Toen ik twee weken geleden ging eten met Gwen, droeg ik mijn nieuwe, zelf gehaakte vest. Ze vond die zo leuk, dat ik meteen voorstelde om er ook eentje voor haar te maken. ADHDer zijnde, ben ik graag met mijn handen bezig terwijl ik lees of tv kijken, en liever dan haken of breien dan op mijn GSM zitten prutsen, want dan ben ik nog half afgeleid ook.
Dat was op woensdag, dus op donderdag passeerde ik meteen even langs de Zeeman – ik moest die spullen voor Delphine halen – en pakte enkele bollen blauwe wol mee, zoals ze gevraagd had. Nu, zij heeft een beduidend kleinere maat dan ik en wilde ook een korter vestje zoals in de oorspronkelijke beschrijving.
Gisteren, twee weken later dus, ben ik het afgewerkte product gaan binnensteken bij haar, en ik mocht meteen ook foto’s nemen om het te laten zien. Yup, ik ben echt wel trots, en het ging ook echt wel snel. Kostprijs? Geen tien euro in garen, serieus.
Ik ben echt wel blij, ik vind het ferm goed gelukt zo. En zij was ook echt blij, dus opnieuw win-win.