Geplaatst op

Vest nummer vijf

Jawel, vest nummer vijf is intussen ook een feit!

Toen Hannah, een fijne collega, de vest gezien had die ik voor mezelf had gemaakt, en ze daarna ook bij Peggy had gezien, wilde ze er heel graag ook eentje. En wie ben ik om daar nee tegen te zeggen, zeker als ik projectjes zoek?

Ze kreeg ze al eerder, maar vandaag had ze die vest “gestyled” en mocht ik er ook foto’s van nemen, netjes geposeerd en al.

Ook bij haar dus iets kortere mouwen in plaats van de volledige lengte, en netjes getailleerd. Ze valt bijzonder mooi, vind ik, en dat blauw gaat haar helemaal af.

Geplaatst op

Challenge accepted: een trui breien op tien dagen

Merel had het al eerder gezegd: ze wilde graag een simpele witte trui met recht ingezette mouwen. Eigenlijk wilde ze een trui zoals eentje die ons ma nog voor mij had gebreid toen ik zelf nog een tiener was. Die trui vindt ze zalig om te dragen, alleen kriebelt de wol nogal. Die trui is ook zwart met blauw, en ze wilde een witte.

Ik zocht hier naar nog oude breiboeken, keek bij ons pa thuis, maar vond er geen meer. Toen ging ik maar op zoek naar een gelijkaardig patroon, maar met de afmetingen van de oude trui erbij. Vorige zaterdag bracht Bart de nodige wol mee uit de Zeeman in Ronse – excuus: 80% acryl, 20% wol – en ging ik aan het werk. Moeilijk was het niet: opzetten, rechtdoor breien, een klein beetje afzetten rond de kraag, schouders. De mouwen: opzetten, wat meerderen, recht afzetten. En dan wel met rondbreinaalden de kraag er nog aan gebreid, zoals bij de oude trui niet dubbel maar rechtopstaand.

Zowel Merel als ik waren een beetje bang voor het resultaat, want ging het wel zijn zoals de oude, zoals ze het in haar hoofd had?

Vandaag breide ik de laatste stukken en zette alles in elkaar, morgen moet ik nog alle draadjes instoppen. Maar het resultaat is helemaal wat ze wilde, en aangezien ze hem graag wilde dragen op kerstavond, heb ik me wel wat gehaast, ja. Maar gelukkig brei ik snel en was het niet echt een patroon.

Lang dus, met lange wijde mouwen, licht opstaand kraagje en recht ingezette mouwen, gebaseerd op het Juliette-model van Veritas.

Ze was er blij mee ^^

Geplaatst op

Kroontje

Nu ik toch in de zetel lig te liggen, ben ik verslaafd aan het worden aan mijn handwerkjes. Denk maar aan al die mutsjes en vesten die ik al gemaakt heb. Nu, die ene ligt stil omdat de collega moet passen, maar niet echt langs komt en ik dus niet op school geraak.

Een deel daarvan is een kanaliseren van mijn ADHD: terwijl ik lees of tv kijk, ben ik graag ook met mijn handen bezig, en anders zit ik toch maar domme spelletjes te spelen op mijn GSM en mis ik de helft van de inhoud van de rest. Terwijl ik haak, hoef ik niet zoveel na te denken, gewoon af en toe kijken wat ik aan het doen ben.

Mijn lieve jonge collega met wie ik de Creaclub doe, vroeg me hoe het ging. Ik antwoordde onder andere dat ik even zonder projectje zat, waarop ze vroeg of ik geen verjaardagskroontje voor haar zoontje wilde maken. In het blauw. Ik heb er dan maar meteen ook een grote geel/gouden drie aan toegevoegd, en op een uurtje was dat klaar. Ik heb het netjes in een zakje gestoken en meegegeven aan Merel om af te geven aan de leraarszaal. De collega was er blij mee – enfin, dat zei ze toch. Dik in orde.

(Oh, en het blauw is helderder dan op de foto hoor!)

Geplaatst op

Vest nummer twee

Toen ik twee weken geleden ging eten met Gwen, droeg ik mijn nieuwe, zelf gehaakte vest. Ze vond die zo leuk, dat ik meteen voorstelde om er ook eentje voor haar te maken. ADHDer zijnde, ben ik graag met mijn handen bezig terwijl ik lees of tv kijken, en liever dan haken of breien dan op mijn GSM zitten prutsen, want dan ben ik nog half afgeleid ook.

Dat was op woensdag, dus op donderdag passeerde ik meteen even langs de Zeeman – ik moest die spullen voor Delphine halen – en pakte enkele bollen blauwe wol mee, zoals ze gevraagd had. Nu, zij heeft een beduidend kleinere maat dan ik en wilde ook een korter vestje zoals in de oorspronkelijke beschrijving.

Gisteren, twee weken later dus, ben ik het afgewerkte product gaan binnensteken bij haar, en ik mocht meteen ook foto’s nemen om het te laten zien. Yup, ik ben echt wel trots, en het ging ook echt wel snel. Kostprijs? Geen tien euro in garen, serieus.

Ik ben echt wel blij, ik vind het ferm goed gelukt zo. En zij was ook echt blij, dus opnieuw win-win.

Geplaatst op

Haakproject: een nieuwe vest

Ik vond in de Zeeman deze zomer grote bollen wol in het perfecte auberginekleur, het kleur waarin mijn haar altijd is als het net geverfd is.

Ik keek even rond en vond een heel fijn patroon om te haken. Liever haken dan breien, inderdaad, want zo kan je minder steken laten vallen én ik kan dat rustig doen terwijl ik plat in de zetel lig, terwijl je voor breien toch wat rechter moet zitten.

Het leuke eraan is dat je zelf alles kan bijstellen: langere of kortere mouwen, wijder of minder wijd, langere of kortere vest op zich… Ik opteerde voor de zeer wijde versie, die vlot tot over mijn kont kwam, want dat is nu eenmaal mijn stijl.

Ik had zelfs het geluk de perfecte knopen te vinden, want ja, ik wil ze ook dicht kunnen doen. Kostprijs van de wol? Rond de tien euro, denk ik, quasi niks dus.

En ik heb ze volledig kunnen haken terwijl ik aan het lezen was of aan het tv kijken. Win-win, zou ik zo zeggen.

Geplaatst op

Nog een mutsje

Toen collega Lana had gezien wat ik gemaakt had voor Louise-Anne, zag ze zo’n mutsje voor haar Isaac ook wel zitten. Die is nu een maand of zes, denk ik, en kan zo’n mutsje wel gebruiken in de herfst. Het liefst dan ook in herfstkleuren, zei ze, maar dan misschien niet met een bloemetje, want dat is zo meisjesachtig. En dus werd het er eentje met enkel herfstblaadjes. Ook wel goed gelukt, vind ik.

Geplaatst op

Haarbanden voor Merel

Merel vroeg me onlangs: “Zeg mama, zou jij voor mij een haarband willen maken? Ik heb een voorbeeldje voor u.”

De werkbeschrijving was bijzonder summier en leek me ook niet logisch, en dus haakte ik mijn eigen versie. Merel wilde een witte met blauwe sterren, en die kreeg ze ook. Die zit ongelofelijk comfortabel, zei ze, gewoon zacht en breed.

En toen wilde ze er ook nog eentje in het zwart, en die kreeg ze meteen ook. Met roze sterretjes, dan.

Mij staan ze alvast niet, maar voor haar zijn ze perfect. En amper een uurtje werk per stuk.

Geplaatst op

Cardigan voor Merel

Het garen voor Merels cardigan – ofte gilet, zoals de normale mensen die geen fan van Taylor Swift zijn, zeggen – was een moeilijke zaak, maar dankzij Jytte hadden we die extra bol toch nog. Zelfs dat was nipt: ik had destijds een kattenmutsje met dat garen gebreid, en dat heb ik moeten uittrekken om nog genoeg te hebben.

Maar het resultaat mag er zijn, en mijn dochter is er wreed content mee. Ruim, zoals de bedoeling was, maar toch niet echt te groot. Ze is fan.