Geplaatst op

Aether: een klein bommetje!

Ik sliep naar gewoonte te weinig wegens te laat in bed, maar tegen tien uur liep ik het hoofdterrein, zijnde de binnenkoer van het kasteel, op. Daar stonden enkele heren die terstond op mij af snelden en – met zichtbaar genoegen – me wisten te melden dat de wereld in brand stond. Mijn gezicht was, naar ’t schijnt, goud waard.

Bleek die nacht Europa links en rechts aangevallen te zijn, waardoor de winnaar van de verkiezingen prompt een noodregering samenstelde en ondergetekende minister van Justitie werd. Revolutie: vrouwen voor het eerst op de lijsten, maar vooral: een vrouw in de regering! Gelukkig was er niet veel tijd meer om te debatteren, maar ik verwacht vanuit de spelers én vanuit de wereld ook wel een hoop tegenkanting.

Al bij al heb ik de doelen van mijn personage wel kunnen bereiken. Ik ben nu vooral bijzonder benieuwd wat de scenaristen daar nu mee gaan doen, en of ik dit personage nog verder ga spelen. Ik heb me in elk geval zeer geamuseerd met dit rolletje. Dik in orde!

Geplaatst op

Aether: verkiezingen!

Man, wat heb ik me vandaag al geamuseerd zeg!

Net zoals de vorige jaren ben ik figurant op Aether, de steampunklarp die zich afspeelt in de salons en de Ierse pubs van een alternatief 1925, waar de technologie hoogtij viert, maar we wel nog op het einde van het Victoriaanse zitten.

Er waren verkiezingen, en jawel, er moest campagne gevoerd worden. De verschillende politieke partijen zijn al een tijdje in opmars, mede door spelers. Zelf kreeg ik de rol van barones Gerhilde Van Valkensteen die op de lijst staat van de Conservatieve Christelijke Partij, op zich al een behoorlijke prestatie. Vrouwen hebben namelijk nog steeds geen stemrecht, het algemene stemrecht is er net doorgedrukt, mede door mijn toedoen. Arbeiders hebben één stem, adel nog steeds 50, werkgevers ook 50 en zo. Oneerlijk maar wel al beter dan daarvoor, toch? En ja, ik ben dan ook nog eens ondervoorzitter van mijn partij, wat ook redelijk ongezien is, zeker voor de conservatieven. Maar ook zij moeten mee met hun tijd, wat ervoor zorgde dat er een nieuwe partij ontstond, de Partij van Daadkracht en Actie (Partij van de Adel) die nog conservatiever is.

Soit, één en ander leidde op vrijdagavond tot een heerlijk, uitgebreid diner onder een grote tent op het gras, wat voor een fantastische sfeer zorgde. De rest van de avond werden politieke gesprekken…

En de zaterdag? Praten praten praten, campagne voeren, en in de namiddag een heus stembureau. Compleet met voorzitter, bijzitter, opvragen van paspoorten, controleren op de kieslijsten, the whole shebang. En daarna het telbureau en het bange afwachten in de gang. En bij spelleiding gaan met de officiële uitslag van ons ene stembureautje en kijken wat we ermee aanvangen.

’s Avonds was er dan vooral de coalitievorming, de formatie, het gedoe, en dus meer gesprekken. Een stuk persoonlijk plot, dat ook.

Maar ik heb me vooral al enorm geamuseerd, yup.

Geplaatst op

Aether Shamrock: Visions, family and brotherhood

Een nieuw weekend, een nieuwe larp, zo lijkt het wel. Maar dit was een éénavondevenement van Aether, een Shamrock. De organiserende spelers hadden me specifiek gevraagd of ik een bepaalde rol wilde komen spelen, en dat zag ik meteen zitten: gravin Frédérique Marie Estelle d’Oultremont de Wégimont de Duras de Renesse-Breitbach, jawel. Ik heb toch wel moeite gehad om mijn eigen naam te onthouden, ja.

Ze mocht al wat vooruitstrevender zijn qua mode dan de rest, en daar was ik blij mee, want ik heb niet meteen adellijke kleren uit die tijd liggen, maar had dus wel een charlestonkleedje met de juiste accessoires liggen. Combineer dat dan met een boa en de parels van mijn moeder, en het geheel mocht er wel wezen, ja.

Ik heb me prima geamuseerd, moet ik zeggen: de rol lag me wel en ik kreeg veel spel, in tegenstelling tot de vorige keer waar ik me echt verveelde. Dus ja, fijne avond gehad. De vaste larpfotograaf was er ook weer, en Steven Dewitte heeft ook de gravin mooi vastgelegd, waarvoor dank.

Geplaatst op

Eternicaans Epos, dag twee

Het was me het zaterdagje wel!

Ik heb me kostelijk geamuseerd met mijn spook en de mensen – inclusief mezelf – danig op de zenuwen gewerkt met mijn gegil. Ik denk dat ik toch wel een honderd keer zal gegild hebben, en op den duur waarschuwde ik mijn omgeving met een kort “Oren dicht!”. De eerste keer keken mensen altijd vreemd op en reageerden niet meteen, de tweede keer gehoorzaamden ze altijd onmiddellijk. Onderstaande foto zegt het zo een beetje al:

Het heeft echter een hele tijd geduurd voordat de spelers ook echt een oplossing kwamen zoeken om me weg te krijgen. Ik begon ook spelers levenspunten af te nemen, en toen werd het dus wel wat ernstiger, ja.

Enfin, net voor het avondeten zijn ze erin geslaagd mijn probleem op te lossen door mijn graafje te vernederen, en dat was dat. Oef! Zoals velen zeiden: “Ik HOOR die foto gewoon!” Vreemd ook dat mijn stem het gewoon uitgehouden heeft. Stemtechniek FTW!

Larpfotograaf Steven Dewitte heeft stapels foto’s genomen en ik geef hieronder een paar voorbeelden, zonder al te veel medemensen op de foto.

Zo’n slagroomtaartbruidsjurk, dat was overigens altijd al iets dat ik ooit eens wilde dragen, maar geloof me, ik heb het gehad intussen. Afgevinkt op checklist.

En na het eten was er het bal, en geloof me, ik heb nog geen enkel larpweekend gehad waarop een dansfeest ook echt goed gelukt is, maar hier werd volop gedanst. Lag het aan het live orkestje? Aan de dansinitiatie? Aan het feit dat iedereen erop gekleed was? Geen idee, het was de max. Zelfs ik heb staan dansen, al vond de rug dat niet zo leuk.

Enfin, geslaagd weekend wat mij betreft. Goed gespeeld, goed gecast, goed gegeten, goed geslapen, en meer moet dat niet zijn.

Geplaatst op

Eternicaans Epos

Het was zo’n vijftien jaar geleden dat ik nog op Epos was: te druk met andere dingen en andere larps. Maar Haven is afgelopen en we zijn met het handjevol Vossen dat nog over is, op zoek naar iets anders. En dus kwamen Mireille (+ Arend), Jarne en ik hier figureren om nog eens de sfeer op te snuiven.

De spelers waren uitgenodigd in een grafelijk kasteel voor een bal, maar wat ze niet wisten, is dat de gravin was vermoord door haar lieftallige echtgenoot en nu wraak zocht. Ik had de instructies gekregen het gezag van mijn graafje te ondermijnen en vooral ook luide kreten te slaken als een banshee.

Mijn outfit aantrekken duurde wel eventjes, compleet met schmink en al, en toen vond de spelleiding dat de graaf misschien eerst beter wat gezag kon opbouwen, vooraleer ik dat moest ondermijnen. Na twintig minuten werd ik dus al uit het spel gehaald. Serieus…

Maar gelukkig hadden ze een tweede rol voorzien, een modecritica die op het bal was om daar iedereen te bekritiseren en af te breken. Goed gelachen, jawel.

Het bal is wel pas morgen, maar bon, ik heb me dan al geïntroduceerd. En ja, ik ben relatief vroeg gaan slapen, was ook nodig, en zoveel was er nog niet te doen voor mij.