Zoals ik al eerder zei, heb ik nogal wat gaten in mijn rooster. Als dat drie uur na elkaar is, is het de moeite om naar huis te gaan. Maar, zoals twee keer per week, als dat maar twee uur is, dan is dat bijna de moeite niet: tegen dat ik weg ben en thuis ben, is het half elf. Ik moet om twaalf uur terug zijn, dus kwart voor twaalf vertrekken. Tsja… Zoals Chantal (mijn kuisvrouw) zei: de nafta kost ook geld.
Vandaag heb ik dan eerst maar wat administratie geregeld, kopies genomen, en toen was er nog tijd over en was het een heerlijke herfstdag. Als je er dan bijneemt dat er ook nog een cache moest gehaald worden, was het rap geregeld: er lag er namelijk nog eentje in het bos/park naast de school, een multi met drie tussenpunten. De opgave had ik al een tijd eerder genoteerd in mijn cacheboek, moeilijk was het dus niet. Ik trok mijn rubberlaarzen aan – niet strikt noodzakelijk, maar wel zó leuk om door het natte lange gras te banjeren – ging nummers op postbussen noteren, zocht een inscriptie in een boom – alweer – , schreef het nummer van de groendienst op, en kwam zo uit aan het veld waarop onze zesdejaars aan het voetballen en baseballen waren. En ik, ik had er alweer een heerlijke, zij het korte boswandeling bij.
