De brochure nog eens opgefrist

Jawel, de schoolbrochure is eindelijk weer af!

In 2021 had ik de brochure volledig vernieuwd, en nu moet die uiteraard elk jaar aangepast worden: nieuwe foto’s waar nodig, zoals bij het schooltoneel en de GWP’s, en aanpassingen links en rechts in ons aanbod. Al bij al steek ik daar dus meer tijd in dan je zou denken, om eerlijk te zijn. Maar ik ben er andermaal wel trots op: ik vind dat ze er redelijk professioneel uitziet, om gemaakt te zijn door een eersteklas prutser als mij.

Mocht ge nieuwsgierig zijn naar het geheel: ze valt hier te bekijken.

Complimentjes op een kutdag

Ook dit jaar organiseerde de leerlingenraad weer een complimentenactie, deze keer niet op Valentijn, maar gewoon zo. Iedereen kreeg de mogelijkheid om een briefje naar een medeleerling of een leraar te sturen, en zoals altijd kregen al mijn leerlingen waar ik klastitularis van ben, een persoonlijk briefje. Ik steek daar wel wat werk in, ja, geen idee of ze het ook appreciëren.

Vrijdag had ik een kutdag. Slecht geslapen, me niet bijzonder goed voelen, kopies die niet bleken te kloppen, een stick die niet kon gelezen worden, dat soort dingen. Blah.

En toen kreeg ik drie briefjes: eentje van een leerling van vorig jaar, zowaar op rijm. Ik kreeg het helemaal warm van:

Vooral dat laatste regeltje… Misschien moet ik dat wel adopteren als persoonlijke leuze?

Er was ook nog een heel fijn anoniem briefje:

En tot slot een briefje dat mijn dag goed maakte: een klein pakje met daarin een netjes gevouwen kraanvogeltje.

Even kaderen: in het eerste jaar heb ik een leerlinge die het wel wat lastig heeft, maar die echt een schatje is. Vorige les had ik een blad blijkbaar dubbel gekopieerd, en dat blad mochten ze dus weggooien. In de pauze had ik de papierbak op hoogte gezet, zodat wie dat wilde, kon mikken met hun prop papier. Op het einde van de les was zij bij mij gekomen met een kraanvogeltje dat ze van dat papier had gevouwen, maar dat klopte niet helemaal. Ik ben samen met haar herbegonnen en we hebben dus samen een kraanvogel gevouwen, het Japanse symbool voor vrede en geluk.

En nu kreeg ik in mijn vakje dus een minutieus gevouwen kraanvogeltje dat ik moest openvouwen om de boodschap te lezen:

Mijn slechte humeur smolt weg, zeker toen ik daarna nog rustig op mijn eentje kon gaan genieten in de Villa Ooievaar, iets wat ook al een tijdje geleden was.

En om af te sluiten was er dus dat concert in de Bozar.

Yup, het kan verkeren, me dunkt.

Vakantiekaartje

Op de valreep dacht ik er nog aan om een foto te gaan nemen voor een vakantiekaartje. Ik geef het toe: met kerstmis heb ik een oud kaartje gebruikt en in de herfstvakantie was er zelfs geen.

Maar nu – de zon was net achter een dikke laag wolken verdwenen, helaas – dacht ik er alsnog aan, ook al zat ik eigenlijk al in mijn auto. Ik wilde uiteraard krokusjes en eigenlijk ook een zicht op de nieuwbouw, en gelukkig had ik alletwee netjes klaar staan. Ik heb me in wat rare bochten moeten wringen, en dat is niet ideaal op een vrijdag, maar bon, het is wel gelukt.

Hieronder dus de foto, en daarna het kaartje. Best wel oké, denk ik dan.

Lezing: “Milia multa basiorum: het Griekse en Latijnse zoengedicht” door Tom Ingelbrecht

Zoals ik al eerder zei, durf ik al eens een lezing van het NKV bijwonen. Ik maak daar ook een verslagje van, maar de directie heeft dat nu ook in een echt sjabloon – lees: keurslijf – gedwongen en dat ga ik dus niet doen voor een lezing waarvoor ik zelf betaal en die ik buiten de schooluren volg. Soit, ik wil het wel bijhouden voor mezelf natuurlijk.

Tom Ingelbrecht – die zelfs ooit nog stage bij mij liep, als ik me niet vergis – is een bevlogen leerkracht Latijn met een verregaande passie voor vertalen, en dan vooral de latere zoengedichten van bijvoorbeeld Janus Secundus en andere neolatijnse dichters.

Aangezien ik al sinds het begin van mijn carrière enkele zoengedichten van Catullus lees, maar ook al sinds dan de link leg naar een Janus Secundus en een Sanazarro in het Nachleben, ben ik ook nu nog volledig in orde met de leerplanvereisten van diachronie, ofte het Latijn doorheen de eeuwen en niet alleen in de oudheid.

Tom wist een prachtige staalkaart te brengen: eerst enkele Griekse zoengedichten – die ik aan mij moet laten voorbijgaan wegens geen Grieks in hogere jaren – en dan natuurlijk Catullus, waarna hij verder ging doorheen de eeuwen. De middeleeuwen sloeg hij over, omdat er toen niet echt iets relevants werd geschreven, maar daarna leverde hij prachtig bruikbaar materiaal aan.

Uiteraard Janus Secundus, maar ook een groot aantal navolgers uit diverse landen, om te eindigen met een hedendaagse schrijver, Jonathan Meyer. Ik ga dus een paar gedichten nog toevoegen aan mijn cursus, alleen ben ik er nog niet uit wie ik dan wel ga schrappen. Hmpf.

In elk geval was ik bijzonder blij dat ik geweest ben: bijzonder bruikbaar materiaal met een goede vertaling, en met toestemming van de auteur. Dik in orde.

Romeinse brandweer

Een echte brandweer hadden de Romeinen niet, wegens geen water onder druk en dus geen mogelijkheid om met water te blussen behalve met emmertjes.

Maar onderstaande tekening, die ik heb uitgelegd aan mijn tweedes, zou eigenlijk duidelijk moeten maken hoe ze het dan wel aanpakten…