Geplaatst op

BBC-lijst en The Big Read

Ik had het eerder al over de boeken die ik in 2020 gelezen had. Dat waren eigenlijk vooral fantasyboeken, maar toch ook een paar klassiekers.

Vorig jaar in februari postte ik nog eens de apocriefe BBC-lectuurlijst. Toen had ik er 53 van de 100 gelezen, hieronder volgt dus nog eens de jaarlijkse update. Wat ik relatief recent heb gelezen en dus heb besproken, heeft een link naar de bespreking.

• Bold those books you’ve read in their entirety. 61
• Italicize the ones you started but didn’t finish or read only an excerpt.

1 Pride and Prejudice – Jane Austen
2 The Lord of the Rings – JRR Tolkien (3 boeken)
3 Jane Eyre – Charlotte Bronte
4 Harry Potter series – JK Rowling (7 boeken)
5 To Kill a Mockingbird – Harper Lee
6 The Bible
7 Wuthering Heights – Emily Bronte
8 Nineteen Eighty Four – George Orwell
9 His Dark Materials – Philip Pullman (3 boeken)
10 Great Expectations – Charles Dickens
11 Little Women – Louisa M Alcott
12 Tess of the D’Urbervilles – Thomas Hardy
13 Catch 22 – Joseph Heller
14 Complete Works of Shakespeare
15 Rebecca – Daphne Du Maurier
16 The Hobbit – JRR Tolkien
17 Birdsong – Sebastian Faulk
18 Catcher in the Rye – JD Salinger
19 The Time Traveler’s Wife – Audrey Niffenegger
20 Middlemarch – George Eliot
21 Gone With The Wind – Margaret Mitchell
22 The Great Gatsby – F Scott Fitzgerald
24 War and Peace – Leo Tolstoy
25 The Hitch Hiker’s Guide to the Galaxy – Douglas Adams
27 Crime and Punishment – Fyodor Dostoyevsky
28 Grapes of Wrath – John Steinbeck
29 Alice in Wonderland – Lewis Carroll
30 The Wind in the Willows – Kenneth Grahame
31 Anna Karenina – Leo Tolstoy
32 David Copperfield – Charles Dickens
33 Chronicles of Narnia – CS Lewis (7 boeken)
34 Emma -Jane Austen
35 Persuasion – Jane Austen
36 The Lion, The Witch and the Wardrobe – CS Lewis
37 The Kite Runner – Khaled Hosseini
38 Captain Corelli’s Mandolin – Louis De Bernieres
39 Memoirs of a Geisha – Arthur Golden
40 Winnie the Pooh – A.A. Milne
41 Animal Farm – George Orwell
42 The Da Vinci Code – Dan Brown
43 One Hundred Years of Solitude – Gabriel Garcia Marquez
44 A Prayer for Owen Meaney – John Irving
45 The Woman in White – Wilkie Collins
46 Anne of Green Gables – LM Montgomery
47 Far From The Madding Crowd – Thomas Hardy
48 The Handmaid’s Tale – Margaret Atwood
49 Lord of the Flies – William Golding
50 Atonement – Ian McEwan
51 Life of Pi – Yann Martel
52 Dune – Frank Herbert
53 Cold Comfort Farm – Stella Gibbons
54 Sense and Sensibility – Jane Austen
55 A Suitable Boy – Vikram Seth
56 The Shadow of the Wind – Carlos Ruiz Zafon
57 A Tale Of Two Cities – Charles Dickens
58 Brave New World – Aldous Huxley
59 The Curious Incident of the Dog in the Night-time – Mark Haddon
60 Love In The Time Of Cholera – Gabriel Garcia Marquez
61 Of Mice and Men – John Steinbeck – wel toneelstuk al twee keer gezien ofzo
62 Lolita – Vladimir Nabokov
63 The Secret History – Donna Tartt
64 The Lovely Bones – Alice Sebold
65 Count of Monte Cristo – Alexandre Dumas
66 On The Road – Jack Kerouac
67 Jude the Obscure – Thomas Hardy
68 Bridget Jones’s Diary – Helen Fielding
69 Midnight’s Children – Salman Rushdie
70 Moby Dick – Herman Melville
71 Oliver Twist – Charles Dickens
72 Dracula – Bram Stoker
73 The Secret Garden – Frances Hodgson Burnett
74 Notes From A Small Island – Bill Bryson
75 Ulysses – James Joyce
76 The Inferno – Dante
77 Swallows and Amazons – Arthur Ransome
78 Germinal – Emile Zola
79 Vanity Fair – William Makepeace Thackeray
80 Possession – AS Byatt
81 A Christmas Carol – Charles Dickens
82 Cloud Atlas – David Mitchell
83 The Color Purple – Alice Walker
84 The Remains of the Day – Kazuo Ishiguro
85 Madame Bovary – Gustave Flaubert
86 A Fine Balance – Rohinton Mistry
87 Charlotte’s Web – E.B. White
88 The Five People You Meet In Heaven – Mitch Albom
89 Adventures of Sherlock Holmes – Sir Arthur Conan Doyle – de hele reeks
90 The Faraway Tree Collection – Enid Blyton
91 Heart of Darkness – Joseph Conrad
92 The Little Prince – Antoine De Saint-Exupery
93 The Wasp Factory – Iain Banks
94 Watership Down – Richard Adams
95 A Confederacy of Dunces – John Kennedy Toole
96 A Town Like Alice – Nevil Shute
97 The Three Musketeers – Alexandre Dumas
98 Hamlet – William Shakespeare
99 Charlie and the Chocolate Factory – Roald Dahl
100 Les Miserables – Victor Hugo

Deze lijst is dus gebaseerd, blijkbaar, op een meme. In 2003 was er wél op de BBC “The Big Read”, waarbij lezers op hun favoriete boek mochten stemmen. Ook daar heb ik de top 100 van opgezocht, en ik ga er hetzelfde bij doen: vet wat ik al gelezen heb, schuin waarvan ik delen gelezen heb. En dan blijk ik er daar nog maar 54 gelezen te hebben. Tsja. Ik ga me eerst door bovenstaande lijst worstelen, en dan aanvullen met The Big Read, ook al is die van 2003.

  • The Lord of the Rings by J. R. R. Tolkien
  • Pride and Prejudice by Jane Austen
  • His Dark Materials by Philip Pullman
  • The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy by Douglas Adams
  • Harry Potter and the Goblet of Fire by J. K. Rowling
  • To Kill a Mockingbird by Harper Lee
  • Winnie-the-Pooh by A. A. Milne
  • Nineteen Eighty-Four by George Orwell
  • The Lion, the Witch and the Wardrobe by C. S. Lewis
  • Jane Eyre by Charlotte Brontë
  • Catch-22 by Joseph Heller
  • Wuthering Heights by Emily Brontë
  • Birdsong by Sebastian Faulks
  • Rebecca by Daphne du Maurier
  • The Catcher in the Rye by J. D. Salinger
  • The Wind in the Willows by Kenneth Grahame
  • Great Expectations by Charles Dickens
  • Little Women by Louisa May Alcott
  • Captain Corelli’s Mandolin by Louis de Bernières
  • War and Peace by Leo Tolstoy
  • Gone with the Wind by Margaret Mitchell
  • Harry Potter and the Philosopher’s Stone by J. K. Rowling
  • Harry Potter and the Chamber of Secrets by J. K. Rowling
  • Harry Potter and the Prisoner of Azkaban by J. K. Rowling
  • The Hobbit by J. R. R. Tolkien
  • Tess of the d’Urbervilles by Thomas Hardy
  • Middlemarch by George Eliot
  • A Prayer for Owen Meany by John Irving
  • The Grapes of Wrath by John Steinbeck
  • Alice’s Adventures in Wonderland by Lewis Carroll
  • The Story of Tracy Beaker by Jacqueline Wilson
  • One Hundred Years of Solitude by Gabriel García Márquez
  • The Pillars of the Earth by Ken Follett
  • David Copperfield by Charles Dickens
  • Charlie and the Chocolate Factory by Roald Dahl
  • Treasure Island by Robert Louis Stevenson
  • A Town Like Alice by Nevil Shute
  • Persuasion by Jane Austen
  • Dune by Frank Herbert
  • Emma by Jane Austen
  • Anne of Green Gables by Lucy Maud Montgomery
  • Watership Down by Richard Adams
  • The Great Gatsby by F. Scott Fitzgerald
  • The Count of Monte Cristo by Alexandre Dumas
  • Brideshead Revisited by Evelyn Waugh
  • Animal Farm by George Orwell
  • A Christmas Carol by Charles Dickens
  • Far from the Madding Crowd by Thomas Hardy
  • Goodnight Mister Tom by Michelle Magorian
  • The Shell Seekers by Rosamunde Pilcher
  • The Secret Garden by Frances Hodgson Burnett
  • Of Mice and Men by John Steinbeck
  • The Stand by Stephen King
  • Anna Karenina by Leo Tolstoy
  • A Suitable Boy by Vikram Seth
  • The BFG by Roald Dahl
  • Swallows and Amazons by Arthur Ransome
  • Black Beauty by Anna Sewell
  • Artemis Fowl by Eoin Colfer
  • Crime and Punishment by Fyodor Dostoyevsky
  • Noughts & Crosses by Malorie Blackman
  • Memoirs of a Geisha by Arthur Golden
  • A Tale of Two Cities by Charles Dickens
  • The Thorn Birds by Colleen McCullough
  • Mort by Terry Pratchett
  • The Magic Faraway Tree by Enid Blyton
  • The Magus by John Fowles
  • Good Omens by Neil Gaiman and Terry Pratchett
  • Guards! Guards! by Terry Pratchett
  • Lord of the Flies by William Golding
  • Perfume by Patrick Süskind
  • The Ragged-Trousered Philanthropists by Robert Tressell
  • Night Watch by Terry Pratchett
  • Matilda by Roald Dahl
  • Bridget Jones’s Diary by Helen Fielding
  • The Secret History by Donna Tartt
  • The Woman in White by Wilkie Collins
  • Ulysses by James Joyce
  • Bleak House by Charles Dickens
  • Double Act by Jacqueline Wilson
  • The Twits by Roald Dahl
  • I Capture the Castle by Dodie Smith
  • Holes by Louis Sachar
  • Gormenghast by Mervyn Peake
  • The God of Small Things by Arundhati Roy
  • Vicky Angel by Jacqueline Wilson
  • Brave New World by Aldous Huxley
  • Cold Comfort Farm by Stella Gibbons
  • Magician by Raymond E. Feist
  • On the Road by Jack Kerouac
  • The Godfather by Mario Puzo
  • The Clan of the Cave Bear by Jean M. Auel
  • The Colour of Magic by Terry Pratchett
  • The Alchemist by Paulo Coelho
  • Katherine by Anya Seton
  • Kane and Abel by Jeffrey Archer
  • Love in the Time of Cholera by Gabriel García Márquez
  • Girls in Love by Jacqueline Wilson
  • The Princess Diaries by Meg Cabot
  • Midnight’s Children by Salman Rushdie

 

Geplaatst op

Lectuur: een overzicht van 2020

Vorig jaar verwonderde ik er me nog keihard over dat ik 52 boeken had gelezen en stelde ik me oprecht de vraag of dat me opnieuw zou lukken.

Wel… Dit jaar ben ik geëindigd op 62 boeken met een gemiddelde lengte van 405 pagina’s. Er zaten kortere tussen, short stories, maar dus ook van die kleppers van 900+ bladzijden. Alles wat een eigen ISBN-nummer heeft, heb ik apart gerekend.

Ik heb ze, net als vorig jaar, ook allemaal besproken, maar dan vaak per reeks, want fantasyboeken komen nogal vaak in reeksen voor, en je kan dus gewoon doorklikken.

Een overzicht:

1-3: een boek en twee graphic novels in de reeks rond Peter Grant van Ben Aaronovitch, waar ik het vorige jaar mee geëindigd was (fantasy)
4. The Grapes of Wrath van John Steinbeck (klassieker)
5. Birdsong van Sebastian Faulks (klassieker)
6-7: twee Baru Cormorant van Seth Dickinson (fantasy)
8. The Time Traveller’s Wife van Audrey Niffenegger (BBC-leeslijst)
9. IJzerkop van Jean-Claude van Ryckeghem (leeslijst Wolf)
10-14: vijf boeken Red Rising van Pierce Brown (scifi)
15. Northanger Abbey van Jane Austen (klassieker)
16. Stone Cold van Robert Swindells (leeslijst Wolf)
17-19:The Grail Trilogy van Bernard Cornwell (fantasy)
20. Middlemarch van George Eliot (klassieker)
21. False Value van Ben Aaronovitch, aansluitend bij 1-3 (fantasy)
22-24: de Broken Empiretrilogie van Mark Lawrence (fantasy)
25-32: 8 boeken van The Witcher van Andrzej Sapkowsi (fantasy),
33. Peace Talks van Jim Butcher (fantasy)
34-36: Heart of Darkness/Amy Foster/The secret sharer  van Joseph Conrad (klassiekers)
37-39: Shattered Sea Trilogy van Joe Abercrombie (fantasy)
40. Persuasion van Jane Austen (klassieker)
41-43: de Mistborntrilogy van Brandon Sanderson (fantasy)
44-50: de zeven boeken van The Chronicles of Narnia van C.S. Lewis (fantasyklassiekers)
51. Sjakie en de chocoladefabriek van Roald Dahl (voorleesboek voor Merel)
52-54: de tweede trilogie van Mistborn van Brandon Sanderson (fantasy)
55. Een Schitterend Gebrek van Arthur Japin (leeslijst Wolf)
56. Battle Ground van Jim Butcher (fantasy)
57. A Prayer for Owen Meany van John Irving (klassieker)
58. Secret History van Brandon Sanderson (fantasy)
59. Sjakie en de grote glazen lift van Roald Dahl (voorleesboek voor Merel)
60. The Woman in White van Wilkie Collins (klassieker)
61-62:  de eerste twee boeken van de Codex Alera van Jim Butcher, maar die moet ik nog als reeks bespreken (fantasy)

Het zijn dus duidelijk meer fantasyboeken dan klassiekers geworden, maar bon, die zitten er toch ook tussen. En, héél duidelijk, zo goed als alleen maar in het Engels. Ware het niet van die leeslijstboeken van Wolf, er zat geen Nederlands tussen, denk ik. Tsja.

Ik ben ambitieus geweest en heb weer 52 boeken als richtlijn voor 2021 gezet. Dat moet perfect haalbaar zijn, denk ik, ik ben nog steeds keihard in mijne lees en ben net begonnen aan het derde boek voor dit jaar. Jawel, met een gemiddelde van 615 pagina’s. Het jaar goed begonnen, noemen ze dat.

Geplaatst op

Lectuur: “The Woman in White” van Wilkie Collins

Deze klassieker staat zowel op de apocriefe BBC-lijst en de Big Read, maar ik had daar eigenlijk nog nooit van gehoord.

Ergens terecht, vond ik: ik vind het geen mega goed boek, eigenlijk. Ik hou wel van Victoriaanse lang uitgesponnen verhalen, maar dit was er bij momenten toch een beetje over, vond ik. Dit boek uit 1859 is één van de voorlopers van de gothic novel maar met iets minder dan 700 pagina’s slaagde het er niet altijd in me te blijven boeien. De vorm is nochtans wel goed gevonden: het verhaal begint met het relaas van de jonge Walter Hartwright en hoe hij in Londen, onderweg als tekenleraar naar Laura Fairlie en Marian Halcombe, twee halfzussen op een chique landgoed, een vreemde ontmoeting heeft met een vrouw helemaal in het wit, de dame uit de titel. Walter vertelt verder hoe het hem vergaat op het landgoed van de dames. Op een bepaald moment verdwijnt hij even uit het verhaal, maar krijgen we het dagboek van Miss Halcombe te lezen, waardoor het verhaal quasi naadloos verder verloopt en we al doorkrijgen dat een en ander zeer grondig gaat mislopen.
Het vertelstandpunt meandert van de ene persoon naar de andere, maar eigenlijk krijgen we wel een vrij lineair verhaal met de nodige duistere kantjes. Op een bepaald moment komt zelfs een van de grote slechteriken aan het woord met zijn versie van het verhaal.

Helaas verliest Collins zichzelf af en toe in enorme uitweidingen die het verhaal nodeloos rekken. De verschillende standpunten en karakterschetsen zijn heel knap gedaan en brengen een grote meerwaarde aan het verhaal – dat ik hier, omwille van spoilers en zo, niet uit de doeken doe – maar sommige zijn een beetje overbodig.

Ik heb drie volle weken nodig gehad – toegegeven, in drukke tijden – om het boek uit te krijgen, en dat wil wel wat zeggen voor mij. Aanrader? Goh… als je van Victoriaanse literatuur houdt misschien wel, maar er zijn er die beter geschreven zijn, vind ik persoonlijk. Maar als tijdsdocument is het wel knap.

Oh, en blijkbaar is het al meermaals verfilmd. Daar kan ik eigenlijk wel inkomen, ja.

Geplaatst op

Lectuur: “Secret History (Mistborn series)” van Brandon Sanderson

Ik had eerder al met ongelofelijk veel goesting de eerste en de tweede trilogie van de Mistborn reeks van Brandon Sanderson gelezen. Nu is er nog een zevende boek, een beetje een stand alone, soms ook wel de Mistborn 3.5 genoemd, omdat het zich ongeveer na de eerste trilogie afspeelt.

Toch lees je het het best na de twee trilogieën omdat het vooral heel veel verduidelijking geeft qua wereld en de kleine gaten in je kennis daarvan opvult, maar daardoor ook wel een pak spoilers geeft. Je kijkt als het ware achter de schermen van de eerste trilogie, ziet vanuit een dood? Schimmig? Spokend? In de tussenwereld zwevend? personage de gebeurtenissen, en een en ander wordt een pak duidelijker.

Alleen… ik vind dat er lang zoveel vaart niet in zit als in de “echte” verhalen. Ja, het is bij momenten wel spannend, maar ik vond dat er hier en daar ook echt langdradige stukken in zaten. Allez ja, niet langdradig naar Victoriaans model, maar toch een pak trager dan wat ik intussen van Sanderson gewoon was.

Ik vond het een fijn boek en ben blij dat ik het gelezen heb, maar echt wild was ik er niet van, toch niet zoals van beide trilogieën. Ofwel had ik de lat net iets te hoog gelegd in deze Mistborn. Dat kan ook, natuurlijk.

Geplaatst op

Lectuur: “A prayer for Owen Meany” van John Irving

Als het op de BBC lectuurlijst staat – apocrief of niet – én op de Big Read, dan moet het wel goed zijn, toch? Mijn volgende boek werd dus bestseller, prijswinnaar en klassieker “A prayer for Owen Meany”, en volledig terecht.

Het is een ietwat vreemd boek, op de keper beschouwd. Het hele verhaal wordt verteld door John Wheelwright, beste vriend van Owen Meany, maar dan vanuit zijn perspectief als volwassene van 46. Het boek wisselt af tussen de volwassene die John is en de momenten die hij in zijn jeugd – in de jaren 1950-1960) – gedeeld heeft met Owen Meany, maar dan wel hoe hij zich die achteraf herinnert en vooral ook interpreteert.
Irving vertelt gewoon kleine anekdotes: hoe ze speelden op zolder in de oude kleerkast van de gestorven grootvader, hoe ze gingen zwemmen in een steengroeve, wat ze uitspookten op vakantie bij nonkel en tante, dat soort dingen. De meeste van die dingen zijn op zich onbelangrijk, maar ze schetsen wel, beetje bij beetje, het karakter van zowel John als Owen Meany én alle opgelopen trauma’s. Want die zijn er, vooral als Owen bij het baseballen als elfjarige per ongeluk de slaap van de moeder van John raakt en zij sterft. John neemt het Owen niet kwalijk, maar het drukt wel een stempel op beide jongens.

Het boek schetst daardoor ook het leven in een klein stadje in New Hampshire en weet ook de tijdsgeest bijzonder goed te vatten.

Af en toe heb ik zitten schateren: een kerstspel dat compleet uit de hand loopt, of het gedoe rond een VW kever die door het basketbalteam probleemloos een trap opgedragen wordt en op een podium wordt gezet, maar die daar, wel, iets minder probleemloos weer af geraakt.
Maar tegelijk is het een diep tragisch boek, waarbij je echt meeleeft met beide hoofdpersonages. Ik heb bij momenten ook gehuild, ja, zeker op het einde, ook al zie je dat van mijlenver aankomen en wordt het ook echt aangekondigd.

In het begin stoorden de verwijzingen naar het christendom – in al zijn vormen: katholiek, congregationalist, episcopalian, … – me een beetje, maar langzamerhand wordt duidelijk dat dit echt wel relevant is voor het verhaal. En eigenlijk blijft Irving neutraal – ik heb er geen idee van of hij nu zelf gelovig is of niet.

Een gemakkelijk boek is het niet, maar het heeft me echt wel geraakt. Ik heb mezelf erop betrapt dat ik er al regelmatig aan zitten denken heb, aan de achterliggende filosofieën en denkpistes.

Een van de bekendste quotes, eentje die diep raakt:

“When someone you love dies, and you’re not expecting it, you don’t lose her all at once; you lose her in pieces over a long time—the way the mail stops coming, and her scent fades from the pillows and even from the clothes in her closet and drawers. Gradually, you accumulate the parts of her that are gone. Just when the day comes—when there’s a particular missing part that overwhelms you with the feeling that she’s gone, forever—there comes another day, and another specifically missing part.”

Een aanrader voor diepe, donkere dagen. En eigenlijk ook de vrolijke dagen. Eigenlijk voor elke dag.

Geplaatst op

Lectuur: “Battle Ground”: The Dresden Files 17 van Jim Butcher

Dat ik fan ben van de Dresden Files, dat kon u hier al meermaals lezen: in maart vorig jaar las ik de eerste zeven in één ruk uit, en meteen daarna gooide ik er de volgende acht nog bij. En toen waren ze op, en zat ik zonder.

Het leest als een trein: bijzonder vlot geschreven en pulpy, maar intussen moet je er wel je gedachten bij houden: na al die boeken zijn er wel héél veel personages en héél veel plotlijnen die telkens opnieuw opgepikt worden of waarnaar telkens opnieuw verwezen wordt. Het is dus ook geen aanrader om ze niet van in het begin te lezen, want dan ben je met de helft van het verhaal niet mee en heb je totaal geen idee waarover het gaat.

En toen was er in juni plots boek 16 dat ik ook in quasi één sessie uitlas, maar waarbij ik op mijn honger bleef zitten: het ging grondig mis in de magische wereld van Harry, maar alles werd in stelling gebracht zonder dat er echt een punchline volgde. Er was duidelijk een extra boek op komst, zo veel was zeker.

En toen miste ik de publicatie van Battle Ground compleet, tot mijn ontsteltenis. Gisteren merkte ik dat op één of andere manier op, schafte het meteen aan op Amazon – gemakkelijk, jong, zo’n ebook: ge hebt het op uw reader staan binnen de minuut – en sloeg aan het lezen. En jawel, zonder hernemen ging het verhaal naadloos verder: 20% verder in stelling brengen, 60% een enorm gevecht, vandaar de titel, en dan 20% losse eindjes opruimen. Serieus, nooit gedacht dat ik 300 pagina’s over één gevecht ging kunnen lezen zonder dat het ging vervelen, maar als je een beetje een inlevingsvermogen hebt, zie je de schitterend beschreven gevechten gewoon voor je. Met zeer intense momenten, dat ook. Het is één lange adrenalinerush met nauwelijks een adempauze.

Wat me opvalt is dat Butcher waarschijnlijk de kritieken op zijn vorige boek grondig ter harte heeft genomen: van enig seksisme is deze keer totààl geen sprake meer.

En je ziet nu al waarover het volgende boek zal gaan: ook hier zijn een paar onaffe plotwendingen die voer genoeg opleveren voor een of meerdere volgende boeken. Nee, Harry Dresden kan vooralsnog nog niet op zijn lauweren gaan rusten, zoveel is zeker.

Deze aflevering krijgt van mij gewoon 5 sterren: ik heb het in iets meer dan 24 uur uitgelezen, en ja, ik heb een normale nacht slaap gehad én was gedaan en soep gemaakt en dat soort dingen.

De Dresden Files blijven wat mij betreft een gigantische aanrader voor wie graag hedendaagse fantasy leest. Maar je begint dus het best wel bij boek 1.

Geplaatst op

Lectuur: “Een schitterend gebrek” van Arthur Japin

Nu Wolf voor school ook deftige boeken moet lezen, vond ik dat ik mee moest beginnen lezen met hem. Zo ook dit boek, hem aangeraden door Ann, de mama van Arwen en leraar Nederlands bij ons op school.

Ik moet zeggen, in het begin vond ik het absoluut maar niets. Een zeer barok taalgebruik, archaïsche woorden, wendingen waarin ik me niet kon vinden… En dan nog in de ik-persoon geschreven, iets waar ik geen fan van ben. Het verwonderde me dat Wolf dit wilde lezen.

Maar naarmate ik verder las, na zo’n dertig pagina’s, begon het me te boeien. (Spoiler alert: ik ga een en ander zeggen over de inhoud, maar eigenlijk zijn dat dingen die je vrij snel te weten komt.) Het hoofdpersonage blijkt ene Lucia te zijn, luxehoer in het achttiende-eeuwse Amsterdam. Beetje bij beetje vertelt ze hoe ze geworden is wie is nu is, hoe ze daar geraakt is, en wie daar de oorzaak van is: ene Giacomo Casanova. Omgekeerd verklaart haar verhaal meteen ook waarom Casanova een, welja, casanova was die zich aan niemand kon of wilde binden en de ene vrouw na de andere versleet.

Lucia vertelt alles op een afstandelijke manier, maar net daardoor wordt de diepte van haar emoties en opofferingen duidelijk. Ook wordt de reden van haar hardheid beetje bij beetje uit de doeken gedaan, waardoor je uiteindelijk echt gaat meeleven met het personage.

Het eindigt nogal voorspelbaar, maar bon, je kan ook niet alles willen.

Het boek is geen topper, maar ik heb het op twee dagen uitgelezen – het is niet bepaald dik en ik zit in quarantaine – en dat wil zeggen dat het ook zeker niet slecht is. Al snap ik nog steeds niet zo goed wat Wolf in dit boek ziet: ik vind het eerder iets voor een vrouwelijk publiek.

Geplaatst op

Lectuur: de tweede Mistborn trilogie van Brandon Sanderson

Concreet gaat het om “The Alloy of Law”, “Shadows of Self” en “The Bands of Mourning”, en blijkbaar zou er nog een vierde en laatste boek moeten uitkomen, maar dat is al eventjes beloofd en is er nog niet.

Was ik al laaiend enthousiast over de eerste trilogie, dan vond ik deze gewoon nog beter. Het probleem is dat in de eerste boeken de hele wereld nog moet uitgelegd worden, met allomantie, feruchemie en hemalurgie op kop. Deze trilogie gaat ervan uit dat je de eerste drie boeken hebt gelezen en dat bovenstaande termen geen uitleg meer behoeven. Ze spelen zich een aantal honderd jaar later af, en de wereld is geëvolueerd van cloak and dagger naar Steampunk: een sfeertje van cowboys, vuurwapens, technologische vooruitgang zoals de opkomst van auto’s en stoommachines, terwijl er evengoed nog parasols en hoge hoeden gebruikt worden. En uiteraard zit de stevige scheut fantasy er perfect in verwerkt. Dat is het mooie eraan: net zoals bij de eerste drie boeken zit de wereld volmaakt in elkaar, zijn er geen hiaten en heeft alles een enorme vaart. Dat is ook nog een verschil: er is iets minder tijd voor gefilosofeer en getwijfel, ook al zijn ook nu de hoofdpersonages wel degelijk van vlees en bloed met hun tekortkomingen en twijfels.

De plot zelf geeft je de indruk van verzeild te zijn in een Indiana Jones verhaal: het gaat gigantisch vooruit, is enorm meeslepend en je leeft zodanig in dat het moeilijk is om de boeken weg te leggen. En niet alleen zijn er de twee mannelijke hoofdpersonages Wax en Wayne, de vrouwen zijn even sterk vertegenwoordigd met uitgewerkte persoonlijkheden en evolutie.

Ik kan eigenlijk al niet wachten op boek nummer vier waarin de plot zou moeten afgerond worden. Ik heb er trouwens ook al gigantisch van gedroomd: héérlijke avonturen in diezelfde wereld.

Grote fan, jawel. En nu, met wat tussenstops, de rest van Brandon Sandersons oeuvre. Kan niet fout gaan.

Geplaatst op

“De helden van vandaag”

Van het begin van de coronacrisis tot 27 juni hield Hadewig Decorte, CEO van een Brussels ziekenhuis, een blog bij over de crisis.

Ik hielp het mee in goede banen te leiden door de technische kant van het WordPressblog op mij te nemen, en ik had het er hier al even over.

Groot was mijn verbazing toen ik onlangs de brievenbus eens leegmaakte en er een heus boek in terugvond, uitgegeven door het Sint-Jansziekenhuis, jawel. Het ging om de verzamelde teksten en beelden uit Hadewigs blog, met een heuse dedicatie. Én zowaar een naamsvermelding bij de bedankingen. Ik ga eens een apart schap aanmaken met alle boeken waarin ik vermeld sta, denk ik zo.

Enfin, het is een mooi boek om te hebben, maar ik heb het wel degelijk al gelezen toen de teksten online kwamen. Mocht iemand er interesse in hebben, ik wil het wel eens uitlezen, en ik vermoed dat het ook wel online te koop is. Het is in elk geval een mooi tijdsdocument.

Geplaatst op

Lectuur: Mistborn Trilogy van Brandon Sanderson

Deze had ik eerder moeten leren kennen, om eerlijk te zijn. En als ik eerlijk ben, is ze me ook wel vaak aangeraden, ja. Maar ach, er is zo veel om te lezen, toch?

Deze trilogie vond ik zalig, al was de tweede soms wat traag. De wereld waarin Vin opgroeit als straatkind/wegwerpmeisje/boefje, is ’s nachts altijd gehuld in een dikke, vreemde mist waar mensen bang van zijn. Tenminste, de gewone werkmensen die niet veel beter zijn dan slaven. De adel is ook niet zo gek op die mist, maar de angst is een pak kleiner. Overdag valt er geregeld as uit de lucht, als gevolg van een aantal actieve vulkanen.
En dan zijn er nog de Mistings en de Mistborn, zij die over speciale gaven beschikken door bepaalde metalen in te slikken en ze te ‘verbranden’. Over dit alles regeert de Lord Ruler met ijzeren hand.

Maar Vin komt terecht in een compleet andere groep die de tirannie wil omverwerpen, en beetje bij beetje leert ze hen én zichzelf te vertrouwen…

Het eerste boek, The Final Empire, maakt je wegwijs in deze bijzonder knap in elkaar gestoken wereld, waarin alles eigenlijk gewoon klopt en je geen gaten kan vinden. Het verhaal wordt vakkundig en soms razend spannend opgebouwd en je leeft helemaal mee met het hoofdpersonage.

Boek twee, The Well of Ascension, vond ik iets minder omdat de climax op het einde van het vorige boek moeilijk kon geëvenaard worden, én omdat de twee hoofdpersonages – Vin heeft er intussen een lief bij – voortdurend aan zichzelf en hun beslissingen twijfelen. Er is veel meer gefilosofeer, de spanning is wat weg, maar de personages blijven heerlijk. En de achtergrondspanning wordt wel opgedreven maar komt in dit boek niet tot een oplossing. Een beetje een tussenboek, als het ware.

Boek drie, The Hero of Ages, is dan wel weer bij momenten zeer spannend, maar soms voelt het wat alsof de schrijver niet goed wist welk einde hij zijn saga moest geven en er af en toe dan maar een deus ex machina bij haalde. Aan de andere kant krijg je nu wel het gevoel dat zelfs de kleinste details uit boek 1 eindelijk op hun plaats vallen: qua wereld is het quasi uniek hoe consistent alles is. In elk geval las dit boek dan weer als een sneltrein…

Ik vind ze een dikke, dikke aanrader: toegankelijke fantasy, vrij vlot geschreven en vooral geen speld tussen te krijgen.

Er zouden nog drie boeken zijn, maar in een andere periode maar wel dezelfde wereld. Ik ga eerst iets anders lezen en dan deze opnieuw opnemen, kwestie van de anticipatie wat op te drijven.