Geplaatst op

Noodgedwongen shoppen met Kobe

Als er iets is dat Kobe en ik allebei niet graag doen, dan is het wel shoppen. Maar soms moet dat nu eenmaal: hij moest namelijk een kostuum hebben voor de eindejaarsbals en dergelijke, en dat kan je niet online kopen, dat moet je echt passen.

Soit, wij nog even getwijfeld of we met de auto of met de fiets gingen gaan, maar tegen vijf uur zou het beginnen regenen, en dankzij de website van Stad Gent kan je altijd de ad hoc bezetting van de parkeergarages zien. Wij dus naar de Sint-Michiels met de auto.

Van daaruit ging het vlotjes doorheen de mensenmassa naar de WE, waar we een fijne verkoopster aanklampten bij de kostuums. De eerste broek en het eerste hemd waren meteen de juiste, bij de vest moest hij een tweede exemplaar passen, en dat was dat. Op nog geen kwartier had hij een kostuum, voilà. 210 euro samen, dat valt al bij al nog mee.

Bon, nu nog een zwarte baggy broek voor hem. Binnen en buiten in een veel te drukke Zara, idem in de Brooklyn, maar in de H&M viel het mee van drukte én vond hij een prima broek, meteen ook de juiste lengte. Niet in solden, uiteraard, maar ik ben al lang blij dat hij überhaupt een broek hééft.

Langs de Australian Icecream passeren is altijd riskant, en dus had ik een ijsje en hij een warme wafel mee, en daarmee wandelden we tot aan de Izy voor respectievelijk een Maple Chestnut koffie – veel te zoet – en een warme chocolademelk. We waaiden nog even de C&A binnen en vonden daar de perfecte “Rory Gilmore” trui voor Merel, alleen niet in de juiste maat. Die hebben we dan daarna thuis online besteld, ze stond te springen van blijdschap.

En toen deed Kobe me nog een immens plezier door samen met mij nog tot aan de achterkant van het Gravensteen te wandelen en daar een cache te loggen.

Al bij al een fijne, productieve middag gehad met mijn middelste zoon, en we hebben zelfs geen enkele keer ruzie gemaakt! Missie volledig geslaagd!

Geplaatst op

Shoppen…

Merel en ik moesten dringend gaan shoppen, en we doen dat dus allebei niet graag… Maar volgende week gaat ze een week op zeeklas en ze moest dringend nog een paar extra dingen hebben, zoals schoenen die niet uit elkaar vallen… Ze wist welke ze wou – exact dezelfde Nikes die ze gekregen had voor haar lentefeest en sindsdien quasi ononderbroken had gedragen – maar wilde ze niet online bestellen, want met haar steunzolen kon het best zijn dat ze een maat groter nodig had. Oh, en een extra broek ware ook fijn geweest, zei ze.

Bon, wij dus op deze druilerige zaterdag naar ’t stad, maar ik had me stevig misrekend in de drukte: de parkings waren zo goed als allemaal volzet. Aan de Poel draaiden we dus ons kar en reden richting de Kouter, maar aan de Papegaaistraat vonden we alsnog een plekje. Een stevige wandeling, maar bon. Wij dus de Snipes binnen, en jawel, de juiste schoenen in de juiste maat. En dan was het winkel in – winkel uit, meestal aan sneltempo, omdat we nogal goed wisten wat we wilden. In de H&M haalde ze een prachtige strik (op een speld) in de stijl van Gracie Abrams, en daar vonden we ook een nieuwe groene broek voor Kobe.

Verder kreeg ze nog een soortement yogabroek uit de C&A, en gingen we uiteindelijk nog in de Izy een koffie drinken. Verschoning, niet zomaar een koffie, maar een Pumpkin Spice Latte, een PSL. En toen schoten we gigantisch in de lach, want toen waren we echt wel twee Middle class White Bitches die gaan Shoppen en PSL drinken. Het ergste was nog dat er naast ons een roedel dames zat van in de dertig, met hippe maar comfortabele kleding, de designer handtas schuin over de borst, op sneakers. Helemaal het stereotype, en wij lagen strijk.

Maar toen moesten we wel nog terug naar de auto. In het passeren sprongen we nog binnen in de Dille en Kamille die ze nog niet kende en waar ze helemaal weg van was. We vonden er nota bene nog enkele cadeautjes voor Barts verjaardag over een paar weken, en waren helemaal opgetogen.

Zere voeten, maar gelukkig wel met de spullen die we zochten. Zo moet dat.

Geplaatst op

Shoppingdagje met Merel

Merel is alweer zodanig gegroeid, dat ze dringend nieuwe kleren nodig had. Ik denk dat er misschien nog twee lange broeken zijn die ze deftig kan dragen, en één shortje of zo. We shoppen allebei niet graag omdat we meestal niet vinden wat we zoeken, maar bon, als het moet, dan moet het.

Wij dus op de fiets richting centrum, en tegen half twaalf de C&A binnen. Vreemd genoeg vinden we daar meestal wel wat we zoeken. En jawel: twee jeansbroeken, een paar slippers, een broeksriem en warempel een jurkje. Vooral dat laatste wilde ze, omdat haar lievelingskleedjes van vorig jaar echt wel te kort zijn geworden. Ze was enthousiast, ja.

Van ronde één waren we meteen zo uitgeput dat we gingen eten in de Godot, voorzien van een stevige mocktail en een tataki van tonijn.

Ronde twee leverde enkel nog een fijn jeansshortje op. We hadden wel nog een bijzonder mooi kleedje gezien, enkellang, maar dat was in de solden nog steeds 150 euro, dus dat vonden we er gelijk wat over. Een passage in de Hema later kropen we rond half vier op de fiets, omdat het tegen vier uur zou beginnen regenen.

Alleen… begon het net dan al te druppelen. Nog een chance dat we meteen besloten om onze regenjassen aan te trekken, want even later begon het te gieten. Schuilen had niet veel zin  omdat onze benen toch al kletsnat waren, en dus fietsten we door. De bui was blijkbaar bijzonder plaatselijk, want in het nog steeds kurkdroge Wondelgem kregen we rare blikken: twee verzopen waterkiekens, druipend en kletsnat qua benen, schoenen en bril, dat hadden ze daar niet verwacht.

Maar bon, missie geslaagd dus. En nu nog een oudercontact van drie uur, we zijn  er bijna vanaf voor dit schooljaar.

Geplaatst op

Merels favoriete kleedje

Merel had een aantal jaar geleden een meer dan favoriet kleedje:

Eentje dat destijds uit de C&A kwam, blijkbaar, dat ik meegegrist had in de solden voor een paar euro toen ze nog veel kleiner was. Zwarte kinderkledij is namelijk zeer moeilijk te vinden.

Bon, ze was er dus zot van en we zijn al een tijdje aan het zoeken naar een deftige vervanging, maar helaas… Het moest een A-lijntje zijn, in een glanzend stofje, met een opstaand kraagje en kapmouwtjes, eigenlijk gewoon datzelfde kleedje. Geen wonder dat we het niet vonden. En het oude kleedje mag ook echt niet weg, ze wil het houden tegen dat ze zelf een dochter heeft, ooit.

Ik was al aan het rondkijken op Facebook of iemand het zag zitten om datzelfde kleedje na te maken, toen een oud-leerlinge opperde om toch eens te kijken op Vinted, aangezien ik het merk en de omschrijving en al precies kende.

Wel… Ik heb het zeven keer gevonden in de juiste maat! Ik heb het dan ook gewoon twee keer gekocht om zeker te zijn dat ze het had tegen Kerstmis, en omdat de ene verkoper al twee maand niet op Vinted was geweest. En jawel, Merel heeft het nu twee keer. Ze heeft staan dansen en springen…

Geplaatst op

Eeklose escapades

Ons pa zijn rechterhoorapparaat werkte al maanden niet goed. Als in: bijna zo doof als een kwartel. Gelukkig had hij zich zelf gerealiseerd dat zijn garantie zo goed als verliep en dat hij toch wel dringend dat ding moest laten nakijken. De laatste week van de vakantie waren we dus samen naar Eeklo getrokken en hadden het ding binnengegeven.

Vandaag pikte ik hem opnieuw op en we tuften vrolijk naar Eeklo om het herstelde apparaatje op te halen. Man, wat een wereld van verschil! Ik kan eindelijk weer gewoon met hem praten, wat een gemak!

Omdat ik niet echt haastig was – ik moet maar in de namiddag lesgeven – gingen we ook nog even winkelen: al ons pa zijn broeken zijn hem karrenvrachten te groot. Bij een t-shirt of een hemd maakt dat niet zoveel uit, maar bij een broek die moet opgestropt worden met een riem, ziet het er al zo snel verwaarloosd uit. Of in ons pa zijn geval: een oude boer die op zijn erf rondloopt met bretellen en een broek opgetrokken tot onder zijn oksels. Zo erg was het gelukkig niet, maar toch.

We waaiden de C&A binnen en waaiden weer buiten met een propere, goed passende groene broek, een blauwe broek, een jeansbroek, een hippe pet en een deftig proper blauw vestje. Helemaal opgekuist en wreed proper. Oordeel zelf, hij ziet er goed uit!

Nu nog eens kijken voor een propere nieuwe tussenseizoenjas, en hij is er!

Geplaatst op

Een welbestede woensdag

Een prachtige woensdagmiddag, en vanaf morgen weer regen, en een heleboel redenen om in ’t stad te moeten zijn: meer hadden Merel en ik niet nodig om de fiets op te gaan en effectief naar ’t centrum te rijden. Enfin ja, zij nog steeds achterop, want zo goed kan ze nog niet fietsen.

We fietsten naar het MIAT om er eindelijk een cache op te pikken – deze keer vonden we hem meteen – en ook coördinaten van de brug te bepalen. De week voor de paasvakantie is er immers projectweek voor de vijfdes, en daarvoor had ik een aantal jaar geleden een GPS-tocht op poten gezet. Alleen bleek die te lang, en moet ik hem nu dus inkorten. En daarvoor heb ik een paar nieuwe coördinaatpunten nodig.

We fietsten verder langs het water naar de Veermanbrug voor alweer coördinaten, en vervolgden onze weg langs de Reep en de Bisdomkaai, over de heel erg drukke Korenmarkt, tot aan de fietsenstalling voor de Hema. Daar waaiden we binnen, want een ander doel vandaag was het vinden van stevige en vooral grote fietstassen voor Kobe. Zijn immense rugzak moet erin kunnen, en aan de andere kant dan zijn jas en turnzak. Meteen hadden we nog wat knutselgerief, stroopwafels en chocolade mee. Tsja.

We liepen verder de Veldstraat in om een ijsje te halen. Tradities zijn er om gerespecteerd te worden, vonden we allebei, en de Damass was nog niet open, maar aan de Australian stond een lange rij. We zijn daarna dan maar aan het water gaan zitten, op een trapje tegenover het Duivelssteen. Zalig.

En toen gingen we terug richting onze fiets, en besloten we om alsnog even in de C&A binnen te gaan: ik heb namelijk een chique zwarte broek nodig voor Roelands trouw, want de top heb ik al. Heel veel zin had ik er niet in, maar bon, het moet toch ooit een keer. En jawel, na wat zoeken vonden we de perfecte broek, en ik had meteen ook nog een witte bloes mee, iets wat ik eigenlijk al lang eens nodig had.

Het begon al te schemeren toen we terug thuis waren na opnieuw een fijn fietstochtje.

Win.

Geplaatst op

Shoppen

Toen ze kleiner was, wilde Merel enkel en alleen rokjes en kleedjes dragen. Stàpels kousenbroeken heeft ze versleten.

En toen was dat plots gedaan. Zomaar. Ik heb nog nieuwe kousenbroeken, in de verpakking en al, doorgegeven aan het nichtje. Tsja. Ze wilde enkel nog van die soepele stretchbroeken dragen. Je weet wel, bijna zoals leggings, maar in dikker stof en wel degelijk met een rits en opgenaaide broekzakken. Oh, en rokjes, dat kon wel, maar dan met leggings, niet met broekkousen.

Nu kwam ze af met een gat in een van haar broeken, en blijkbaar was dat niet het enige gat, maar was de hele broek zo goed als versleten. Idem een tweede en zelfs een derde exemplaar. “Thuisbroeken” maar dus niet meer om mee naar school te gaan.

Merel en ik zijn dan gisteren maar gaan shoppen. We doen dat allebei niet graag, maar soms moet dat gewoon. Ze had les tot kwart voor zes in de Poel, maar gelukkig is de C&A, onze favoriete winkel, open tot half zeven. Na een heuse kies- en pasbeurt kwam ze met drie broeken, waaronder een gouden exemplaar, en een kersttrui die ongelofelijk schattig en wollig is, buiten.

Je had haar moeten zien glunderen! Yep, mijn dochter en ik, dat zit helemaal goed!

Geplaatst op

Geld uitgeven

In de zetel liggen met uw laptop op schoot en uw gsm binnen handbereik, da’s gevaarlijk. Zeker sinds ik de Bancontact app, de KBC Mobile app en de It’s Me app heb geïnstalleerd, en betalen dus maar een paar klikjes weg is…

Maar er waren sowieso een paar dingen die ik al langer moest of wilde kopen, liefst online. Neem nu een fototoestel voor school. Ik neem al sinds jaar en dag de foto’s voor de schoolwebsite – en dat zijn er een pak! – met mijn eigen toestel, dat ik dus elke keer weer meesleep en ook vaak uitleen aan collega’s. Da’s niet echt de bedoeling, natuurlijk, en nu heb ik een bescheiden budget gekregen van de school. Yes!

Daarnaast is er ook een vakgroepbudget, en moesten we dringend nog extra woordenboeken hebben voor in de klas. Vorig jaar had ik 16 tweedehands exemplaren op de kop getikt, maar had ik 17 leerlingen, en moest ik dus telkens weer mijn eigen exemplaar ook meebrengen. En vergeetachtig als ik ben… Ik ben dus maar weer tweedehands.be en marktplaats.nl aan het afschuimen, en heb alweer 4 extra exemplaren kunnen kopen tussen de 10 en 15 euro per stuk (verzending inbegrepen), en meteen ook een paar Griekse woordenboeken. Allemaal betalingen en pakjes dus.

Eindelijk heb ik me ook een GPS aangeschaft om te geocachen. Een smartphone is wel handig, maar absoluut niet accuraat genoeg, Ik had al ettelijke keren de suggestie laten vallen voor verjaardag, kerstdag en moederdag, maar helaas. Ik heb dan eventjes rondgekeken, en mijn oog laten vallen op een Garmin eTrex die een zeer goede beoordeling krijgt van geocachers.

Aangezien we naar Rhodos vertrekken – toch als mijn rug blijft evolueren zoals hij nu doet – wilde ik ook een nieuw badpak. Ik draag meestal een zwart Speedogeval met daar een zwemrokje over – zelfs op mijn leeftijd ben ik nog altijd onzeker genoeg om niet zomaar in mijn blote billen rond te lopen – maar dat zwemrokje heeft helaas zijn beste tijd gehad, en ze zijn niet meer te krijgen. Mijn oog is gevallen op een zwart-witte, corrigerende badpakjurk van Bonprix die ook een zeer goede beoordeling krijgt, en die is vandaag zelfs al gearriveerd. Zeer tevreden, het ding zit echt goed en valt ook deftig.

En dan zag ik ook nog ergens Smoovall passeren met een zeer goede review. Smoovall is een spray die helpt bij schurende billen. Ik kan nooit een rok of kleedje dragen zonder er nylons of een sportbroekje onder te dragen, omdat mijn billen tegen elkaar schuren en dat echt pijn doet. Deze spray krijgt heel lovende kritieken, met een “niet goed geld terug” garantie, en dus heb ik me maar geriskeerd. Dan kan ik in Rhodos tenminste in die badpakjurk rondlopen zonder problemen.

Een dezer ga ik ook nog in de C&A moeten geraken, want vorig weekend poneerde Wolf de stelling dat hij amper twee bermuda’s had om te dragen in Griekenland, en dat dat nogal weinig was. We hebben dan maar extra besteld, en laten toekomen in de winkel. Enfin ja, dat liet op zich wachten, en gisteren kreeg ik bericht dat de bestelling in de verkeerde winkel was geleverd, maar nu op weg was naar het juiste filiaal. Bon ja, hopelijk nog op tijd!

Intussen heb ik er ook aan gedacht Kobes schoolboeken te bestellen. Die van Wolf had ik netjes voor vier juli besteld, zoals gevraagd, maar aan die van Kobe had ik totaal niet gedacht. Tot Ann, de mama van Arwen, me zei dat ze die van Eowyn ook al had besteld, want dat die leerlingen al in het systeem zaten. Wellicht hebben ze een bericht gestuurd naar de ouders van de nieuwe leerlingen met de schoolcode, maar hebben ze dat bij ons niet gedaan omdat we personeel zijn met een ouder kind op school. Verstrooide ik had daar natuurlijk niet bij stilgestaan, maar bon, de boeken zijn besteld. 165 euro, lap, ik vind dat een serieus bedrag…

En nu ga ik me inhouden, want het is welletjes geweest: mijn bankrekening kan dat gelukkig wel aan, en veel van het geld wordt ook teruggestort, maar toch, er zijn grenzen.

Geplaatst op

Vakantiegevoel. Allez ja, buitenlandse vakantie.

’t Moet er natuurlijk weer om doen: de dag dat we met de fiets op zwier willen, is het amper 16° en hangt er een motregen. Allez ja, zelfs geen mot, maar bon. We klagen hoegenaamd niet over het water in de lucht, dat mocht zelfs  bakken meer zijn, maar uitnodigend was het niet, zeker niet als ge een auto staan hebt.
We hebben na de middag die dan maar gepakt, want ik wilde toch nog even langs de C&A om te kijken of ze nog een zwarte korte jeans hadden voor Wolf – de zijne is foetsie, spoorloos verdwenen. Ik wilde zelf eigenlijk ook wel eens een bermudajeans: ik heb spuuglelijke benen, maar ik trek me er niet te veel meer van aan, en wil in Rhodos niet altijd met een jeans lopen.

Dus ja, twee van die broeken gekocht in de C&A, niks meer voor Wolf, en dan zijn we maar doorgereden naar de Wondelgemstraat: donderdag vertrekt Kobe op kamp, en zijn haar was alweer op het langste. Dat groeit, man, dat groeit, ik ben daar stikjaloers van.

Het leuke aan de Turkse kapper is dat ge daar in het rijtje kunt wachten zonder fysiek aanwezig te zijn ^^ We wipten binnen, zagen dat er nog twee man voor ons was, vroegen om ons daarna te noteren, en gingen dan maar vieruurtjes halen bij de Turkse bakker, en karpouz (watermeloen) bij de Turkse kruidenier, en dan nog wat kleinigheden in de Zeeman, zoals nieuwe cachepotjes. Toen we terug bij de kapper kwamen, zat er al drie man achter ons :-p

Enfin, met een versgeknipte en stralende Kobe weer naar huis, en een zuiders vakantiegevoel.

Geplaatst op

Fietscapriolen

Merel kan nog steeds niet echt goed fietsen: we moeten duidelijk nog veel oefenen.

Maar ook Kobe mag nog een hoop oefenen, heb ik vandaag vastgesteld. Technisch gezien kan hij uiteraard wél fietsen en zelfs stevig onnozel doen op zijn fiets. Maar het verkeer lezen, nee, daarvoor is hij niet genoeg gefocust, zo blijkt. Vrijdag heeft hij een eerste fietsproef op school, en binnen een drietal weken is er dan een fietsexamen. Zoals het er nu voorstaat, is hij gebuisd voor dat examen, daar ben ik redelijk zeker van: hij denkt gewoon niet genoeg na, rijdt nog overal tegen, dat soort onzin.

Vandaag ging ik dus met hem de fiets op: dwars door Wondelgem, naar de C&A om een bestelling op te halen. Een goeie negen kilometer in totaal door bebouwde kom. Merel zat bij mij achterop op de elektrische fiets – met haar durf ik écht nog niet de straat op – en Kobe fietste voor me uit, zodat ik hem richtlijnen kon geven en in de gaten houden.
Hij doet dat niet slecht, zeker niet, maar er zijn toch momenten waarop ik naar hem zat te brullen: te vroeg stoppen, te laat stoppen, oversteken zonder echt uit zijn doppen te kijken, dat soort dingen.
Ik weet nu al dat ik veel vaker met hem ga fietsen: volgend schooljaar moet hij per slot van rekening zelf naar school fietsen. Gelukkig hoeft hij daar geen enkele grote baan over te steken en is er voortdurend fietspad, maar toch.

Al een chance dat ik tegenwoordig zo dol ben op fietsen!