Beetje zielig

Kobe had deze namiddag een toonmomentje, een klein concertje in het rusthuis aan de Poel. Ideaal, dacht ik: ik zet hem af om 13.20 uur, doe een klein toertje van de Poel tot aan de Grasbrug, dan via de Korenlei naar de Sint-Michielsbrug en terug naar de Poel – en pik intussen twee labcaches op – en dan drink ik op mijn gemak nog een koffie in de Labath en ben om 14.00 uur netjes op tijd bij het toonmoment.

Ja slaapwel. Viel dat efkes tegen!

Ik heb over de 800 meter van het rondje net geen half uur gedaan, een oud meetje was er niks tegen! Helemaal bezweet – en niet omdat ik buiten adem was, gelukkig maar – kwam ik toe in de Labath, had nog net tijd om een meeneemkoffie te bestellen, en kwam nipt om 14.00 uur in het rusthuis toe. Ugh. Ik voelde me mega zielig, echt waar: ik ben nog altijd geen 85! Enfin, we hopen op beterschap, de voet doet het beetje bij beetje telkens iets meer.

En toen zat ik rustig in dat rusthuis – badoem psss – en luisterde ik naar diverse fagotten, trompetten, een viool en nog meer fagotten.

 

Den hof van den deken

Nog half ziek zijnde, zag ik het niet zitten om vandaag te gaan geocachen, ook al was het prachtig weer. Maar toen ik ons pa naar huis voerde, wilde ik toch nog wel even met hem in Rijvers een cache oppikken. We hadden die vlug in handen, parkeerden voor zijn deur, en wandelden samen nog even tot in de tuin van de dekenij. Daar zat namelijk nog de laatste labcache van Zomergem en ons pa was ook al in geen tijden nog in den hof geweest.

We waren allebei aangenaam verrast: het is echt een publiek park geworden, en ik genoot. En ik moest vooral terugdenken aan die keer, ik vermoed 35 jaar geleden, dat de toenmalige deken zijn Engelse hoendertjes ontsnapt waren en hij ze al dagen probeerde te vangen, zonder resultaat. Hij heeft toen aan ons pa gevraagd om ze te komen schieten omdat ze de gansen hof naar de *** hielpen. Ons pa heeft dan een heel licht kaliber cartouche gezocht en die hoendertjes geschoten, we hebben vooral tranen gelachen want die beesten waren gigantisch rap, en als beloning hebben we er eentje gekregen voor in de pot. Dik in orde.

Geocachen op de Westerbegraafplaats

Een stralende zondag, en ons pa was er niet, dus nam ik de fiets richting Westerbegraafplaats. Iedereen stoeft hier in Gent altijd over het Campo Santo, maar eigenlijk is deze veel mooier: het is een echt park met veel oude, statueske graven, waarvan een deel ook beschermd is, en terecht.

Ik moest eigenlijk gewoon vijf vragen oplossen en fietste rond, maar ik ben echt veel vaker gestopt dan nodig, gewoon omdat het zo mooi was. Ik geef u hier een paar van de foto’s mee, dan weet je wat je eens moet doen als je op een mooie dag in Gent wat tijd over hebt.

Ik kwam in elk geval helemaal ontspannen thuis ^^

Zonnige zaterdag

Wolf had vandaag om drie uur match, maar moest al op de club zijn om half twee. Ik kon uiteraard een paar keer heen en weer rijden, maar in dit zalige weer is het veel leuker om zelf te gaan rondlopen en te genieten van de zon!

Ik reed dus van de Blaarmeersen door naar het centrum van Sint-Denijs-Westrem dat tegenwoordig ook over een labcache beschikt. Ik reed dus rond, wandelde stukjes en vond vijf fijne Westremse gebouwen.

En toen moest ik dringend naar het toilet, waaide een fijn cafeetje binnen, dronk er zelfs nog een latte met alles erop en eraan voor amper 2.40 euro en loste de bonus op. Die bleek verdwenen maar mocht ik achteraf toch nog loggen. En toen stond ik, met nog een cache langs de baan, tegen twintig over drie op het rugbyplein waar het echt goed opging tegen Luik. Alleen hadden ze op het einde het geluk een beetje tegen, zodat ze nipt verloren. Ik was het eigenlijk niet van plan, maar ik ben gans de wedstrijd blijven kijken, gewoon omdat het zo mooi rugby was. Ze hebben echt goed gespeeld.

Toen ben ik maar naar huis gereden en heb tegen half zeven Wolf alsnog opgehaald. Ik was heerlijk ontspannen en heerlijk uitgewaaid, en ik heb vooral intens genoten van de zon op mijn snoet.

Cachen in Zelzate

In 2017 had ik al eens een lange geocachingtocht gedaan in Zelzate: Mietje Stroel, met zo’n 15 caches en een prachtige bonus. Nu zijn die caches voor het grootste deel gearchiveerd, maar is er wel een labcache met dezelfde naam.

Ik wilde graag nog een aantal caches afwerken voor 3 januari om een souvenir te krijgen en wilde vooral eens mijn kot uit, al was het maar om te testen hoe ver mijn lijf eigenlijk al gerecupereerd is van die operatie. Zelzate leek me daarvoor ideaal: een labcache die ik met de auto kon doen, een stedelijke omgeving waar ik makkelijk kon gaan zitten indien nodig, en amper tien minuten rijden.

Maar uiteraard stond ik voor de brug. Tsja. Dan maar eerst, tevergeefs, de ‘Ergernis van Zelzate’ gaan zoeken, een cache die speciaal daarvoor in de buurt van de brug ligt. Helaas, tegen dat ik terug in de auto zat, was de brug alweer dicht geweest en opnieuw open. Gelukkig lag aan de overkant van de baan nog zo’n “Ergernis van Zelzate nr. 2”, die ik wel vond, en toen kon ik gelukkig eindelijk wel over de brug.

De labcaches konden vlot gevonden worden, het was aan het motregenen, maar eigenlijk vond ik dat niet zo erg. En de fantastische bonus van de vroegere ronde Mietje Stroel is nu de bonus van de labcache, gelukkig maar. Het blijft een zalige!

In het terugkeren reed ik langs het water richting een cache die ik in 2017 niet gevonden had, waar ik nu een tip voor gekregen had, en die ik nu meteen vond. Geen idee waarom, maar daar werd ik zo gelukkig van…

Enfin, het was donker en nat tegen dat ik terug thuis was, ik was moe, maar ik was vooral helemaal uitgewaaid en eindelijk ook gewoon fysiek moe.

Een fijne laatste cachedag voor 2021!

Geocachen in Ertvelde, tussen de buien door

Het is al de hele week kutweer, en met die corona was ik daarvoor ook al niet buiten geweest. Toen ik in mijn geocache app zag dat ik nog twee dagen had om een bepaalde souvenir te behalen – een soortement sticker die je kan halen als je een bepaalde opdracht volbrengt – en dat ik daarvoor nog een aantal caches moest halen, dacht ik: “Ik ga toch eens kijken wat er nog min of meer in de buurt ligt”.

En jawel, in Ertvelde centrum lag nog een labcache van 5 caches met een bonus, net genoeg om die opdracht te halen. De regen deze voormiddag was achterwege gebleven en de zon scheen zowaar!

Bart was naar zijn moeder, Merel was naar Julie en de jongens waren aan het studeren: niks dat me tegenhield dus. Ik de auto in, naar Ertvelde getuft en daar vijf vragen opgelost en een fysieke cache gezocht.

Ik moest er ook in de Stoepekapel zijn, waar ik echt staan kijken heb naar de moderne glasramen. Mooi, maar mooi!

Ik was helemaal lekker uitgewaaid, lekker zen, en de souvenir was gehaald. Booyah!

Kooravond op verplaatsing

Wat doe je, wanneer je repetitielokaal op het parcours van het Lichtfestival ligt en je dus in geen velden en wegen parkeerplaats zal vinden? De repetitie verplaatsen naar de kerk van De Pinte.

De nieuwe leden – en dat zijn er wel een pak – waren grotendeels verontschuldigd: het zijn vaak studenten zonder vervoer en vooral met een lang weekend en dus niet in Gent. Goh, voor een keertje kon dat wel, vond dirigent Geert Soenen.

Het was dus vooral de harde kern, maar we zongen op niveau, zei Geert, en hij was meer dan tevreden. Dat belooft voor ons concert op 30 januari!

Maar ik wilde nog even de adrenaline die zingen me toch altijd oplevert, uit het systeem en deed een korte wandeling in De Pinte centrum om er een paar – of wat had u gedacht? – labcaches te vinden. Op een klein half uurtje stond ik terug aan mijn auto, en ik wist nog maar eens hoe graag ik ’s nachts eigenlijk rondloop in een stad of dorp.

 

Adventure labcache Wondelgemse gebouwen

Halverwege mei was ik gaan rondrijden in Wondelgem om de nodige info te verzamelen voor een Wondelgemse labcache. Toen had ik vastgesteld dat je niet zomaar een labcache mag leggen, maar dat je daarvoor een uitnodiging moet krijgen of je kandidaat stellen. Hmpf.

Maar eigenlijk kwam die toestemming er vrij snel, en eerder deze week zette ik de labcache op poten. In tegenstelling tot een gewone cache heb je hier geen fysieke cache zodat de cache ook niet moet goedgekeurd worden door Groundspeak. Ze laten enkel wel ervaren cachers toe en vertrouwen op je kennis.

Toen het rondje er helemaal lag, heb ik wel een paar bevriende cachers gecontacteerd met de vraag of een van hen een testrun wilde doen: dat kan namelijk wel. De Evergemse Luc deed hem deze ochtend en gaf me de nodige feedback: vier punten waren prima, de vijfde locatie vond hij wat veraf, en het was ook jammer dat er geen bonus te vinden was, een effectief fysieke cache waarvan je de coördinaten te weten komt wanneer je de labcache oplost.

“Goh”, stuurde ik hem, “zin om af te komen en samen op zoek te gaan naar een bonuslocatie?” Een kwartier later stond Luc met de fiets voor mijn deur en toerden we samen rond. Het dienstencentrum werd vervangen door Kasteel Morek en we toerden rond tot we aan een bospaadje een ideale boom vonden, niet te ver van de Dries. De Dries zelf was geen optie omdat daar al een fysieke cache ligt.

Ondertussen heb ik ook een fijne babbel gehad met Luc en deed het wel deugd om ook wat feedback te krijgen.

En nu maar hopen dat de bonuscache snel goedgekeurd wordt, zodat alles online kan.

Antwerpen

Jawel, het komt nog goed met dat sociaal leven! Vorige week verschillende mensen op mijn terras, vandaag heb ik zelf de auto genomen richting Antwerpen.
Bart had zijn kasten uitgekuist en twee Macbooks gevonden die niet meer wilden opstarten, en ik had gevraagd of iemand daar nog iets mee kon doen. Philip zag dat onmiddellijk zitten, maar we wilden die dingen eigenlijk wel rap uit ons huis.
Rond een uur of vier reed ik dus richting Frankrijklei, naar Philips appartement, nog voor heel even toch. Nu mag je dus ook binnen mensen ontvangen, zolang je maar op afstand blijft, iets wat we dan ook deden. Ik zette me op ’t gemak in een zetel terwijl hij goulash maakte, en we kletsten honderduit. Alweer niet eens over larp, en daar ken ik hem tenslotte van.

Terwijl de goulash opstond, maakten we een wandelingetje doorheen de wijk, want het regende eens niet en ik wilde graag een labcache doen “Met de begijntjes op pad”. Ik heb er Spaanse omwallingen gezien waar ze zo ongelofelijk veel meer mee kunnen doen, en dan de buitenkant van het begijnhof en zo. Fijne wandeling, nog veel beter gezelschap.

En toen wandelden we over straat als twee moslims in de ramadan: ik met een boodschappentrolley vol gerief, hij met een grote kookpot ^^ Maar op die manier leerde ik ook eens Margaux kennen, Philips vriendin met wie hij binnenkort gaat samenwonen. We aten goulash, kletsen vooral over sterrenrestaurants en hadden een zeer gezellige avond.

Dikke merci, Philip! De volgende keer is bij mij!