Geplaatst op

Zonnebloemkoekjes

Een tijdje geleden stond er in de Standaard een recept voor zonnebloempitkoekjes, een variant op de ongelofelijk verslavende margrietkoekjes uit de Colruyt.

Ik dacht: daar heb ik zin in, het is voor de verandering kutweer, en ik had inderdaad ook al zonnebloempitjes gekocht, en die dingen zijn op zich ook al verslavend lekker.

Bon, ik had dus wel van die pitjes, maar blijkbaar moest ik daar vooral bloem van maken. Ik had eigenlijk geen zin om in de weer te gaan met een mortel en vijzel, maar toen viel mijn frank: ik heb nog steeds de koffiemolen van mijn grootmoeder staan! En jawel, wat werkt voor koffiebonen, werkt blijkbaar ook zeer vlot voor zonnebloempitten: ik had in geen tijd een mooi fijn meel om mee te bakken.

En het resultaat? Hele fijne margrietjes met en zonder pitjes, al even erg als de gekochte variant.

Geplaatst op

Tuinweelde

Zoals eerder al gezegd, heeft Bart verschillende soorten fruit in de tuin geplant. De appel- en kersenboompjes zijn nog te klein om veel vrucht te dragen, ook al stonden er al redelijk wat appeltjes, maar die hebben we weggehaald om de boompjes beter te laten groeien en de takken niet te laten breken.

De stekelbessen zijn goed aan het groeien en wellicht over een maand rijp om te oogsten. De kiwibesplanten zijn zeer enthousiast, maar veel vrucht lijkt daar niet op te komen. Maar de meest enthousiaste? Dat zijn toch wel de frambozen. ’t Is dat ik dat niet graag eet, of ik zou er al veel plezier van gehad hebben. Bart plukt er elke morgen enkele als ontbijt, en ergens anders in de tuin staan er die in augustus vrucht zouden moeten dragen.

Yup. Zo vers van de struik, dat heeft wel wat, ja.

Geplaatst op

Boekomslag

Ofte book sleeve in het Engels. Merel is weer volop aan het lezen, krijgt ook af en toe een boek – naast bibliotheekboeken uiteraard – en zei onlangs iets over zo’n book sleeve. Dat is blijkbaar hip op BookTok.

Ze gaf me een fotootje en vroeg of ik ook zoiets kon maken. Uiteraard, dat is niet bepaald moeilijk.

Ik heb het niet zo voor tutorials, en een echt patroon kon ik niet vinden. Maar ik vind dat het eindresultaat er best wel mag wezen, in drie verschillende tinten blauw, afgewerkt met wit.

Ze was in elk geval wel blij. En dat is het voornaamste.

Geplaatst op

Kookplaatperikelen, deel 2

Zoals eerder al gemeld, zijn we in de knoop geslagen met onze inductiekookplaat. Door dat idiote oude tv-scherm hebben we maanden gesukkeld om te kunnen koken: we moesten telkens weer het halve huis afschakelen om de kookplaat te kunnen gebruiken.

Intussen was dat probleem opgelost, en had dus de kookplaat zelf het begeven. Een nieuwe werd geïnstalleerd, een nieuwer model, en prompt hadden we weer hetzelfde probleem: opnieuw het halve huis afschakelen om te kunnen koken. De installateur had toen verklaard dat alles in orde was met de plaat, hij had er zelfs een nieuwe kabel aan gezet. De man van Siemens die een goeie week later langs kwam, had hetzelfde verklaard: de zekering was gewoon niet zwaar genoeg. Meh.

De elektricien die langs kwam – degene die ons de vorige keer ook al uit de problemen had gehaald – verklaarde dat het wel degelijk een verlies was aan de kookplaat en dat die dus defect was. Jammer genoeg stond ik toen nog in de file en was hij net alweer vertrokken toen ik thuis kwam. Blah. Ik belde hem op en legde hem uit wat de Siemensman had verteld. Bon, op mijn aandringen ging Mehmet nog eens opnieuw langskomen, met een zwaardere maar nog steeds veilige zekering, maar hij was ervan overtuigd dat het niet ging helpen, dat het wel degelijk aan de kookplaat lag, 99% zeker.

Het is dus dat ene procentje geworden: hij verving de zekering en vroeg me toen triomfantelijk om de kookplaat aan te leggen, zeker dat het hele boeltje opnieuw ging uitslaan. Quod non.

Het betekent dat we nu eindelijk opnieuw deftig kunnen koken, en dat ik tegelijk ook een wasmachine of droogkast kan aanleggen, of de afwasmachine, of zelfs maar enkele computers.

Stielman, het is een job maar ook echt wel een métier. Blij dat we een goeie gevonden hebben!