Tom contacteerde me: of ik niet mee kwam doen aan de bordjesquiz in Aalter. Awel ja, dat zag ik wel zitten, ook al wisten we op voorhand dat we blij mochten zijn als we niet laatste gingen eindigen. Surprise: we waren laatste. Maar dat is ook niet moeilijk met 11 ploegen waarvan de meeste sterrenploegen zijn.
Een bordjesquiz is een genre op zich, eentje dat ik wel kan smaken, ja.
De vraag wordt gesteld, elke ploeg schrijft zijn antwoord op een klein witbordje. Simultaan worden alle bordjes omhoog gestoken, het antwoord wordt gegeven, en wie het juist had, blijft zijn bordje ophouden en krijgt punten. Die punten hangen af van de moeilijkheidsgraad van de vraag: als iedereen het juist had, krijgt elke ploeg één punt. Als jouw ploeg de enige is die het juist heeft, krijg je 11 punten, en uiteraard alle mogelijke percentages daar tussenin.
Het zorgt ervoor dat je moeilijk wint tegen topploegen: we hadden wel redelijk wat juist, maar wat wij wisten, wisten de anderen ook, en wat wij niet wisten, wisten anderen vaak wel. Tsja.
Ik heb in elk geval een fijne avond gehad, al bleek ik de enige vrouw in het gezelschap van meer dan 40 mannen. En nee, ik heb de eer dus niet hoog kunnen houden: roemloos laatste…
Om even af te koelen ben ik dan na afloop nog maar een paar caches gaan zoeken, kattencaches in het Aalterse. Tot mijn grote verbazing én vreugde vond ik in één van die caches een klein ge3D-print katje, amper een cm hoog, maar wel knap.
Dàt, dat maakte mijn avond helemaal af!