Omen Valckensteyn, deel 2

Mijn tweede rol was die van Drusilla, een Orestiaanse handelaar die vooral dan met Koens personage speelde. Dik in orde, want ik beschouw Koen echt wel als een van mijn vrienden, en hij had met zijn groep ook een fantastische tent: een hele grote ronde yurt met in het midden een vuurschaal en een rookgat. Ik heb er quasi de hele tijd gezeten, alle gesprekken gehoord en op die manier ook alles doorgegeven aan de vijand. Ha ja, ik was de grote sponsor van de troepen van de Ram, maar niemand heeft de moeite gedaan om ook maar een paar woorden met me te wisselen. Ik heb links en rechts hele duidelijke hints gestrooid, maar bon. De gezichten op het eindgevecht waren dan ook mooi toen ik gewoon van de spelerskant naar de overkant wandelde, de officier van dienst een zoen gaf en toen een knuffel aan koning Fintan IV. Tsja…

Wolf speelde intussen ofwel een spook, een schildknaap die op zoek was naar het zwaard van zijn meester, ofwel een jonge edelman die zijn zus probeerde te redden. Veel is er van die laatste plot niet in huis gekomen – ook hier beten de spelers niet – en heeft hij vooral diverse vechtrolletjes gespeeld. Ik hoop dat hij zich toch een beetje geamuseerd heeft…

Omen Valckensteyn

Ik heb lang getwijfeld of ik wel zou gaan, naar Omen. De rug is echt niet oké, ik ben niet voor niets in ziekteverlof. Aan de andere kant dacht ook de dokter dat het geen slecht idee zou zijn, op voorwaarde dat ik voldoende rekening hield met mijn eigen lijf en dus op tijd ging zitten of zelfs liggen. Zo’n larp is namelijk compleet stressvrij. Allez, er is stress als je aangevallen wordt door een ork of zoiets, maar dat is compleet anders dan anders.

En dus ja, ik laadde Wolf en Jarne – mijn vaste compagnon – in de auto en reed naar Hechtel-Eksel, nota bene via Brussel want Antwerpen was weer eens compleet onmogelijk.

Ik genoot van de avondrol als dokter-non, maar helaas was ik vrij snel uitgespeeld: ze hebben mijn patiënten vermoord maar mezelf als compleet onbelangrijk weggezet, terwijl mijn personage heel veel info had als ze me ondervraagd hadden, en ik ook heel veel dokterskills had kunnen doorleren als ze het simpelweg gevraagd hadden. Jammer genoeg ben ik zodanig afgeblaft dat ik het dan maar afgebold ben, met openlijke verklaring dat ik dan maar naar een van de rebellenkampen ging. Ik werd vrolijk genegeerd :-p

Ach ja… Ik ben dan maar mijn andere rol gaan spelen en heb heerlijk rustig in een tent gezeten, zodat de rug niet eens protesteerde.

Aether: een klein bommetje!

Ik sliep naar gewoonte te weinig wegens te laat in bed, maar tegen tien uur liep ik het hoofdterrein, zijnde de binnenkoer van het kasteel, op. Daar stonden enkele heren die terstond op mij af snelden en – met zichtbaar genoegen – me wisten te melden dat de wereld in brand stond. Mijn gezicht was, naar ’t schijnt, goud waard.

Bleek die nacht Europa links en rechts aangevallen te zijn, waardoor de winnaar van de verkiezingen prompt een noodregering samenstelde en ondergetekende minister van Justitie werd. Revolutie: vrouwen voor het eerst op de lijsten, maar vooral: een vrouw in de regering! Gelukkig was er niet veel tijd meer om te debatteren, maar ik verwacht vanuit de spelers én vanuit de wereld ook wel een hoop tegenkanting.

Al bij al heb ik de doelen van mijn personage wel kunnen bereiken. Ik ben nu vooral bijzonder benieuwd wat de scenaristen daar nu mee gaan doen, en of ik dit personage nog verder ga spelen. Ik heb me in elk geval zeer geamuseerd met dit rolletje. Dik in orde!

Aether: verkiezingen!

Man, wat heb ik me vandaag al geamuseerd zeg!

Net zoals de vorige jaren ben ik figurant op Aether, de steampunklarp die zich afspeelt in de salons en de Ierse pubs van een alternatief 1925, waar de technologie hoogtij viert, maar we wel nog op het einde van het Victoriaanse zitten.

Er waren verkiezingen, en jawel, er moest campagne gevoerd worden. De verschillende politieke partijen zijn al een tijdje in opmars, mede door spelers. Zelf kreeg ik de rol van barones Gerhilde Van Valkensteen die op de lijst staat van de Conservatieve Christelijke Partij, op zich al een behoorlijke prestatie. Vrouwen hebben namelijk nog steeds geen stemrecht, het algemene stemrecht is er net doorgedrukt, mede door mijn toedoen. Arbeiders hebben één stem, adel nog steeds 50, werkgevers ook 50 en zo. Oneerlijk maar wel al beter dan daarvoor, toch? En ja, ik ben dan ook nog eens ondervoorzitter van mijn partij, wat ook redelijk ongezien is, zeker voor de conservatieven. Maar ook zij moeten mee met hun tijd, wat ervoor zorgde dat er een nieuwe partij ontstond, de Partij van Daadkracht en Actie (Partij van de Adel) die nog conservatiever is.

Soit, één en ander leidde op vrijdagavond tot een heerlijk, uitgebreid diner onder een grote tent op het gras, wat voor een fantastische sfeer zorgde. De rest van de avond werden politieke gesprekken…

En de zaterdag? Praten praten praten, campagne voeren, en in de namiddag een heus stembureau. Compleet met voorzitter, bijzitter, opvragen van paspoorten, controleren op de kieslijsten, the whole shebang. En daarna het telbureau en het bange afwachten in de gang. En bij spelleiding gaan met de officiële uitslag van ons ene stembureautje en kijken wat we ermee aanvangen.

’s Avonds was er dan vooral de coalitievorming, de formatie, het gedoe, en dus meer gesprekken. Een stuk persoonlijk plot, dat ook.

Maar ik heb me vooral al enorm geamuseerd, yup.

Aether Shamrock: Visions, family and brotherhood

Een nieuw weekend, een nieuwe larp, zo lijkt het wel. Maar dit was een éénavondevenement van Aether, een Shamrock. De organiserende spelers hadden me specifiek gevraagd of ik een bepaalde rol wilde komen spelen, en dat zag ik meteen zitten: gravin Frédérique Marie Estelle d’Oultremont de Wégimont de Duras de Renesse-Breitbach, jawel. Ik heb toch wel moeite gehad om mijn eigen naam te onthouden, ja.

Ze mocht al wat vooruitstrevender zijn qua mode dan de rest, en daar was ik blij mee, want ik heb niet meteen adellijke kleren uit die tijd liggen, maar had dus wel een charlestonkleedje met de juiste accessoires liggen. Combineer dat dan met een boa en de parels van mijn moeder, en het geheel mocht er wel wezen, ja.

Ik heb me prima geamuseerd, moet ik zeggen: de rol lag me wel en ik kreeg veel spel, in tegenstelling tot de vorige keer waar ik me echt verveelde. Dus ja, fijne avond gehad. De vaste larpfotograaf was er ook weer, en Steven Dewitte heeft ook de gravin mooi vastgelegd, waarvoor dank.