Nieuwjaren
We stonden vandaag tegen kwart voor zeven bij Roeland in Machelen: tijd om nog eens te nieuwjaren! Ons pa was er uiteraard niet bij, die zit nog in het ziekenhuis, maar dat belette Roeland niet om uitgebreid te koken.
Er waren zowaar eerst nog nieuwjaarsbrieven: Chat GPT to the rescue, zoveel was duidelijk, maar dat was echt nog niet slecht! Nand en Marne hadden dat – onder lichte dwang, lieten ze merken – zelfs op een kaartje geschreven.
Na de hapjes verschenen er eerst Sint-Jacobsvruchten met zeekraal op tafel, en daarna een lang gegaarde Mechelse koekoek met een zeer speciale maar echt wel lekkere vulling. En Marne had zowaar chocomousse gemaakt, dik in orde!
En toen bleven we gewoon kletsen, tot Sarah op de proppen kwam met een wreed amusant spel. Ik ben de naam kwijt, maar op een kaartje staat een toch wel zeer vreemde of onwaarschijnlijke vraag, die de speler mag lezen. Op de achterkant staat het antwoord dat aan de rest wordt getoond, maar iedereen moet liegen, behalve één – door een vis aangeduide, I kid you not – persoon die wel het correcte, maar meestal zeer onaannemelijke antwoord geeft. De speler mag drie keer raden wie wél de waarheid heeft gezegd. Maar ik geef u op een briefje: hilariteit verzekerd door de meest bizarre antwoorden die iedereen moet verzinnen.
Enfin, tegen half één waren we thuis van een toch wel zeer aangename avond. Nog eens bedankt, broertje en schoonzusje!
365 – 18 januari 2025 – nieuwjaarsbrief van Chat GPT
Nieuwjaren, deel een
Vanmiddag tekenden van ons gezin enkel Bart en ik present in Ronse: de jongens zijn volop aan het blokken en hebben respectievelijk dinsdag en woensdag hun eerste examen, en Merel is ziek. Ze voelde zich gisteren al niet zo goed, had de hele dag hoofdpijn, net als vrijdag, en deze morgen stond ze plots helemaal witjes in de woonkamer met de boodschap dat ze net had overgegeven. Geen goed idee om haar mee te nemen op restaurant, me dunkt.
We bleven gewoon in Ikaria, het verzorgingstehuis van Nelly, maar dat heeft een degelijk restaurant, waardoor we een feestelijke menu voorgeschoteld kregen: een hapje met steak tartaar, een voorgerecht van scampi in een getomateerde saus, en dan een stevige filet mignon. Toen de kelner daarna kwam vragen of we voor het dessert een grote of een kleine portie dame blanche wilden, kozen we unaniem voor de kleine. Echt.
Daarna trokken we met zijn allen naar Nelly’s appartementje, waar er envelopjes en cadeautjes werden uitgewisseld – een Museumpas voor Koen en Else, een pakket met koffie en een knappe tas voor Bart en een set van twee hele knappe, koperkleurige saladelepels voor mij. Waar Else dat altijd vindt… Oh, en de jongens kregen wijze sokken en Merel fijne lichte slippers.
Het was meteen ook het eind van een tijdperk: Bo zit in het zesde studiejaar en las dus voor de laatste keer een nieuwjaarsbrief voor, eerst voor Nelly en daarna, via Facetime, voor Wolf. En ja, dat was ook wel fijn, ja.
Aansluitend gingen we nog even langs bij nonkel Staf en daarna zelfs nog bij ons pa, die duidelijk bij de pinken was en veel, veel helderder. Alleen herinnert hij zich niks van zijn verwarde episodes.
Enfin, het werd een rondje oudjes, en ik was blij dat wij twee oudjes daarna netjes in onze zetel konden ploffen, jawel.
Kerstdag
Het begon eigenlijk allemaal heel rustig, want Bart had zowat al zijn kookwerk de dag voordien al gedaan. Deze keer wilde hij effectief zelf koken: een fantastische vol-au-vent met gebraiseerde groentjes en kroketjes, en als voorgerecht een pakketje van filodeeg gevuld met brie, honing, vijg en peer. Oh, en als dessert? Een waar dessertbuffet!
Merel en ik hadden de dag voordien de tafel al gedekt: zij had ons witte tafelkleed al gestreken – ze moet het toch ooit eens leren – en we hadden Omaly’s chique servies met zilveren randje uitgehaald, de kristallen glazen en het zilveren bestek van Christofle. Ne mens moet dat toch gebruiken, als ge dat hebt, toch? Voeg er dan zilverkleurige servetten bij, en wat tweekleurige hulst en klimop uit de tuin van uw zoon zijn lief, en ge zijt er wel zowat.
En dat dessertbuffet? Bart had witte en bruine chocomousse gemaakt en gele pudding, er was rijstpap, er was iets minder goed gelukte crème pâtissière, er waren petits fours, wafeltjes, koekjes, en ik had zelf nog tiramisu gemaakt met speculaas en de brownie die Bart had gebakken, versneden en versierd in kerstboompjes, samen met Merel.
En ja, ik denk dat we allemaal wat te veel gegeten hadden. Maar Nelly kan niet echt lang meer aan tafel zitten, dus tegen vier uur waren ze hier alweer vertrokken, trokken de jongens weer naar hun studies, ging Merel richting haar kamer en begonnen Bart en ik in alle rust aan de afwas.
Maar geloof me, het was een fijne kerst. En toen was er Dr. Who, en zo hoort dat.
366 – 25 december 2024 – kerstdag
Kerstavond
Zoals elk jaar vieren we kerstavond bij de Rombauts en kerstdag bij de De Waeles.
Dit jaar was het aan Jeroen, of beter gezegd, Delphine, want zij is degene die alles regelt en al het werk doet. En dat werk, dat was in orde: prachtige tafel, veel te veel hapjes, lekker eten… Er was foie gras als voorgerecht, parelhoen als hoofdgerecht en dan twee buches als dessert, dus ja, weer eens veel te veel gegeten.
Sammy, de roste kater, deed vrolijk mee en is dus duidelijk niet bang van vreemd gezelschap.
En Delphine heeft altijd van die wreed amusante tafelversiering: kleine sterretjes en vooral ook hertjes, en die zijn machtig amusant om mee te spelen. Op den duur kreeg ik zelfs verzoekjes voor bepaalde tekeningen.
Alleen jammer dat ons pa alweer eens afwezig was. Hij stelt het van dag tot dag beter maar is echt nog niet in orde. Tsja, medicatie zou wel eens belangrijker kunnen zijn dan dat hij wil accepteren. Toch?
366 – 24 december 2024 – kerstfoto
Familiediner in de Artichaud
Tradities zijn er om in ere te houden, en dus gingen we vandaag – vrijdag paste niet voor Nelly – met zijn allen eerst even tot aan het kerkhof van Kruishoutem.
Daarna gingen we eten in de Artichaud, een van onze vaste plekjes waar we weten dat het sowieso in orde zal zijn.
Het degustatiebordje was dat alvast, ook de vegetarische versie voor Liv. Daarna kwam een koolvishaasje met prei en dijonaisesaus, en eerlijk gezegd was dat voor mij eigenlijk al voldoende. Maar daarna kwam nog een excellente fazant “fine champagne” met witloof en amandelkroketjes, en afsluiten deden we met een bladerdeeggebakje – zeg maar gebak – met appel en vanille.
Blijkbaar was er ook nog een jubilee aan de gang in de grote zaal, maar geloof me, daar merk je dus niks van, de bediening was zeer vlot en vriendelijk, zoals altijd.
De soep hadden we overgeslagen want dit was al meer dan lang genoeg voor Nelly, ze heeft het moeilijk om lang stil te zitten op een gewone stoel. Maar al bij al was het een fijne, lekkere en gezellige middag, en meer moet dat echt niet zijn.
Op de lijst
Nee, vreest niet, geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om aan politiek te doen. Ik gruw ervan, ik probeer alleen op de hoogte te blijven van het hoogst noodzakelijke.
Mijn “allerliefste” broertje, daarentegen, doet al een behoorlijk aantal jaren aan gemeentepolitiek, altijd voor de liberalen. En ja, ook nu staat hij dus op de lijst, op de 20ste plaats van ‘Vrij en Lokaal Lievegem’. Ik wist dat wel, maar toen ik vandaag ons pa ging ophalen bij hem thuis, werd het me meteen bijzonder duidelijk gemaakt. Jeroen heeft namelijk verkiezingsdingen aan het huis gehangen. Dat is uiteraard helemaal oké, maar ik had niet verwacht mijn broer zijn hoofd meer dan levensgroot voor me te zien.
Zeg nu zelf…
Ik wens hem veel succes…