Het was de hoogste tijd om nog eens écht te gaan cachen, vond ik, en de rug deed het redelijk: ik reed dus richting Wetteren via Laarne, en pikte en passant de nodige caches op. Daar zaten enkele hele leuke tussen, zoals eentje met een heuse touwconstructie waarbij je de cache naar beneden moest halen.
In Wetteren zelf deed ik eerst een labcache rond het station, parkeerde me daarna op de Markt, liep daar in de buurt ook twee labcaches, en genoot van eerst een frangipane-ijsje, en daarna een latte macchiato op een terrasje in de zon, met mijn boek erbij. Zalig!
Aansluitend reed ik nog ietsje verder, richting het toch wel mooie kerkhof, voor een paar haltes van nog een labcache, een virtual cache en vlakbij ook nog twee leuke caches van Operation Monkeys. Johan was jammer genoeg niet thuis, want daar heb ik al een paar keer een fijn contact mee gehad. Goed gelachen ook met een cache aan zijn appartementsblok: daar hangt, midden in een drukke straat met rijhuizen, een potje aan een hondenleiband, zo eentje die vanzelf oprolt. Toen ik mijn hengel uithaalde, merkte een passant lachend op: “Ah, gade vissen dan?” Toen ik hem wees op de te halen buit, moest hij pas echt lachen. Ik werd dan ook meermaals vreemd bekeken, maar daar was totaal geen ontsnappen aan.
Tegen half zeven stond ik weer thuis, met 15 labcaches en 10 gewone caches op de teller, en vooral met een uitstekend humeur. Zalig, dit prachtige weer in de krokusvakantie!