Kerstdag 2023

We sliepen min of meer uit, Bart ging zijn moeder ophalen in Ronse, en tegen één uur stonden we met zijn allen in Brussegem. Met twee auto’s, dus, want anders kunnen we er toch niet allemaal in.

Er waren hapjes, er waren scampi’s, er was hert, er was uitgebreid dessert in verschillende vormen ijstaart, en er waren fijne gesprekken allerhande. Zoals altijd, eigenlijk.

Bart was nog niet helemaal klaar met zijn dessert toen Nelly hem al sommeerde haar naar huis te brengen, wij zijn toch nog ietsje langer gebleven, ja. Er was nog koffie, er waren nog meerdere fijne babbels, en tegen een uur of zes waren we thuis, nog ietsje voor Bart, want die is net iets langer onder de baan.

Maar het huis was warm, gezellig verlicht, we hadden onze pyjama’s en thuiskleren al aan, konden heerlijk uitbuiken in de zetel, en er was Dr. Who’s kerstspecial op tv. Veel beter kon het niet zijn, toch?

Kerstdagen

Ondanks mijn krukken waren het twee drukke kerstdagen.

Gisteren was er eerst om elf uur de begrafenis van oma. De mis hebben we met zijn allen bijgewoond, daarna is Bart met Kobe en Merel meegegaan naar het kerkhof, maar heeft Wolf – hij was met mijn auto en mag alleen of met een van zijn vaste begeleiders rijden – me al meteen afgezet in Zomergem voor de maaltijd, waarna hij naar huis reed om verder te studeren.

Een klein half uur later kwam ook de rest van het volk toe, zo’n 70 personen, voor een walking dinner met zeer lekkere kleine broodjes en dessertjes, zodat iedereen kon doorgaan wanneer hij of zij dat wilde.

Het was na drie uur toen wij vertrokken, en thuis heb ik me echt in mijn zetel geploft en niet meer verroerd, tot we tegen een uur of zes de cadeautjes voor het gezin openden.

Wolf was zeer in zijn nopjes met zijn dartsbord, iets minder met zijn wetenschapskalender. Tsja. Kobe kreeg dan weer een echte gaming muis van Bart en een Pokémonspelletje voor de Switch van mij, en zat te glunderen. En Merel? Die werd verwend, zoals altijd: een grote artist potlodendoos, een reeks stickervellen, een embossing machientje én het boek dat ze al lang wilde en dat haar deed glunderen.

Bart kreeg een klein boekje van me en vooral ook de luxe-editie van Snow Crash die hij zelf op zijn wishlist had gezet. Zijn cadeautje van de kinderen komt nog.

En ik, ik kreeg zo’n knalpaars, superzacht dekentje met mouwen voor in de zetel (zoals op mijn wishlist) en een compleet onverwacht cadeautje van Bart: een reeks nanocaches, zo van die kleine magneetjes waarin een logrolletje zit, om zelf weg te gaan steken. Héérlijk!

Tegen zevenen waren we dan bij Jeroen en Delphine. Jeroen kon het natuurlijk niet laten om te lachen met de manier waarop ik zijn smalle trap op klom, maar bon. Verder werd het een aangename avond met fijne gesprekken en zeer lekker eten. Jammer dan ons pa er niet bij was, maar daar valt niet veel aan te doen. Hij kreeg in het ziekenhuis ook wel een kerstmaaltijd, maar het was niet meteen hetzelfde, denk ik dan.

Het was tegen één uur dat we thuis waren, maar dat was helemaal niet erg.

Tegen negen uur stonden we opnieuw op, ontbeten en ruimden nog een laatste beetje op, al stond de tafel al gedekt sinds gisteren.

En rond twaalf uur kwamen dan eerst Else met de kinderen toe, en quasi gelijktijdig Koen met Nelly. Bart had opnieuw eten besteld bij Ten Dauwe omdat dat vorig jaar zo goed was meegevallen, en ook dit jaar stelde het niet teleur.

Alleen kan Nelly niet lang meer stilzitten zonder hele diepe zuchten te slaken en dus waren ze tegen vier uur alweer weg. Jammer, maar het zorgde wel nog voor een fijne uitbuiknamiddag in alle rust.

En de afwas? Die deed Bart helemaal op zijn eentje, zo heeft hij het het liefst, zegt hij. En wie zijn wij om hem tegen te spreken?

Kerstdag

Eigenlijk was het, al bij al, een zeer rustige ochtend. Het eten stond klaar, Bart had gisterenavond nog de afwas gedaan: er moest dus enkel nog even gestofzuigd worden, de zetel goedgelegd en de tafel gedekt.

Tegen twaalf uur kwamen zowel Nelly als Koen met zijn gezin en het werd gezellig druk, al zaten de kinderen eigenlijk vrij snel boven. Wolf bleef wel bij de volwassenen zitten, waar hij zo stilaan ook gewoon thuishoort natuurlijk.

Er was opnieuw zeer lekker eten, zij het een beetje een ander menu dan gisterenavond. Dezelfde hapjes, dat wel, maar dat was ook het enige. Als voorgerecht waren er gemarineerde Sint-Jacobsnootjes met een crème van gerookte ganzenlever, hazelnoot, girolles en knolselder. Tom kha kai blijkt een heerlijke Thaise soep te zijn, en het hoofdgerecht bleek hertenkalfhaasje met klassieke wildgarnituren, twee sausjes en kroketten. En het dessert was een creatie met zanddeegbodem en Dolce de Leche. Dik in orde, zeer lekker!

Bart liet het eten vlot op elkaar volgen, en dat was eigenlijk wel nodig, want Nelly kan niet zo heel lang op een stoel blijven zitten tegenwoordig. Tegen half vier gaf ze dan ook aan dat ze eigenlijk het liefst naar huis wilde, zodat ze rustig kon zitten of liggen. Vroeg, maar heel begrijpelijk. Else is dan ook vertrokken met de kinderen, maar eerst hebben ze nog samen suikerspinnen zitten maken.

Tegen vier uur was ons huis alweer helemaal opgeklaard en opgeruimd, de afwas gedaan, en eten in de ijskast voor de komende vier dagen, denk ik.

Tijd genoeg voor Merel en mezelf om eindelijk eens samen naar The Sound of Music te kijken. En ’s avonds? Toen aten we de overschot van die Thaise soep met zelfgemaakte lookbroodjes: er was nog oud stokbrood van gisteren en vanmiddag, er was boter en er was look. Meer heeft Bart niet nodig om met het gezin rond het keukeneiland te zitten.

Fijne kerstdag, jawel.

Kerstdag

Vanmorgen waren we allemaal op een redelijk uur op, gewassen, opgekleed en klaar. Bart reed al naar Ronse om er eerst nog bij zijn moeder langs te gaan, ik reed met de kinderen naar Zomergem om er mijn pa op te halen en ook naar Ronse te rijden.

We hadden er namelijk een restaurantreservering, Maison D., samen met Barts broer. Nelly zelf zag het niet zitten om mee te gaan, ze heeft nog te veel last van haar heup sinds ze recent weer gevallen is. Ons pa was meegevraagd, want anders zat hij toch alleen en hij genoot ervan. Lekker eten, fijn gezelschap: dik in orde.

Het eten was effectief ook zeer in orde, zij het een beetje traag. Allez, serieus traag. Het leverde ons om kwart na vier een telefoontje van Nelly op, waar we bleven. We gingen namelijk taart eten bij haar op het appartement, maar we gingen net nog maar aan het dessert beginnen.

Enfin, tegen vijf uur waren we bij haar om daar nog taart te eten, voor zover daar nog animo voor was: iedereen had eigenlijk al veel te veel gegeten. Ik heb dan maar wat taart meegenomen naar huis ^^.

Aansluitend reden we nog met zijn allen naar Huise om er hallo te zeggen bij nonkel Staf. Die zit daar nog wel eventjes, want zijn evenwicht is nog niet goed genoeg, en hij kan voorlopig ook nog niet voldoende stappen om terug naar huis te gaan.

Daarna klommen de kinderen allemaal bij Bart in de auto en reden ons pa en ik, via nog een fijn cacheke in Munte, terug naar Zomergem.

Lange, intensieve dag, maar wel een echte kerstdag. Zoals het hoort.

Kerstdag

We sliepen lekker lang uit, de kinderen speelden Red Dead Redemption, en we aten de overschot van gisterenavond, en dan was er nog over zelfs. Daarin heeft Bart een beetje van zijn moeder: die heeft ook altijd veel te veel.

En in de namiddag reden we effectief naar zijn moeder. Bart reed iets vroeger door om nonkel Staf op te halen, maar had er niet bij stilgestaan dat zijn auto nu niet bepaald de meest praktische is om oudere mensen in te laten stappen, en dus reed Koen dan maar om Nelly in Triamant.
We aten allemaal gezellig samen taart in de Ommegangstraat: Else had de tafel al helemaal gezet, en het was er net als vanouds. Nelly had dan ook nog een heel mooi kerstcadeautje voor me: parel oorringen. Nijpertjes, dat wel, maar ze zijn heel comfortabel.

Tegen half vijf reden we richting huis en wilde ik nog snel in ’t passeren een cache oppikken. Helaas, de eerste bleek onvindbaar, en dus zochten we maar eentje een klein beetje verder. En genoten van de prachtige zonsondergang.

En ’s avonds zaten we gewoon gezellig samen en keken naar een Harry Potterfilm, zoals Merel al een hele tijd vraagt.

Meer moet een kerstdag toch niet zijn?

Kerstdag 2016

De dag begon zoals elke goeie kerstdag: met lang uitslapen en versgebakken koffiekoeken. Enfin, voor mij toch: Bart werd uit zijn bed gezet door Kobe, die dolgraag met zijn experimenteerdoos wou spelen, maar na een akkefietje gisterenavond dat niet meer mocht zonder toezicht.

Kobe was door het dolle heen:

Er werden kleuren gemengd, ballonnen opgeblazen door chemische reacties, dat soort dingen.

En ’s middags werd er uiteraard gegeten bij Omaly in Ronse. Er was een poging tot de jaarlijkse familiefoto, maar mijn volk is moeilijk in toom te houden, vrees ik.

Omaly begint eindelijk in te zien dat die diners niet zo uitgebreid hoeven te zijn, en dus waren er hapjes, was er heerlijke pompoensoep, een hoofdgerecht met kalkoen, warm fruit en kroketjes, en taart als dessert.

Eigenlijk waren we vrij vroeg weer thuis, ideaal om allemaal lekker samen nog naar een film te kijken. En een aflevering van QI ^^