Dat het toch zo ongelofelijk snel gaat, allemaal. Er is alweer vier maanden voorbij sinds de vorige larp, en het lijkt allemaal zo lang niet.
En dit nieuwe personage, Eleonora, is intussen ook alweer een jaar oud. Het vorige heeft eigenlijk geen exit gekregen, is gewoon verdwenen, de verhaallijn was tussen de plooien gevallen op het vorige weekend. Jammer, maar intussen een volledig afgesloten hoofdstuk. De kleren zijn uit elkaar gehaald en hangen netjes op de kapstok.
Vorige ingame avond zijn de krijtlijnen voor het personage uitgezet, en heeft ze zich bewezen. Vandaag heeft ze bevestigd: ze is blijkbaar al een vaste waarde en een aanspreekpunt, en ik vind het heerlijk. Uiteraard heeft veel te maken met het feit dat ik outgame wel gekend ben als ancien, maar toch, zelfs de nieuwe spelers komen naar me toe.
Het ligt me wel, dit nieuwe personage. Alleen is nog steeds niet duidelijk waar het naartoe gaat. Ik heb – tot mijn spijt, eigenlijk – weinig samengespeeld met de rest van mijn amazones, we deden zowat allemaal ons eigen ding. Ik speel redelijk wat met een priester van Gnu, maar dat niet alleen, er was voortdurend vanalles te doen, en we zaten zowat overal bij.
Alleen dood- en doodjammer dat ik vanavond al naar huis moest: morgen is er een herdenkingsmis voor Jeroom, met een familiediner eraan gekoppeld, en dat wil ik uiteraard ook niet missen. Er zijn belangrijker dingen in het leven dan spelletjes.
Mja.
Hopelijk gaat het personage nog wel eventjes mee, want ik amuseer me alvast te pletter. En maart kan niet snel genoeg komen, wat dat betreft. Mijn batterijen zijn alvast weer wat opgeladen.
