Het Lepelblad revisited

Het Lepelblad, dat is het restaurant waar Bart in de begindagen van Netlash vrijwel elke middag ging eten: een simpele dagschotel of een pastagerecht.

Intussen was het jaren geleden dat we er geweest waren en is het restaurant ook wel verveld naar een hogere klasse, met een voorgesteld menu, maar ook à la carte. En worst met puree en appelmoes ga je er niet meer vinden, nee.

Bart had als bedanking voor het een of het ander een tegoedbon van 150 euro voor het Lepelblad gekregen, en dat wilden we vanavond dan ook inzetten.

Het werd een kort wandelingetje door de stad – de kans op regen was te groot om met de fiets te komen – en een aperitief, voorgerecht, hoofdgerecht en dessert. Lekker, zeer zeker, maar niet wow. En de wachttijd was nogal lang, vrees ik: ze waren het bestelde hapje bij het aperitief vergeten, waardoor wij lang over dat aperitief deden in de veronderstelling dat het alsnog ging komen, en zij ons het voorgerecht niet wilden brengen zolang de aperitief nog niet op was. Tsja.

Als afsluiter gingen we nog even kijken bij ons appartement: de ramen zitten erin, de relingen aan het terras staan er, maar we kunnen pas eind september ook echt een kijkje gaan nemen, omdat pas dan de vloer erin zal liggen. Bleh.

Wandelingetje door Gent

Gisteren gingen Bart en ik dus met Gwen en Erik naar het toneel, maar Gwen zat tot 19.15 uur in de Blandijn voor iets van jurering. Goh, dacht ik, ideaal om snelsnel samen iets te eten en dan naar het NTG te gaan.

Ik pikte haar op met de auto aan de Blandijn, om dan ocharme een paar straten verder, aan de hoek van de Sint-Pietersnieuwstraat en de Lammerstraat een durum mee te pikken. Mijn auto stond netjes geparkeerd aan de Vooruit, het was schoon weer en het regende eens niet, en dus gingen we te voet richting Sint-Baafsplein, doorheen de Sint-Baafssteeg – dat kleine overdekte stukje arcade en dan binnenplein – om dan netjes op tijd aan te komen. Erik was met de auto, Bart had zich de fiets geriskeerd. Dik in orde, leuk om elkaar ook op die  manier nog even te zien.

Maar we waren moe, bleven dus niet hangen, en Gwen keerde uiteraard met Erik terug, terwijl ik op het gemakje terug richting Vooruit wandelde, genoot van het avondlicht en en passant er toch weer in slaagde een ijsje te vinden in de Walpoortstraat. Tsja…