Ik heb lang getwijfeld of ik wel zou gaan, naar Omen. De rug is echt niet oké, ik ben niet voor niets in ziekteverlof. Aan de andere kant dacht ook de dokter dat het geen slecht idee zou zijn, op voorwaarde dat ik voldoende rekening hield met mijn eigen lijf en dus op tijd ging zitten of zelfs liggen. Zo’n larp is namelijk compleet stressvrij. Allez, er is stress als je aangevallen wordt door een ork of zoiets, maar dat is compleet anders dan anders.
En dus ja, ik laadde Wolf en Jarne – mijn vaste compagnon – in de auto en reed naar Hechtel-Eksel, nota bene via Brussel want Antwerpen was weer eens compleet onmogelijk.
Ik genoot van de avondrol als dokter-non, maar helaas was ik vrij snel uitgespeeld: ze hebben mijn patiënten vermoord maar mezelf als compleet onbelangrijk weggezet, terwijl mijn personage heel veel info had als ze me ondervraagd hadden, en ik ook heel veel dokterskills had kunnen doorleren als ze het simpelweg gevraagd hadden. Jammer genoeg ben ik zodanig afgeblaft dat ik het dan maar afgebold ben, met openlijke verklaring dat ik dan maar naar een van de rebellenkampen ging. Ik werd vrolijk genegeerd :-p
Ach ja… Ik ben dan maar mijn andere rol gaan spelen en heb heerlijk rustig in een tent gezeten, zodat de rug niet eens protesteerde.