Dit was boek drie over de emolumenten van heks Cèsar Hawke, en het is duidelijk meer van hetzelfde, maar in zijn genre best goed te noemen. Ik vind de reeks zelfs groeien, ja.
Hawke is in het vorige boek ternauwernood ontsnapt aan meervoudige doodsbedreigingen, waaronder een van zijn eigen werkgever. De oplossing, naast uiteraard het uitschakelen van de booswicht, is dat hij een band aangaat met zijn overste en goeie vriend Fritz. Alleen moet hij daar een examen voor afleggen, en dat studeren komt een beetje in het gedrang als er een gruwelijke seriemoordenaar opduikt en hij op de zaak wordt gezet. En als dan blijkt dat die seriemoordenaar een wezen is waar zelfs de demonen van Helltown bang voor zijn, dan loopt het uiteraard mis.
Zoals ik zei: de reeks groeit. Niet alleen het personage van Cèsar ontwikkelt, maar ook bepaalde nevenpersonages krijgen meer diepgang. Niet dat je daar nu zo veel moet van verwachten, het blijft pulp, maar intussen best goed geschreven pulp. Natuurlijk, als dit de zoveelste reeks in het genre is die je leest, dan wordt het wel wat herkenbaar en wat formulaïsch, maar ik vind dat ook weer niet zo erg. Je weet waar je aan begint als je dit ter hand neemt, en dat is geen grootse literatuur. Maar dat hoeft ook lang niet altijd, toch?