Geplaatst op

Nieuwe cachekes

Ik moest vandaag op het eiland Malem zijn om er een reeks kunstbloemen voor mijn lokaal op te halen, en nam in dit prachtige weer uiteraard de fiets. Ik wilde meteen nog enkele extra caches wegsteken, kwestie van mijn rondje vol te maken.

Ik repareerde ook meteen enkele die als beschadigd of nat waren doorgegeven, keek er enkele na, en genoot vooral met volle teugen van de fietstocht.

Omdat er al een sluizencache van mij zit aan het Rabot, moest ik dat een beetje zien te ontwijken. Er zijn dus nieuwe caches bijgekomen aan de Begijnhofkerk, in de buurt van de Sint-Antoniusbrug en de doorgang naar ’t Prinsenhof, eentje in Park Voortman en eentje aan een mij onbekend parkje aan de Maria Gorettikerk.

Nu maar hopen dat ze allemaal goedgekeurd worden en ook nog even blijven zitten. Dat weet je dus nooit…

Geplaatst op

Kersenbloesems

Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik vind die roze bloesems van de Japanse kerselaar gewoon prachtig. Hier in Gent ben ik duidelijk niet de enige: los van de toeristenfoto’s is de meest gefotografeerde straat in het voorjaar de Jozef Kluyskensstraat: er lopen voortdurend Gentenaars, mensen komen speciaal tot hier, te voet of met de fiets, en iedereen is er foto’s aan het trekken.

Ik was er overdag nog niet geraakt, maar vorige dinsdag, toen ik naar de Cthulhusessie reed, dacht ik er plots aan. De heren moesten maar eventjes wachten: ik ben speciaal even tot hier gereden, parkeerde me en nam enkele foto’s. En stond toen gewoon nog even ademloos te genieten…

Geplaatst op

Claw

Gwen weet altijd van die fijne, nieuwe adresjes zijn, dankzij haar dochters natuurlijk.

Deze vakantie lukte het gewoonweg niet om onze agenda’s ’s avonds op één lijn te krijgen, maar gelukkig kon een namiddagje wel, en dus spraken we af op de Oude Beestenmarkt voor een relatief nieuw koffiehuis.

Euhm… Laat ons zeggen dat het nogal hipster is en dat wij duidelijk niet het doelpubliek waren. Het is er groot, echt groot, het was blijkbaar vroeger een avondcafé. Het is nog steeds relatief spaarzaam bemeubeld waardoor het een heel ruim effect krijgt.

De koffie is er prima, maar van suiker hadden ze precies nog nooit gehoord. Ik kreeg dan gewoon een mini kannetje mee met wat suikersiroop in, want wie doet er nu suiker in een koffie? Gwen had gemberthee gevraagd en kreeg dus gewoon heet water met wat stukken gember in. Allemaal mooi en wel, maar dat geeft een behoorlijk slap aftreksel, om eerlijk te zijn. Toen ze ging vragen of ze daar een zakje gewone thee bij kon krijgen, hoorden ze het donderen in Keulen. Gewone thee? Een zakje? Dat hadden ze helemaal niet.

Toch was het er best aangenaam zitten, toen we eenmaal nog een lepel hadden gekregen om te roeren en het dienstertje haar euro was gevallen dat een koekje ook wel aangenaam is om erbij te serveren. Misschien was het gewoon haar dagje niet, dat kan ook natuurlijk.

Maar Gwen en ik zaten er wel meer dan twee uur genoeglijk te kletsen over de dingen des levens, onderwijl nippend aan onze drankjes. Wat ik zeer aangenaam vond, is dat er geen muziek was – misschien was ze dat ook vergeten? – en pas later hele zachte, rustige muziek, iets waar je probleemloos overheen kon praten en wat dus niet stoorde. Maar ik zal wel oud zijn, denk ik dan.

Enfin, een rustige middag in fijn gezelschap, dat is dus echt vakantie.

Geplaatst op

Wandelingetje in de Blaarmeersen

Marleen moest deze namiddag naar het ziekenhuis voor een scan en had geen vervoer. Geen nood, had ik gezegd, ik kan je wel brengen. Ze had eerst nog geprotesteerd omdat ik dan nodeloos moest zitten wachten op mijn vrije middag, maar dat had ik gecounterd door te zeggen dat het voor mij eindelijk eens de gelegenheid ging zijn om mijn cache op de pier van de Blaarmeersen na te kijken. Die wordt niet zo vaak gelogd, maar was wel gemeld als doornat en dus niet beschrijfbaar. Dat is ook niet zo verwonderlijk, want hij hangt onderaan de pier net boven de waterlijn, na verloop van tijd wordt die quasi onvermijdelijk nat.

Bon, ik gooide haar af, sprak af dat we elkaar zouden treffen daar in de bewuste gang van de scanners, en ging op wandel. Het was ook de eerste keer dat ik eindelijk de nieuwe brug over de Watersportbaan zou betreden, en ze ligt er nu wel al eventjes.

Ik genoot van het uitzicht en het zalige weer, verving de effectief doornatte cache en was een uurtje later terug in het ziekenhuis, nét op het moment dat Marleen buitenkwam. Perfect getimed, dus. En extra karma: Marleen had haar vervoer, mijn cache was hersteld en ik had een fijne wandeling gemaakt.

Geplaatst op

Lentezonnetje

Vorige week was ik een beetje in mijn gat gebeten: er stond hier een koppel cachers uit het Waasland die mijn TB-hotel aan ons huis nodig hadden voor de plaatsingsdatum – dat is een bepaalde uitdaging – en dus meteen een aantal van mijn andere caches hier in Wondelgem hadden gezocht. Helaas, het waren wel ervaren cachers, maar blijkbaar zat het hen die dag niet mee, want ze hadden maar liefst vijf caches niet gevonden. Euh… Ik geef toe, de meeste daarvan zijn er die ik geërfd hebben van een andere cacher die verhuisd is, en die ik niet recent had nagekeken, maar daar waren ook geen negatieve berichten over binnen gekomen. Vreemd dus.

Gisteren had ik enkel les in de voormiddag, zoals elke maandag, en over de middag nog een vergadering, maar daarna was het stralend weer zodat ik toch twee van mijn caches wilde nakijken. Jawel, allebei waren ze perfect waar ze moesten zitten, alleen was bij de ene het houdertje wat kapot, zodat ik dat vervangen heb. Een andere hier in de buurt was effectief verdwenen, die had ik eerder al vervangen.

Vandaag was er een stevige dag met leerlingencontacten en klassenraden, maar die waren voor mij al rond half drie gedaan en ik wilde vooral de rug wat stretchen en beweging geven. Ik ging dus zelf nog een cache in de buurt oplossen – een multi – en en passant nog vier caches nakijken, waarvan er drie niet gevonden waren en eentje kletsnat was. Dat laatste bleek correct, er werd een droog rolletje voorzien. De andere drie lagen perfect op hun plaats in de originele behuizing en waren dus vlot te vinden, vond ik. Tsja.

Maar ik maakte dus ook een fijn wandelingetje in de stralende zon, waarbij ik een vogelspotter tegenkwam die op zoek was naar een bosuiltje en die ik meteen heb leren geocachen. Ik hoop dat ze het nu ook nog zal doen!

Enfin, fijne wandeling, maar de rug was toch blij toen ik wat later plat in de zetel lag.

Geplaatst op

Ce’s Arts met Gwen

Vakantie, en dus tijd om met Gwen te gaan eten, zo is dat nu eenmaal.

Ze had haar oog laten vallen op een gezellig restaurantje, Ce’s Arts, tegenover het Lyceum, waar ze regelmatig met de fiets passeert en dat haar opgevallen was.

Kwart voor acht – we waren eerst even langs het appartement gepasseerd, ze wilde het graag eens zien – tekenden we present in een bijzonder gezellig interieur, met nota bene een knappe oud-leerling van haar als onze ober. Het is er niet goedkoop, maar het niveau was wel de moeite.

Je hebt er voorgerechtjes om te delen, en dan losse hoofdgerechten. Gwen en ik zagen een stevig hoofdgerecht niet zitten, zo laat op de avond, dus vroegen we of we een aantal van die voorgerechtjes mochten nemen als maaltijd. Dat kon, al wilden ze daar geen gewoonte van maken.

Uiteraard gingen we eerst voor een aperitief, en aangezien die voornamelijk met wodka waren, kon ik zelfs eentje met alcohol nemen, zijnde een Pornstar Martini. Die was voortreffelijk.

We gingen voor een garnaalkroket elk, ik nam er de foie gras mi-cuit bij, Gwen de vongole, en we deelden nog de chicken tikka massala, al heb ik daar bijzonder weinig van gegeten, want dat lukte niet meer.

Ik ben de rest gewoon vergeten fotograferen, want we waren zo aan het opgaan in ons gesprek en in ons eten. Het was echt lekker, maar jammer genoeg hebben we de helft van de kip laten staan. Tsja… En dan had ik echt nog te veel gegeten, ik was achteraf wat misselijk.

De rekening? 113.5 euro voor ons twee, met nog een fles water en een theetje erbij. Maar we vonden het dus echt wel een aanrader, ik ga het ook doorgeven aan Bart als lunchadres.

Geplaatst op

Al bij al een druk dagje

Gisterenavond was ik nog om half twaalf Wolf gaan ophalen aan The Loop: hij was maandag met Orion – de auto van UGent Racing – naar Parijs vertrokken om daar de stand op te bouwen op de grootste composites beurs waar zij dus een plekje hadden veroverd, maar was gisterennamiddag al met de TGV teruggekomen omdat zijn afdeling, Autonomous, een workshop had bij Polysense. Die mannen waren overigens onder de indruk dat hij speciaal daarvoor vroeger was teruggekomen, maar hij is nu eenmaal Chief Autonomous en vond dat hij moeilijk zijn team in de steek kon laten. Ik geef hem geen ongelijk.

Het zorgde er wel voor dat hij deze morgen geen vervoer had richting zijn kot, want zijn fiets stond daar nog. Taxi mama to the rescue, alweer: tegen half tien werd hij netjes afgedropt en reed ik verder naar Filiaert om er de extra sleutels van het appartement op te halen. En nu dat ik daar toch was, vond ik dat ik een koffietje in de Labath wel verdiend had, dat was mega lang geleden.

Onderweg naar huis sloeg ik even af richting Prinsenhof om er een cache te pakken.

Met nog een tussenstop in de Zeeman in de Wondelgemstraat was het al bij al elf uur tegen dat ik thuis was.

In de namiddag had ik kiné tot half drie, waarna ik richting Sleidinge reed voor alweer een cache en vooral ook de Kringwinkel aldaar: eens kijken naar een schoenrekje en nachtkastjes en zo, maar niet echt iets degelijks gevonden. Wat ik dan wél vond, was een stijltang voor Merel, het eerste boek van Bridget Jones – twee en drie hadden we al -, twee theelichtpotjes in felrood en voor amper twee euro een ring van de reeks die ik altijd in de M.A.R.T.H.A. koop. Kleine dingetjes maar wel leuk dus.

Vandaar reed ik verder naar Waarschoot voor een reeks van vijf labcaches en een bonus, en meteen ook naar de Action: Merel had waterverf gevraagd, en wie ben ik dan om haar kunstzinnige neiging te fnuiken? Ik vond er een knap setje, kocht ook wat borstels voor erbij, een nieuwe toiletborstel voor boven, en reed verder naar de Kringwinkel langs de Grote Baan. Ik was eigenlijk een beetje vergeten dat ze daar enkel kleren en zo hadden, maar dat vond ik absoluut niet erg, want ik vond er zowaar een prachtige grote handtas – groot genoeg om als boekentas voor mij te dienen – in echt leer, zachtrood en gewoon in perfecte staat. 15 euro, ne mens vraagt zich af waarom mensen dat weg doen…

Tegen dan was mijn pijp uit en ging het huiswaarts, want ik moest nog gaan eten met Gwen ’s avonds, en daar wilde ik wat energie (en vooral rug) voor sparen. Drukke dag dus, maar wel leuk, en van een verregaande banaliteit.