Geplaatst op

UGent Racing competitie

Merel is voorlopig weer eventjes enig kind, want Kobe zit met de scouts in Montenegro, en Wolf is zaterdag vertrokken naar Assen in Nederland, naar het race circuit daar. Yup, met hun Formula Student Car, ofte UGent Racing. Ze zijn met behoorlijk wat volk naar ginder, waar ze gaan kamperen want er is geen accommodatie voor zoveel volk in de buurt. Er zijn namelijk een dertigtal verschillende teams van internationale universiteiten aanwezig met hun zelfgebouwde elektrische racewagen, waaronder ook de KULeuven en de Universiteit van Delft, die sowieso enkel technische profielen opleidt.

Het is nog niet gezegd dat ze ook echt zullen mogen racen met hun bolide, de competitie gaat ook daar niet echt over. Ze worden beoordeeld op een hele resem verschillende onderdelen, zoals het ontwerp, de materiaalkeuze, de bouw van de batterij, de sturing, de ophanging, u snapt het wel. Ze zijn eigenlijk nog maar drie jaar bezig hier in Gent en staan behoorlijk ver, zeker als je dat vergelijkt met andere universiteiten die al jàren bezig zijn met dit project.

Geen idee wat Wolf er precies moet doen, maar ik weet wel dat hij zich in zijn element voelt: allemaal gelijkgestemde zielen, een bende nerds op een kluitje, maar dan wel de avontuurlijk ingestelde nerds. Ik ben benieuwd om de verhalen te horen wanneer hij vrijdagavond terug thuis komt…

Geplaatst op

Namiddagje Vilvoorde

Vilvoorde, zegt u? Daar ligt toch gewoon de viaduct?

Jawel, maar dat is blijkbaar zoveel meer… Ik moest er vandaag zijn voor de figurantendag van Eternicaans Epos, en ik zag dat de stad gigantisch veel veranderd is sinds ik er 25 jaar geleden les gaf… Nu, ik heb ook niet die route gevolgd die ik vroeger van station tot school fietste, we zaten aan een fijn pleintje. Na de briefing gingen Mireille, Arend en ik dan ook eerst een koffietje drinken, zo rond half vijf? En toen wilde ik nog snel een paar caches doen. Man, heb ik me daaraan mispakt! Die “paar cachekes” bleken in een prachtig, maar echt ronduit prachtig oud park te liggen, het park Drie Fonteinen waarin je zo de mensen uit pakweg Bridgerton zag flaneren. De bomen zijn ook uit die tijd, de hele inrichting van het park eigenlijk, en ik was er meteen verliefd op. Ik ben er dan ook bijzonder lang gebleven, ondanks de regendreiging, ondanks het feit dat ik moegewandeld was, ondanks het feit dat ik veel later dan gepland thuis ging zijn, ondanks het feit dat ik serieus honger begon te krijgen.

Ik heb het parkgevoel echt niet op foto kunnen krijgen, maar ik heb het wel geprobeerd. Het is veel weidser, veel majestueuzer dan je zou denken, daar onder die viaduct…

Het was kwart voor negen voordat ik opnieuw aan de auto stond, lichtjes blauw van de honger. Ik besloot dan ook om, als ik een frituur of een pita zou tegenkomen, dat ik zou stoppen, maar er niet voor zou omrijden. En lo and behold, wat is zowat het eerste dat ik zie? Een fijn frietkot. En ja, het heeft gesmaakt, ook al was het te veel voor mij.

Heerlijk uitgewaaid, enorm genoten van mijn dagje. Echt.

Geplaatst op

Lectuur: “The Battle of the Labyrinth (Percy Jackson and the Olympians #4)” van Rick Riordan

Zo’n Percy Jackson, dat is altijd amusant om tussendoor te lezen. De vorige drie waren fijn, het vierde heeft me niet teleurgesteld.

Percy is alweer een jaartje ouder, wordt iets meer een echte puber, maar verzeilt nog steeds even vlot in de problemen. Zoals dat hoort, uiteraard.

Deze keer is het zaak om de dreiging van Kronos te counteren, en die heeft het nu vooral voorzien op Kamp Halfbloed. Op zich zou dit beschermd moeten zijn, maar dat is buiten het mythische Labyrint van Daedalus gerekend: daarmee kan je, als je het überhaupt weet te overleven, overal ter wereld terechtkomen. En dus ook in Kamp Halfbloed, en dat weet Luke, Kronos’ voornaamste luitenant, ook.

Percy gaat dus met zijn trouwe vrienden opnieuw op stap om zijn wereld te reden, en bij uitbreiding de hele wereld. Zoals ook dat in een heldenverhaal als dit hoort.

Opnieuw is het net iets grimmiger dan het voorgaande, en opnieuw is dat helemaal niet erg. Riordans stijl blijft natuurlijk wel dezelfde, maar het humoristische komt er telkens wat minder door.

Geplaatst op

Roll-out van Orion

Ik heb het hier al een paar keer gehad over UGent Racing, het team dat vanaf nul een heuse volledig elektrische racewagen bouwt. Wolf heeft daar de voorbije weken gigantisch veel tijd in gestoken: met carbon fiber heeft hij de volledige stoel gebouwd, maar ook een deel van de beplating rondomrond.

Vandaag was er de officiële roll-out in Flanders Expo en konden we eindelijk het resultaat bewonderen. En ja, ik was onder de indruk. Het is sowieso een wijs project, maar het ziet er intussen ook mega cool uit, met gigantische sprongen vooruit tegenover vorig jaar. Wolf is terecht trots, maar gaat volgend jaar van mechanical composites naar autonomous drive, iets wat veel meer in lijn ligt met zijn studies.

Maar oordeel vooral zelf.

Geplaatst op

Romeinse archeologie in de klas

Ergens in de paasvakantie zag ik een item passeren op AVS over een Romeinse opgraving in Merendree. Dat interesseert me sowieso, maar ik vond het nog véél leuker toen ik zag dat de geïnterviewde archeoloog in kwestie een oud-leerling van ons was, een Griekje dan nog.

Maar Lucie, mijn collega Latijn en vooral Grieks, had dat ook gezien en was meteen in actie gekomen: ze had een mailtje gestuurd naar het bedrijf om Maartens gegevens te vragen en had dan ook Maarten de vraag gesteld of hij het zag zitten om op zijn oude school tijdens de lessen Latijn te komen spreken over die opgraving.

En Maarten, die twijfelde blijkbaar geen moment en zei onmiddellijk ja. Vandaag stond hij dan ook op school, bij de derdes van Sam en mijn tweedes, dus nog geeneens bij leerlingen van Lucie. En ja, hij deed dat bijzonder goed. De verlegen, stille leerling van bij ons was intussen een zelfzekere dertiger die het echt kon uitleggen met een passie. En vooral: hij had vanalles meegebracht, een aantal stukken die wel al door hen gecatalogeerd waren, maar die hij daarna naar de Technologiecampus van de UGent ging brengen om ze te laten behandelen door de afdeling chemie tegen oxidatie en ander bederf. Het doet ook gewoon raar om voorwerpen in uw handen te hebben die een Romein een kleine tweeduizend jaar geleden heeft vast gehad. Ik vond het helemaal de max en ging erin op als een kind in een snoepwinkel. Maar zo wijs, gewoonweg! En Maarten komt nog eens terug in mei voor de vierdes, de vijfdes en de eerstes van de vier uur. Echt serieus, zalige kerel intussen!

Ik schreef er het volgende over op de schoolwebsite:

Toen mevrouw Heymans, leraar Klassieke Talen, op AVS plots oud-leerling uit de richting Grieks-Latijn Maarten Praet hoorde praten over spectaculaire vondsten uit de Romeinse periode in Merendree, kon ze niet anders dan hem contacteren, toch?

Maarten stemde toe om op school te komen praten over die bewuste vondsten, voorzag een heuse powerpoint en had een hele resem voorwerpen mee. Hij legde uit wat Group Van Vooren precies doet, hoe een archeoloog te werk gaat en wat er zoal te vinden is daar in de vicus, de Romeinse wijk van Merendree. Daarnaast had hij een aantal interessante artefacten mee: onder andere een dakpan met de afdruk van een hondenpootje, maalstenen, potscherven met terra sigillata en vooral ook enkele van de 65 gevonden fibulae, Romeinse mantelspelden. Die laatste zijn zelfs nog niet gepubliceerd en gingen na de uitleg rechtstreeks naar de afdeling chemie van de Universiteit Gent om daar behandeld te worden tegen oxidatie. De leerlingen luisterden, keken toe, mochten de voorwerpen – de meeste toch – betasten en vonden het bijzonder interessant.

En het fijne? Maarten komt in mei nog even terug, want nu hebben enkel de tweedes en de derdes de uitleg gehad, en dan kunnen ook de andere jaren zijn uitleg horen. Nog eens bedankt, Maarten!

Alle foto’s van de activiteit kan u hier terugvinden in ons archief.