Geplaatst op

Lectuur: “Baru Cormorant” van Seth Dickinson

De twee boeken van Baru Cormorant, ook wel The Masquerade genoemd, werden me via verschillende mensen aangeraden, en wel onder de noemer fantasy.

En fantasy mag je het wel noemen, ja: de auteur heeft een heel eigen wereld opgebouwd waarin een veroveraarsvolk de wereld wil overheersen, en onder andere het eiland van Baru overneemt, een van haar vaders vermoordt, iedereen brainwasht, hun gebruiken strafbaar maakt en hun eigen cultuur opdringt. Baru wil wraak, maar wil vooral het volk ten gronde richten, zodat iedereen weer vrij is om zijn leven en zijn cultuur op eigen manier te beleven. En daarvoor laat ze zich gewillig opnemen in dat vreemde volk, waarin ze beetje bij beetje opklimt tot een van de hoogste machthebbers. En daarbij een nietsontziend spoor van lijken en gebroken levens achter zich laat.

Het is vlot geschreven, dat zeker, maar bij momenten voor mij iets te filosofisch, iets te langdradig, iets te beschrijvend. Op andere momenten zit er dan weer heel veel vaart en heel veel spanning in, en de wereld is ook magnifiek opgebouwd, je leeft echt mee.

Ik zou het wel bij de betere fantasy indelen, jazeker, en ik kijk al uit naar het vervolg. Nog eentje om in het oog te houden dus.

Geplaatst op

Lectuur: “Birdsong” van Sebastian Faulks

Dit was eentje van de lectuurlijst van de BBC waar ik nog nooit van gehoord had, noch van het boek, noch van de schrijver. Het was voor mij dus een grote onbekende, en toch vond ik het een zalig boek.

Het begin viel me, om eerlijk te zijn, toch wel wat tegen. Om kort te gaan: een jonge Engelsman die op bedrijfsbezoek is in Frankrijk, wordt verliefd op de vrouw van de fabriekseigenaar en begint een stomende affaire met haar. Op dit punt vond ik het eerder nog een beetje een stationsromannetje. Goed geschreven, dat wel, maar qua plot? Hmm…

Maar dan springt het verhaal naar de eerste wereldoorlog. Alweer, na “Oorlog en terpentijn” en “No Man’s Land”. Hoe Faulks daar de psychologische impact van de wreedheden en de gruwel beschrijft, deed me denken aan “Catch 22”. En tegelijk is er de connectie met het verleden en de vrouw die het hoofdpersonage achter zich heeft gelaten. Of toch niet. Of eigenlijk toch wel.

Simultaan is er het verhaal in de jaren ’70 van de kleindochter van het hoofdpersonage dat aan de hand van zijn dagboeken probeert te achterhalen wie hij was en hoe hij leefde. Maar uiteraard heeft zij ook zelf haar eigen leven en bekommernissen.

Ik geef het toe, het springen naar de jaren ’70 stoorde me bij momenten: ik wilde bij het verhaal van Wraysford blijven en niet plots in een andere verhaallijn terechtkomen, dat me pakken minder interesseerde.

Vind ik het een aanrader? Goh, ik weet het zo niet. Het is een vreemd boek met een zeer apart hoofdkarakter dat soms wel autistiforme trekjes lijkt te hebben. Maar heb ik het graag gelezen? Zeker. Een boek voor mensen die graag wat uitdaging hebben, me dunkt.

Geplaatst op

Lectuur: een overzicht van 2019

Tot mijn grote verbazing heb ik in 2019 gewoonweg 52 boeken gelezen! Ik had mezelf vooropgesteld om te proberen er 12 te halen, eentje per maand. Kwestie van niet ambitieus te zijn. Maar toen ben ik in mijne lees geraakt en waren het er plots ietsje meer. Het valt ook wel mee dat het echt reeksen waren, sommige, en dat dat echt vooruit gaat. Ik heb ze ook altijd allemaal – apart of per reeks – besproken hier, om een of andere reden vind ik dat wijs.

Een overzicht:

1. A Tale of Two Cities – Charles Dickens
2-4: The Gentlemen Bastards (Locke Lamora) – Scott Lynch
5: An Odyssey: a father, a son, and an epic – Daniël Mendelssohn
6-12: de eerste 7 van The Dresden Files – Jim Butcher
13-21: de volgende 9 van The Dresden Files – Jim Butcher
22: Catch 22 van Joseph Heller
23-25: de serie Imperial Radch van Ann Leckie
26: To Kill a Mockingbird van Harper Lee
27-30: De reeks rond Matthew Swift van Kate Griffin
31: Fake it till you make it van oud-leerling Kamiel De Bruyne
32-34: His Dark Materials van Philip Pullman
35: The Wind in the Willows van Kenneth Grahame
36-38: Jean le Flambeur van Hannu Rajaniemi
39: Best Served Cold van Joe Abercrombie
40: Little Women van Louisa May Alcott
41: The Heroes van Joe Abercrombie
42: Red Country van Joe Abercrombie
43: De Bekeerlinge van Stefan Hertmans
44-52: 9 boeken uit de reeks Rivers of London (Peter Grant) van Ben Aaronovitch

Het zijn dus duidelijk reeksen afgewisseld met klassiekers en hier en daar een hedendaags boek ertussen. Ik amuseer me in elk geval.

Dit jaar heb ik de challenge gezet op opnieuw 52 stuks, eentje per week. Ik ben nog steeds op schema, maar geen idee of ik ook dit jaar het ambitieuze plan kan volhouden. Ik ben in elk geval nog steeds in mijne lees.

Geplaatst op

BBC lectuurlijst: update na 2019

Vorig jaar in januari postte ik nog eens de apocriefe BBC-lectuurlijst. Toen had ik er 45 van de 100 gelezen. Intussen heb ik in 2019 maar liefst 52 boeken gelezen, waaronder een hoop fantasy en science fiction, maar ook dus een aantal van deze lijst. Hieronder dus een update.

• Bold those books you’ve read in their entirety. 53
• Italicize the ones you started but didn’t finish or read only an excerpt.

1 Pride and Prejudice – Jane Austen
2 The Lord of the Rings – JRR Tolkien (3 boeken)
3 Jane Eyre – Charlotte Bronte
4 Harry Potter series – JK Rowling (7 boeken)
5 To Kill a Mockingbird – Harper Lee
6 The Bible
7 Wuthering Heights – Emily Bronte
8 Nineteen Eighty Four – George Orwell
9 His Dark Materials – Philip Pullman (3 boeken)
10 Great Expectations – Charles Dickens
11 Little Women – Louisa M Alcott
12 Tess of the D’Urbervilles – Thomas Hardy
13 Catch 22 – Joseph Heller
14 Complete Works of Shakespeare
15 Rebecca – Daphne Du Maurier
16 The Hobbit – JRR Tolkien
17 Birdsong – Sebastian Faulk
18 Catcher in the Rye – JD Salinger
19 The Time Traveler’s Wife – Audrey Niffenegger
20 Middlemarch – George Eliot
21 Gone With The Wind – Margaret Mitchell
22 The Great Gatsby – F Scott Fitzgerald
24 War and Peace – Leo Tolstoy
25 The Hitch Hiker’s Guide to the Galaxy – Douglas Adams
27 Crime and Punishment – Fyodor Dostoyevsky
28 Grapes of Wrath – John Steinbeck
29 Alice in Wonderland – Lewis Carroll
30 The Wind in the Willows – Kenneth Grahame
31 Anna Karenina – Leo Tolstoy
32 David Copperfield – Charles Dickens
33 Chronicles of Narnia – CS Lewis
34 Emma -Jane Austen
35 Persuasion – Jane Austen
36 The Lion, The Witch and the Wardrobe – CS Lewis
37 The Kite Runner – Khaled Hosseini
38 Captain Corelli’s Mandolin – Louis De Bernieres
39 Memoirs of a Geisha – Arthur Golden
40 Winnie the Pooh – A.A. Milne
41 Animal Farm – George Orwell
42 The Da Vinci Code – Dan Brown
43 One Hundred Years of Solitude – Gabriel Garcia Marquez
44 A Prayer for Owen Meaney – John Irving
45 The Woman in White – Wilkie Collins
46 Anne of Green Gables – LM Montgomery
47 Far From The Madding Crowd – Thomas Hardy
48 The Handmaid’s Tale – Margaret Atwood
49 Lord of the Flies – William Golding
50 Atonement – Ian McEwan
51 Life of Pi – Yann Martel
52 Dune – Frank Herbert
53 Cold Comfort Farm – Stella Gibbons
54 Sense and Sensibility – Jane Austen
55 A Suitable Boy – Vikram Seth
56 The Shadow of the Wind – Carlos Ruiz Zafon
57 A Tale Of Two Cities – Charles Dickens
58 Brave New World – Aldous Huxley
59 The Curious Incident of the Dog in the Night-time – Mark Haddon
60 Love In The Time Of Cholera – Gabriel Garcia Marquez
61 Of Mice and Men – John Steinbeck – wel toneelstuk al twee keer gezien ofzo
62 Lolita – Vladimir Nabokov
63 The Secret History – Donna Tartt
64 The Lovely Bones – Alice Sebold
65 Count of Monte Cristo – Alexandre Dumas
66 On The Road – Jack Kerouac
67 Jude the Obscure – Thomas Hardy
68 Bridget Jones’s Diary – Helen Fielding
69 Midnight’s Children – Salman Rushdie
70 Moby Dick – Herman Melville
71 Oliver Twist – Charles Dickens
72 Dracula – Bram Stoker
73 The Secret Garden – Frances Hodgson Burnett
74 Notes From A Small Island – Bill Bryson
75 Ulysses – James Joyce
76 The Inferno – Dante
77 Swallows and Amazons – Arthur Ransome
78 Germinal – Emile Zola
79 Vanity Fair – William Makepeace Thackeray
80 Possession – AS Byatt
81 A Christmas Carol – Charles Dickens
82 Cloud Atlas – David Mitchell
83 The Color Purple – Alice Walker
84 The Remains of the Day – Kazuo Ishiguro
85 Madame Bovary – Gustave Flaubert
86 A Fine Balance – Rohinton Mistry
87 Charlotte’s Web – E.B. White
88 The Five People You Meet In Heaven – Mitch Albom
89 Adventures of Sherlock Holmes – Sir Arthur Conan Doyle
90 The Faraway Tree Collection – Enid Blyton
91 Heart of Darkness – Joseph Conrad
92 The Little Prince – Antoine De Saint-Exupery
93 The Wasp Factory – Iain Banks
94 Watership Down – Richard Adams
95 A Confederacy of Dunces – John Kennedy Toole
96 A Town Like Alice – Nevil Shute
97 The Three Musketeers – Alexandre Dumas
98 Hamlet – William Shakespeare
99 Charlie and the Chocolate Factory – Roald Dahl
100 Les Miserables – Victor Hugo

Ik zit dus over de helft, en we doen vrolijk verder, want intussen ben ik bezig in The Time Traveller’s Wife.

Geplaatst op

Lectuur: “The Grapes of Wrath” van John Steinbeck

Toen ik aan dit boek begon, wist ik dat het geen evidente ging zijn. Ik had al gelezen dat het een zeer zwaar boek was, nu niet bepaald optimistisch, en dat ik er niet vrolijk van ging worden. Maar aangezien het echt een klassieker is, een prijswinnaar en eentje van deze lijst, vond ik dat het eigenlijk niet mocht laten liggen.

Ik ben er in september aan begonnen, heb het toen ongeveer half uitgelezen, en dan een hele tijd laten liggen, terwijl ik een reeks andere boeken tussendoor las. Het was me iets te depressief, te zwaar, het deed me te veel nadenken.

In december heb ik het opnieuw opgepikt en uitgelezen. En daar ben ik wel blij om, want het is effectief een bijzonder goed boek. Het volgt een uitgebreide familie tijdens de Grote Depressie in de Verenigde Staten: omdat er gewoon niks meer te verdienen valt met landbouw en hun grond – die ze huren – opgekocht wordt door gigantische bedrijven met machines, verhuizen de Joads noodgedwongen met hun karige hebben en houden naar California, het beloofde land. Alleen is dat niet zo gastvrij als ze wel dachten, en hebben de boeren daar massa’s volk werk beloofd om dan uit de duizenden werkzoekenden er een paar te vinden die voor absolute bodemprijzen toch willen werken. En werken moeten ze, want er is niks te eten, niks te verdienen, geen huizen, gewoon… niks, behalve de hongerdood.

Zoals gezegd, je wordt er niet meteen vrolijk van. Maar wil je een boek om je tanden in te zetten, eentje dat je doet nadenken en dat bovendien goed geschreven is? Ga er dan voor, maar trek er wel voldoende tijd voor uit.

 

Geplaatst op

Lectuur: de Rivers of London (Peter Grant) serie van Ben Aaronovitch

Birgit had me deze reeks aangeraden als lichtvoetig, makkelijk te lezen, en geschreven door een van de schrijvers van Doctor Who. Tsja, hoe kan een mens dan weerstaan?

Het gaat – alweer – om een hedendaagse wizard, maar dan weer in een compleet andere setting dan Harry Dresden of Matthew Swift. Peter Grant is namelijk een jonge politieagent die in de tovenaarswereld rolt, en vaststelt dat de Metropolitan Police in Londen blijkbaar ook een aparte afdeling heeft voor alles wat met het bovennatuurlijke te maken heeft. Zijn inspector is iemand die zo weggelopen lijkt uit de oerbritse films van na de wereldoorlog, strak in het pak en al. Uiteraard levert dit een pak bizarre situaties op, maar eigenlijk vooral een reeks politiedetectives van meer dan deftig niveau met een tovenaarsinsteek. En uiteraard ook een belangrijke rol voor de rivieren in Londen, maar dat moet u vooral zelf ontdekken.

Het leuke is ook dat de boeken wel degelijk verder bouwen op het overkoepelende verhaal, en dat het niet alleen om zeven romans gaat, maar ook daartussen een reeks graphic novels waarin ook dat overkoepelende verhaal verder loopt, en er zit zelfs een luisterboek tussen, maar daar ben ik nog niet geraakt.

Leest het vlot? Welzeker, je gaat je vrij snel identificeren met het hoofdpersonage, maar het zijn ook gewoon goed geschreven detectives, en meer moet dat niet zijn, vind ik.

Fijne vakantielectuur, niks hoogstaands, maar gewoon leuk. Een aanrader dus.

Geplaatst op

Lectuur: “De bekeerlinge” van Stefan Hertmans

De boekenclub op school opnieuw van de grond krijgen, het lukt me maar niet. Soms denk ik dat het aan mij ligt, dat de collega’s niet graag met mij die dingen bespreken. Maar aan de andere kant heeft iedereen het ook zodanig pokkedruk dat het gewoon niet lukt. Mja…

Ik had tegen 18 november “De bekeerlinge” van Hertmans vooropgesteld, maar toen bleek dat ik eigenlijk alleen ging zijn. Niet veel boekenclub aan, natuurlijk.

Bon, ik heb het boek in ieder geval wel gelezen. Vond ik het een goed boek? Wel, ik ben er eerlijk gezegd niet helemaal uit. Het is een intrigerend boek, dat in elk geval, het blijft hangen. En ik hou van Hertmans’ barokke stijl, dat ook.

Het verhaal is vrij eenvoudig samen te vatten: in het Zuid-Franse dorp waar Hertmans een buitenverblijf heeft, stoot hij op het verhaal van een jonge Normandische edeldame die verliefd wordt op een Joodse jongeman en met hem vlucht. Wellicht heeft ze daar, in tijden van de kruistochten, nooit de implicaties van vermoed.

Hertmans verweeft haar verhaal met dat van zijn zoektocht naar bronnen, resten, ruïnes en verhalen over zijn onderwerp, en dat maakt het enerzijds net veel realistischer, anderzijds ook… ik weet niet… Het verbreekt een beetje de magie van het waargebeurde verhaal: telkens wanneer je net weer in het verhaal van de jonge Hamoutal wordt meegezogen, is daar weer de nuchtere stem van de auteur.

Maar zoals gezegd, het is bij momenten moeilijk om het boek neer te leggen, want het intrigeert mateloos, en het bleef dan ook door mijn hoofd spoken.

Een aanrader? Ik weet het dus echt niet. Als je houdt van Hertmans’ stijl, doen. En anders? Er zijn veel goeie boeken, geloof me.

Geplaatst op

Lectuur: “Red Country” van Joe Abercrombie

Dat ik een fan ben van Joe Abercrombie, heb ik hier al meermaals belijd. Na de trilogie van The First Law en de losse boeken The Heroes en Best Served Cold restte me enkel nog het losse boek – nu ja, los, wel volledig gezet in dezelfde wereld met verwijzingen naar de andere boeken en met een van de hoofdpersonages uit de trilogie – Red Country. Het is fantasy als in: met zwaarden en een min of meer middeleeuwse setting, met nauwelijks magie en een gezonde dosis realisme. Maar waar Best Served Cold een enorme Venetiëvibe had en The Heroes precies wel de eerste wereldoorlog leek, is dit pure western. Allez ja, zonder geweren en met zwaarden en zo, maar qua sfeer? Oh ja…

Het gaat om een mijnstadje met twee rivaliserende bendes, een gold rush, en uiteraard prachtige hoofdpersonages die geen helden zijn, allesbehalve, maar die diep gaan om toch te bereiken wat ze dromen.
Voeg daar nog Abercrombies prachtige proza bij, en ik geniet. Intens.

Dus hou je van fantasy? Dan is dit een gigantische aanrader.

Geplaatst op

Lectuur: “The Heroes” van Joe Abercrombie

Zoals ik hier al zei, ben ik enorme fan geworden van Abercrombie. Die mens schrijft schitterend, met een rauwe dosis realisme en een gezond gevoel voor humor. Zwarte humor, dat wel. Zoals ik eerder al schreef: “Dit is geen wereld met knappe prinsessen, stoere helden en cleane gevechten, dit is een harde, grimmige wereld waar mensen dood gaan aan steekwonden, waar gekermd en gebloed wordt en de wereld geen mooie plaats is, waar mensen verraden worden en ieder voor zijn eigen gewin gaat.”

En als het verhaal zich dan nog afspeelt in een oorlog met enkele personages die ook al in The First Law trilogie voorkwamen, dan is het al helemaal grauw. Maar ik persoonlijk vind dit zijn beste boek tot nog toe. Een plot die eigenlijk heel eenvoudig samen te vatten is: een zinloze oorlog met een zinloze veldslag om een betekenisloze heuvel. Maar de personages zijn zó raak, zó knap uitgewerkt dat je hoe dan ook meeleeft. Uiteraard zit je nog in een middeleeuwse setting met zelfs een klein vleugje magie, maar eigenlijk speelt dat nauwelijks een rol.

Een aanrader? Zeker en vast!

Geplaatst op

Lectuur: “Little Women” van Louisa May Alcott

Ik ben aan het afwisselen, qua lectuur, tussen fantasy, scifi en de klassiekers van de apocriefe BBC-lectuurlijst.

Het volgende boek werd dus “Little Women” van Alcott, een boek waar ik eigenlijk nog nooit van gehoord had. Het is intussen verschillende keren verfilmd, soms zelfs in moderne settings. Tsja…

Ik moet eerlijk toegeven: het lag me niet zo, en tegelijk wilde ik toch steeds verder lezen. Hoezo? Wel, het boek valt onder “didactische roman”, een boek dat dus een morele les wil meegeven, en dat laatste ligt er nogal dik op, vond ik. Voortdurend zijn er verwijzingen naar de bijbel en hoe jonge meisjes eigenlijk hun leven zouden moeten leiden, geduldig en ijverig zijn, bescheiden, lief, dat soort dingen… Aan de andere kant mogen de personages ook ambitieus zijn, non-conformistisch, een eigen persoonlijkheid ontwikkelen…

Afbeeldingsresultaat voor little women book

Het gaat dus over een gezin van vier dochters met de moeder, terwijl vader het grootste deel van de tijd nog in de oorlog zit. Ze zijn niet bepaald rijk, maar maken er het beste van en zijn duidelijk welopgevoed, met de juiste connecties in de hogere kringen. De morele waarschuwingen zitten in het verhaal verweven, en toch, toch… Toch leef je mee met de vier meisjes, hun wel en wee, hun kleine besognes en grote ambities, hun verdriet, hun verliefdheden… Het verhaal is geschreven in de tijd van lange jurken, hoge hoeden, lange reizen doorheen Europa, soirées en theekransjes, in een welstellend Amerika, en ook dat laatste is verfrissend: de Amerikaanse opvattingen zijn behoorlijk anders dan die van pakweg Engeland of Frankrijk.

Vond ik het een goed boek? Goh, ik weet het eigenlijk niet. Ja en nee. Het morele gezaag werkte soms danig op mijn zenuwen, maar het verhaal zelf is eigenlijk gewoon heerlijk, meeslepend en bijzonder echt. Het zorgt dus ook tijdens het lezen zelf voor die tweespalt, en dat maakt het niet altijd makkelijk.