Geplaatst op

Vest nummer vijf

Jawel, vest nummer vijf is intussen ook een feit!

Toen Hannah, een fijne collega, de vest gezien had die ik voor mezelf had gemaakt, en ze daarna ook bij Peggy had gezien, wilde ze er heel graag ook eentje. En wie ben ik om daar nee tegen te zeggen, zeker als ik projectjes zoek?

Ze kreeg ze al eerder, maar vandaag had ze die vest “gestyled” en mocht ik er ook foto’s van nemen, netjes geposeerd en al.

Ook bij haar dus iets kortere mouwen in plaats van de volledige lengte, en netjes getailleerd. Ze valt bijzonder mooi, vind ik, en dat blauw gaat haar helemaal af.

Geplaatst op

Kroontje

Nu ik toch in de zetel lig te liggen, ben ik verslaafd aan het worden aan mijn handwerkjes. Denk maar aan al die mutsjes en vesten die ik al gemaakt heb. Nu, die ene ligt stil omdat de collega moet passen, maar niet echt langs komt en ik dus niet op school geraak.

Een deel daarvan is een kanaliseren van mijn ADHD: terwijl ik lees of tv kijk, ben ik graag ook met mijn handen bezig, en anders zit ik toch maar domme spelletjes te spelen op mijn GSM en mis ik de helft van de inhoud van de rest. Terwijl ik haak, hoef ik niet zoveel na te denken, gewoon af en toe kijken wat ik aan het doen ben.

Mijn lieve jonge collega met wie ik de Creaclub doe, vroeg me hoe het ging. Ik antwoordde onder andere dat ik even zonder projectje zat, waarop ze vroeg of ik geen verjaardagskroontje voor haar zoontje wilde maken. In het blauw. Ik heb er dan maar meteen ook een grote geel/gouden drie aan toegevoegd, en op een uurtje was dat klaar. Ik heb het netjes in een zakje gestoken en meegegeven aan Merel om af te geven aan de leraarszaal. De collega was er blij mee – enfin, dat zei ze toch. Dik in orde.

(Oh, en het blauw is helderder dan op de foto hoor!)

Geplaatst op

Vest nummer twee

Toen ik twee weken geleden ging eten met Gwen, droeg ik mijn nieuwe, zelf gehaakte vest. Ze vond die zo leuk, dat ik meteen voorstelde om er ook eentje voor haar te maken. ADHDer zijnde, ben ik graag met mijn handen bezig terwijl ik lees of tv kijken, en liever dan haken of breien dan op mijn GSM zitten prutsen, want dan ben ik nog half afgeleid ook.

Dat was op woensdag, dus op donderdag passeerde ik meteen even langs de Zeeman – ik moest die spullen voor Delphine halen – en pakte enkele bollen blauwe wol mee, zoals ze gevraagd had. Nu, zij heeft een beduidend kleinere maat dan ik en wilde ook een korter vestje zoals in de oorspronkelijke beschrijving.

Gisteren, twee weken later dus, ben ik het afgewerkte product gaan binnensteken bij haar, en ik mocht meteen ook foto’s nemen om het te laten zien. Yup, ik ben echt wel trots, en het ging ook echt wel snel. Kostprijs? Geen tien euro in garen, serieus.

Ik ben echt wel blij, ik vind het ferm goed gelukt zo. En zij was ook echt blij, dus opnieuw win-win.

Geplaatst op

Haakproject: een nieuwe vest

Ik vond in de Zeeman deze zomer grote bollen wol in het perfecte auberginekleur, het kleur waarin mijn haar altijd is als het net geverfd is.

Ik keek even rond en vond een heel fijn patroon om te haken. Liever haken dan breien, inderdaad, want zo kan je minder steken laten vallen én ik kan dat rustig doen terwijl ik plat in de zetel lig, terwijl je voor breien toch wat rechter moet zitten.

Het leuke eraan is dat je zelf alles kan bijstellen: langere of kortere mouwen, wijder of minder wijd, langere of kortere vest op zich… Ik opteerde voor de zeer wijde versie, die vlot tot over mijn kont kwam, want dat is nu eenmaal mijn stijl.

Ik had zelfs het geluk de perfecte knopen te vinden, want ja, ik wil ze ook dicht kunnen doen. Kostprijs van de wol? Rond de tien euro, denk ik, quasi niks dus.

En ik heb ze volledig kunnen haken terwijl ik aan het lezen was of aan het tv kijken. Win-win, zou ik zo zeggen.

Geplaatst op

Creaclub

Ik schreef het eerder al: mijn nieuwe lesrooster is de max! Maar nu is daar ook nog mijn toezicht bij gekomen, en ook daar ben ik in de watten gelegd.

Sinds 2016 is er namelijk een breiclub op school. Ik ben die destijds met een collega begonnen, gewoon uit de goedheid van mijn hart, want in mijn vrije middagpauze. Net zoals mijn collega die één middag per week de schaakclub organiseert, worden we daar niet voor vergoed of krijgen we daar geen toezichtpunten voor (elke collega doet een aantal toezichtpunten: kort toezicht, lang toezicht, studiepermanentie, plage-uur, dat soort dingen). De school maakt er nochtans al enkele jaren reclame mee in hun brochure.

Dit jaar is de gsm verboden op school, en dat zorgt ervoor dat de leerlingen minder om handen hebben in die middagpauze. De school zet daarom in op extra activiteiten: die schaakclub, sport over de middag, soms eens yoga, studie, leesruimte in de bib, dat soort dingen. Van de breiclub wilden ze een echte creaclub maken, dus met mogelijkheid voor alle soorten knutseldingen en handwerk. Er kwam dan ook de vraag wie dat op zich wilde nemen. Ik had geantwoord dat ik dat toch eigenlijk al jaren deed en dat ik dat wel wilde verderzetten, afhankelijk van mijn rooster en mijn toezichten. Ook een andere, jonge collega had gereageerd.

Deze week kwam dan het toezichtsrooster binnen, en naast een vaste studie op woensdag heb ik, jawel, toezicht in de creaclub! Sinds dit jaar is dat ook een legitiem toezicht, waar ik echt wel blij om ben.

Het erge is nu dat, na publicatie van het rooster, plots nog enkele collega’s kwamen melden dat ze dat toezicht wel wilden doen. Ha ja, gratis gingen ze het niet doen, maar nu dat een echt toezicht is, is dat wel zo makkelijk natuurlijk: niet buiten en niet in het lawaai van de eetzaal.

Op dinsdag heb ik dus de Creaclub, op donderdag mijn collega. We gaan beginnen met gewoon haken en breien, maar we zien nog wel wat het wordt. Mezelf en haar kennende, zullen we er wellicht allebei beide dagen zijn. Tsja…

Geplaatst op

Gehaakt topje voor Merel

Merel kwam een tijdje geleden af: “Zeg mama, wil jij iets haken voor mij? Ik heb iets gezien op TikTok, en het is echt mooi, maar er zit niet echt een beschrijving bij, ze toont gewoon zo’n beetje wat ze aan het doen is. Maar ik vind het echt mooi, en ik vraag mij af of jij dat ook zou kunnen.”

Euh…

Ik kreeg van haar het filmpje doorgestuurd:

@blue.aries.studios

new crochet inspo for summer! 🌷 obsessed with how this freehand baby doll top turned out, should I drop a full tutorial? #crochet #crochettok #crochettiktok #crochettutorial #crochetpattern #easycrochet #crochettop

♬ Back on 74 – Stan 🙂

Ze gaf me er ook nog twee foto’s bij:

Maandag waren we dus om garen gegaan: een hele fijne witte draad, geen katoen maar wel speciaal voor baby’s en gevoelige huidjes, en dan een roze met alpacawol in.

Die witte draad bleek geen cadeau te zijn: heel erg dun, zodat het bovenstukje maar liefst 42 rijen van 148 bleek te beslaan, een draad die bijzonder snel splitste, en die ook hier en daar gewoon aan elkaar geknoopt bleek. Koop dan al eens garen in een “echte” wolwinkel, in plaats van bij de Zeeman…

De roze wol was al niet veel beter: die haakte zodanig in elkaar dat je niks opnieuw kon uittrekken: ik was begonnen met een schelpsteek maar die was niet helemaal zoals Merel het wilde, dus wou ik die uittrekken, maar dat ging dus niet. Ik heb de draad een paar keer kapotgetrokken en uiteindelijk heb ik het stuk er gewoon afgeknipt.

Maar het eindresultaat mag er zijn: Merel was er bijzonder blij mee en wilde het maandag al meteen dragen – ze spreekt af met haar vriendinnen – maar had dus een paar kleine aanpassingetjes gevraagd: het witte stukje iets langer en dus het roze wat minder lang, en iets minder décolleté. Maar ze ziet er wel fantastisch mee, vind ik.

Geplaatst op

Nog een mutsje

Toen collega Lana had gezien wat ik gemaakt had voor Louise-Anne, zag ze zo’n mutsje voor haar Isaac ook wel zitten. Die is nu een maand of zes, denk ik, en kan zo’n mutsje wel gebruiken in de herfst. Het liefst dan ook in herfstkleuren, zei ze, maar dan misschien niet met een bloemetje, want dat is zo meisjesachtig. En dus werd het er eentje met enkel herfstblaadjes. Ook wel goed gelukt, vind ik.

Geplaatst op

Haarbanden voor Merel

Merel vroeg me onlangs: “Zeg mama, zou jij voor mij een haarband willen maken? Ik heb een voorbeeldje voor u.”

De werkbeschrijving was bijzonder summier en leek me ook niet logisch, en dus haakte ik mijn eigen versie. Merel wilde een witte met blauwe sterren, en die kreeg ze ook. Die zit ongelofelijk comfortabel, zei ze, gewoon zacht en breed.

En toen wilde ze er ook nog eentje in het zwart, en die kreeg ze meteen ook. Met roze sterretjes, dan.

Mij staan ze alvast niet, maar voor haar zijn ze perfect. En amper een uurtje werk per stuk.