ik dan een nieuwe zonnebril gaan halen (Kobe had vakkundig mijn andere, mooie, dure gemold) en meteen doorgereden naar de Ikea, want ik wilde een nieuwe tuintafel. De huidige tuintafel is een super ding, in gepoederlakt metaal, staat nonstop buiten, al tien jaar, en je ziet er nog geen krasje op. Helaas is ze te klein: als we met ons viertjes willen buiten eten, kunnen er net de borden op, maar geen potten of andere dingen. Niet praktisch dus.

Hout zag ik niet zitten, wegens teveel onderhoud, wat iedereen ook zegt. Ik zie het aan de teak bank, die toch elk jaar moet ontgroend worden. En toen zag ik daar een tafel staan: gepoederlakt metalen frame, en een melkglazen, vorstbestendig bovenblad. Mooi, en niet echt duur (129 euro), en eigenlijk ook compleet mijn goesting. Er waren maar twee stuks meer, ik heb dus niet de solden afgewacht, maar heb ze meteen meegenomen.

Dankzij de daadkrachtige hulp van Delphine (“Ik had nochtans gezworen nooit meer met Ikeadozen te sleuren!”) kreeg ik ze uit de auto, en nog wat later had ik ze gemonteerd en rechtgezet, op mijn eentje. Nil volentibus arduum, zeker?

tafel1

tafel2

Soit, ik ben bijzonder content: niet te groot voor op ons terras, weerbestendig, en groot genoeg voor ons vijven. Happy camper, me.

Geplaatst op

Confituur Quick & Fruity

Zoals Michel een tijdje geleden al blogde, en ook Dominiek al vertelde, kreeg ook ik van Talking Heads de vraag of ik soms zin had om een nieuw product van Tiense Suiker uit te proberen, en erover te bloggen.

Tuurlijk da! Als ik dan maar ongezouten mijn mening mag geven, goed of slecht.

Een aantal dagen geleden kreeg ik dus een pakje bezorgd, waarin netjes drie pakjes Quick & Fruity zaten, en drie schattige confituurpotjes. En een beetje uitleg.

confituurdoos

Deze nieuwe manier om confituur te maken is poepsimpel, blijkbaar. Al wat je nodig hebt, is een zakje Quick & Fruity, 250 gr. fruit naar keuze, een mixer, en een potje.

Ik geef toe, enige scepsis was mij niet vreemd.

confituuringred

Goed ja, dan maar eens uitproberen zeker? Ik heb netjes 250 gr. aardbeien in stukjes gesneden in een kom,

aardbeien,

daar dan zo’n zakje bijgekapt, en er de mixer ingezet. Ik wilde het eerst eens koud uitproberen, dus heb ik het niet in de microgolf gezet, zoals ze aanraden als je iets steviger confituur wilt.

Na een uurtje in de koelkast heb ik ze eens uitgeprobeerd: een vrij lopende, maar net niet té lopende gladde confituur met – en nee, ik zeg dat niet omdat ze dat zo willen – gigantisch veel smaak. Effectief. Je verliest blijkbaar veel smaak bij het koken, en aangezien dat hier niet nodig is, krijg je perfect de smaak van verse aardbeien. Knap!

confituurklaar

Ik ga het de volgende keer eens proberen met 200 gr gemixte aardbeien, en 50 gr in kleine stukjes. Dan is wellicht de confituur wat steviger, en heb ik de stukjes die ik zo fijn vind. Benieuwd of dat werkt.

Ik heb ook mijn ma, notoir confituurmaakster, laten proeven, en ook die was zó verrast dat ik ze meteen maar een zakje heb meegegeven om uit te proberen thuis.

En ja, ik ga dat nog in huis halen. Een pot schitterende confituur op amper 5 minuten: prachtig toch?

Geplaatst op

Chocoladekoekjes

Wat doe je op een regenachtige zondagnamiddag met een bijna-driejarige met een passie voor eten en de attention-span van een sprinkhaan? Juist, je maakt koekjes op een bijzonder snelle manier.

Ik geef toe, normaal zou ik mijn deeg en alles compleet zelf maken, al was het maar uit culinair eergevoel, maar daar heeft zo’n kind geen boodschap aan, want dat duurt veel te lang. Maar nu vond ik zo’n pakje van Maizena wel eens het proberen waard. 3 minuten, staat er op het pakje, en da’s eigenlijk niet gelogen. Met een peuter mag je die tijd verdubbelen, maar 6 minuten is nog niks natuurlijk.

Je trekt het pakje open, giet de inhoud in een kom, roert er een ei door, kneedt een minuutje met je handen, vormt 16 bolletjes die je platduwt op een bakplaat, en schuift het geheel voor 8 minuten in de oven. Als je je kind laat roeren en daarna de bolletjes laat platduwen, is die de koning te rijk.

koekjes1

Zeker als hij dan, als de koekjes wat afgekoeld zijn, ze in een koekjesdoos mag leggen.

koekjes2

Iets later zit je dan samen aan tafel, met nog lauwe koekjes, een grote beker zelfgemaakte aardbeienmilkshake (ah ja, je moet toch iets doen terwijl de koekjes afkoelen en je de kleinste niet alleen durft laten bij die hete bakplaat) en een kom gesneden meloen. Geloof me, zijn gezichtje is goud waard!

Geplaatst op

Luster

Ik moest jullie nog een fotootje van de nieuwe luster in onze woonkamer. Mijn ma vindt het een onding, ik vind het een heerlijk ding om in onze verder vrij strakke woonkamer te hangen, zo tegen de witte muur op de achtergrond.

luster

Geplaatst op

Krokant pakketje van kip en groenten

Ofte Weight Watchersrecept nummer elvendertig :-p

In de week heb ik geen tijd/zin om te koken, en zowel de kinderen als ikzelf kunnen op school eten voor weinig geld. Bart gaat wel elke middag een dagschotel eten, maar boterhammen zijn voor hem geen optie, zegt hij: ’s middags heeft hij echt behoefte aan een warme maaltijd.

Daarom kook ik enkel tijdens het weekend, en dan heb ik daar meestal ook wel zin in. Ik kook graag, maar ben verre van een keukenprinses, zoals Bart ooit eens fijntjes opmerkte. Hij heeft gelijk, trouwens.

Vandaag zag het er anders wel best lekker uit, nee?

pakketje

Brikdeeg, met daarin een mengeling van kip, ei, wortel, prei (in mijn geval ook champignons), kaneel, zwarte peper en peterselie.

inhoudpakketje

Ook de kinderen vonden het heel lekker, maar alleen veel te veel. Ik had er eerst mijn bedenkingen bij: zo’n pakketje lijkt echt niet veel. Ik had nochtans meer dan genoeg, en heb er nog twee om maandag en dinsdag op te eten. Het waren allemaal verse ingrediënten, het zal dus wel zolang bewaren in de koelkast, zeker?

Geplaatst op

Dineetje in Weight Watchersstijl

(Voor WW-adepten: lees het verslag mét punten op dieet-volgen.be :-p )

Gisteren zijn Dirk en Ilse (Barts Netlashpartner en diens vrouw) komen nieuwjaren. Dirk is Kobes peter, vandaar.

Aangezien ik met Weight Watchers begonnen ben, moest ook dat dineetje in dezelfde stijl zijn, vond ik: als ik iets doe, ga ik er ook meteen voluit voor.

Het heeft me wat tijd gekost, maar ik heb een heerlijk menu kunnen samenstellen. Bart had voor de hapjes bij de aperitief gezorgd. Aangezien ik geen alcohol drink, lag daar al geen probleem, en kon ik het op een Ice Tea Light houden. Er waren kaasjes met druifjes of mandarijntjes, en daar ben ik netjes afgebleven. Van de stukjes mozzarella met een kerstomaatje heb ik er twee geproefd, niet meer dan dat.

Als voorgerecht was er een salade van avocado met parmaham en mandarijntjes (uit blik),  gemarineerd in een dressing van een scheut cognac, wat citroensap, mandarijnsap, een klein beetje olijfolie en wat zout. Dit alles werd gepresenteerd in de uitgeholde avocado, op een bordje sla.

Het hoofdgerecht was een kalkoenlapje ‘en papilotte’: een gebraden kalkoenlapje werd samen met tomatenblokjes, parmaham, lichte gruyère, een scheutje porto en een geutje room in een papillotte van zilverpapier gedraaid en in de oven gebakken. Daarbij kwam een sausje van sjalotjes, tomatenblokjes, witte wijn en room.
Ik heb het geserveerd met pomme dauphinois, en het werd bijzonder lekker bevonden.

Het dessert was ongelofelijk lekker in al zijn eenvoud, een typische vondst van Jamie Oliver: een schijf rijpe zoete ananas, besprenkeld met muntsuiker (gewone kristalsuiker waar je een paar blaadjes munt doorvijzelt totdat de suiker groen is en de blaadjes verdwenen zijn).

Daarna heb ik me wel bezondigd aan een stukje chocoladetaart, maar dat mocht ook wel eens, na al die light recepten.

Ik kan je verzekeren: als ik er niet had bijgezegd dat het recepten van de WW waren, ze hadden het niet eens gemerkt.

En gij nu :-p

Geplaatst op

Wolscheerder (de gouden raad van tante Gudrun)

Ik heb gisteren een kwartiertje wol zitten scheren. Nee, niet de ruwe grondstof rechtstreeks van de schapen, maar wel de pluisjes van een heel mooi wollen vestje van Kobe.

Door het dragen en het wassen was het nogal enthousiast beginnen pluizen, en dat staat meteen zo slordig. Jaren geleden had ik me een scheermachientje aangeschaft, en dat werkt dus wonderwel. Het duurt nogal lang, maar het resultaat mag er echt wel zijn.

Oordeel zelf: de linkerhelft is geschoren, de rechterhelft nog niet.  En zeg nu nog eens dat ik geen brave huisvrouw ben!

vestje