Geplaatst op

Zonsondergang over ’t Sas

Ons pa beweegt veel te weinig, tegenwoordig. Ik ben al ongelofelijk blij dat hij eindelijk, na de consultatie bij de neuroloog, alweer één keer per week naar de kinesist gaat én dat nota bene ook nog te voet doet. Niet dat het zo ver is, maar 360 meter en dan terug is nog altijd veel beter dan helemaal niks.

Maar vandaag had ik geen zin om te geocachen, mijn voet doet het nog steeds niet goed genoeg en het weer was maar bwoa ook. Echter, toen we rond een uur of zes naar Zomergem reden, was het een prachtige avondlucht over de ondergaande zon. Fluks reed ik dan ook rechtdoor, het jaagpad op naar ’t Sas. Mag ik daar rijden? Eigenlijk niet, maar ’t sas, dat is iets speciaals voor mij en mijn ouders. Ons ma ging daar altijd wandelen, ik ging regelmatig mee, ons pa ook toen hij nog kon, en haar doodsbrief was met een foto van datzelfde sas.

Mochten we dus tegengehouden zijn, dan had ik sowieso een rechtvaardig excuus: ons pa kan zo ver niet (meer) wandelen en anders geraakt hij daar nooit meer.

Het was wel frisjes, en eenmaal aan het sas zelf zei hij; “Goh, zou ik niet beter in de auto blijven zitten?” Grr, het was net om hem ook nog wat te doen bewegen dat ik tot hier was gereden! Soit, jas aan en eventjes wandelen en genieten van het prachtige zicht. Zeg nu zelf…

Ik zette ons pa af en genoot ook nog even van zijn prachtige orchidee met maar liefst negen bloeiende takken.

In het terugkeren ben ik dan ook nog even aan het begin van het jaagpad gestopt omdat ook dan de lucht nog steeds prachtig bleef.

’t Sas. Het zal altijd speciaal blijven voor mij.

Geplaatst op

Geen geocachen vandaag

Het sneeuwde misschien even in de voormiddag, maar eigenlijk begon de zon wel aangenaam te schijnen in de namiddag. Toch zag ik het niet zitten om te gaan geocachen vandaag: de rug werkte echt nog niet mee. Ik ben er deze week te vaak los over gegaan dat ik hem vandaag niet extra wilde belasten, al is het maar gewoon wandelen.

Ons pa vond het niet erg: er is een gure wind, er waren stapels kousen en er was mijn blog waar hij nog een achterstand in lezen in had. Ergens vond ik het wel jammer: ik doe dat bijzonder graag en ons pa heeft de beweging nodig. Maar als het lijf niet mee wil, dan is het snel gedaan natuurlijk.

Ik bracht hem wel tegen zessen naar huis, waardoor ik andermaal de zon zag zakken boven het sas in Zomergem.

Ik ben zelfs naar de overkant gereden, over Durmenbrug, omdat ik dacht dat ik daar de zon zou zien boven het water, maar dat viel wat tegen. Tsja…

Een rustige dag, dus.

Geplaatst op

Geocachen in Lochristi (deel 4)

Opnieuw een redelijk frisse maar wel meer dan behoorlijk zonnige zondag, en dus werd ons pa opnieuw meegesleept richting Lochristi om er verder te cachen.

We namen het veer omdat Meulestee Brug nog altijd afgesloten is, en dat is eigenlijk steevast een mooi begin van de tocht, toch?

En toen was er, zoals elke zondag, taart met koffie en werd het nog extra aangenaam.

Toen ik ons pa naar huis bracht, was dat net zoals vorige week net rond zonsondergang. Ik repte me nog en kon nog net de ondergaande zon vastleggen, maar ik ga valsspelen en die foto voor morgen als foto van de dag houden.

Geplaatst op

Geocachen in Lochristi (deel 3)

Prachtig weer, zij het misschien een beetje fris, en dus werd ons pa gesommeerd om de auto in te stappen en mee te gaan cachen in Lochristi. Er zijn in totaal 50 caches hier, en we hebben er nog maar 13 gedaan, we zijn dus nog wel eventjes bezig. Maar we jagen ons vooral niet op, en ik merk dat ons pa er ook echt wel deugd van heeft ^^

En tegen vijf uur was er taart, en dat smaakt dan extra als je buiten hebt gelopen.

En ook: toen ik ’s avonds terug reed, was er aan ’t sas een prachtige zonsondergang. Oordeel zelf.