Creaclub

Ik schreef het eerder al: mijn nieuwe lesrooster is de max! Maar nu is daar ook nog mijn toezicht bij gekomen, en ook daar ben ik in de watten gelegd.

Sinds 2016 is er namelijk een breiclub op school. Ik ben die destijds met een collega begonnen, gewoon uit de goedheid van mijn hart, want in mijn vrije middagpauze. Net zoals mijn collega die één middag per week de schaakclub organiseert, worden we daar niet voor vergoed of krijgen we daar geen toezichtpunten voor (elke collega doet een aantal toezichtpunten: kort toezicht, lang toezicht, studiepermanentie, plage-uur, dat soort dingen). De school maakt er nochtans al enkele jaren reclame mee in hun brochure.

Dit jaar is de gsm verboden op school, en dat zorgt ervoor dat de leerlingen minder om handen hebben in die middagpauze. De school zet daarom in op extra activiteiten: die schaakclub, sport over de middag, soms eens yoga, studie, leesruimte in de bib, dat soort dingen. Van de breiclub wilden ze een echte creaclub maken, dus met mogelijkheid voor alle soorten knutseldingen en handwerk. Er kwam dan ook de vraag wie dat op zich wilde nemen. Ik had geantwoord dat ik dat toch eigenlijk al jaren deed en dat ik dat wel wilde verderzetten, afhankelijk van mijn rooster en mijn toezichten. Ook een andere, jonge collega had gereageerd.

Deze week kwam dan het toezichtsrooster binnen, en naast een vaste studie op woensdag heb ik, jawel, toezicht in de creaclub! Sinds dit jaar is dat ook een legitiem toezicht, waar ik echt wel blij om ben.

Het erge is nu dat, na publicatie van het rooster, plots nog enkele collega’s kwamen melden dat ze dat toezicht wel wilden doen. Ha ja, gratis gingen ze het niet doen, maar nu dat een echt toezicht is, is dat wel zo makkelijk natuurlijk: niet buiten en niet in het lawaai van de eetzaal.

Op dinsdag heb ik dus de Creaclub, op donderdag mijn collega. We gaan beginnen met gewoon haken en breien, maar we zien nog wel wat het wordt. Mezelf en haar kennende, zullen we er wellicht allebei beide dagen zijn. Tsja…

Gehaakt topje voor Merel

Merel kwam een tijdje geleden af: “Zeg mama, wil jij iets haken voor mij? Ik heb iets gezien op TikTok, en het is echt mooi, maar er zit niet echt een beschrijving bij, ze toont gewoon zo’n beetje wat ze aan het doen is. Maar ik vind het echt mooi, en ik vraag mij af of jij dat ook zou kunnen.”

Euh…

Ik kreeg van haar het filmpje doorgestuurd:

@blue.aries.studios

new crochet inspo for summer! 🌷 obsessed with how this freehand baby doll top turned out, should I drop a full tutorial? #crochet #crochettok #crochettiktok #crochettutorial #crochetpattern #easycrochet #crochettop

♬ Back on 74 – Stan 🙂

Ze gaf me er ook nog twee foto’s bij:

Maandag waren we dus om garen gegaan: een hele fijne witte draad, geen katoen maar wel speciaal voor baby’s en gevoelige huidjes, en dan een roze met alpacawol in.

Die witte draad bleek geen cadeau te zijn: heel erg dun, zodat het bovenstukje maar liefst 42 rijen van 148 bleek te beslaan, een draad die bijzonder snel splitste, en die ook hier en daar gewoon aan elkaar geknoopt bleek. Koop dan al eens garen in een “echte” wolwinkel, in plaats van bij de Zeeman…

De roze wol was al niet veel beter: die haakte zodanig in elkaar dat je niks opnieuw kon uittrekken: ik was begonnen met een schelpsteek maar die was niet helemaal zoals Merel het wilde, dus wou ik die uittrekken, maar dat ging dus niet. Ik heb de draad een paar keer kapotgetrokken en uiteindelijk heb ik het stuk er gewoon afgeknipt.

Maar het eindresultaat mag er zijn: Merel was er bijzonder blij mee en wilde het maandag al meteen dragen – ze spreekt af met haar vriendinnen – maar had dus een paar kleine aanpassingetjes gevraagd: het witte stukje iets langer en dus het roze wat minder lang, en iets minder décolleté. Maar ze ziet er wel fantastisch mee, vind ik.

Nog een mutsje

Toen collega Lana had gezien wat ik gemaakt had voor Louise-Anne, zag ze zo’n mutsje voor haar Isaac ook wel zitten. Die is nu een maand of zes, denk ik, en kan zo’n mutsje wel gebruiken in de herfst. Het liefst dan ook in herfstkleuren, zei ze, maar dan misschien niet met een bloemetje, want dat is zo meisjesachtig. En dus werd het er eentje met enkel herfstblaadjes. Ook wel goed gelukt, vind ik.

Haarbanden voor Merel

Merel vroeg me onlangs: “Zeg mama, zou jij voor mij een haarband willen maken? Ik heb een voorbeeldje voor u.”

De werkbeschrijving was bijzonder summier en leek me ook niet logisch, en dus haakte ik mijn eigen versie. Merel wilde een witte met blauwe sterren, en die kreeg ze ook. Die zit ongelofelijk comfortabel, zei ze, gewoon zacht en breed.

En toen wilde ze er ook nog eentje in het zwart, en die kreeg ze meteen ook. Met roze sterretjes, dan.

Mij staan ze alvast niet, maar voor haar zijn ze perfect. En amper een uurtje werk per stuk.

Mutsje nummer 2

Vrijdagavond toonde ik aan Gwen, toen we na het toneelstuk nog iets gingen drinken, het mutsje dat ik voor het dochtertje van Louise-Anne had gemaakt.

“Zo ongelofelijk schattig!” had die uitgeroepen, “ik wil er ook wel zo eentje!” U vraagt, wij draaien. Ik had nog zwart garen liggen – die kleur wilde ze het liefst – en dus had ik vandaag alweer een mutsje klaar: in een vrij licht materiaal, het is geen wintermuts maar eerder zo’n herfst- of lenteding, goed voor op de fiets.

En ja, ook deze is best wel geslaagd, vind ik…

Gehaakte vest, enfin, nog te haken

DISCLAIMER: ik heb hier géén patroon van!

cb455d473aea5224673cca157a0b9262Een hele tijd geleden zag ik op Pinterest een pracht van een gehaakte vest passeren. Bijna volledig in Granny Squares gehaakt, poepsimpel dus. Zo simpel zelfs, dat er geen patroon nodig was, foto’s volstonden. In alle mogelijke kleuren, dus ideaal om restjes op te gebruiken, en met hoofdtoon rood. Ik was meteen verkocht.

En dus kocht ik wat bollen rode wol uit de Zeeman extra, en begon eraan. Met veel goesting. De website waarop de foto’s stonden, stond altijd open in een tab, en af en toe ging ik eens kijken of ik wel correct bezig was.

En toen, plots, waren de foto’s weg. De Finse dame in kwestie zei (als Google Translation het juist had, tenminste) dat ze teveel de vest zag opduiken her en der zonder verwijzing naar haar blog, en vond dat dat niet kon. En dus had ze het boeltje offline gehaald, met enkel nog één foto. Ik vroeg in de commentaren of ik niet alsjeblief de foto’s kon krijgen, dat ik met een half afgewerkte vest zat, en dat ik desnoods wilde betalen voor de foto’s. Geen antwoord, alleen bleken er nog mensen in mijn situatie. Aangezien ik een paar foto’s had teruggevonden via Google, wilde ik die gerust doorgeven, ook via de commentaren, en toen verdween meteen de hele post. Hmpf.

Enfin, vandaag heb ik nog eens opnieuw zitten zoeken, en jawel, plots heb ik alle foto’s teruggevonden op een Russische site! Yes! Het merendeel had ik, alleen niet de mouwen, maar ook die kan ik nu wel reconstrueren. En hopelijk heb ik dus binnen niet al te lange tijd een hele fijne, bijzonder kleurrijke, en vooral zelfgemaakte vest. En lukt het om een maatje groter te haken, want die dame is nogal fijntjes, heb ik de indruk ^^

Tweiclub

Het is zo langzamerhand tijd om de Tweiclub (twitter breiclub) nog eens nieuw leven in te blazen. Het is meer dan twee  jaar geleden, shame on me!

Maar geloof me, ik had andere prioriteiten, waaronder een klein dametje dat nogal wat aandacht opeiste, in en uit de buik.

Niet getreurd, hier zijn we echter weer!

Wat is tweiclub nu ook alweer? Gewoon, gezellig bij elkaar op een hoopje zitten breien, maar ook haken, naaien, borduren, kantklossen en andere soorten creatief handwerk zijn welkom. Ik zorg voor de nodige hapjes en drankjes, jullie voor het gezelschap. Iedereen is welkom, maar bij voorkeur uiteraard mensen die op twitter zitten, of het zou geen tweiclub zijn. Mannen hoeven zich absoluut niet geremd te voelen, zolang ze ook maar met iets aan het prutsen zijn, en niet zomaar zitten te kletsen.

Kan je niet breien en zou je het willen leren? Geen probleem, ik zal het je met veel plezier aanleren!

Als datum heb ik dinsdag zeven februari voorop gezet, kwestie dat je nog even tijd hebt om het in te plannen. De locatie is bij mij thuis, zijnde Wondelgem (bij Gent dus), rond een uur of acht ’s avonds.

Heb je zin om te komen, laat dan even iets weten in de commentaren, zodat ik weet voor hoeveel man ik iets knabbelbaars moet voorzien. Ik zal je dan ook nog wel mijn adres even mailen, indien nodig.

Hopelijk tot dan!