Een aantal maanden geleden vroegen goeie vrienden van me of ik het niet zag zitten om te komen figureren op een nieuwe larp. Er waren namelijk massaal veel inschrijvingen, vooral van doorgewinterde spelers die het ongelofelijk goed zagen zitten om te spelen. En nu hadden ze figuranten nodig natuurlijk, en liefst ook anciens.
Na een weekend of 70 denk ik dat ik wel een ancien ben, en ik had er wel zin in, zeker toen ze met een rolletje af kwamen dat me op het lijf was geschreven (misschien wel letterlijk). Het kostte me niet eens veel moeite om Bart te overtuigen, en dus trok ik vrijdagavond richting Geel. Ik moet toegeven: eerst zag ik het niet zitten. Ik had eigenlijk nog te veel werk, nog te veel dingen aan mijn hoofd, en had ik gekund, ik was thuisgebleven. Maar dat kon ik niet maken tegenover spelleiding, en maar best ook: ik heb me gigantisch geamuseerd!
Ik had eigenlijk maar twee rollen: een uberdominante druïde met een verouderingsprobleem, en een huurling, de beste vechter van het land. Jammer dat ik dat outgame niet waar kon maken, zo goed vecht ik nu ook weer niet ^^
Tussenin heb ik nog even gezelschapsdame gespeeld voor de koningin, met een lange jurk en een blonde pruik. Hilarisch.
Enfin, ik heb weer eens veel te weinig geslapen ( zaterdagnacht was het half zes, en dat was lang geleden), en me gigantisch als manwijf gedragen, in mijn harnas en met mijn attitude. Dat wordt weer overcompenseren morgen, met lange rokken en juwelen en zo.
Maar eerst ga ik een lange lange douche nemen: ik voel me ronduit smerig. En, geloof me, da’s altijd een goed teken.