We sliepen lekker lang uit, de kinderen speelden Red Dead Redemption, en we aten de overschot van gisterenavond, en dan was er nog over zelfs. Daarin heeft Bart een beetje van zijn moeder: die heeft ook altijd veel te veel.
En in de namiddag reden we effectief naar zijn moeder. Bart reed iets vroeger door om nonkel Staf op te halen, maar had er niet bij stilgestaan dat zijn auto nu niet bepaald de meest praktische is om oudere mensen in te laten stappen, en dus reed Koen dan maar om Nelly in Triamant.
We aten allemaal gezellig samen taart in de Ommegangstraat: Else had de tafel al helemaal gezet, en het was er net als vanouds. Nelly had dan ook nog een heel mooi kerstcadeautje voor me: parel oorringen. Nijpertjes, dat wel, maar ze zijn heel comfortabel.
Tegen half vijf reden we richting huis en wilde ik nog snel in ’t passeren een cache oppikken. Helaas, de eerste bleek onvindbaar, en dus zochten we maar eentje een klein beetje verder. En genoten van de prachtige zonsondergang.
En ’s avonds zaten we gewoon gezellig samen en keken naar een Harry Potterfilm, zoals Merel al een hele tijd vraagt.
Meer moet een kerstdag toch niet zijn?