Geplaatst op

Ontbijtje met Dwayne

Dwayne, een oud-leerling van me die destijds een heus lastpak was – hij weet dat zelf ook wel – wou graag nog eens afspreken voor een gezellige babbel. Ik ben een van de mensen die hij vertrouwt, en ik zei dus niet nee. We spraken af in Verz, een relatief nieuwe zaak in centrum Mariakerke waar je dus kan ontbijten, brunchen, lunchen en broodjes kopen en zo. Ferm gezellig en lekker, geloof me.

We waren er rond tien, en kletsten honderduit bij een aangenaam ontbijtje.

Tegen elf uur moest ik alweer weg wegens tegen half twaalf Véro ophalen voor nog meer woeste plannen, maar één ding was duidelijk: dit vraagt om herhaling. Al moet ik de volgende keer eerst een rustig momentje inplannen na ons ontbijt: twee ADHDers samen, dat komt niet goed.

Geplaatst op

Herfstkind

Na school ben ik nog snel even een cache vlakbij gaan nakijken, en man, ik hou van alle seizoenen, maar ik ben toch echt een herfstkind, net zoals Bart en Merel. Zeg nu zelf: een dreefje langs het park Claeys-Boüüaert naast de school, dat is toch prachtig? En dan zegt de foto eigenlijk nog niet eens zo veel…

Geplaatst op

Fietstochtje voor cacheherstelling

Eerlijk? Ik was vandaag te tam om uit mijn zetel te komen. Het was te warm, er was koers, ik had geen fut… En dan weet ik achteraf dat ik het jammer vind dat ik niks gedaan heb met mijn mooie dag…

Na het avondeten ben ik alsnog op de fiets gesprongen om enkele caches na te kijken voordat we twee weken in Canada zitten: dan kan er ook niet gezaagd worden.

De eerste cache die gerapporteerd was als zijnde vol, was dat dus niet. Begon al goed. De tweede cache was wel aan een nieuw logboekje toe, een aantal andere werden nagekeken en in orde gezet. Ik fietste langs het Gaardenierspad helemaal tot aan het Blauw Brugje en verder naar het Malpertuuspark en keerde dan door Mariakerke terug tot aan het parkje Claeys-Boùùaert, want ook daar waren een paar caches – terecht – aan nazicht toe. Ik genoot van de fietstocht, wist weer waarom ik zo graag ’s avonds en ’s nachts fiets, keek even naar een cricketmatch, en smulde van de prachtige lucht vanop Mariakerkebrug. En was helemaal verfrist en opgeladen terug thuis tegen tien uur. Meer moet dat niet zijn.

Geplaatst op

Peppi en Kokki in Oostende

Gwens ouders hebben sinds oktober een pracht van een appartement op de zeedijk in Oostende. Ruim, grote open keuken, drie slaapkamers, twee badkamers, twee aparte toiletten en een klein balkonnetje. En vooral een prachtig uitzicht.

10.45 uur:

12.25 uur:

Merel en ik hadden blijkbaar de ideale dag uitgekozen om te gaan, want het was de eerste keer, zei Gwen, dat ze ongestoord op het strand konden zitten zonder dat het echt te koud was. Merel en ik hadden ons grondig voorbereid: twee campingstoelen, een parasol, badlakens, zelfs het windzeil – dat we niet opgezet hebben.  In de voormiddag – allez ja, what’s in a name, we waren om kwart voor elf – hebben Gwen en ik gekletst, zoals gewoonlijk, en Merel en Lena-Mare een spel gespeeld. Die twee zien elkaar niet vaak en dat is soms wat awkward in het begin, maar dat betert wel altijd.
We gingen wat verderop garnaalkroketten eten en installeerden ons daarna op het strand. Dat ontlokte Gwen en mij trouwens een gigantische slappe lach, want we zagen onszelf daar al zitten, onder ons parasolletje, in onze campingstoelen, net twee ouwe meten van in de zeventig. Tranen gelachen! En ondertussen gingen onze meisjes – er was nog een vriendinnetje bijgekomen – zwemmen.

De zee werd zilver, de bries werd wat strakker en we pakten tegen zes uur in, nadat we eerst nog hadden zitten schrijven in het natte zand. Geocachegewijs, snapt u.

En toen hebben Gwen en ik nog pannenkoeken gebakken – ze hebben zo’n wreed wijze aparte bakplaat op het appartement – en waren we tegen negenen thuis.

Oh, btw: 19.54 uur.

 

Geplaatst op

Vijfweegsepark

Een aantal jaar geleden hebben ze hier tussen Wondelgem en Mariakerke, langs de R4, een park aangelegd. Het Wondelgemse stuk heet het Ter Durmepark, en daar heb ik al jaren geleden een kleine cachewandeling gelegd.

Maar het vervolg ervan, dat kende ik eigenlijk niet. Doorheen het Ter Durmepark loopt zo’n stuk fietssnelweg waar het heerlijk fietsen is. Op een bepaald moment stopt dat en gaat dat over in een gewone weg die echter niet veel gebruikt wordt aangezien hij doodlopend is. En daarnaast, daar ligt dus ook een stuk park waar men de natuur min of meer zijn gang laat gaan. Nu is men daar trouwens ook een fietsbrug aan het bouwen zodat je een hele mooie fietsweg hebt richting Lovendegem en zo.

Maar het park zelf ligt dus gewoon tussen de R4 met zo’n geluidsberm en een woonwijk. Vandaag ben ik er voorzichtig in gaan wandelen om een natte geocache te vervangen. Het is maar door die cache – die ik geadopteerd heb, een paar jaar geleden – dat ik dat park heb leren kennen. En geef toe: als je de foto’s ziet, zou je toch niet zeggen dat je naast een snelweg en een woonwijk loopt?