Halloween!
Nope, de rug doet het nog steeds niet. Gisterenavond ging ik normaal gezien eten met Bart, maar dat ging dus niet. Nu, vandaag begint het stilaan te beteren, gelukkig maar. Maar ik ga wel nog supervoorzichtig moeten zijn, het Halloweenfeestje bij Bart en Birgit zal dus niet voor dit jaar zijn, bummer.
Voor de kinderen is het ook niet leuk natuurlijk: al wat ik met hen gepland had, valt in het water. Maar ik probeer hen wel op andere manieren bezig te houden. Vandaag reed Kobe naar de winkel om brood, en ik heb hem gevraagd om meteen ook een pompoen mee te brengen: die konden ze dan uitsnijden. Wel, ze hebben dat samen met heel veel plezier gedaan: Merel holde uit, en Kobe sneed er het gezichtje in.
En toen was er pompoensoep en vooral ook een Halloweentocht voor Merel: ze mocht mee met Lieze en Julie en Liezes mama op tocht in de Lange Velden. Ik heb Merel gebracht en heb de drie meisjes meteen ook maar geschminkt, en dat is eigenlijk nog best gelukt, vond ik zo.
Geef toe, ’t is toch een mega schattige heks?
Haven
Het was me nog de moeite gisteren: we zijn alle vier in één auto geraakt, maar Jarne zat gewoon helemaal ingekapseld ^^
Enfin, we waren nog net op tijd om in de schemering onze tent op te zetten en in te richten. Niet dat we erin geslapen hebben hoor, zo zot zijn we op onze leeftijd – ik ben de jongste van de vijf – niet meer, maar het was wel zalig om een echte uitvalsbasis te hebben, een ingerichte tent met zitplaatsen en bedjes en parafernalia, waar zieken zijn genezen, hypnoses zijn uitgevoerd en het vooral ook heeft gezomerd. Meermaals zelfs.
Voor het eerst was ook ons kampvuur een drukke aangelegenheid: er heeft veel volk gezeten, van allerlei rassen, en voor het eerst zelfs een duo Breaghan. Nooit gedacht dat ik die nog aan ons vuur zou laten zitten. Maar blijkbaar kan het dus wel, al leidt dat om vier uur ’s nachts tot een stevige ingame discussie over fascisme en dergelijke. Moet kunnen.
De vuurkorf van 20 euro in den Aldi is trouwens helemaal goedgekeurd. Fijn ding, dik in orde.
365 – 26 oktober 2019 – Akata
DND cartoon
Ik post zelden cartoons of zo, maar met deze ben ik grandioos in de lach geschoten. Ik zie het zo gebeuren…
DnD
Het heeft lang geduurd en ik heb het echt wel gemist, maar yup, we’re back in business: DnD! Voor wie het niet kent: Dungeons and Dragons, een ongelofelijk maf rollenspel met elfen, gnooms, strijders, orken, enfin, u snapt het wel.
Veel hangt af van de Dungeon Master, de DM. Hij is degene die het scenario kiest, aanpast, of eventueel zelfs zelf schrijft. Vorig jaar in februari was Jesse begonnen met een campagne, maar door het feit dat hij gigantisch veel werk had in zijn laatste jaar geneeskunde, is het na nieuwjaar zo’n beetje stil gevallen. Jammer!
Intussen hebben we een nieuwe groep: nog altijd Jesse als DM, met Emma, Wolf en ik, maar ook Robbe en Yorick. Cody woont intussen in Mechelen, dat zou niet erg praktisch zijn.
Vandaag speelden we onze eerste sessie. Nu ja, er kroop nog steeds redelijk wat tijd in het aanpassen en verfijnen van onze personages, maar ik denk wel dat we er zijn. Het begin was in elk geval al goed, en ik denk dat we deze keer wel wat sneller wat verder zullen geraken, aangezien er volgens mij niemand meer in de groep zit die met opzet tegendraads is. Vreemd, ja, bizar, zeker, een vijs kwijt, uiteraard, en een hoek af. Maar dat maakt het net zo wijs om te doen.
Ik kijk ernaar uit, zo ongeveer om de twee weken. Als dat lukt met onze agenda’s, natuurlijk.
365 – 23 augustus 2019 – Παντα ρει
365 – 21 augustus 2019 – aaargh!
365 – 16 augustus 2019 – Use the force, my little padawan
Geo-art: 55 op een dag!
Man, soms doet zot zijn toch geen zeer…
In de zomermaanden doet het team achter de geocaching website altijd een soortement wedstrijd. Je kan er niet echt iets mee winnen, zoals nooit bij het geocachen, maar je kan er “souvenirs”, virtuele beloningen voor krijgen. Deze zomer ging het om Mystery in the Museum, waarbij je bepaalde caches moest loggen om een aantal gestolen juwelen en dergelijke te krijgen. Gisteren had ik de laatste saffier gevonden, en ik dacht dat ik er dan wel was. Juist ja. Krijg ik de boodschap dat de enige taak die me nog restte, was dat ik nog 35 caches moest loggen. Oh, en het spel loopt morgen af. Ah. Right.
Gelukkig had ik een week of twee geleden al een hele mooie geo-art DRAAK zitten oplossen: dan vormt de cachelegger een woord of tekening met allemaal raadsels, en als je het antwoord juist hebt, krijg je de plek waar je de cache kan vinden. Deze vormde een toertje van zo’n 25 kilometer doorheen Oostakker-Desteldonk en omstreken, met een totaal van 55 caches.
Ik stak tegen een uur of drie de fiets in de koffer en reed naar het startpunt, met het idee er 35 te doen. Maar toen was ik gigantisch goed bezig en had ik nog geen zin om te stoppen. En ging ik er 40 doen. En toen waren het er maar 15 meer, en was het ook zo onnozel om te stoppen, toch? De laatste vijf waren er eigenlijk te veel aan, moet ik toegeven. Het fietsen is niks, het is het elke keer op en af stappen, die zware fiets tegen een boom moeten zetten of in het gras leggen, en telkens weer aanzetten dat het lastig maakte.
En… Ik heb de stommiteit gemaakt om te denken dat twee stukken landwegel wel gingen verbonden zijn met elkaar, waardoor ik uiteindelijk een weide ben doorgefietst, met die zware fiets twee grachten ben overgestoken, een gans eind tussen de rand van een maisveld en een gracht ben geploeterd door het hoge gras en de struiken, en onder een prikkeldraad door ben gekropen met fiets en al. Ugh. Geen goed idee.
Maar de tocht zelf was prachtig, ik heb intens genoten, heb mijn fles water kunnen laten vullen door een gepensioneerde die zijn tuin aan het sproeien was, en was klaar rond half negen. Yep, meer dan vijf uur op de fiets, ge moet goed zot zijn. I know.
(Maar ik heb toch maar lekker 55 caches gehaald vandaag!)