Nog een mutsje
Toen collega Lana had gezien wat ik gemaakt had voor Louise-Anne, zag ze zo’n mutsje voor haar Isaac ook wel zitten. Die is nu een maand of zes, denk ik, en kan zo’n mutsje wel gebruiken in de herfst. Het liefst dan ook in herfstkleuren, zei ze, maar dan misschien niet met een bloemetje, want dat is zo meisjesachtig. En dus werd het er eentje met enkel herfstblaadjes. Ook wel goed gelukt, vind ik.
Haarbanden voor Merel
Merel vroeg me onlangs: “Zeg mama, zou jij voor mij een haarband willen maken? Ik heb een voorbeeldje voor u.”
De werkbeschrijving was bijzonder summier en leek me ook niet logisch, en dus haakte ik mijn eigen versie. Merel wilde een witte met blauwe sterren, en die kreeg ze ook. Die zit ongelofelijk comfortabel, zei ze, gewoon zacht en breed.
En toen wilde ze er ook nog eentje in het zwart, en die kreeg ze meteen ook. Met roze sterretjes, dan.
Mij staan ze alvast niet, maar voor haar zijn ze perfect. En amper een uurtje werk per stuk.
Cardigan voor Merel
Het garen voor Merels cardigan – ofte gilet, zoals de normale mensen die geen fan van Taylor Swift zijn, zeggen – was een moeilijke zaak, maar dankzij Jytte hadden we die extra bol toch nog. Zelfs dat was nipt: ik had destijds een kattenmutsje met dat garen gebreid, en dat heb ik moeten uittrekken om nog genoeg te hebben.
Maar het resultaat mag er zijn, en mijn dochter is er wreed content mee. Ruim, zoals de bedoeling was, maar toch niet echt te groot. Ze is fan.
365 – 17 april 2018 – Sarukatje
