Schoolprojectje

Yup, ik ben iemand van de projectjes. Soms kan daar heel veel tijd over gaan, soms bestaan ze enkel in mijn hoofd, en soms worden ze ook beetje bij beetje uitgevoerd. Neem nu mijn lokalen op school: ik had al de 0.07 geschilderd en beginnen versieren, en toen was ik het kwijt. Tsja.

Intussen zit ik voornamelijk in het kleine lokaaltje van Klassieke Talen (nog steeds vaak gewoon Grieks genoemd) dat intussen ook helemaal geschilderd is.

We hebben toestemming voor nieuwe gordijnen, maar dat wil mijn collega op zich nemen, en dus hangen er nu al twee jaar gordijnen die er eigenlijk niet helemaal passen qua afmetingen, maar die ik destijds had gemaakt voor het vorige lokaal uit tafelkleren uit de Action.

De oude houten bankjes waren wel nog een doorn in het oog. Het is niet dat ik iets heb tegen die bankjes, wel integendeel: het zijn nog van die echte, authentieke houten banken van vroeger en ze hebben tonnen charme. Ooit hebben ze ze willen vervangen, maar moderne banken zijn net iets groter en kunnen er gewoonweg niet in.

Echter… die banken zijn volledig vuil en beschadigd. De vernis is vuil, ze zijn beklad met alle mogelijke onzin en vooral: er zitten putten en diepe krassen in, waardoor het moeilijk is om erop te schrijven. Nu had ik dus al een tijdje in mijn hoofd dat ik ze wilde afschuren en hervernissen. Dat is er deze examenperiode eindelijk van gekomen: de werkmannen hebben één bankje beneden gezet in het werkkot, ik heb hun schuurmachientje goed bekeken en schuurpapier gekocht en ben aan het werk gegaan. Op een klein half uurtje is het blad afgeschuurd, en gelukkig was er nog stevige vernis om ze opnieuw in de vernis te zetten, twee lagen. Er mogen zeker nog sporen zijn van gebruik, dat maakt het net mooi, maar de putjes zijn opgevuld en het ergste vuil is eraf. De pootjes ga ik ook herlakken wanneer er weer budget is voor lakverf, want die is duur en er is geen geld meer. En tijd wil ik wel spenderen aan school, maar geen extra geld.

Soit, ik ben echt wel tevreden met het resultaat van dat eerste bankje. De rest komt wel wanneer ik wat tijd heb en het droog is buiten, want dat afschuren ga ik echt niet binnen doen. Maar oordeel vooral zelf.

Tot zover de mediacoach

Ik heb het met hart en ziel gedaan de voorbije jaren: de website van school opgebouwd, onderhouden, bijgewerkt, de artikels geschreven, foto’s gemaakt, dingen op Facebook en Instagram gezet, maar…

Het was op.

Ik merkte dat ik mezelf echt wel elke keer weer moest motiveren om toch iets te schrijven, want ik kreeg er nul respons op, geen enkele waardering, meestal hadden de collega’s en directie zelfs niet gezien dat ik iets had geschreven. Tsja.

Ergens in december heb ik dan een gesprek met de directie aangevraagd hieromtrent en bleek ik plots gewoon mijn ontslag gegeven te hebben. Kan gebeuren. Uiteraard moest ik wel het schooljaar nog uitdoen, dat lijkt me logisch: ik werd er per slot van rekening ook voor betaald in lesuren.

Laat de situatie op school nu ook zo zijn dat ze me echt wel nodig hadden om een fulltime Latijn te geven – of dat ze anders iemand gingen moeten zoeken voor vier uurtjes – en dan is het logisch: ik heb de fakkel van mediacoach doorgegeven aan een collega.

Ze gaat dat goed doen, dat ben ik zeker, en vandaag heeft ze hier de hele middag gezeten om alle finesses van de job uitgelegd te krijgen, compleet met technische aspecten en al. Ze schrijft vlot, ze is zelf zeer goed in social media, en dat komt dus helemaal goed. Doet het pijn? Ergens wel, ja, de website is per slot van rekening zo’n tien jaar mijn kindje geweest, en nu moet ik dat afgeven.

Maar eerlijk? Er viel ook een last van mijn schouders… Ik zie het helemaal zitten om nu ook het vierde jaar Latijn er opnieuw bij te nemen en die gasten te motiveren, ik vind dat een fijn jaar om te geven en ik heb alles zo goed als voorbereid liggen, al kan het best zijn dat ik alles eens opnieuw ga vormgeven en in een deftige cursus gieten.

Dus ja, eind van een tijdperk. Het is mooi geweest, en ik wens mijn opvolger alle succes toe!

Barts eerste evenement

Sinds Bart IKAG – I know a guy (and often it’s a girl) – heeft opgericht, werkt hij zich te pletter, maar amuseert hij zich ook opnieuw volop.

Vandaag was hij zenuwachtig: zijn eerste evenement, in Sint-Niklaas, voor een hele resem agency founders, met sprekers, goodie bags en zeer fijne catering.

Hij wist niet goed wat hij moest verwachten, maar zag het wel zitten. En hij had vooral ook Wolf en Merel ingeschakeld als gastheer en -vrouw, om gasten te onthalen en voor alle praktische dingen te zorgen.

Ze waren in de prachtige serre begonnen, maar zijn naar binnen moeten vluchten voor de warmte.

Ik had intussen klassenraden, maar de rug gaf het compleet op tegen zeven uur, en toen kon ik de kinderen gaan ophalen: de autostoel is bijzonder comfortabel en rustgevend voor de rug. Zo zag ik ook nog heel even de locatie en dergelijke.

En de feedback, die was positief, zei Bart. Op naar het volgende evenement!

Een vleugje antieke filosofie in de stijl van Aristoteles

Ik schreef het volgende op de website van de school:

De naam van de Oud-Griekse filosoof doet bij de meeste mensen wel een belletje rinkelen. Hij is per slot van rekening ook nu nog steeds een zeer invloedrijk filosoof. Maar wat veel mensen niet weten, is dat hij op een peripatetische manier les gaf. Al rondwandelend dus.

En hoe kunnen we onze leerlingen uit de zesde Latijnse de filosofie van deze Griekse wijsgeer beter laten begrijpen, dan zelf ook al rondwandelend zijn theorieën uit de doeken te doen?

Dat het net die dag eindelijk eens niet regende, was dan ook mooi meegenomen. Om kwart over tien liep dus een handjevol laatstejaars met hun leerkracht richting het park naast de school, terwijl ze om de oren geslagen werden met duale wereldbeelden, Socratisch determinisme, syllogismen, categorieën, doeloorzaken, potentia en actio. De occasionele reiger was er niet helemaal gerust in, dat moeten we toegeven. Maar wij, wij hadden alweer eens kunnen genieten van de prachtige omgeving van de school.