Vandaag was er weer rugby, na twee maanden vakantie. De zon scheen, de kinderen hadden er zin in, en… Wolf mocht dus niet. Hij loopt zelfs nog op krukken, van rugby was er dus geen sprake. Het piekte, zei hij: hij wilde zo graag meedoen, maar dat ging uiteraard niet. Dus keek hij maar, en probeerde nog iets op te steken.
Ernest was er ook, het tweede zoontje van Gwen en Erik. Voetbal is niks voor hem, maar rugby hopelijk wel. Wel ironisch: in Zuid-Afrika is voetbal de zwarte sport, en rugby de blanke sport, en hun twee zonen doen het net andersom ^^
Merel amuseerde zich ook te pletter: er was namelijk Hasse, een ander hoogblond klein mormel wier broertje ook speelt, en met wie zij zich de hele tijd al giechelend heeft geamuseerd. Met veel dank aan de mama, overigens: die zag het zitten om met die twee meisjes een soort training op zich te houden. Fijn om zien!
Jammer eigenlijk dat Wolf niet kan stappen, of we hadden er een heerlijke wandeling van gemaakt!